Jeśli nigdy nie zapomnisz książę William oraz Kate Middletondata ślubu (29 kwietnia 2011) i nie wierzę, że dzieci są ładniejsze niż Książę Jerzy oraz Księżniczka Charlotte istnieją, z pewnością jesteś wielkim fanem angielskiej rodziny królewskiej.
I chociaż tak, po prostu tak się dzieje dosłownie być królewską i mieć bezsprzecznie prawie doskonałe geny, musi być w nich coś, co sprawia, że wracasz po więcej, prawda?
Aby dotrzeć do sedna naszego uwielbienia dla rodziny królewskiej, zwróciliśmy się do profesjonalistów po odpowiedzi. Według dr Tary Emrani, licencjonowanego psychologa klinicznego w NYU Langone Health, kochanie gloryfikowanej osoby publicznej jest zasadniczo ludzką naturą.
„Według wielu biologów ewolucyjnych i antropologów my, ludzie, jesteśmy zwierzętami społecznymi. Lubimy być społecznie interaktywni. Lubimy rozwijać się jako grupa i lepiej przetrwamy w kontekście grupy niż sami” – wyjaśnia. „Naszą naturą jest identyfikowanie osób w grupie, które są jedyne w swoim rodzaju pod względem umiejętności i wyjątkowości, które poprzedzają nasze własne”.
Emrani odwołuje się do myśliwych i starszych w starożytnych wioskach, gladiatorów w czasach Imperium Rzymskiego oraz filozofów, takich jak Platon i Sokrates, jako wczesnych przykładów współczesnych celebrytów. Ale co jest takiego specjalnego w rodzinie królewskiej?
„Brytyjska rodzina królewska znalazła sposób, aby pozostać aktualnym i być obecnym w mediach. A sposób, w jaki przedstawiają rodzinę, jest bardzo istotny dla ludzi, ponieważ mają rodzinę, robią normalne rzeczy, chodzą do normalnych miejsc, chociaż są królami” – mówi.
„Księżna ostatnio mówiła o zdrowiu psychicznym i głodzie i Książę Harry wykonuje dużo pracy charytatywnej i rzeczy, które ludzie mogą podziwiać, inspirują i czują się istotne”. Zasadniczo fakt, że często uczestniczą w wydarzeniach, w których wszyscy możemy uczestniczyć, co sprawia, że czujemy się tak, jakbyśmy ich znali, jakbyśmy byli jednym z nich ich.
Podobny przykład ma licencjonowana psycholog kliniczna Donna Rockwell, która specjalizuje się w doradztwie dotyczącym sławy i celebrytów. „Przez setki lat to było jak bajka” – mówi o publicznym postrzeganiu rodziny królewskiej. "Kiedy Księżna Diana została księżniczką, co pozwoliło rodzinie królewskiej osiągnąć poziom sławy, jakiego nigdy wcześniej nie doświadczyli, ponieważ tutaj był zwykły człowiek, który się tam dostał.
Emrani dodaje: „jako ludzie lubimy patrzeć na rzeczy, które mogą być od nas lepsze. Stymuluje coś w naszych mózgach, co mówi: „jak mogę być tym?”. Mają takie same narzędzia jak my, ale czym różnią się od nas?”
Czy można więc zbytnio zakochać się w celebrycie? Według Emrani, możliwe jest popadnięcie w patologiczną obsesję na punkcie celebrytów, szczególnie jeśli masz w przeszłości depresję, lęki i zaburzenia obrazu ciała.
Chociaż nie jest to oficjalnie uznane zaburzenie, specjaliści w tej dziedzinie nazywają to syndromem kultu celebrytów. Jak wyjaśnia Emrani, dzieje się tak, gdy „ludzie są nadmiernie zaangażowani, tracą wgląd we własne życie, tracą z oczu własną pracę, życie towarzyskie, tracąc kontakt z rzeczywistością i tym, co się dzieje tam."
Rockwell mówi, że uwielbianie celebryty może stać się szkodliwe, gdy zaczniesz wierzyć, że naprawdę ją znasz. Jeśli zgadzasz się z tym stwierdzeniem – „Gdyby moja ulubiona celebrytka poprosiła mnie o zrobienie czegoś nielegalnego, absolutnie bym to zrobiła” – to możesz mieć obsesję, mówi.
„Wiele osób używa celebrytów i całego pojęcia celebrytów, aby uciec od tego, jak przerażające jest życie i jak przerażający jest świat” – mówi Rockwell. „Wielu ludzi podporządkowuje swoją świadomość życiu celebrytów, aby mogli tolerować ból własnej egzystencji”.
Jak to naprawić? „Idź na zajęcia jogi, zadzwoń do swoich dzieci, dziadków, rodziców i zaangażuj się we własne życie. Porozmawiaj z celebrytami w swoim własnym życiu” – nalega. „To, co znaczy dla nas najbardziej pod koniec naszego życia, to nawiązywane przez nas kontakty i miłość, którą dzielimy. Nie możesz dzielić miłości z celebrytą.”
