Aniołki Charliego Louisa Vuittona 2018: Chloe Grace Moretz, Sophie Turner i Laura Harrier

OK, więc wszyscy rozpoznajemy początkowe linijki Aniołków Charliego – a przynajmniej te ze sprytnej adaptacji kinowej z 2000 roku, walczące z przestępczością trio gorących lasek z serialu telewizyjnego z lat 70. w silną markę o znacznie bardziej feministycznym uroku, zwłaszcza dla młodszego pokolenia bardziej zaznajomieni z Alexem, Dylanem i Natalie z filmów niż z Jill, Kelly i Sabriną z filmów telewizja. „Mieli między sobą prawdziwe braterstwo, a jednocześnie skopali tyłki”, mówi Laura Harrier, wyjaśniając trwały urok Aniołów, a także inspirację do tego. W stylu ujęcie, w którym aktorka spotyka się z przyjaciółmi w prawdziwym życiu, Chloë Grace Moretz oraz Sophie Turner. „A piosenka Destiny’s Child z pierwszego filmu była epicka” – dodaje Harrier.

„Związek między tymi trzema dziewczynami był w nich najsilniejszy” – mówi Turner, który po raz pierwszy spotkał Harriera w Vuitton. moda show i Moretz na after party Met Gala. Jako ambasadorki Vuitton, trzy kobiety nawiązały własne więzi, z niefrasobliwym koleżeństwem, które nie pozostało niezauważone przez dyrektora artystycznego domu, Nicolasa Ghesquière. Zastanawiając się nad duchem czasu współczesnego nowo przebudzonego Hollywood, projektant twierdzi, że reprezentują dokładnie te typy dzikich, szczerych osób, które go inspirują. (Pojawia się tutaj jako ich nieuchwytny Charlie.)

WIDEO: Za kulisami „Aniołków Charliego” Louisa Vuittona z 2018 roku

„Mam szczęście, ponieważ mogę oglądać ich dwie strony – stronę, w której przedstawiają różne postacie, na przykład romantyczna bohaterka, a potem seryjny morderca, a jednocześnie poznaję ich w prawdziwym życiu” Ghesquière mówi. „Uwielbiam to, że te młode kobiety nie boją się przekraczać granic i wyrażać siebie na wiele sposobów”.

Dla tak wybitnego projektanta, który od dawna jest szanowany jako innowator – w Balenciaga od 15 lat, a teraz w Vuitton przez pięć – Ghesquière zawsze pozwalał na element kultury popularnej, aby ożywić jego twórczość, czasami robiąc abstrakcyjne odniesienia do jego miłości do muzyki i sportu, a innym razem wyraźniej kiwając głową w stronę nauki fikcja.

I choć nie jest przede wszystkim projektantem dla czerwony dywan, jest bardzo zorientowany na ten świat i zafascynowany jego postaciami. Poprosił o spotkanie z Harrier tuż przed jej pojawieniem się w Spider-Man: Powrót do domu i poznała Turner, oczywiście, dzięki jej roli jako nie do przecenienia Sansy Stark na Gra o tron. Ghesquière znała Moretza najdłużej, odkąd wystąpiła jako nocniczka preteen młodocianych Skopać tyłek. Rozmowa telefoniczna na kilka dni przed wenecką premierą Luki Guadagnino Suspiria, jeden z trzech filmów, które wyemitowała tej jesieni, Moretz opisał, jak Ghesquière zrobiła na zamówienie poetycką, kwiecistą jedwabną suknię do ziemi, aby wywarła na niej szczególne wrażenie.

„Chciał ujrzeć mnie, jego słowami, w bardziej romantycznym świetle, które pasowałoby do krajobrazu Wenecji, i zrównoważyć film, który jest naprawdę mrocznym, pokręconym horrorem” – mówi. „Wydaje się, że jest to wyjątkowa chwila”.

