Oskarowy czerwony dywan: czego można się spodziewać po upływie czasu

Jeśli chodzi o mężczyzn, których przeszłe zachowanie zasługuje na ponowne przeanalizowanie w nowej erze odpowiedzialności w Hollywood, jest ktoś, kto może wymagać innego rodzaju rozliczenia. Byłby to człowiek znany zawodowo jako pan Blackwell.

Przez prawie 50 lat, aż do swojej śmierci w 2008 roku, Richard Blackwell — były projektant strojów wieczorowych i były aktor, który… zasłynął jako zgryźliwy krytyk mody – opublikował satyryczną listę najgorzej ubranych kobiet, warunki. Nazwał Barbra Streisand „męska Narzeczona Frankensteina” i kiedyś powiedział Meryl Streep wyglądał jak „Cygan porzucony przez karawanę”, aby dać wyobrażenie o obelgach, które w tamtych czasach były traktowane jako nieszkodliwe danie. „Po prostu powiedziałem na głos to, co szeptali inni”, powiedział pan Blackwell, argumentując, że nie było jego zamiarem ranienie czyichś uczuć, tylko „odłożenie ubrań, które noszą”.

Ale pod wieloma względami pan Blackwell i jego kolorowe żarty były prekursorami kultury kociego czerwonego dywanu, która kwitła przez dziesięciolecia. Od późnego Joan Rivers i Policja mody do sztuczek, takich jak Mani Cam i Glambot, widowisko sezonu nagród zamieniło się w formę krwawego sportu. Przez lata były protesty i liczne sprzeciwy przeciwko nieodłącznemu seksizmowi oceniania kobiet (ale rzadko mężczyzn) za ich wygląd, ale niewiele się zmieniło. Do teraz.

WIDEO: Najlepsze momenty z windy InStyle's 2018 Golden Globes

Komentarze na czerwonym dywanie, zwłaszcza w telewizji, stały się znacznie bardziej pełne szacunku, zarówno w tonie, jak i treści, w ciągu kilku miesięcy od wybuchowych zarzutów o molestowanie seksualne, które doprowadziły do ​​powstania wkrótce potem z Koniec czasu inicjatywa, której celem jest walka z nadużyciami systemowymi w Hollywood i poza nim. Wspaniała skala tego ruchu została oddana w dramatyczny sposób wizualny na Złotych Globach, gdzie nosił prawie każdy gość czarny jako wyraz solidarności i – przez co najmniej jedną noc – uważano, że media nie mają gustu, by zapytać, kto dokonał sukienki. Akcja odniosła tak duży sukces, że teraz wiele osób zastanawia się, czy nastąpi trwałe przesunięcie w kierunku widok tych, którzy domagali się znacznego pokrycia kobiet, używając #AskHerMore jako okrzyku mobilizującego w mediach społecznościowych. Nie wydaje się przypadkiem, że E! sieć wyemitowała swój ostatni odcinek Policja mody w listopadzie hołdem złożonym Riversowi, którego kwaśny język nie mógł znaleźć godnego następcy.

POWIĄZANE: Więcej niż kodeks ubioru: jak upłynął czas zmienił globusy

Ta historia stała się bardziej skomplikowana w ostatnich tygodniach, ponieważ Ryan Seacrest, który od dawna był bardziej trzeźwym obrońcą modowych minstreli E!, był sobą oskarżona o molestowanie seksualne przez stylistkę Suzie Hardy. Podczas gdy Seacrest zaprzeczył zarzutom, a jego prawnicy powiedzieli, że został oczyszczony z wykroczenia przez NBCUniversal, firma macierzysta sieci, jego rola na niedzielnym czerwonym dywanie pozostawała pod znakiem zapytania od naciśnij czas. Jego pojawienie się jako gospodarza wzbudziło obawy, jak będą odbierane rozmowy o molestowaniu.

