Podobnie jak reszta świata, Kate Hudson I Matthew McConaughey ciężko pracują, świętując 20-lecie ich komedii romantycznej z 2003 roku Jak stracić chłopaka w 10 dni — a jaki jest lepszy sposób na upamiętnienie tej okazji niż refleksja nad ich chemią na ekranie?

Obaj aktorzy połączyli siły w poniedziałek na Instagramie Live, aby powspominać film, odpowiadając na niektóre z najczęściej zadawanych pytań fanów. Oczywiście obejmowało to jedno pytanie w umyśle wszystkich, które Hudson powiedziała, że ​​​​jest pytana „cały czas”: Jak to jest całować Matthew McConaugheya?

„Moja cała sprawa polega na tym, że zawsze jesteśmy w dziwnych środowiskach [kiedy całujemy się w filmach]. Nigdy nie jest tak... był tylko jeden raz, kiedy pocałowaliśmy się tak miło i delikatnie, w łazience”, Hudson, który pracował także z aktorem przy 2008 roku Złoto głupców, zaśmiał się.

Matthew McConaughey wyjaśnił, dlaczego nigdy nie spotykał się ze swoimi współpracownikami

McConaughey dodał: „Tak, wszystko inne nie było kontrolowane klimatycznie. Wszystko inne było jak: „Płyń na szczyt, rekiny prawie cię zjadły, właśnie spadłeś z samolotu z 300 stóp, wkrocz do wody i zanim złapiesz oddech, pocałuj”.

Hudson wtrącił się, mówiąc: „Kiedy całujesz kogoś w filmie, to jest to profesjonalne; tak naprawdę próbujemy stworzyć coś, co przywołuje coś w określony sposób, co może nie do końca tak wyglądać z pewnością zrobiłbyś to w prawdziwym życiu”. Kontynuowała, dodając: „Ale w odniesieniu do naszych obecnych partnerów całujemy się ładnie. To zawsze był bardzo miły pocałunek”.

„Muszę się z tobą zgodzić” – powiedział aktor. "Absolutnie."

Podczas gdy Hudson i McConaughey są obecnie szczęśliwi we własnych związkach (Hudson jest zaręczony z Dannym Fujikawą, a McConaughey poślubił Camilę Alves w 2012 roku), para powiedziała, że ​​być może wspólne poczucie humoru i „wolność” pozwoliły, by ich chemia rozkwitła na ekranie podczas czas.

„Myślę, że może to mieć coś wspólnego z naszą wolnością. Czuję, że oboje jesteśmy bardzo wolni” – powiedział Hudson. „Nie ograniczamy się do idei tego, co „powinniśmy” robić. Jest coś spontanicznego w sposobie, w jaki mogliśmy razem pracować. Kiedy poszedłeś w jednym kierunku, poszedłem z tobą – ale wtedy powiedziałbym: „Trochę go zrzucę”. Zobaczmy, co się stanie, jeśli skręcę ostro w prawo. [Jesteś] jak: „OK, idę ostro w prawo!”