Jest to również, co należy zaznaczyć, szczególny wielki moment dla Ghesquière, którego najnowsze kolekcje głębiej odzwierciedliły jego wizję Vuittona, łącząc wiele aspektów jednostki styl. Jest amalgamatem nie tylko epok i miejsc, ale wielu kobiet, które zainspirowały go w trakcie jego kariery, takich jak stylistka Marie-Amélie Sauvé, jego była koleżanka Natacha Ramsay-Levi (obecnie dyrektor kreatywna Chloé) i kultowa dyrektor kreatywna Grace Coddingtona. „To kobiety ze świetnymi punktami widzenia i to one sprawiły, że nasz świat w pewnym sensie ewoluował” – mówi.

W innych ważnych wiadomościach w maju zeszłego roku, zaledwie tydzień przed tym, jak miał pokazać swoją kolekcję rejsów na południu Francji, Ghesquière ogłosił, że odnawia kontrakt w Vuitton, odkładając na bok plotki branżowe, które sugerowały przerwę nadchodził. Okazało się to być spekulacjami opartymi w dużej mierze na niedawnym wzorcu projektantów, których kadencje w innych domach były krótkotrwałe, ponieważ a także o oczywistym potencjale wewnętrznego napięcia po tym, jak Vuitton nazwał swojego nowego projektanta odzieży męskiej, magnesem buzz Virgil Abloh, w Marsz. Ale to była tylko rozmowa.

„Zorganizowaliśmy nową sytuację z wielkim spokojem i muszę powiedzieć, że nie jest to typowe dla tego biznesu” – mówi Ghesquière. „Zawsze jest gra o to, kto zagrozi drugiemu. Zostajesz czy wyjeżdżasz? Czy chcemy go zatrzymać? Dlatego wspólnie postanowiliśmy ogłosić, ponieważ chcieliśmy przekazać wspaniałe przesłanie dobrych rzeczy. Kiedy wszystko idzie dobrze, nie ma powodu, aby postępować inaczej”.

Nie zabrakło jednak poczucia świętowania podczas pokazu, który odbył się w Fondation Maeght w Saint-Paul-de-Vence wśród oszałamiającego pleneru instalacja ogromnych abstrakcyjnych rzeźb, zwanych łącznie Labiryntem, stworzona dla mecenasa sztuki Aimé Maeghta przez Joana Miró począwszy od 1960. Jako jeden z najwcześniejszych przykładów we Francji przekształcania prywatnej kolekcji w przestrzeń publiczną, z ważnymi powiązaniami z naturą i współpracą, ustawienie nakazywało również paralelę z tytanami mody tworzącymi dziś własne cudowne architektonicznie muzea, w tym jedno przez własnego szefa Ghesquière, Bernarda Arnaulta.

„To był ostatni element, którego potrzebowałem, aby naprawdę zwrócić uwagę na tę kolekcję, która, szczerze mówiąc, była do tej pory tylko w połowie skończona” – mówi Ghesquière. „Zacząłem widzieć wszystkie rzeczy, które już istniały w moich wspomnieniach o tym miejscu”. Kolekcja, noszony przez Harriera, Moretza i Turnera na zdjęciach tutaj, był jednym z najlepiej odbieranych przez Ghesquière'a kariera zawodowa. Częściowo pod wpływem idiosynkratycznego stylu wielkich rodzin artystycznych, takich jak Maeghts, projekty Ghesquière'a były wyjątkowo wolne od konwencji i powściągliwości - kolaże z owiniętego białego jedwabiu, różowego satynowy negliż noszony jako krótka sukienka, oversize'owa marynarka, która wyglądała jakby była zrobiona z zakurzonych szarych szmat, czarne skórzane buty, które zaczynały się na udzie i kończyły przesadnym tenisówką podeszwy.

Patrząc na jego projekty, kuszące jest wyobrażenie sobie, kogo miał na myśli przy każdym utworze. Ta wspaniała szara kurtka poszła? Cate Blanchett, który założył go niedługo potem, na londyńską premierę Ocean 8. Harrier wybrała różową sukienkę na nowojorską premierę BlackKkKlansman. Suknia Moretza dla Wenecji była wzorowana na tej, która pojawiła się jako pierwsza w krótkich proporcjach baby-doll z przesuniętym, Picassoowskim kołnierzem. Ale intencja, wyjaśnia Ghesquière, jest zawsze spontaniczną ekspresją tego, co uważa za właściwe w danej chwili.

