Oznaki, że możesz mieć zaburzenia lękowe

Każdy od czasu do czasu staje się nerwowy lub niespokojny — na przykład podczas wystąpień publicznych lub gdy przechodzi przez trudności finansowe. Jednak u niektórych osób lęk staje się tak częsty lub tak silny, że zaczyna zawładnąć ich życiem.

Jak możesz stwierdzić, czy Twój codzienny niepokój przekroczył granicę choroby? To nie jest łatwe. Lęk przybiera wiele różnych form – takich jak ataki paniki, fobia i niepokój społeczny – a rozróżnienie między oficjalną diagnozą a „normalnym” lękiem nie zawsze jest jasne.

Oto początek: jeśli regularnie doświadczasz któregokolwiek z poniższych objawów, możesz porozmawiać z lekarzem.

POWIĄZANE: Kim Kardashian mówi, że ma dysmorfię ciała — oto, co to naprawdę oznacza

Cechą charakterystyczną uogólnionego zaburzenia lękowego (GAD) – najszerszego rodzaju lęku – jest zbytnie zamartwianie się codziennymi sprawami, dużymi i małymi. Ale co oznacza „za dużo”?

W przypadku GAD oznacza to ciągłe niespokojne myśli przez większość dni tygodnia przez sześć miesięcy. Również lęk musi być tak silny, że przeszkadza w codziennym życiu i towarzyszą mu zauważalne objawy, takie jak zmęczenie.

„Różnica między zaburzeniem lękowym a zwykłym lękiem polega na tym, czy twoje emocje powodują wiele cierpienia i dysfunkcji” – mówi Sally Winston, PsyD, współdyrektor Instytutu Zaburzeń Lękowych i Stresowych w Maryland w Towson.

Kłopoty z zasypianiem lub pozostawaniem we śnie wiążą się z wieloma schorzeniami, zarówno fizycznymi, jak i psychicznymi. I oczywiście nie jest niczym niezwykłym rzucanie się i obracanie z niecierpliwością w wieczór poprzedzający ważne przemówienie lub rozmowę o pracę.

Ale jeśli chronicznie leżysz rozbudzony, zmartwiony lub poruszony – o konkretnych problemach (takich jak pieniądze) lub o niczym szczególnym – może to być oznaką zaburzenia lękowego. Według niektórych szacunków, połowa wszystkich osób z GAD doświadcza problemów ze snem.

Kolejna wskazówka, że ​​może to być niepokój? Budzisz się czując się skrępowany, twój umysł pędzi, a ty nie jesteś w stanie się uspokoić.

Niepokój w ogóle nie jest uogólniony; wręcz przeciwnie, jest przywiązany do konkretnej sytuacji lub rzeczy — na przykład latania, zwierząt lub tłumu. Jeśli strach staje się przytłaczający, destrukcyjny i nieproporcjonalny do rzeczywistego ryzyka, jest to charakterystyczny znak fobii, rodzaju zaburzenia lękowego.

Chociaż fobie mogą być wyniszczające, nie zawsze są oczywiste. W rzeczywistości mogą nie pojawić się, dopóki nie skonfrontujesz się z konkretną sytuacją i odkryjesz, że nie jesteś w stanie przezwyciężyć swojego strachu. „Osoba, która boi się węży, może przetrwać lata bez problemu” – mówi Winston. „Ale nagle ich dziecko chce jechać na kemping i zdaje sobie sprawę, że potrzebuje leczenia”.

Zaburzeniom lękowym często towarzyszy niemal stałe napięcie mięśni — czy to poprzez zaciskanie szczęki, zaciskanie pięści, czy napinanie mięśni w całym ciele. Ten objaw może być tak uporczywy i wszechobecny, że ludzie, którzy żyli z nim przez długi czas, po pewnym czasie mogą przestać go zauważać.

Regularne ćwiczenia mogą pomóc utrzymać napięcie mięśni pod kontrolą, ale napięcie może wzrosnąć, jeśli kontuzja lub inne nieprzewidziane zdarzenie zakłóci nawyki treningowe danej osoby, mówi Winston. „Nagle stają się wrakiem, ponieważ nie radzą sobie w ten sposób ze swoim lękiem, a teraz są niesamowicie niespokojni i drażliwi”.

Niepokój może zacząć się w umyśle, ale często objawia się w ciele poprzez objawy fizyczne, takie jak przewlekłe problemy trawienne. Zespół jelita drażliwego (IBS), stan charakteryzujący się bólami brzucha, skurczami, wzdęciami, gazami, zaparciami i / lub biegunką „jest w zasadzie niepokojem w przewodzie pokarmowym” – mówi Winston.

IBS nie zawsze jest związany z lękiem, ale często występują razem i mogą się wzajemnie pogarszać. Jelito jest bardzo wrażliwe na stres psychiczny – i odwrotnie, fizyczny i społeczny dyskomfort przewlekłych problemów trawiennych może sprawić, że osoba poczuje się bardziej niespokojna.

POWIĄZANE: Kelly Clarkson wyjaśnia swoje uwagi na temat rozważania samobójstwa

Większość ludzi dostaje co najmniej kilka motyli, zanim zwróci się do grupy ludzi lub w inny sposób znajdzie się w centrum uwagi. Ale jeśli strach jest tak silny, że żadna ilość coachingu ani ćwiczeń go nie złagodzi, lub jeśli poświęcisz dużo czasu czas na myślenie i martwienie się o to, możesz mieć formę fobii społecznej (znanej również jako społeczna fobia).

