Jak to jest naprawdę być Azjatycko-Amerykaninem w urodzie

Daniel Martin, uwielbiany przez celebrytów charakteryzator i globalny dyrektor ds. sztuki i edukacji firmy Tatcha; Tina Craig, założycielka marki kosmetyków do pielęgnacji skóry U Beauty; i stylistka paznokci Mei Kawajiri dzielą się swoimi doświadczeniami w branży — dobrymi, złymi i pięknymi — oraz tym, jak można poprawić reprezentację AAPI.

Zdobyłam odwagę, by czuć się głosem w przestrzeni piękna, ale nie zawsze myślałam o sobie w ten sposób. Dopóki ktoś nie zwrócił mi na to uwagi, nie zdawałem sobie sprawy, że jestem pierwszy Amerykanin pochodzenia azjatyckiego na tym stanowisku w marce kosmetycznej. Jest Peter Philips w Dior, Lucia [Pica] w Chanel i Tom [Pecheux] w YSL.

Zdecydowanie odkryłem swoją odwagę dzięki Ruch Black Lives Matter i [morderstwo] George'a Floyda. Do tego momentu nigdy nie mówiłem publicznie o polityce ani o moim stanowisku w sprawach społecznych, ale to, co przydarzyło się Floydowi, było dla mnie przebudzeniem. Teraz wiem, że muszę mówić głośno, żeby coś zmienić. To ciekawe, bo mój ojciec jest biały, jest Francuzem, a mama Wietnamką. Mam bardzo białe imię. Miałem do czynienia z pojawianiem się na stanowiskach, w których myśleli, że jestem asystentką Daniela Martina, ponieważ spodziewali się, że wizażystą będzie ktoś biały. Pomylono mnie też z technikiem paznokci. Dlatego tak ważna jest edukacja o azjatyckich doświadczeniach w tym kraju. Nie czytamy o tym w naszych podręcznikach do historii w szkole. Potrzebujemy więcej Azjatów na stanowiskach kierowniczych, aby zasiadali przy stole. Dlatego w swoim artyzmie uwzględniam różnorodność. Mam szczęście, że mam tak wiele inspirujących kobiet [Jessica Alba, Meghan Markle i Jessica Biel], z którymi pracuję, aby wydobyć ich własne piękno. W makijażu nie chodzi o tuszowanie; chodzi o wzmocnienie mocnych stron tej osoby.

POWIĄZANE: „Prawie azjatycki, prawie amerykański” – ta seria zdjęć bada życie po drugiej stronie przepaści

$48; tatcha.com.

Odkąd wyemigrowałam z Tajwanu, gdy miałam 8 lat, zawsze patrzyłam na to, jak magazyny modowe i wybiegi próbowały Westernize nasze funkcje. W latach 90., gdy robiłam makijaż, artystka konturowała moje powieki, aby wyglądały bardziej eurocentrycznie, zamiast próbować je podkreślać. Jestem dumna ze swoich powiek, a zaakceptowanie siebie zajęło mi lata. Co jakiś czas muszę o tym przypominać wizażystom.

Doświadczyłam mikroagresji, jak wtedy, gdy publicyści mylą mnie z innymi Azjatkami i tagują nas zamiennie na Instagramie. To pasywno-agresywny sposób na powiedzenie, że wszyscy Azjaci są do siebie podobni, co my nie. [Jeśli chodzi o branżę,] całkowicie popieram wszystkich użytkowników długoletnie azjatyckie metody i narzędzia kosmetyczne. Nie jest dla mnie obraźliwe, kiedy kobiety nieazjatyckie wykonują te praktyki; problematyczne jest tylko wtedy, gdy próbują nam powiedzieć, że mogą to zrobić lepiej niż kultura licząca 5000 lat. Naprawdę docenia się, gdy ludzie wykształcili się na temat naszych tradycji i pochodzenia kulturowego. Daj uznanie tam, gdzie jest to należne i szanuj te praktyki. Wiem, że brzmi to banalnie, ale jeśli nie jesteś częścią rozwiązania, jesteś częścią problemu.

