Historia Schiaparelli i triumfalny powrót marki

W ciągu ostatnich czterech lat każdy ważny moment na czerwonym dywanie zdawał się mieć jedną wspólną cechę: Schiaparelli. Od minisukienki Beyonce z odkrytymi ramionami na Grammy 2021 po gorącą różowo-czarną suknię Lady Gagi na inauguracji prezydenta (do InStyle's wielokrotnie nagradzany Okładka wydania Best Dressed z udziałem Zendayi, ubrany w zgadnij-co), marka nabrała zupełnie nowego życia, odkąd Daniel Roseberry został jej dyrektorem kreatywnym w 2019 roku.

Ale zanim gwiazdy muzyki pop i celebryci pomogli zapoczątkować odrodzenie rozpoznawalności marki, kultowy dom mody miał długą historię — zaczynającą się prawie sto lat temu — a zaczęło się od ekscentrycznej artystki o imieniu Elsa Schiaparelli.

Kim była Elsa Schiaparelli?

Elsa Schiaparelli urodziła się w Rzymie w 1890 roku w rodzinie arystokratki i ojca akademickiego. W wieku dwudziestu kilku lat Elsa studiowała na Uniwersytecie Rzymskim, gdzie napisała zmysłowy tomik poezji pt

Aretuza która wyznaczy trajektorię reszty jej życia. Kiedy jej rodzice dowiedzieli się o wierszach, wysłali ją do klasztoru w Szwajcarii, gdzie rozpoczęła strajk głodowy, aby móc wyjechać. Po tym, jak jej pozwolili, przeniosła się do Londynu i została nianią, zanim poznała hrabiego Williama de Wendt de Kerlor.

Według Schiaparellich witryna marki, który opisuje jej życie, para wyszła za mąż i przeprowadziła się do Nowego Jorku i miała córkę Yvonne, znaną również jako Gogo. Gogo zachorował na poliomyelitis, a małżeństwo Elsy z hrabią nie układało się dobrze. Poprosiła o rozwód i przeprowadziła się z córką do Paryża. Tam spędzała czas w scenicznych restauracjach, gdzie poznała twórców, takich jak Paul Poiret, słynny projektant mody. Wkrótce potem zaczęła tworzyć własne projekty, czerpiąc ze swoich dziwactw i nie bojąc się próbować nowych rzeczy.

W 1925 roku zrobiła sweter, który stał się katalizatorem jej modowej sławy, czarno-biały top z motywem trompe-l'œil.

Jak powstał Dom Schiaparellich?

W 1927 roku Elsa stworzyła „Schiaparelli – Pour le Sport”, kolekcję dzianin i strojów kąpielowych. To był hit ze względu na innowacyjne połączenie luksusu i odzieży sportowej. Następnie kontynuowała tworzenie mody, która szokowała, wprowadzając niespotykane elementy, takie jak widoczne zamki błyskawiczne i głębokie dekolty. Pracowała z nowymi tekstyliami, takimi jak zgnieciona krepa ze sztucznego jedwabiu i współpracowała z kultowymi artystami tamtych czasów.

W latach trzydziestych jej marka stała się tak duża, że ​​zatrudniała prawie 700 pracowników i była pierwszą projektantką na okładce amerykańskiego magazynu. Była rówieśniczką artystów takich jak Salvator Dali, którego dadaistyczny styl sztuki można było znaleźć w wielu jej projektach.

Pod koniec lat 30. opracowała ten kolor "szokujący różZgodnie z archiwalnym opisem szokującego różowego garnituru w The Met, kolor „reprezentował jej pragnienie zaszokowania otaczających ją osób swoimi wyjątkowymi, a czasem awangardowymi projektami”.

W latach czterdziestych, podczas II wojny światowej, Elsa wróciła na kilka lat do Nowego Jorku, przekazując stery firmy mężczyźnie, który pracował z nią w Paryżu. Kiedy wróciła do Paryża w 1945 roku, kontynuowała budowanie swojego dziedzictwa, tworząc „szafę Constellation” — koncepcję obecnie powszechnie znaną jako garderoba kapsułowa.

Zamknięcie couture i śmierć Elsy Schiaparelli

W latach pięćdziesiątych Elsa postanowiła zamknąć swój dom mody, podczas gdy pracowała nad kostiumami do filmów takich jak Moulin Rouge w 1952 roku i napisała swoją autobiografię, Szokujące życie. W książce szczegółowo opisuje swoje życie, od dorastania w Rzymie po zostanie sławną projektantką w Paryżu. Zmarła dwie dekady później, w 1973 roku. Po śmierci projektanta marka leżała uśpiona przez 50 lat reaktywowana w 2013 roku. Jego wznowienie nastąpiło po wystawie z 2012 roku w The Metropolitan Museum of Art's Costume Institute, która podkreśliła markę, a także zbiegła się z pojawieniem się Schiaparelli zakupiony przez Diego Della Valle, prezes Tod's.

Nowy początek z Marco Zaninim i Bertrandem Guyonem

Rok 2013 był swego rodzaju nowym początkiem dla Schiaparelli. Christian Lacroix stworzył kolekcję couture, która była hołdem dla najbardziej kultowych kreacji projektanta, która ostatecznie posłużyła jako instalacja artystyczna w Les Arts Décoratifs w Paryżu. Następnie w 2014 r. Marco Zanini, który wcześniej pracował w Rochas, został nowym dyrektorem kreatywnym Schiaparelli. Wyprodukował dwie kolekcje, ale wyjechał po zaledwie roku. Zanini został zastąpiony przez Bertranda Guyona, który miał już solidne CV, w tym Givenchy i Christian Lacroix, a wcześniej pracował w Valentino obok Marii Grazii Chiuri i Pierpaolo Piccioli.

Daniel Roseberry i nowa era

W 2019 roku marka wyznaczyła Daniela Roseberry na stanowisko dyrektora kreatywnego, a Schiaparelli szybko stała się jedną z najfajniejszych marek na czerwonym dywanie. Pozostał wierny surrealistycznej i innowacyjnej filozofii projektowania Elsy w każdej kolekcji i niestandardowym elemencie. W wielu swoich projektach wykorzystuje sztukę strukturalną, np złoty gorset z napierśnikiem widziany na Kendall Jenner lub kombinezon z trójwymiarowymi kwiatami wystającymi z dekoltu Cate Blanchett miała na sobie na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2022 r.

W 2022 roku marka pokazała swoją kolekcję haute couture, która obejmowała wszystko, od metalowej złotej klatki po jedwabną, stożkowatą suknię na piersi.