Król i ja: Dziesięć pytań do gwiazdy Kelli O'Hara

Na cześć 69. dorocznej nagrody Tony Awards przyjrzymy się niektórym spektakularnym pokazom w tym sezonie. ten Nagrody Tony, goszczony przez Kristin Chenoweth i Alan Cumming, emitowany w niedzielę, 7 czerwca, w CBS.

Jeśli chcesz zobaczyć historyczną siłę dziewczyny, Kelli O’Hara serwuje ją osiem razy w tygodniu w Lincoln Center. Pięciokrotnie nominowany do nagrody Tony —która właśnie zdobyła swoją szóstą nominację do tego programu!—gwiazdy u Rodgersa i Hammersteina Król i ja jako odważna Anna Leonowens, owdowiała brytyjska nauczycielka, która pod koniec XIX wieku przeprowadza się z synem do Syjamu, by uczyć króla Syjamu (nominowanego do Oscara Kena Watanabe) zwyczajów Zachodu. Walczy o to, w co wierzy dla siebie i swojej rodziny, a ostatecznie nauczyciel zostaje uczniem, a Król w zamian uczy ją kilku rzeczy o życiu.

Spektakl jest urzekający i fascynujący, zwłaszcza z numerami robaków usznych, takimi jak „Getting to Know You”, „Shall We Dance?” i „I Whistle a Happy Tune”, dlatego nie jest niespodzianką

W zeszłym tygodniu spotkaliśmy się z O’Harą, która powiedziała nam, że pasja, którą okazuje swojej postaci na scenie, jest tak realna, jak ją widzisz. „Czułam, że ta rola mnie wzywa” – powiedziała przez telefon, zanim przygotowała się do wieczornej produkcji. „Naprawdę nie wiedziałem, jak bardzo mi się to spodoba, dopóki nie zaczęliśmy nad tym pracować”.

ZWIĄZANE Z: Kroniki Heidi na Broadwayu: Wszystko o kostiumach Elisabeth Moss

Odkryła, że ​​naprawdę utożsamiała się z jego przesłaniem: „Każdy czas w historii – w tym ten, w którym jesteśmy teraz – pomysł możliwość współpracy, ponad różnymi rodzajami podziałów, czy to rasowych, czy religijnych, to dla mnie wielka sprawa” – powiedziała. „Podoba mi się pomysł, że mężczyzna i kobieta, chrześcijanka i buddysta, syjamski mężczyzna i biała kobieta mogą pracować razem i mogą znaleźć sposoby na uzyskanie ego lub starannie wyuczonych predysponowanych pojęć o rzeczach, i po prostu odsuń je i pracuj razem. Jeśli czujesz to, kiedy go oglądasz, zaczynasz się powoli zmieniać. Wiem, że to musical i wiem, że jest zabawny i lekki, ale jeśli chcesz, możesz zagłębić się i znaleźć głębsze znaczenia, i myślę, że to jest prawdopodobnie największe”.

Ona jest inspirująca, to na pewno. Ale musieliśmy „poznać” panią O’Harę jeszcze trochę. Przewiń w dół, aby dowiedzieć się o jej ciężkich kostiumach, przemyśleniach na temat współpracy z innymi gwiazdami oraz o tym, jak udaje jej się zainspirować nowicjuszy na Broadwayu.

1. Co zainspirowało Cię do objęcia tej roli? Widziałeś ten film? Nigdy nie widziałem tego filmu. Oglądałem fragmenty po otrzymaniu tej roli, ale potem ją wyłączyłem, ponieważ nie chciałem czegoś innego w mojej głowie. Anna jest taka silna i po prostu nie mogłem uwierzyć, że to zostało napisane tak dawno temu [w latach pięćdziesiątych]. Tak naprawdę to stąd pochodziła moja inspiracja, po prostu czytanie tego i obserwowanie, jak wpłynęło to na mnie w tym momencie mojego życia, a nie coś, co już miałem w głowie.