Kiedy byłem młodszy, postać Long Duk Dong z Szesnaście świeczek sprawiło, że tysiące młodych azjatyckich amerykańskich nastolatków nienawidziło samych siebie. Poszedłem zobaczyć to w kinie i za każdym razem, gdy ta postać pojawiała się na ekranie, moi przyjaciele się śmiali - chciałem wczołgać się do dziury w podłodze i zniknąć. Zawsze żałowałam, że nie ma kogoś, kto wstawia się za nami i mówi: „To nie jest w porządku”. Właściwie to jest częścią naszej kultury, aby nie sprawiać kłopotów. Jednak moja rodzina zawsze nazywała mnie rozrabiaką, co poniekąd lubiłem. [śmiech] Wypowiadanie się w imieniu mojej społeczności sprawiło, że jestem z siebie naprawdę dumny i po raz pierwszy nie mam syndromu oszusta.

POWIĄZANE: Dlaczego moja azjatycko-amerykańska rodzina nigdy nie dyskutowała o rasizmie - aż do teraz

228 USD/50 ml; ubeauty.com.

Przeprowadziłem się do Nowego Jorku z Japonii w 2012 roku. Niewiele osób wie, jak to jest opuścić swój kraj i wyruszyć samotnie w nowe miejsce. Mam szczęście, że dorastałem w Japonii i byłem otoczony azjatyckimi piosenkarzami, modelkami i aktorami w mediach. Zaskakujące było, jak mała była reprezentacja Azji [w branży kosmetycznej], kiedy tu przyjechałem. Myślę, że każdy byłby milszy, gdyby postawił się na miejscu innych.

Zaledwie kilka lat temu mąż klientki kazał mi „mówić po angielsku”, mimo że byłam, choć nie idealnie. Byłem w szoku i nigdy nie wróciłem, ponieważ już nigdy nie będę traktowany w ten sposób. Kultury azjatyckie są zbudowany na szacunku - jesteśmy zdecydowani i mądrze dobieramy słowa. Jestem bardzo dumny z tego, jak daleko zaszedłem. Nauczyłam się angielskiego z podręcznika i ćwiczyłam na sesjach zdjęciowych oraz w salonie, gdzie wspierające osoby pomagały mi codziennie uczyć się nowych słów. Używam mojej platformy do reprezentowania społeczności AAPI, dzieląc się tym, jak niesamowita jest nasza kultura poprzez styl, jedzenie i oczywiście paznokcie [jej klienci to Dua Lipa i Bella Hadid].

To, co sprawia, że ​​społeczność paznokci jest tak wyjątkowa, to jej korzenie w azjatyckich tradycjach. Wiele [amerykańskich] salonów używa japońskiego żel [lakier do paznokci] a na rynku amerykańskim coraz częściej pojawiają się oryginalne produkty z Azji. Bycie Japończykiem to wielki zaszczyt, zwłaszcza jako artysta wywodzący się z kultury, która jest niezwykle zorientowana na szczegóły i ma tak wysokie standardy jakości. To smutne, że nasze datki zostały przywłaszczone i sprzedane bez żadnych powiązań ze społecznością. Branża musi podjąć wysiłek zrozumienia naszej kultury poza uogólnieniami i stereotypami. Nie zamawiaj po prostu sushi lub korzystaj z naszej technologii bez wspierania ludzi, którzy za tym stoją. Udaj się do Azji, aby na własne oczy przekonać się, jak niesamowita kultura jest tak niesamowita, że ​​szanuje wszystkich ludzi i troszczy się o każdą rzecz.

POWIĄZANE: Trendy w zdobieniu paznokci, które zobaczysz wszędzie tego lata

Najbardziej dumna jestem z drogi, którą przetarłam dla kultury zdobienia paznokci i artystów, którzy chcą podążać moimi śladami. Pamiętam, że tylko kilka miejsc zajmowało się zdobieniem paznokci, kiedy po raz pierwszy przyjechałem do Nowego Jorku, ale teraz większość salonów je oferuje, ponieważ jest takie zapotrzebowanie. Cieszę się, że nadal będziemy wspólnie przesuwać granice.

$25; manime.co.

Więcej takich artykułów znajdziesz w numerze z lipca 2021 r W stylu, dostępne w kioskach, na Amazon i dla pobieranie cyfrowe 18 czerwca.