Jak moda Rockstar ewoluowała do swojej najjaśniejszej formy?

Wyszywana kryształami suknia szkieletowa Thoma Browne'a Phoebe Bridgers była jedną z nich GQ"największe dopasowania" na czerwonym dywanie Grammy w tym roku. Sukienka była designerską wersją kupionego w sklepie kombinezonu, który po raz pierwszy nosiła w teledysk do „Kioto” i na okładce jej drugiego albumu Punisher. Miesiąc wcześniej Bridgers trafiła na pierwsze strony gazet, gdy w kostiumie z kości Gucci rozwaliła swoją gitarę Sobotnia noc na żywo, ożywiając dziesiątki lat trendu rock and rollowego, jednocześnie utrwalając nowy.

W dzisiejszych czasach gwiazdy rocka nie zapoczątkowują wielu trendów w modzie. Głównie gwiazdy popu i raperzy decydują o tym, co noszą fajne dzieciaki, niezależnie od tego, czy naśladują torbę ASAP Rocky'ego, czy ślisko-zielone włosy Billie Eilish. Ale po obejrzeniu kilku moich ulubionych artystów rockowych w marszczonych mini-sukienkach od nowojorskiej projektantki Kelsey Randall, nawiedzałem jej stronę internetową, wielokrotnie dodając holograficzna sukienka babydoll

„Ostatnio liczy się kolor” – mówi Michelle Zauner z Japanese Breakfast. Jeden z największych ostatnich wybuchów rocka, stał się znany ze swojego wyglądu w klejnotach: jednego dnia marszczenia i masywne bufiaste rękawy, koszulka Kenzo i cekinowa spódnica, a drugiego dwuczęściowy Rodarte. Jej wizytówką stały się również ambitne, modne wizualizacje. Jej ostatni teledysk do „Savage Good Boy”, w którym ona i Soprano' Michael Imperioli gra parę mieszkającą w bunkrze na końcu świata, pełen zdeprawowanych mieszczańskich zespołów. Film przedstawia zapowiedź krawieckiej energii, którą ma nadzieję przywieźć ze sobą w trasę tej jesieni, i nawiązuje do odważniejszych, głośniejszych stylów, które są teraz modne, gorące letnie lato rozpoczyna się i powraca muzyka na żywo.

Onesie Bridgers i spodenki rowerowe Mickiego nie są tak efektowne jak kurtka z owczej skóry w technikolorze Jimiego Hendrixa, skórzane spodnie Debbie Harry czy kombinezony kosmiczne Davida Bowiego. (Chociaż chwila spodenek rowerowych ma powiew Jaggera) w piłkarskich spodniach.) Ale o ile prowokacja i nowość czynią ikony stylu artystów rockowych, wydaje się, że jesteśmy na skraju nowej ery stylu gwiazd rocka, takiej, która jest teatralna, dziwna i zabawna.

„Uwielbiam próbować tworzyć świat wokół mnie [za pomocą mody]”, kontynuuje Zauner. „Artyści, których uwielbiam, Kate Bush, Björk, David Bowie — patrzysz wstecz na ich kariery i wiesz dokładnie w jakiej epoce opiera się na ich ubraniach”. Dopiero w ciągu ostatnich kilku lat stała się bardziej ryzykowny. Kiedy zaczęła występować dekadę temu, normą było ubieranie się. „Ubierałabym się bardziej maskująco, ponieważ czułam, że muszę sprawić, by inni traktowali mnie poważnie” – mówi. – Teraz nie muszę tego udowadniać.

Co ona i inni musieli udowodnić?

Styl gwiazdy rocka z lat dziesiątych był kacem z pierwszej dekady XXI wieku, podzielonym przez tych, którzy odrzucili grungy glamour The Strokes i tych, którzy próbowali utrzymać go przy życiu. Dawny obóz najlepiej oddaje ironiczna preparacja Vampire Weekend lub mistycyzm człowieka z lasu Bon Ivera. Ten ostatni, przez fasadę złego chłopca Matta Healy'ego z 1975 roku. Rezultatem była dekada, w której dżinsy i T-shirt były mundurem większości gwiazd rocka, zarówno głównego nurtu, jak i indie.