2. Jakie wpływy z twojego życia osobistego wpłynęły na rolę? Tak bardzo wierzyłem w tę kobietę, że mogłem ją w pełni zagrać. Rezonowała ze mną w tym wieku iw tym biznesie. Jestem tu już od jakiegoś czasu. Oto ona, całkowicie wkroczyła w coś, co było niesamowicie przerażające i ryzykowne, ale robiła to ze względu na siebie i swoje dziecko. Mam córkę i syna i mam obowiązek sprowadzić ich na ten świat i dać im najlepsze narzędzia, jakie potrafię, aby mogli wyruszyć i podejmować podobne decyzje w imię dobra. Ona to dla mnie reprezentuje; próbowała dokonać zmian. Może to naiwne, ale ona to zrobiła, dokonała zmian i myślę, że to całkiem niewiarygodne i jest to coś, nad czym naprawdę mogę się ogarnąć.

POWIĄZANE: Co Anna Villafañe naprawdę myśli o graniu Glorii Estefan w New Broadway Musical Na Twojej nodze

3. Twoim partnerem jest nominowany do Oscara Ken Watanabe. Jak się z nim pracuje? On jest niesamowity. Dosłownie pracował ciężej, niż kiedykolwiek widziałem, żeby ktokolwiek pracował w moim życiu. Dwie godziny przed przybyciem wszystkich robi ćwiczenia ustami, językiem, ciałem, ucząc się tego języka co jest bardzo trudne, gdy mówisz po japońsku, tylko po to, by Twoje usta były odpowiednio rozwinięte, a on robi to codziennie przez godziny. Udało mu się całkowicie. Poza tym jest tak hojny i tak troszczy się o obsadę. Trafiliśmy z nim w dziesiątkę.

4. W musicalu naprawdę walczysz z królem, aby mieć własny dom, a nie mieszkać w jego zamku. To było wzmacniające, nie sądzisz? Uwielbiam w nim to, że reprezentuje siłę z właściwych powodów. To, czym się pasjonujesz, powinno prowadzić Cię do tego, co uważasz za odpowiednie dla siebie. Dla mnie chodzi o to, że mam dwoje dzieci i chcę, aby miały to, co najlepsze, co tylko mogą. W tej historii jej mąż zmarł, a ona nie będzie w stanie utrzymać siebie ani swojego dziecka na tym świecie, w którym wtedy się znajdowali. Ale przynajmniej mogła zrobić dla swojego syna, to dać mu dom. Pomyślała: „Chcę tylko dać mu cztery ściany i bezpieczeństwo”. O to właśnie chcę walczyć; chodzi bardziej o to, co jest ważne w naszych sercach, a co jest cenne.

ZWIĄZANE Z: O XX wiekuNominowana przez Tony projektantka kostiumów wyjaśnia ponadczasową modę, dzięki której muzyka naprawdę śpiewa

5. Jeśli chodzi o obsadę, wielu z nich debiutuje na Broadwayu. Czy zrobiłeś dla nich coś specjalnego? Będę. Kiedy zadebiutowałem na Broadwayu [w Jekyll i Hyde], nie było to bardzo pozytywne doświadczenie. Marzyłam o tym przez tak wiele mojego życia, więc chciałam, aby była naprawdę wyjątkowa dla innych. Więc wszystkich debiutantów wprowadzimy na scenę w dniu otwarcia, a ja przeczytam im cytat Giorgio Strehlera, niesamowitego człowieka teatru, który opowiada o teatrze jako rodzinie, czy zepsute czy całe, zdecydowanie dysfunkcyjne, zdecydowanie wzloty i upadki, ale jak mamy siebie nawzajem i jak to jest dla nas takie ważne i po co możemy budować i tworzyć ludzie. Porozmawiamy o tym z nimi i o tym, jak ważne jest, aby tu być.

