Anna Camp o swoich najlepszych rolach telewizyjnych

Anna Camp zapala ekran — i każdą ścieżkę dźwiękową, z którą się zbliży — nic więc dziwnego, że jej imię przywołuje wspomnienia z Idealne boisko franczyza (ani dlaczego została obsadzona, by śpiewać jej serce w nowym serialu NBC, Idealna harmonia). Ale biorąc pod uwagę, że jest po prostu częścią chóru, który nadmiernie upraszcza karierę aktorską: Camp wystąpił w SO. WIELE. naszej ulubionej serii z ostatniej dekady. Jest jedną z najciężej pracujących aktorek w Hollywood, o czym myślała jako dziecko.

„Wiedziałem, że kiedy byłem w drugiej klasie, zdecydowanie chciałem zostać aktorką” – powiedział Camp W stylu. „Ale mam bardzo miłe wspomnienia, kiedy byłam naprawdę mała i spędzałam czas w domu mojej babci. Zawsze wędrowałam po okolicy, jakby żartobliwie śpiewając „Madame Butterfly” czy coś, żeby wszyscy się śmiali”.

Camp jest tak samo szczęśliwy, gdy wciela się w cudownie złe postacie, jak w grzeczną dziewczynę.

„Kocham jedno i drugie, wiesz?!” zachwycała się. „Szczególnie uwielbiam grać teraz w Ginny

Granie złoczyńcą może być intrygujące, przyznał Camp. „Mogą być jednymi z najbardziej złożonych ludzi. Robię też kilka najzabawniejszych rzeczy, jakie są napisane. Momenty, których nigdy byś nie zrobił w swoim prawdziwym życiu, które mogą zrobić źli ludzie – to naprawdę niesamowite.”

Obóz ma już pracowity rok 2020: Następnie zagra złą dziewczynę w Gołąbki z Issą Rae w lutym. Ale gdy dekada zbliżała się do końca, poprosiliśmy Campa o spacer po ścieżce wspomnień, dzieląc się z W stylu niektóre z jej ulubionych wspomnień z programów, nad którymi pracowała w ciągu ostatnich 10 lat. Czytaj dalej, dla jej szczytowych momentów z 2010 roku.

To był dla mnie całkiem fajny, magiczny moment. Byłem wielkim fanem serialu, zanim jeszcze dostałem się na przesłuchanie. Jednym z moich najbardziej surrealistycznych wspomnień było to, że siedziałem z tyłu jednej z taksówek, mając na sobie ten oszałamiający płaszcz i sukienkę w stylu vintage ze srebrnej satyny z lat 60-tych, które faktycznie miały na sobie prawdziwe małpie futerko. Pamiętam, że czułem się okropnie z tego powodu. Ale projektantka kostiumów powiedziała: „Nie, to się stało, to vintage”.

Kręcimy w centrum Los Angeles, do premierowego odcinka sezonu 4, To pierwsza randka postaci Jona Hamma (Don Draper) po jego rozwodzie. Kamery są przymocowane z boku kabiny, a Jon siedzi ze mną; światło świeci na niego i z powrotem na mnie. A w scenie musimy się pocałować.

I pamiętam, jak myślałem: „Co się dzieje?! Jak przeszedłem od oglądania tego programu i bycia tak zachwyconym nim, i oczywiście, ogromnego zadurzenia w Jonie w tym czasie, do siedzieć z tyłu taksówki, właściwie go całować, być aktorką w serialu?! mowić.

Przetrwałem trzy odcinki — chciałbym być tam trochę dłużej! Ale zdecydowanie muszę mieć trochę łuku w serialu, co było moim marzeniem. Nigdy nawet nie myślałem, że dostanę przesłuchanie, więc fakt, że mam zrobić trzy odcinki, był absolutnie zachwycający.

