Poszukiwanie Alaski jest nieubłagane z jej aluzjami do O.C.

Jako osoba, która większość swojego 13 roku życia spędziła na oglądaniu O.C., ponowne oglądanie O.C., tworzenie kolaży dotyczących O.C., pisząc broszury dotyczące tematów w O.C., tworzenie łapaczy na cootie z OC-inspirowane scenariusze, a właściwie ułożenie krótkiej „książki” zawierającej wskazówki, jak rzucić odpowiednią OC impreza, szczegółowa sieć postaci, „O.C. Nagrody” (najlepszy uścisk, najlepszy pocałunek, najlepsza linia itp.), OC listy odtwarzania na różne nastroje i lista kluczowych akcesoriów potrzebnych do kostiumu na Halloween „Dead Marissa”, powiedziałbym, że prawdopodobnie należę do tych najlepiej zorientowanych we wszystkim O.C. (jak przynajmniej w pierwszej setce?). I OK, już nie spędzam weekendów na wydzieraniu zdjęć Adama Brody z Tygrys Beat, ale nadal mogę to rozpoznać O.C. było czymś wyjątkowym.

Nie tylko ja tak uważam. Ludzie od lat próbują naśladować unikalną mieszankę ostrych dialogów i dramatu nastolatków o wysokiej stawce – nikt bardziej niż twórca serialu, Josh Schwartz.

Schwartz kontynuował adaptację Plotkara z serii książek o tej samej nazwie. I chociaż postacie i ich świat zostały ustalone, zanim pojawił się na scenie, serial wziął wolności, które były niewątpliwie schwartzowskie, z niemal identycznymi fabułami pojawiającymi się wzdłuż sposób. Dodanie romansu Lily van der Woodsen i Rufusa Humpheya, który był ekskluzywny dla serialu, wydawało się rodzajem fantazji fikcyjna droga do stworzenia Kirsten Cohen i Jimmy'ego Coopera związku, który istniał poza granicami często wspominanego przeszłość.

Do czasu Plotkara na antenie Schwartz pośrednio osaczył rynek „bogatych dzieciaków skonfrontowanych z outsiderami”. Kilka razy badał królestwo niesamowicie bogatych nastolatków, z Dynastia oraz Uciekinierzy — z których oba noszą Plotki Dziewczyna- esque ból serii desperackiej i ostatecznie niezdolnej do osiągnięcia tej samej równowagi dowcipu, serca i znaczenia kulturowego, co O.C.

Najnowsza adaptacja Schwartza, miniserial Hulu oparty na powieści dla młodzieży Johna Greena Szukasz Alaski, jest najbardziej oczywistą próbą odtworzenia O.C.magia jeszcze.

Seria zaczyna się tam, gdzie książka, w 2005 r. — który, na szczęście dla Schwartza, również jest w połowie drogi O.C.czterosezonowy bieg. Co ciekawe, właściwie Schwartz napisał scenariusz do adaptacji filmu Paramount powieści w czasie jej wydania. Projekt został ostatecznie odłożony na półkę, ale wrócił do niego prawie 15 lat później.

W każdym razie, Szukasz AlaskiOś czasu pozwala kierownikowi muzycznemu Alexandra Patsavas (która, jak się domyślacie, również pracowała) O.C.), aby nie tylko ponownie odwiedzać tych samych artystów, których użyto na O.C., ale te same piosenki – właściwie 11 z nich (choć niektóre to covery). Kilka piosenek granych dalej Szukasz Alaski były grane w tym samym kontekście, co on O.C. — rozpoczyna się domowa impreza do melodii „Daft Punk gra w moim domu”, „Fix You” wypełnia audytorium podczas szkolnej potańcówki.

POWIĄZANE: Ranking 22 absolutnie najgorszych postaci na O.C.

Ale ścieżka dźwiękowa to nie jedyna paralela między utworami Schwartza Alaska oraz O.C. Od samego początku outsider, trudno nie widzieć blondwłosego, niebieskookiego Milesa Haltera z Alaski (Charlie Plummer) jako mniej inteligentnego Ryana Atwooda (Ben McKenzie). Miłosne zainteresowanie Milesa, skomplikowana i nieco bardziej zdefiniowana kopia zbyt znanej maniakalnej dziewczyny ze snów, Alaska Young (Kristine Froseth), czuje się jak obudzona Marissa Cooper (Mischa Barton) – szerokie nogawki dżinsów i chłopskie bluzki z Alaski wkomponowane w koszulki polo Marissy Lacoste i modne minisukienki.

Jedna z wczesnych scen Milesa i Alaski przynosi podobieństwa do domu, a postacie prowadzą intymną rozmowę na temat słynnych ostatnich słów (zajęcie Milesa). Pełna punktacji scena zaczyna się, gdy Miles pali papierosa, a Alaska wkrótce idzie w jej ślady. Chociaż plujący wdech Milesa jest o milion stopni mniej fajny niż świeżo upieczony Ryan, łapiący papierosa w swojej skórzanej kurtce i charakterystycznej żonie oraz mostku, który on i Alaska pod spodem nie ma żadnego podjazdu do Newport Beach, aluzja do wprowadzenia Ryana i Marissy na temat przerwy na dym („Kim jesteś?” „Kimkolwiek chcesz, żebym był”). niezauważony.

Szukasz Alaski ma również własnego Setha Cohena (Adam Brody) w współlokatorze Milesa w Culver Creek Academy, Chip „The Colonel” Martin (Denny Love), outsider mimo jego znajomości ze szkołą i jej uprzywilejowanymi uczniami, co w serialu daje nutkę komicznej ulgi, przede wszystkim ponurej krajobraz.

Składając dalszy hołd O.C., Szukasz Alaski samo w sobie odtwarza powolne ujęcie pilota, a Ryan/Miles oglądają Marissę/Alaskę jako jego samochód odjeżdża — obie postacie pozostają w bezlitosnym kontakcie wzrokowym ze względu na odległość między nimi rośnie.

POWIĄZANE: Jak O.C. Zmienił moje życie

W odcinku szóstym Schwartz nawet wyśmiewa się z crossovera, prosząc Milesa i Larę (Sofia Vassilieva) o obejrzenie odcinka O.C., tryl z „California” Phantom Planet ledwo słyszalny z głośników niezgrabnego laptopa Apple.

Och, i kto może oglądać pełen dramatów odcinek kotylionu i nie wracać do wywołującego perłowe sprzęgło „jesteś złodziejem!” incydent na dorocznym balu debiutantów w Newport?

Jasne, możesz zliczyć te paralele i nazwać je „odą” lub „trochą wsteczną”, ale problem polega na tym, że Szukasz Alaski nie pasuje O.C. tam, gdzie ma to znaczenie — w dialogu, definicji postaci i autentyczności. Szukasz Alaski to dobra adaptacja dobrej książki, ale jako samodzielny dramat dla nastolatków brakuje w nim „może wspaniałego”, którego tak desperacko szuka Miles. Pokaż cele OC nostalgia fanów, ale bez równoważności w elementach strukturalnych, hołd wydaje się bardziej zdzierstwem.