Bardziej dystyngowana dyskusja o sukniach i klejnotach może wydawać się małym zwycięstwem, biorąc pod uwagę szerszą bitwę, setkom aktorów, producentów i innych dyrektorów, którzy stworzyli Time’s Up. „Tu nie chodzi o zmianę czerwonego dywanu etykieta," Eva longoria mówi. „Zmianą, której chcemy, jest równość płci we wszystkich branżach”. Jednak wielu projektantów i jubilerów ma mieszane uczucia co do tego, co może być dzwonem śmierci ich ulubionego pytania: kogo masz na sobie?

„Wszyscy zastanawiamy się, jak kontynuować sprawę bez ranienia a moda projektanta – mówi stylistka Elizabeth Saltzman, do której klientów należą m.in.: Gwyneth Paltrow oraz Saoirse Ronan. Saltzman, która mieszka w Londynie, mówi, że była zachwycona, gdy w lutym ogłoszono organizatorów British Academy Film Awards zachęcaliby również do całkowicie czarnego ubioru, aby pokazać wsparcie dla Time's Up, a ona z zadowoleniem przyjęła możliwość promowania równość. Ale zauważyła również, że projektanci polegają na reklamie rozdania nagród, aby uzasadnić koszty produkcji wystawnych sukni. A to ludzka natura, żeby widzowie na nie zareagowali, czy to pozytywnie, czy negatywnie.

„Moda powinna mieć głos” – mówi. „Moda to biznes. Moda to pieniądz. Moda daje pracę. Zawsze powtarzam, że jesteśmy tak szczęśliwi, że używamy naszych głosów i że nie jestem w więzieniu, gdy powiedziano mi, że mogę nosić tylko tę jedną rzecz.

Tom Ford, w rozmowie z WWD, był bardziej dosadny: „Jeśli dam ci darmową sukienkę i ktoś zapyta, kto to jest, musisz powiedzieć, kto to jest. W przeciwnym razie, dlaczego daję ci darmową sukienkę?

Wydaje się, że przez ostatnie 20 lat słuszność mówienia o modzie na dywanie kręciła się jak wahadło, ze światowymi wydarzeniami związanymi z terroryzmem, wojną i krachem gospodarczym z 2008 roku, które odsuwają rozmowę od projektanta sukienki. Ale w końcu chęć rozkoszowania się powierzchownością ponownie się potwierdza, jak na przykład w 2010 roku, kiedy New York Times opublikował artykuł podkręcający Seacrest pod nagłówkiem „Hej, Ryan, porozmawiaj z sukienką”. W rzeczywistości E! format sieci dla Żyj z czerwonego dywanu często zmieniał się z biegiem czasu.

„Zawsze jesteśmy świadomi tego, co dzieje się na świecie i mamy świadomość, że klimat jest zmiany” – mówi Jennifer Neal, wiceprezes wykonawczy ds. marketingu i producent wykonawczy live wydarzenia w E!

POWIĄZANE: Sophia Bush o zaciemnieniu Złotych Globów: „Kobiety na pokazach rozdania mają platformę”

W styczniu Złote Globy wymagały wyjątkowego podejścia od swoich gospodarzy, Seacrest i Giuliana Rancič, którzy zachęcali do rozmów na ten temat, pytając celebrytów, dlaczego ubierają się na czarno. Neal mówi, że w przyszłości priorytetami będzie uczczenie gwiazd za ich osiągnięcia oraz podkreślenie ich pasji, projektów i celów. Ale publiczność, z której większość to kobiety, jest zróżnicowana i niekoniecznie zwraca się do E! tylko za jedną rzecz.

„Moda jest ważną częścią zrównoważonych historii, które opowiadamy naszym widzom” – mówi Neal. Sukienki były w większości niedostępne podczas rozdania nagród SAG, 21 stycznia. Ale na rozdaniu nagród Grammy, 28 stycznia, Rancic zanurzył palec u nogi w stylowych wodach. Projektantom szczególnie zależy na tym, by ich suknie były wymieniane w telewizji na żywo podczas rozdania Oskarów, biorąc pod uwagę fakt, że ogromny zasięg globalnej publiczności, ale zarzuty Seacrest mogą potencjalnie wytrącić ich z reflektor. Strona szósta poinformowała w tym tygodniu, że wielu czołowych publicystów planuje pokierować swoimi klientami z dala od niego.

