Wierzę w porady dotyczące kariery. Dużo tego otrzymywałam, dużo dawałam, czytałam, oglądałam i słyszałam wszelkiego rodzaju rady dla kobiet, które próbują odcisnąć swoje piętno w swoim zawodzie. Ale widziałem też, jak kobiety łamały tyle przykazań, ile przestrzegały, co sugeruje, że… W stylu można to ująć, rada jest tak dobra, jak się wydaje, gdy ją przymierzasz.
Tylko dlatego, że jakaś profesjonalna mądrość jest szykowna, nie oznacza to, że będzie Ci odpowiadać. Kiedy weszłam na rynek pracy, wlokąc się za szwadronem pionierek w branżach zdominowanych przez mężczyzn, nosiłyśmy bokserki marynarki i bluzki z krawatami i ohydnymi naramiennikami, jakby to miało nas w jakiś sposób zakamuflować, gdy będziemy je infiltrować okolice miasta. To często było po prostu zawstydzające, ponieważ większość z nas była okropna w naśladowaniu męskich zachowań – to było jak stepowanie na łyżwach.
Od tego czasu każde pokolenie pracujących kobiet zebrało swoje ewangelie: powiedziano nam, żebyśmy się pochylali, wyciągali rękę, wyznaczali kurs, ale podążali za głosem serca, mówili, ale słuchali, skupiali się podczas wykonywania wielu zadań. Niektóre rady działają tylko wtedy, gdy większość ludzi je ignoruje: „Nigdy nie jedz obiadu z kimś młodszym od ciebie”. Niektórzy zaprzeczają sobie: „Mierz wysoko, ale bądź realistą”.
W tym roku Fortuna Międzynarodowy Szczyt Najpotężniejszych Kobiet w Londynliderzy biznesu z kilkudziesięciu krajów podzielili się wnikliwymi spostrzeżeniami na temat kultury zarządzania. Ale domyślam się, że uczestniczące w niej kobiety nie zapomną ministra szwedzkiego gabinetu, który wspominał, że brał urząd jako matka 4-miesięcznych bliźniaków i witany przez króla, podczas gdy przez nią przecieka mleko z piersi koszula. Niezręczny? Pewny. Ale też motywujące, ponieważ zdała sobie sprawę, że wiele innych kobiet stoi przed tymi samymi wyzwaniami i teraz była w szczęśliwej sytuacji, aby im pomóc.
Kiedy zacząłem dawno temu w Czas, Byłem zdesperowany, aby być postrzeganym przez dziennikarzy, których podziwiałem, jako twardy i bystry. Zatrudniono mnie do sprawdzania faktów w niepełnym wymiarze godzin w czasach, gdy niewiele kobiet zatrudniano jako pisarki lub redaktorki — chociaż miałam jedną starszą pisarkę zaprosić mnie, abym dyskretnie przejął za niego, gdy wyszedł na długą, upojoną kolację, abym mogła zobaczyć, jak moje pisarstwo byłoby zredagowane, gdybym mężczyzna. Mniej więcej rok później zostałem przeniesiony z sekcji międzynarodowej i biznesowej do Modern Żywe strony, co, jak się obawiałem, oznaczało karierę poświęconą monitorowaniu trendów w smakach lodów i golfie strój. „Nienawidzę sekcji Żyjących” – jęknąłem do mojego mądrego doradcy Otto, przekonany, że to koniec mojej krótkiej kadencji jako Osoby Poważnej.
Poza tym sekcja Living była prowadzona przez jedną przerażającą redaktorkę, która miała reputację kończenia kariery, zanim jeszcze się zaczęła. Wszystko, co słyszałem, mówiło mi, że jestem przygotowany na porażkę. Otto tylko się do mnie uśmiechnął, kiedy się wyładowałem. „To najlepsza rzecz, jaka mogła ci się przytrafić” – powiedział. On miał rację. Smocza Pani okazała się jedną z najlepszych, dla jakich kiedykolwiek pracowałem — zacięta, mądra, wymagająca i opiekuńczy, z nienagannym gustem i chęcią konspirowania, jak moglibyśmy zająć się niektórymi twardymi tematy. Dlatego jedna z pierwszych wielkich życiowych historii, które napisałem, dotyczyła prawa do śmierci. Od tamtej pory miałam wiele okazji do odrzucenia krętych stereotypów na temat kobiet na stanowiskach kierowniczych, ponieważ nauczyłam się najwięcej od szefów, przed którymi byłam najbardziej ostrzegana.
Kiedy cztery lata temu zostałem redaktorem naczelnym, otrzymałem wszelkiego rodzaju świeże porady dotyczące przywództwa. Zamiast mówić o tym, jak wspaniały jest Twój zespół, przypisuj sobie zasługę. Przywództwo to sztuka performance, autentyczność jest przereklamowana, udawaj, aż się uda. Podejrzewam, że oznacza to, aby nikt inny nie gromadził zbyt dużej mocy, z wyjątkiem tego, że jestem pewien, że postęp polega na dzieleniu się autorytetem i wyzwalaniu talentu na każdym poziomie, co często wymaga jedynie wyjścia z niego droga.
Większość kobiet dostała wiadomość, że nigdy nie powinnaś płakać przed kolegami, co robiłam więcej niż raz. Kiedyś wzdrygnąłem się, gdy moja praca została opisana jako „emocjonalna”, ale zrezygnowałam z prób zmiany tego. Po pierwsze, wpadamy w cykl informacyjny napędzany bardziej emocjami – gniewem, wyobcowaniem, niepokojem – niż analizą antyseptyczną. A biorąc pod uwagę to, o co organizacje prasowe proszą dziennikarzy – długie godziny pracy, nieubłagane tempo, w niektórych przypadkach ryzyko fizyczne – nie da się uniknąć osobistych powiązań, które się pojawiają. Zacząłem postrzegać wrażliwość i pewną ekspozycję emocjonalną jako atuty, a nie ryzyko.
WIDEO: Najlepsza rada zawodowa Jessiki Alby
Może trudno jest doradzić ludziom, jak osiągnąć sukces, kiedy nie zgadzamy się, co to jest. Sława, bogactwo, władza. Cel, równowaga, spokój. Jeśli każdy z nas tworzy własne wizje spełnienia, to wynika z tego, że będziemy musieli odpowiednio się wyposażyć, znaleźć czas, znaleźć sojuszników, nauczyć się umiejętności, unikać rozpraszania się. Nie wyobrażam sobie, żeby istniała jakakolwiek uniwersalna teoria „robienia tego”, inna niż ta, którą my moda z naszych instynktów i wypadków. Jak ujął to Oscar Wilde, jedyną rzeczą, jaką można zrobić z dobrą radą, jest jej przekazywanie: „Nigdy się to nie przyda”.
Aby uzyskać więcej takich historii, podnieś W stylu's Wydanie wrześniowe dostępne w kioskach i na pobieranie cyfrowe w sierpniu. 11.