Mój Boże, mój ulubiony moment, w którym miałem do czynienia z utalentowaną Julianną Margulies. był moim ostatnim epizodem, kiedy Caitlin decyduje, że chce odejść, mieć dziecko i na chwilę porzucić karierę prawniczą. Między mną a postacią Julianny, Alicią Florrick, zachodzi bardzo słodka, prosta scena, w której myślę, że w końcu po raz pierwszy mnie rozumie.

Przez cały sezon, w którym byłem, była trochę rywalizacja między nami dwojgiem, ale jest moment, w którym obaj się spotykają. Widzą się nawzajem takim, jaki jest ten drugi i rozumieją, że nie ma konkurencji.

Alicia jest nieco przebudzona przez Caitlin i zaczyna kwestionować swoje własne wybory i to, jak to jest być matką i równoważyć karierę. To była po prostu piękna scena; Pamiętam, że kręciłem go późno w nocy, a na planie nie było zbyt wielu ludzi. Po prostu cudownie było połączyć się z tak niesamowitą aktorką.

Jest to więc moment, którego nigdy nie zapomnę i jestem bardzo wdzięczny, że mogłem być w tak kultowym programie z tak utalentowanymi ludźmi.

Podobało mi się tylko pięć odcinków tego jednego! Ale było fajnie, wszyscy świetnie się bawiliśmy. Był odcinek w Święto Dziękczynienia, w którym złamałem rękę, a potem wpadłem na Mindy całującą Eda Helmsa. Mam o tym niejasne wspomnienie.

Pamiętam, że nie mogłem zachować powagi, bo to było takie zabawne! Za każdym razem, kiedy na nie wchodziłem, robili coś zabawnego, jak całowanie się czy cokolwiek. I pamiętam, że to histeryczne! Mój Boże, to było dawno temu!

To była niesamowita praca – najbardziej szalone, najdziksze fabuły ze wszystkich programów, jakie kiedykolwiek widziałem. Myślę, że właśnie dlatego tak uzależniało publiczność. Jednym z moich ulubionych wspomnień był sezon 2, kiedy po raz pierwszy pojawiłem się w serialu. Nastąpiła naprawdę zabawna, szalona sekwencja, w której tańczyli, gdy puszczali muzykę na planie, podczas tej sceny przy grillu.

Byliśmy tam, ta bardzo chrześcijańska, nienawidząca wampirów para; Jestem żoną kaznodziei i gościmy Jasona Stackhouse'a (w tej roli Ryan Kwanten), który zaczyna o mnie fantazjować. To był taki zabawny, zabawny, wyzwalający moment dla mnie w mojej karierze, ponieważ wszystko to było improwizowane.

Szczerze mówiąc, byłem nieśmiałym dzieciakiem. Tak naprawdę nie miałem tylu przyjaciół, więc jest to naprawdę wyzwalające, gdy możesz wyrwać się ze swojej skorupy. Ludzie wciąż podchodzą do mnie i mówią, że kochali tę scenę w serialu, co jest całkiem zabawne.

Zapadła też w pamięć scena pod koniec serialu, kiedy musiałem zabić tę panią na wysokim obcasie. Scenarzysta podszedł do mnie i powiedział: „Mamy tę niesamowitą sekwencję walki i pościgu, a cała historia jest dla ciebie przygotowana”. I muszę zobaczyć jak biegam po obozie, gdzie wszystkie wampiry są przykute łańcuchami, ubrane w ten długi biały garnitur, który jest zakryty krew.

Nie przychodzi mi do głowy nic, czym mógłbym ją zabić, z wyjątkiem jej własnego szpilki, a potem dziękuję Jezusowi po tym, jak ją zabiłem! Chodzi mi o to, że to coś, czego nigdy, nawet nie możesz, po prostu czytając scenariusz, pomyślałem: „Jak to zrobimy?” Zbudowali całą rampę i wszystkie te rzeczy, po których musiałem biegać. Cała sekwencja pościgu i walki była naprawdę epicka. Myślę, że kręciliśmy to w ciągu trzech dni, więc to było coś, co naprawdę zapadło mi w pamięć.