Osoby z fobią społeczną mają tendencję do martwienia się przez kilka dni lub tygodni przed określonym wydarzeniem lub sytuacją. A jeśli uda im się przez to przejść, zwykle czują się bardzo nieswojo i mogą się nad tym rozwodzić przez długi czas, zastanawiając się, jak zostali osądzeni.

Fobia społeczna nie zawsze wiąże się z przemawianiem do tłumu lub byciem w centrum uwagi. W większości przypadków niepokój wywołują sytuacje codzienne, takie jak rozmowa jeden na jeden na przyjęciu lub jedzenie i picie nawet przy niewielkiej liczbie osób.

W takich sytuacjach ludzie z fobią społeczną mają tendencję do odczuwania, że ​​wszystkie oczy są zwrócone na nich i często doświadczają rumieńca, drżenia, nudności, obfitego pocenia się lub trudności w mówieniu. Objawy te mogą być tak uciążliwe, że utrudniają poznawanie nowych ludzi, utrzymywanie relacji i awansowanie w pracy lub w szkole.

WIDEO: 4 luksusowe spa z całego świata

Ataki paniki mogą być przerażające: wyobraź sobie nagłe, przejmujące uczucie strachu i bezradności, które może trwać kilka minut, któremu towarzyszy przerażające fizyczne objawy, takie jak problemy z oddychaniem, łomotanie lub przyspieszone bicie serca, mrowienie lub drętwienie rąk, pocenie się, osłabienie lub zawroty głowy, ból w klatce piersiowej, ból brzucha i uczucie gorąca lub zimno.

Nie każdy, kto ma atak paniki, ma zaburzenie lękowe, ale u osób, które go doświadczają wielokrotnie, można zdiagnozować zaburzenie lękowe. Ludzie z lękiem napadowym żyją w strachu o to, kiedy, gdzie i dlaczego może nastąpić ich kolejny atak, i mają tendencję do unikania miejsc, w których ataki miały miejsce w przeszłości.

POWIĄZANE: 7 popularnych programów telewizyjnych, które poprawiają zdrowie psychiczne

Ponowne przeżywanie niepokojącego lub traumatycznego wydarzenia — gwałtownego spotkania, nagłej śmierci bliskiej osoby — jest cechą charakterystyczną zespołu stresu pourazowego (PTSD), który ma pewne cechy wspólne z zaburzeniami lękowymi. (Do niedawna PTSD był postrzegany jako rodzaj zaburzenia lękowego, a nie samodzielny stan.)

Ale retrospekcje mogą wystąpić również z innymi rodzajami lęku. Niektóre badania, w tym 2006 badanie w Dziennik zaburzeń lękowychsugeruje, że niektórzy ludzie z fobią społeczną mają podobne do PTSD wspomnienia doświadczeń, które mogą nie wydawać się w sposób oczywisty traumatyczne, na przykład publiczne wyśmiewanie. Ci ludzie mogą nawet unikać przypomnień o tym doświadczeniu — kolejnego objawu przypominającego PTSD.

Wybredny i obsesyjny sposób myślenia znany jako perfekcjonizm „idzie w parze z zaburzeniami lękowymi” – mówi Winston. „Jeśli ciągle osądzasz siebie lub masz dużo lęku przed popełnianiem błędów lub nie spełnianiem swoich standardów, prawdopodobnie masz zaburzenie lękowe”.

Perfekcjonizm jest szczególnie powszechny w zaburzeniu obsesyjno-kompulsywnym (OCD), które, podobnie jak PTSD, od dawna postrzegane jest jako zaburzenie lękowe. „OCD może się przytrafić subtelnie, jak w przypadku kogoś, kto nie może wyjść z domu przez trzy godziny, ponieważ ich makijaż musi być absolutnie w sam raz i muszą zaczynać od nowa” – mówi Winston.

Aby zdiagnozować zaburzenie obsesyjno-kompulsywne, obsesyjności i natrętnym myślom osoby muszą towarzyszyć kompulsywne zachowanie, czy to umysłowe (wielokrotne powtarzanie sobie „wszystko będzie dobrze”), czy fizyczne (mycie rąk, prostowanie przedmiotów).

Obsesyjne myślenie i kompulsywne zachowanie stają się pełnowymiarowym zaburzeniem, gdy potrzeba uzupełnienia zachowań – znanych również jako „rytuały” – zaczyna kierować twoim życiem, mówi Winston. „Jeśli na przykład podoba Ci się radio na 3 poziomie głośności, które pęka i blokuje się na 4, czy wpadniesz w całkowitą panikę, dopóki nie zdołasz go naprawić?”

Utrzymujące się zwątpienie i wiara w siebie są powszechną cechą zaburzeń lękowych, w tym zaburzenia lękowego uogólnionego i OCD. W niektórych przypadkach wątpliwości mogą obracać się wokół pytania, które jest kluczowe dla tożsamości danej osoby, na przykład „A jeśli jestem gejem?” lub „Czy kocham męża tak bardzo, jak on kocha mnie?”

Winston mówi, że w przypadku OCD te „ataki zwątpienia” są szczególnie powszechne, gdy na pytanie nie ma odpowiedzi. Ludzie z OCD myślą: „Gdybym tylko wiedział na 100%, czy jestem gejem, czy hetero, każdy by bądź w porządku”, ale mają tę nietolerancję dla niepewności, która zmienia pytanie w obsesję, ona mówi.