Dziedzictwo mody projektanta Thierry'ego Muglera jest wszędzie, gdzie nie spojrzysz

Masowe wydarzenie ewolucyjne miało miejsce w 1984 roku, chociaż ludzkość jeszcze nie wiedziała, że ​​narodził się modowy mesjasz, aby wprowadzić ten świat w nową erę. Manfred Thierry Mugler właśnie pokazał pierwszy publiczny pokaz mody na stadionie Zenith w Paryżu, aby uczcić 10-lecie swojej marki. Ponad 6000 osób stłoczyło się na arenie, aby obejrzeć Pata Clevelanda wznieść się jako Madonna, stały element pokazu strojów Muglera 350. Cleveland była ubrana w biel, a inkrustowane nakrycie głowy, które nosiła, wyglądało jakby wykonane przez jakiegoś nieznanego niebiańskiego emisariusza.

Otworzyły się drzwi i przeszły przez nie. Nie było odwrotu.

Wiele powiedziano o Muglerze od czasu jego… przechodzący w tym tygodniu. Zbiorowy szok unosi się w powietrzu modowych blasków, a także w spiralnych mackach popkultury i nie tylko. Przesiewanie przesłań żalu i tęsknoty, obok tomów pism poświęconych mu za życia, wciąż nie wystarcza. Jak mierzyć pracę człowieka, który niemałym wysiłkiem zmienił świat. Nie w łatwy sposób, do którego wszyscy dążymy; bądź lepszym człowiekiem, przetwarzaj i tak dalej. Ale zmiana, która zmieniła globalne przekonania na temat płci i prezentacji, tożsamości i możliwości oraz niepisanej jeszcze przyszłości. Projektanci mody z pewnością marzą. Mugler uwidocznił efemeryczne elementy swoich projektów.

Po tym kultowym pokazie w 1984 roku profil Muglera poszybował w górę. Pokazy mody były wtedy transmitowane w telewizji, a ludzie nadal czytali magazyny. Zachwyceni jego wyobrażeniami obcych. Balonowe ramiona, coraz bardziej obcisłe talie, dzikie krągłości, postrzępione metale. Osiągnięcia technologiczne, które zdeklasowały jego współczesnych w Azzedine Alaia, a później Jean Paul Gaultier. Albo jego potomkowie: John Galliano, Alexander McQueen i inni. W 1989 roku były to syreny, uformowany napierśnik pomalowany klejnotami, protezy przypominające sztylety przymocowane do uszu modela. W sezonie jesienno-zimowym wykorzystał tę samą technologię modową, którą był pionierem, aby pokazać kolekcję bezpośrednio inspirowaną jego wielką miłością do samochodów i mężczyzn, którzy nad nimi pracowali. Z Paryża jego projekty wdzierały się do równoczesnych ewolucji w środkach masowego przekazu. Gwiazdy popu dopiero się rozkwitły, wzmocnione kulturowym wpływem czarnoskórych artystów i pisarzy w XX wieku. Z tego rozwoju wyszły ikony kultury, takie jak Diana Ross, Grace Jones, a później Michael Jackson. Ross miała nawet kolekcję na jej nazwisko, zamykając pokaz na wybiegu Muglera w 1991 roku. Obecni byli celebryci, tacy jak Madonna i George Michael, z których drugi Mugler współpracował przy jego 1992 naciśnij „Zbyt funky”. Inni weszli na tę orbitę prawie dekadę później, jego ostatnie muzy: Beyonce, Cardi B, Lady Gaga.

POWIĄZANE: Beyoncé, Bella Hadid, Diana Ross i inni opłakują śmierć Thierry'ego Muglera

Ale to nie dla celebrytów i artystów, z którymi tak często współpracował, Mugler widział, jak jego projekty tak samoistnie zmieniają krajobraz mody. Niemałym zbiegiem okoliczności było to, że Pat Cleveland, jedna z pierwszych czarnoskórych kobiet, które odniosły światowy sukces jako modelka, była centralnym punktem tego publicznego pokazu mody w 1984 roku. Przez całe dziesięciolecia jego kariery podążali za nią inni: Naomi Campbell, Iman, Debra Shaw. Mugler, sam homoseksualista, byłby również orędownikiem działań aktywistów AIDS i transpłciowych kobiet w branży modowej i poza nią. Modelki takie jak Connie Fleming, Terry Toye i Roberta Close były stałymi elementami wybiegu Muglera. Zerwał nawet przyjaźń z George'em Michaelem na prawie dekadę, w wyniku nieprzejednanego wówczas wykroczenia ze strony Michaela. Po wspólnej pracy nad teledyskiem piosenkarza „Too Funky” Mugler miał problem z usunięciem scen, w których występowali geje i transseksualni wykonawcy. Według jego własnych słów, „wydawało się to wstydem, biorąc pod uwagę, że tantiemy z płyty zostały przeznaczone na walkę z AIDS”. 17 lat później ta dwójka… ożywić ich przyjaźń na pokazie otwierającym światową trasę Beyonce „I Am…” w Londynie.

Mugler oficjalnie przeszedł na emeryturę z komercyjnego przemysłu mody w 2002 roku, chociaż kontynuował swoje twórcze wysiłki. W ciągu 20 lat po jego odejściu ducha Muglera można było zobaczyć wszędzie. Nie tylko na gwiazdach popu, które czerpałyby inspirację z jego twórczości, ale także w filmach, centrach handlowych i na co dzień ubrania i jeszcze bardziej zaskakujące miejsca, takie jak anime, manga i komiksy, takie jak niezapomniane stroje z Czarodziejka z Księżyca lub Dziwna przygoda JoJo, a znacznie później kostiumy superbohaterów, takie jak Wonder Woman obecne iteracje, czy skórzany kombinezon Seleny Kyle, czy zespół Anne Hathaway w Mroczny rycerz.

Po renesansie głównego nurtu kultury gejowskiej w latach 2010-tych drag queens pokazały również głęboki wpływ, jaki Mugler wywarł na życie nocne i wyrażanie siebie przez osoby queer. Świat, który stworzył poprzez takie sny, można coraz bardziej odczuwać, aż do jego śmierci, i wyobrażam sobie, że daleko poza nią.