Niewielu zmieniło się tak zdecydowanie, jak Eva Hendricks, liderka nowojorskiego zespołu Charly Bliss, która na koncertach lubi ubierać się w obszerne, różowe stroje. Od lat ściśle współpracuje z Randallem, wspomnianym wcześniej entuzjastą szydełkowania. „Oboje żyjemy w estetyce ponadprzeciętnej gwiazdy rocka” – mówi Hendricks o swoich zestawach, takich jak gorset o kroju syreny połączony z tutu i tiulową sukienką w stylu luffa. Podobnie jak Zauner, dopiero w ciągu ostatnich kilku lat czuła się wolna, by bawić się, nie wyróżniając się w niewłaściwy sposób. „Kiedy zaczęłam występować, czułam, że najlepszą rzeczą, jaką mogłam zrobić, to zbagatelizować to, że jestem dziewczyną tak bardzo, jak to tylko możliwe” – mówi.

To ma sens, że dobrze udokumentowaneprzesunięcietożsamości artystów rockowych przekształca język wizualny gwiazdy rocka. Ale rock zawsze był zdominowany przez mężczyzn, nawet w epokach, kiedy jego moda była głośna i kolorowa. Mdły styl gwiazd rocka z 2010 roku nie był tylko produktem dominacji białych mężczyzn, ale raczej wynikiem specyficznego, subtelnie seksistowskiego pomysłu na autentyczność. Hendricks wyrósł na tym wizerunku muzyka rockowego: czystego, intelektualnego artysty, dla którego ubieranie się i wyjście na scenę było żmudną, a nawet bolesną koniecznością.

„Bardzo chodziło o to, by wyglądać, jakby cię to nie obchodziło, jak„ Och, po prostu jestem na scenie ”, mówi. „Zawsze była taka rozmowa o autentyczności w muzyce, która często odbywa się w toksyczny sposób. Ta idea „autentyczności” nabrała szczególnej estetyki. Teraz dowiadujemy się, że dla wielu artystów ich autentyczne ja nie jest flanelą czy T-shirtem. Dla mnie to strój syreny z gigantyczną spódniczką tutu. Dla Phoebe Bridgers to jej szkieletowa piżama, a dla japońskiego śniadania – o mój Boże, jej stroje – mówi Hendricks.

Pomysł odzianej we flanelę, apatycznej gwiazdy rocka od dziesięcioleci wkradał się i wynurzał ze skały. „Tak też było w latach 90.” – wspomina Christian Joy, projektantka kostiumów Karen O, liderki Yeah Yeah Yeahs, jednej z nielicznych artystek rockowych z początku XXI wieku, znanych ze swojej mody. „Wszyscy po prostu nosili dżinsy i T-shirty na scenie. Wyraźnie pamiętam, jak bardzo się nudziłem”. Joy przeprowadziła się do Nowego Jorku w 1998 roku i poznała Karen. Jej kostiumy, ręcznie szyte z przerobionych ubrań w stylu vintage, wylewają punkową gore i glam-rockowy blichtr w blenderze z neonowym futuryzmem z pierwszej dekady XXI wieku. „Kiedy Karen zaczęła się ubierać, ludzie mówili: „Co ona do cholery robi?” ona dodaje. „To była cała rzecz shoegaze, aby umniejszyć swój występ, a nie wyrazić siebie fizycznie. Może to był bardziej intelektualny czas w muzyce. Pomyśleliśmy: „Wypierdalaj stąd, chcemy tańczyć i szaleć!” 

Teraz gwiazdy rocka nie odrzucają intelektualizmu ani nie przyjmują sztuczek. Właśnie odeszli od pomysłu, że granie na gitarze w T-shircie jest mniej performatywne lub bardziej interesujące niż granie w tutu. Bridgers wyraził ten pomysł w:L'Officiel, krytykowanie byłego, który obrażał Hayley Williams: „Noszenie kostiumu scenicznego jest tak dziwnie płciowe. Chociaż Kurt Cobain też nosił kostium — myślał o tym, jaką koszulkę będzie miał na sobie na każdym czerwonym dywanie. Bruce Springsteen również ma na sobie kostium. A metal? Nawet nie każ mi zaczynać."