„Zostawiam miejsce różnym typom kobiet, aby wpasowały się w te spojrzenia” – mówi. „Integruję fakt, że czasami będą mieli drugie lub trzecie życie, ale przede wszystkim myślę o czystym designie. Może nie zawsze mam rację w opowiadanych przeze mnie historiach, ale zawsze jest odpowiedź”.

Najczęściej Ghesquière jest na miejscu. A jego rosnąca pewność siebie jest widoczna nie tylko w jego ubraniu, ale także w sposobie, w jaki żyje. Każdy, kto obserwuje go na Instagramie, zna jego koterię przyjaciół i ich cudowne wakacje na jachty i prywatne odrzutowce, z występami starych znajomych i byłych pracowników, którzy przeszli do konkurenci. Wszyscy pozostają pod ręką. Fani zrozumieją również, że projektant z zadowoleniem przyjął element chaosu w swoim życiu, teraz wychowując dwa czarne labradory o imionach Léon (21 miesięcy) i Achille (8 miesięcy). Są „bardzo niespokojni”, mówi, ale odpuszczenie było dla niego dobre, jeśli niekoniecznie dla jego butów.

„Z pewnością jestem maniakiem kontroli” – mówi. „Podjęcie nieoczekiwanej decyzji pomaga mi i prawdopodobnie złagodziło moją osobowość. Kiedy byłem młodszy, byłem dość uparty i nie odpuszczałem rzeczy. To nie był błąd, ale powiedzmy, że czasami było to trochę za dużo dla mnie i ludzi wokół mnie. Z biegiem lat dobrze jest nauczyć się, jak wiele można odpuścić i nadal być bardzo spełnionym.”

Zapytany, jak czuje się w związku ze swoim miejscem w dramatycznie zmieniającym się krajobrazie współczesnej mody, odpowiada, że ​​jest tym podekscytowany.

„Nigdy nie zapominam, że najważniejsze jest posiadanie punktu widzenia i głosu” – mówi. „Jeśli to stracisz, staniesz się zblazowany lub zaniepokojony zmianą lub potraktujesz coś jako zagrożenie, to koniec”.

To prowadzi nas z powrotem do aktualnej misji. W Harrier, Moretz i Turner Ghesquière widzi kobiety o podobnej wewnętrznej sile, która wzywa go jako projektanta, dlatego zaprosił je do reprezentowania Vuittona.

„Zawsze patrzę na kobiety jako na bohaterki” – mówi. „Mam nadzieję, że kiedy jakakolwiek kobieta nosi te ubrania, zobaczy je jako przedłużenie własnej osobowości”.

Testując to, każda aktorka została zapytana w osobnych wywiadach, jak czuje się w jego ubraniach:

„Sprawiają, że czuję się silna, potężna i inteligentna” – mówi Harrier. „On nie tylko ubiera kobietę dla mężczyzny”.

„Uwielbiam to, że nie boi się pokazywać kobiet w bardziej męskich rolach” — mówi Moretz. „To bardzo wzmacniające”.

Mówi Turner: „Czuję się jak wojownik”.

Chloe Moretz: włosy: Gregory Russell/R+CO/The Wall Group; makijaż: Kathy Le Sant/Open Talent; Sophie Turner i Laura Harrier: włosy: Christian Wood/Wella/The Wall Group; charakteryzacja: Naoko Scintu/The Wall Group; manicure: Brenda Abrial/Open Talent; scenografia: Fabienne Eisesnstein; produkcja: Ben Faraday/OctoPix.

Więcej takich historii znajdziesz w listopadowym wydaniu W stylu, dostępne w kioskach, na Amazon i dla pobieranie cyfrowe Październik 12.