Meghann Fahy pozostawił niezatarte wrażenie w sercach publiczności od czasu wydania nagrodzonej płyty Mike'a White'a serial HBO, Biały lotos, w którym podbiła publiczność jako przebiegła Daphne Sullivan. Następnym krokiem w jej dążeniu do przejęcia Hollywood jest naturalnie stanie się prawdziwą modową dziewczyną. Udowodniła, że właśnie to robi, dodając super seksowny akcent do klasycznego kostiumu ze spodniami, z niewielką pomocą włoskiego projektanta Valentino.
W niedzielę najnowsza gwiazda Hollywood została zauważona w zwracającym uwagę stroju męskim podczas udziału w siódmej dorocznej ceremonii rozdania nagród The Daily Front Row. Fahy miała na sobie ponadczasowy czarny garnitur składający się z dwurzędowej marynarki z klapami i sięgającym do podłogi trenem oraz dopasowanych plisowanych spodni z wysokim stanem i rozszerzanymi nogawkami. Pod marynarką Fahy miała na sobie tylko maleńki czarny trójkątny stanik z kokardką pośrodku. W pewnym momencie porzuciła swoją odzież wierzchnią, rzucając wszystkim okiem na mikro-bieliznę. Aktorka dodała kilka pierścionków i diamentowe kolczyki-żyrandol od Graziela Gems.
Glam aktorki był równie oszałamiający jak na tę okazję, składał się z zadymionego oka, matowych ust w kolorze nude i jej charakterystycznej fryzury na środku z potarganymi falami.
Fahy nie tylko wzięła udział w niedzielnym wydarzeniu, ale także odebrała nagrodę dla Gwiazdy Roku w stylu Breakout. Przed wielką nocą, Codzienny pierwszy rząd ogłoszony ją jako uhonorowaną, dzieląc się: „Dzięki jej gwiazdorskim występom na czerwonym dywanie — w tym tej białej sukni z wycięciami od Ralph Lauren — Fahy szybko utwierdza siebie i swoje klasyczne wyczucie stylu na liście najlepiej ubranych od lat przychodzić."
Oprócz jej efektownych występów na czerwonym dywanie, Meghann staje się także stałym elementem telewizji wraz z jej nadchodzącym wydarzeniem limitowane serie Netflixa, Idealna para. Sześcioodcinkowy tajemniczy morderstwo, w którym występują także Nicole Kidman i Dakota Fanning, oparty jest na bestsellerowej powieści New York Timesa pod tym samym tytułem autorstwa Elin Hilderbrand.
