40 lat jest trudniejsze dla czarnych kobiet

Zazwyczaj uwielbiam obchodzić moje urodziny. Z niecierpliwością czekam na telefony, sms-y, życzenia na Facebooku, niespodziewane kartki od rodziny, z którą nie słyszałem od lat i uroczystą kolację z przyjaciółmi. Ale teraz? Kończę 40 lat.

40-latka może być emocjonalnie napięta dla każdej kobiety – często wyzwalająca lęk, depresjai poczucie nieadekwatności. Nasza kultura mówi nam, że w wieku 40 lat powinniśmy być właścicielami domów, szczęśliwymi małżeństwami z dziećmi, odnoszącymi sukcesy w karierze i oszczędzającymi na emeryturę. Kiedy brakuje nam jakiejkolwiek części tego równania, może wkraść się poczucie porażki. To wszystko jest słusznie stresujące, ale skupianie się na tym przesłania unikalne zmagania, z którymi boryka się czerń kobiety zbliżające się do kamienia milowego, szczególnie jeśli chodzi o rozwój kariery i zarobki potencjał.

„Dla czarnych kobiet 40 lat jest uważane za kamień milowy w życiu osobistym i finansowym. To ma być wiek, w którym narodziła się rodzina i kariera marzeń” – mówi do

Chociaż różnice w wynagrodzeniach mężczyzn i kobiet powoli się zmniejszają, dysproporcja między czarnymi i białymi kobietami gwałtownie rośnie. Według raport z Economic Policy Institute w 1979 r. czarne kobiety zarabiały tylko 6 procent mniej niż białe kobiety, ale do 2015 r. różnica ta potroiła się do 19 procent. A w 2016 roku czarnoskóre kobiety tylko zarabiały 79 centów za każdego dolara, który białe kobiety zabrały do ​​domu.

„Czarne kobiety szukają bogactwa i afirmacji w systemie, który nie został zaprojektowany po to, abyśmy odnieśli sukces” – mówi Anne, 49-letnia producentka telewizyjna. „Muszę pracować dwa razy ciężej niż białe kobiety w mojej pracy. Ale nie dostaję prawie tyle samo.

Różnice rasowe na rynku pracy nie tylko nieproporcjonalnie wpływają na to, ile pieniędzy zarabiają czarne kobiety — może również wpływać na trajektorie naszej kariery, pozostawiając nam mniej możliwości awansu na rynku pracy. Na przykład jestem dziennikarzem od sześciu lat. Według raport z Women's Media Center kobiety stanowią 32 procent personelu w redakcjach w USA, ale kobiety kolorowe stanowią zaledwie 7,95 procent.

POWIĄZANE: Sandra Oh nie może się doczekać, kiedy skończy 50 lat.

Czarne kobiety są również niedostatecznie reprezentowane w nauce i technika, publikowanie, marketing, film i medyczny oraz prawny według ostatnich doniesień. Obecnie są tylko trzy czarni prezesi prowadzenie firm z listy Fortune 500; nikt nie jest kobietą. A badanie Z raportu Women in the Workplace wynika, że ​​czarne kobiety są niedoreprezentowane na każdym szczeblu w korporacyjnej Ameryce.

Te dysproporcje mogą mieć wpływ na każdą dziedzinę naszego życia. Kupno domu i oszczędzanie na emeryturę jest o wiele łatwiejsze, jeśli zarabiasz więcej pieniędzy, masz dostęp do świadczenia pracownicze i robisz postępy w swojej karierze – wszystkie rzeczy, których czarnoskórym kobietom jest ewidentnie trudniej zrobić do 40.

„Czarne kobiety w wieku 40 lat muszą ponownie zastanowić się, jak wygląda sukces”, mówi 43-letnia Lindsey, która chciała pozostać anonimowa, obawiając się konsekwencji w pracy. Pracę w branży usługowej rozpoczęła po tym, jak firma, w której pracowała, upadła w czasie recesji. „Może nigdy nie osiągnę tego, co moi biali przyjaciele osiągnęli lub nie będę mieć tych samych rzeczy. Czarne kobiety nie mają takich samych możliwości. Zaczynamy w różnych miejscach życia”.

