Dlaczego czarnoskórzy muszą rozwiązać problem różnorodności w modzie?

W roku pełnym modnych słów „różnorodność i inkluzja” to dwie rzeczy, które wciąż płyną na szczyt dyskursu. Za każdym razem, gdy marka prowadzi przyciągającą uwagę kampanię, wprowadza nową kategorię produktów lub robi coś w rodzaju rażący błąd, który na kilka dni przykuwa uwagę całego internetu, nagłówki są nimi zalewane dwa słowa. A w świecie mody i mediów wszyscy wydają się ciężej pracować, aby upewnić się, że niezależnie od tego, co naciskają, wiele typów ludzi będzie się przez to czuło. Próby te jednak często kończą się niepowodzeniem.

Spotkanie na początku tego tygodnia między założycielem firmy Pyer Moss, Kerbym Jean-Raymondem, a wydawcą mody Biznes mody to tylko jeden z przykładów niedawnych niedociągnięć — udowadniający, że osoby, które zazwyczaj wykonują najwięcej pracy, aby rozwiązać problemy związane z różnorodnością, rzadko są przyczyną problemu.

W poniedziałek projektant opublikował „BOF499, nie ma mnie na liście” w swojej historii na Instagramie, pozostawiając wielu zastanawiających się, co dokładnie wydarzyło się między nim a publikacją. Następnie w

POWIĄZANE: Problem różnorodności w Fashion Week, z punktu widzenia reżysera castingu

Wszystko zaczęło się, gdy został zaproszony do przemówienia o BoF Głosy wydarzenie w lutym, w rozmowie jeden na jednego z legendarną modelką i aktywistką mody Bethann Hardison. Pisze, że w drodze na wydarzenie został poinformowany, że rozmowa indywidualna przekształciła się w panel grupowy z innymi czarnymi projektantami i zamiast moderowania Hardisona, byłby to Tim Blanks, były redaktor naczelny z Biznes mody, który jest biały.

„Wiele z tych paneli grupowych po prostu wrzuca nas wszystkich, „Czarny w modzie” lub „Różnorodność i włączenie”, gdy rzeczywistość jest taka, że ​​moja rodzina jest zupełnie inna, robi postępy w każdej kategorii — zrównoważony rozwój, polityka, VC... Ale zamiast tego zmuszają nas do wspólnej rozmowy we wspólnocie naszej czerni i zmuszają nas do niezgody na scenach publicznie, ułatwiają walk wewnętrznych, a następnie musimy wykonać emocjonalną pracę, aby zapewnić komfort operacji” – napisał Jean-Raymond, wyjaśniając, dlaczego zmiana była ofensywa. Dodał, że wielu białych projektantów otrzymuje platformę – solową scenę lub okładkę magazynu – aby stać na własną rękę, świętować swoje osiągnięcia i zostać ogłoszonym liderem w branży. Jako ktoś, kto jest często chwalony jako inicjator zmian w modzie, oczekiwał tego samego.

Ten scenariusz jest zbyt powszechny. Zestawienie czarnego panelu i niedanie artystom i wpływowym osobom przestrzeni do indywidualnego dzielenia się swoimi historiami jest symbolizujące i redukujące. Co więcej, oczekuje się, że każdy, kto zostanie zaproszony do przemówienia na tak błyszczącym wydarzeniu, będzie wdzięczny za wszelką możliwość, coś w rodzaju „ciesz się, że jesteś nawet zaproszony” insynuacja to sprawia, że ​​domaganie się sprawiedliwego traktowania staje się jeszcze bardziej uciążliwe dla czarnoskórych artystów, twórców i aktywistów, którzy już są wykorzystywani za ich Praca. Konieczność proszenia o równość z tym, co domyślnie otrzymują twoi biali odpowiednicy — tak jak zrobił to Jean-Raymond, lub jak… Reprezentant. Maxine Waters zrobiła to, gdy słynnie odzyskała swój czas — jest inspirującym i wzmacniającym aktem, wykonanym przez kogoś, kto nie powinien. Czas i miejsce na scenie powinny być podane od początku.