To było takie frustrujące, kiedy zostaliśmy odwołani lub nie wznowieni, mimo że serial był kochany przez tak wielu ludzi, a krytycy również go uwielbiali. Tylko spotkanie kobiet z tego programu w tak kluczowym czasie. To było zanim Trump został wybrany, a Hillary była kandydatką i wszyscy walczyliśmy o nią, i to było przed MeToo.

Czułem się, jakbyśmy robili przedstawienie w najważniejszym momencie naszej historii, o tak ważnym okresie. Było tak wiele scen, w których zbieraliśmy się razem i znajdowaliśmy nasze głosy, i to było odbiciem życia, wiesz? A my mieliśmy taką nadzieję.

Jest taka scena, w której jeden z męskich postaci zabiera Jane do muzeum sztuki i faktycznie (niedyskretnie) się tam pokazuje. To wszystko, zanim cokolwiek z tych rzeczy wyszło na jaw, dosłownie kilka miesięcy wcześniej. To była po prostu taka trudna scena do nakręcenia.

Ponadto ważne było, aby ludzie mogli zobaczyć, co działo się w latach 60., w porównaniu z tym, co dzieje się dzisiaj. Więc dla mnie nadal jestem sfrustrowany, że został odwołany tak wcześnie, ponieważ czuję, że to było tak ważne.

Granie w Dierdre Robespierre było jedną z moich ulubionych postaci, ponieważ jest w niej coś tak tragicznego! Jest po prostu tak przypięta, szalona i rozpaczliwie pragnie więcej od życia. Ale także uwięziony w tym małżeństwie pozbawionym miłości; ona jest mamą z Upper East Side, która zaraz wyskoczy.

Jedną z moich ulubionych scen, które miałem do zrobienia, była oczywiście z Jane Krakowski, kiedy byliśmy na gali i prawie się pocałowaliśmy! Robimy tego rodzaju pojedynek, podnosząc się nawzajem i zbliżając się tak blisko, prawie podnieceni walką ze sobą, że mamy chwilę, w której prawie się całujemy!

I to nie było zaplanowane, po prostu wydarzyło się spontanicznie i organicznie tego dnia na planie, ponieważ Jane jest oczywiście tak chętna, aby tam zagrać i pojechać. Postacie są tak niesamowicie dobrze dopasowane, że to było jak fajerwerki, kiedy tam byliśmy. To był jeden z moich ulubionych czasów.

Pamiętam, że słyszałem scenarzystów, producentów i wszystkich, którzy po prostu śmieli się za monitorami. I wiesz, kiedy kręcisz program telewizyjny, to nie jest sztuka, nie otrzymujesz natychmiastowej reakcji od publiczności. Więc kiedy słyszysz ludzi śmiejących się zza monitorów, mówisz: „O rany, to musi być coś dobrego. Musieliśmy zrobić coś dobrego”. Kochałem, kochałem, uwielbiałem być w tym programie.

Jest tyle dla każdego, mnóstwo muzycznych momentów i komedii. Nakręciliśmy scenę między Arthurem (Bradley Whitford) a moją bohaterką, Ginny, gdzie podejmuje kilka kiepskich decyzji w życiu. Za każdym razem, gdy prowadzimy te naprawdę świetne, uziemione rozmowy między nami dwojgiem, są to moje ulubione.

I tak jest scena, kiedy jesteśmy w tym szkolnym gimnazjum, a on naprawdę naciska na mnie, abym odzyskała pewność siebie, nie wycofywała się i była autentyczna wobec siebie. Zawsze lubię znaleźć ambitną pracę, która pomoże mi się rozwijać, i to zdecydowanie moment, który utkwił mi w pamięci.

Innym momentem, który był tak fajny do nakręcenia była [piosenka] „9 do 5”, kiedy zatańczyłem w barze, który był tak zachwycający. Oczywiście kocham śpiewać i kocham Dolly Parton, a robienie tego było bardzo zabawne i niezapomniane. A potem Dolly napisała do mnie na Twitterze, że to widziała i powiedziała, że ​​jest piękny! Więc to była wisienka na torcie!