Oczywiście Lindsey odnosi się do podstawowego problemu bycia czarną kobietą w Ameryce — przywileju lub jego braku. W przeszłości czarnoskórzy byli wykluczani z wysokiej jakości edukacji, odmawiano im kredytów hipotecznych, kredytów i dostępu do rządowych programów sieci bezpieczeństwa, które… stworzyły możliwości, co dało białym rodzinom większą szansę na budowanie bogactwa pokoleniowego i zwiększanie ich awansu Mobilność. Według Centrum Postępu Amerykańskiego w 2016 r. białe gospodarstwa domowe posiadały 10 razy więcej bogactwa niż przeciętna czarna rodzina.

POWIĄZANE: Czarne włosy są nadal represjonowane i regulowane w Stanach Zjednoczonych.

A gdy czarne kobiety stoją w obliczu większych przeciwności, ale mniej możliwości na rynku pracy, możemy znaleźć się w obliczu problemów ze zdrowiem psychicznym.

„Nie zawsze porównywałam swoje osiągnięcia z osiągnięciami innych kobiet, dopóki nie skończyłam 40 lat. Zacząłem przyswajać sobie to, co uważałem za porażki i popadłem w głęboką depresję” – powiedział mi 46-letni były dyrektor firmy, Jaclyn. „Rozwiedziłam się i zostałam zwolniona z pracy. W końcu moje obawy dotyczące mierzenia się zaczęły wpływać na moją samoocenę. Za każdym razem, gdy myślałem o rozmowie z profesjonalistą o mojej depresji, stawałem się jeszcze bardziej zawstydzony tym, gdzie byłem w życiu”. Jaclyn obecnie pracuje w niepełnym wymiarze godzin, ale była bezrobotna w wieku 40 lat.

Nad 7 milionów czarnych Amerykanów zdiagnozowano u nich chorobę psychiczną i prawdopodobnie ponad 7 milionów więcej cierpi na problemy ze zdrowiem psychicznym, ale nie są one zdiagnozowane. I Badania stwierdza, że ​​rasizm, seksizm i niższe dochody narażają czarne kobiety na większe ryzyko problemów ze zdrowiem psychicznym. Aby dodać zniewagę do kontuzji, według National Alliance on Mental Health, czarni Amerykanie mają więcej do czynienia wyzwania dostęp do wysokiej jakości opieki psychiatrycznej z powodu napiętnowania, kosztów ubezpieczenia zdrowotnego i nieświadomych uprzedzeń rasowych.

„Przypominam moim pacjentom, że jako mniejszości i kobiety napotykamy więcej barier i uprzedzeń. Te bariery nie uniemożliwiają rzeczy” – mówi dr Metzger. „Radzę im, aby przyjęli 40 jako celebrację tego, jak daleko zaszli, zamiast bać się tego jako alarmu”.

W świetle wszystkich tych czynników nie jest zaskakujące, że nie czekałem na ten konkretny kamień milowy. Spędziłem 20 i 30 lat, próbując nadążyć za innymi kobietami – to było emocjonalnie wyczerpujące. Ale kontaktowanie się z innymi czarnymi kobietami i słyszenie o ich podobnych doświadczeniach i poczuciu nieadekwatności pomogło mi poczuć się mniej osamotnionym. Moja samoocena nie powinna być definiowana przez moją trajektorię kariery lub moją zdolność do spełnienia kulturowych kamieni milowych, szczególnie kamienie milowe, które nie zostały zaprojektowane dla kobiet, które wyglądają jak ja, aby osiągnąć w pierwszym miejsce. I tak redefiniuję sukces i badam siebie poza wąskimi oczekiwaniami, jakie nasza kultura postawiła 40-letnim kobietom, zaczynając już teraz.

Urodziny mają być obchodzone; moja 40. nie powinna być inna.