6. Czy mentorujesz i uczysz wielu nowoprzybyłych? Nie ma nic, czego mógłbym ich nauczyć, bo wszyscy są profesjonalistami. Wiedzą, co robią. Są tu wystarczająco długo i w pewnym sensie mnie uczą, bo im częściej to robisz, tym bardziej się do tego przyzwyczajasz. Nie powiem o tym znużony ani zgorzkniały, bo wciąż jestem niesamowicie wdzięczny za każdym razem, gdy do niego dochodzę, ale fakt, że to ich Broadway debiut, wnoszą do tego taką radość i takie podekscytowanie, to właściwie najlepszy możliwy program, w jakim mogłem być, w przeciwieństwie do występu z dużą ilością weterynarze.

7. Kostiumy są piękne i przytłaczająco duże. Czy pomagają ci wejść w postać? Jestem jedną z tych osób, które zawsze potrzebowały mojego kostiumu do mojej ostatecznej współpracy. W tej dekadzie sposób, w jaki się ubierali, naprawdę opowiadał historię. Na scenie mam na sobie gorset, który wyprostowuje plecy, co sprawia, że ​​czuję się poważniejsza, bardziej wykształcona – nie potrafię tego wytłumaczyć. Kiedy założyli mi te duże spódnice, sposób, w jaki ograniczały mi ruchy, to jedno, a potem… sposób, w jaki musiałem radzić sobie z ograniczeniami, stał się kolejną rzeczą, co było niesamowitym wyzwaniem dla mojego Psyche. To zbudowało tak pełną świadomość tego, z czym miała do czynienia. Wiem, że to trochę szalone, ale to prawda. Kostium sięga do moich butów; Mam na sobie pantalony i bardzo krępe nauczycielki, buty na grubym obcasie.

POWIĄZANE: Jak to jest ubierać Helen Mirren jako królową Elżbietę II w Publiczność

8. Jak długo trwa przygotowanie? Muszę się przygotować dość wcześnie. Moja peruka zajmuje około 45 minut. Po rozpoczęciu spektaklu nigdy nie wychodzę ze sceny, ponieważ sukienki nie mogą się poruszać, nie ma miejsca, nie ma drzwi! Właściwie muszę pozostać na samej platformie. Mam komodę i zakładamy gimnastykę, a potem nakładamy kolejną warstwę, halkę, kolejną halkę i sukienkę. Są bardzo ciężkie, bardzo krępujące, a to czyni tę postać. Sama sukienka lawendowa waży około 40 funtów.

9. Ale czy w ogóle zmagałeś się z tak masywnymi kostiumami? Nie wyglądało na to. Myślę, że to jest dokładnie cel i to jest część tego, co gram. To rozciąganie się, sięganie i osiąganie sukcesów przez ograniczenia, a granie w to jako kobieta jest niesamowitą rzeczą, ponieważ jest to urzeczywistnienie tego, co jest mentalnie.

10. Jaka jest twoja ulubiona piosenka w musicalu? Choć brzmi to banalnie, piosenka „Getting to Know You” sprawiła, że ​​czegoś się nauczyłem. Tak, to słodka piosenka i tańczysz z dziećmi, ale tak naprawdę nie chodzi o to, żeby ta kobieta z całego świata poznała to inne społeczeństwo. Naprawdę chodzi o to, żeby otworzyła swój umysł i rzeczywiście poznała ludzi i piękno ludzi, którymi byli i jakie mieli obowiązki, oraz powody, dla których dokonali wyborów, których dokonali zrobił. Jeśli myślisz o tym w ten sposób, symbolizuje to znacznie większy cel i dlatego uwielbiam tę piosenkę.

Rodgers i Hammerstein „Król i ja gra w Lincoln Center Theatre. Odnaleźć bilety na telecharge.com.

ZWIĄZANE Z: GigiVanessa Hudgens opowiada nam o swoich wieczornych rytuałach przed pokazem