Tak się składa, że ​​ulubionym wyglądem Joy Karen O wszech czasów jest kostium szkieletu, pełen wyjmowanych organów. Garnitury Bridgers są mniej krwawe, ale wyglądają na czyste i ułożone razem mogą być buntownicze, gdy pojawia się swobodny, rozczochrany wygląd. Tak to się czuło w legendarnym obecnie Mitskim Bądź kowbojem pokazy, na których wykonywała precyzyjną, wyszukaną choreografię w swoim stroju sportowym. Jej nieskazitelne, skoordynowane ruchy i strój – przeciwieństwo zbyt fajnego do pielęgnacji – były tak samo uderzające w 2019, jak chaotyczne kostiumy Karen O w 2001 roku.

Nie wyłoniła się żadna współczesna estetyka gwiazdy rocka. Hendricks i Zauner przyjmują maksymalistyczną kobiecość, podczas gdy utylitarna fantazja nasyca charakterystyczny wygląd Bridgersa i Mitskiego. Angel Olsen i Katie Crutchfield z Waxahatchee to dwie artystki, które bawią się estetyką retro country, z ich pierzastymi sukniami i preriowymi sukienkami. Ellen Kempner z Palehound, zainspirowana rockową tradycją naginania płci, jednego dnia zaczęła nosić cekiny i makijaż typu drag, a następnego workowate, strukturalne elementy. Nie jest jasne, jak opiszemy nową „erę” mody gwiazd rocka patrząc wstecz. To, co noszą nawet najbardziej stylowe gwiazdy rocka, byłoby wyglądem poza dniem dla Lizzo lub Ariany Grande. Co ważne, nie można już przewidzieć, w co wejdzie artysta rockowy na scenę, co jest gwarantowane od lat.

Nawet niektórzy mężczyźni rozkoszują się upadkiem ideału zbyt fajnego, by się nim opiekować. Alex Rice, frontman brytyjskiego zespołu Sports Team, dumnie stylizuje się na Bona Scotta i Iggy'ego Popa z AC/DC. Uwielbia tańczyć i surfować w falujących garniturach, a czasem w stroju matadora. „W Wielkiej Brytanii, kiedy byliśmy dziećmi, mundurem były obcisłe dżinsy, Doc Martens, czarna koszulka, czyli to, czym był Dave Grohl” – mówi. „Dla mnie chodzi o tkaniny, takie rzeczy jak jedwab, które poruszają się wraz z tobą na scenie”. Jego ulubionym ostatnim wyglądem był fioletowy garnitur Gucci nosił na sesję zdjęciową. Ubranie zostało pierwotnie stworzone dla Harry'ego Stylesa, z którym był zachwycony, że dzieli się ubraniami. „Kiedyś istniała idea czystego artysty, który po prostu musi zakomunikować swoją sztukę” – mówi. „Ale postrzegam performance jako sztukę wysoką”.

Wskazuje na granicę między gwiazdami rocka a gwiazdami popu, która kiedyś była wojowniczo kontrolowana. Half Waif to popowy projekt Nandi Rose Plunkett, dawniej członkini zespołu Pinegrove. (Pamięta, że ​​„chce się bardziej ubrać” na scenie i gdy jej koledzy z zespołu mówili: „To nie jest taki klimat”. Byłem spodziewa się, że będzie nosić męskie ubrania.”) Podkreśla – podobnie jak Zauner – że często nie miała nic przeciwko wyluzowaniu kultura. Oboje jasno wiedzą, że to, co teraz noszą, ma mniej wspólnego z przyklejeniem tego do mężczyzny, niż z realizacją ich drobiazgowych wizji.

„Myślę, że [mój styl] jest reakcją na pewną dozę powagi lub wrażliwości w mojej muzyce. Lubię to trochę maskować”, mówi Plunkett, dodając: „Interesuje mnie kontrast między siłą i wrażliwością w muzyce i modzie. Lubię mieszać miękkie i twarde dźwięki, kobiece sylwetki z kawałkami, które przywołują zbroję”. Dla niej styl to także mechanizm radzenia sobie: „Na przykład: „Czuję się taki mały, czy jestem wystarczająco dobry, aby to zrobić?” Duże sylwetki — fizycznie zajmujące przestrzeń są sposobem na zdobycie miejsca na scenie ” ona mówi. Hendricks powtarza to: „Zawsze mówię Kelseyowi: »Chcę być« gigantyczny.'" 