Dla talentów na antenie znalezienie odpowiedniej mieszanki stylu i treści nie jest takie łatwe i często są krytykowane za swoje występy tak samo surowo jak gwiazdy i ich sukienki. „Następuje nowy poziom okazywania super szacunku” – mówi Brad Goreski, stylista i często spotykany na czerwonym dywanie. "Gdyby Policja mody były w tej chwili włączone, nawigacja w tym świecie byłaby niełatwa, ponieważ tak naprawdę to nie jest na to czas. Ludzie wciąż próbują kontynuować tradycję najlepiej i najgorzej ubranych list, ale przyznają również, że w tym samym czasie dzieje się większy ruch. Myślę, że ten moment przejdzie do historii”.

Jednak pod pewnymi względami kobiety od początku wykorzystywały modę jako formę protestu na Oskarach. W 1935 roku Claudette Colbert próbowała uciec z Los Angeles, kiedy została wezwana na ceremonię odebrania nagrody dla najlepszej aktorki i pojawiła się nadal w garniturze podróżnym od Travisa Bantona. W następnym roku Bette Davis nosiła zwykły kostium ze swojej roli w Gospodyni domowa. Chersłynna sukienka Boba Mackie i Mohawk z 1986 roku były celowym zaprzeczeniem notatki wysłanej do nominowanych oraz prezenterzy Nolana Millera, konsultanta ds. mody, którzy przyjęli Oscara, zachęcając ich, by „wyglądali jak z filmu”. gwiazda."

POWIĄZANE: Scena rozdania Oscarów 2018 jest ozdobiona 45 milionami kryształów Swarovskiego — zobacz tutaj

„Jak widać”, powiedziała Cher ze sceny, „otrzymałam broszurę Akademii, jak ubierać się jak poważna aktorka”.

„Kobiety zawsze były na łasce potentatów studyjnych w Hollywood” – mówi Bronwyn Cosgrave, autorka książki Stworzone dla siebie: moda i Oscary. „Oskary były postrzegane jako ten męski klub, w którym wszystkie te grube koty zbierały się razem, paliły cygara i świętowały swoje wpływy z biletów. Nominowane kobiety nie miały zamiaru spotykać się z nimi. Luise Rainer powiedziała mi, że kiedy wygrała, wyjechała ze swoim chłopakiem na wakacje, więc pojawiła się w swojej podomce.

W ostatnich czasach wiele aktorek zawarło sojusze z luksusowymi markami jako lukratywnym źródłem dochodu, niektóre z nich obejmowały wielomilionowe kontrakty. Chociaż krytycy obwąchują tę praktykę, takie umowy mogą znacznie przewyższyć to, co aktorki robią za rolę filmową, zwłaszcza w porównaniu z ich męskimi aktorami. „Mogą wtedy ostrożniej wybierać i wybierać swoje role” — mówi Cosgrave. „Mogą zrobić ten niezależny film, który podniesie ich wiarygodność lub zagrać na Broadwayu i nie martwić się o saldo bankowe”. Ale Cosgrave uważa również, że styl ucierpiał w wyniku tego, że zbyt mało aktorek może ryzykować lub wyrażać więcej osobowość.

Strefa Globusów bez krytyki, jak mówi, była powiewem świeżego powietrza, ale nikt tak naprawdę nie wierzy, że cisza będzie trwać wiecznie. „Rzeczy sprawią, że będziesz szczęśliwy, zainspirowany, a nawet podekscytowany”, mówi Saltzman, „ale jako stylista chcę widzieć, aby każda osoba mówiła i była sobą”.

Więcej takich historii znajdziesz w kwietniowym wydaniu W stylu, dostępne w kioskach i na pobieranie cyfrowe 16 marca