Ciężar wyjaśniania i trudu naprawienia wpadek „różnorodności i włączenia” tak często spada na tych, którzy zostali wykluczeni i, szczerze mówiąc, nie są one przyczyną problemu. Oprócz używania takich modnych słów, marki muszą działać z szacunkiem, wiedzą i godnością dla społeczności, do których chcą reprezentować — żaden z nich nie wydawał się mieć miejsca, gdy Jean-Raymond przybył na galę BOF 500, aby znaleźć czarny chór występujący na wejście. Wybieranie wiśni do podkreślenia elementów kultury czarnych — zwyczajowy błąd w modzie — nie jest sposobem na pokazanie, że poważnie podchodzisz do dywersyfikacji Twojej marki lub sprawienie, by nowi odbiorcy poczuli się mile widziani, ale zamiast tego jest wyraźnym pokazaniem, jak mało szanujesz wkład Blacków w społeczeństwo. Zniewaga została dodana do kontuzji, gdy, zgodnie z opisem Jeana-Raymonda, BOF redaktor naczelny Imran Amed skoczył przed chór. „[On] zmienił [ed] w Kirka Franklina i zaczął [ed] tańczyć z nimi na scenie i gówno”, napisał projektant. „Do pokoju pełnego białych ludzi”.

„Hołd bez empatii i reprezentacji jest zawłaszczeniem” – kontynuował w swoich rozważaniach Jean-Raymond. „Zamiast tego zbadaj własną kulturę, religię i pochodzenie. Replikując nasze i wykluczając nas, udowadniasz nam, że postrzegasz nas jako trend. Na przykład, umrzemy na czarno, prawda?

POWIĄZANE: Adut Akech jest modelem, o którym wszyscy mówią

Problem jest bardziej rozpowszechniony niż BOF ciężka próba. Na początku tego roku modelka Adut Akech została sprofilowana w australijskim magazynie, który umieścił zdjęcia innej czarnej modelki, Flavii Lazarus, obok jej wywiadu. Ten rodzaj nieostrożnego błędu sprawia, że ​​ludzie kolorowi wydają się być wymiennymi (o ile masz tego, który pokazuje, że zaznaczasz to pole). Inne przypadki zamieniają soczewkę w salę decydentów, prosząc o pytanie, czy różnorodność jest gdziekolwiek wyżej łańcuch dowodzenia, jak niesławna reklama Pepsi, która prawie storpedowała karierę Kendall Jenner przez skojarzenie, lub czas H&M ubrał młodego czarnego chłopca w bluzę z napisem „najfajniejsza małpa w dżungli”. Są też bardziej zataczające kręgi przykłady, na przykład kiedy Gucci złożył hołd (mówiąc) hojnie) instytucji mody w Harlemie Dapper Dan bez uznania jego oryginalnej pracy, tylko po to, by później przyciągnąć go jako współpracownik dodaj jego poszukiwaną estetykę do luksusowego domu. Gucci później wysłał na wybieg sweter przypominający czarną twarz, który, nawiasem mówiąc, Biznes mody zgłoszone w tym tygodniu jako „marka płacąca za swoją kulturową niewrażliwość — i próbująca się zmienić”.

Jeśli chodzi o to, że nasza czerń jest wykorzystywana jako siła przebicia i dolna linia, usłyszeliśmy wystarczająco dużo przeprosin po fakcie — i Biznes modyAmed wydał publiczne oświadczenie o tym, jak dorastając jako „jedyny brązowy dzieciak w klasie”, traktuje kwestię integracji osobiście. „Kiedy zdecydowaliśmy się skoncentrować na naszym najnowszym wydaniu drukowanym i towarzyszącym mu BoF 500 gali na temat inkluzywności, zrobiliśmy to właśnie dlatego, że powierzchowne podejście do inkluzywności jest rzeczywiście obraźliwe – i całkowicie niewystarczające. Branża musi iść dalej i inwestować w trudną pracę prawdziwej zmiany kulturowej.” on napisał. Następnie wyjaśnia, w jaki sposób zamierzał stworzyć różnorodne wydarzenie i podnieść różne osobowości i POV do towarzyszące mu wydanie jego magazynu i że ma nadzieję usiąść z Kerbym Jean-Raymondem, aby kontynuować naukę jeszcze. Bez względu na to, jak serdeczne, takie przeprosiny są mieczem obosiecznym dla społeczności, która już została obrażona. To oddanie im ciężaru – a konkretnie Jean-Raymondowi – aby nauczyć wszystkich innych, jak robić lepiej.

Ciężar dopilnowania, aby inicjatywy dotyczące różnorodności były traktowane priorytetowo i traktowane z szacunkiem, powinien spaść na tych, którzy w przeciwnym razie nas ignorowali. Ich zadaniem jest upewnienie się, że nie zmuszają różnych głosów do dzielenia się wypełnioną sceną i wyrywania sobie czasu. Ich zadaniem jest upewnienie się, że nie używają znaczącego kamienia węgielnego naszej kultury jako ubioru, ale naprawdę koncentrują nasze głosy. W przeciwnym razie nawet najszlachetniejszy gest wydaje się pusty, pozbawiony szczerego uznania. A moda, która polega na wyrażaniu tego, kim jesteś i co chcesz powiedzieć, może być znacznie lepsza.