W ostatnich wideo, Plunkett połączyła uprząż ze spodniami przeciwwiatrowymi i topem z siateczki, który eksponuje jedną pierś, w stylu Lil' Kim, który planuje powtórzyć na trasie tej jesieni. Dla innej wizualizacji miała na sobie gorset vintage Vivienne Westwood, który Gwen Stefani nosiła w swoim teledysku do „Pajęczyny”. Ale w modzie, podobnie jak w kompozycji, odniesienia do rocka są dziś znacznie szersze niż w amerykańskiej popkulturze. Pochodząca z Brooklynu Laetitia Tamko, która występuje pod pseudonimem Vagbon, wykorzystała ikony afrykańskiej muzyki do swojego najnowszego albumu zatytułowanego. „Moją główną inspiracją były afrykańskie płyty z lat 70., a konkretnie okładka La Condition Męski przez Francisa Bebeya. Na moich moodboardach miałem dużo okładek afrykańskich albumów”.

Nowatorski styl znów staje się normą dla gwiazd rocka. To nieco słodko-gorzkie dla urodzonego w Las Vegas artysty Shamira. Jako czarny, niebinarny artysta, czuł, że stonowanie jego śmiałego wyglądu i popowego brzmienia zaszkodziło jego karierze. „Nie pozwolono mi być czystym, poważnym artystą” – mówi. „Ludzie myśleli, że jestem leniwy”. Łączy także coraz bardziej kolorową modę rockową z potrzebą marki lub promocji, co uważa za dodatkowe obciążenie dla marginalizowanych artystów. „Kiedyś posiadanie mocnych efektów wizualnych lub mody było ekstra” – mówi. „Teraz jest to wymagane”.

Podobnie niezdecydowana jest artystka rockowa z Atlanty, Faye Webster. Kiedyś tworzyła wyszukane efekty wizualne, ręcznie przyszywała pióra do sukni vintage na rok 2019 „Kingston”. Podczas jednej trasy wystąpiła w mundurze baseballowym Atlanta Braves. Z biegiem czasu presja na posiadanie „silnej marki” stała się wyczerpująca. Teraz mówi: „Lubię siebie bardziej, kiedy jestem mniej performatywna. Myślę, że czułem presję, by zachowywać się jak gwiazda rocka, nosić te sukienki lub mundury”.

Większość z nas może odnieść się do tego uczucia. Po całorocznych kontaktach online nigdy nie było większej presji na spójną, widoczną markę. Poświadczone przez panika z niskim stanem, wielu ludzi też czuje się wyczerpanych błyskotliwym blichtrem ery Y2K, który staje się modny. Mimo to, podczas gdy moda wydaje się być obowiązkiem, Webster mówi, że czuje się swobodniej niż kiedykolwiek musi decydować, jak to zrobić podejdź do tego: „W ciągu ostatnich kilku lat zdałem sobie sprawę, że nie muszę robić szalonego gówna, aby ludzie zauważyli ja. Mogę być po prostu Faye, a ludzie nadal będą mnie lubić”.

Ponieważ artyści planują swoje pierwsze trasy w ciągu roku, jedyne, co mamy, to spekulacje o tym, jak potoczy się nowa era mody gwiazd rocka. Czy kostium na Halloween lub designerska sukienka staną się nowym nieuniknionym dżinsem i T-shirtem? Wydarzenia zmieniające paradygmat, takie jak pandemia, powodują, że ludzie całkowicie tracą cierpliwość do oczekiwań. Joy przypomina sobie atmosferę nowojorskiej sceny po 11 września. „Kiedy zdarzają się takie rzeczy, rodzi się poczucie:„ To może się powtórzyć, powinnam po prostu to zrobić ”- mówi. „Nie ma czasu do stracenia zadowalania innych ludzi”.