Kelvin Harrison Jr. urodził się po to

„Zawsze chciałem zagrać gwiazdę rocka” — mówi Kelvin Harrison Jr. Dzięki temu jedno było pewne: nigdy nie było bardziej oczywiste, że Leo był w pokoju. W ciągu pierwszych pięciu minut spotkania aktor udawał, że chlapie wodą po całym torsie, długo rozwodził się nad swoimi umiejętnościami muzycznymi (śpiewa, gra na pianinie, skrzypcach i trąbce, gdybyś nie wiedział) i grzechotał główne ikony, które przedstawił na ekranie, jakby to było Nic. W ciągu zaledwie kilku lat Harrison zbudował CV, które brzmi jak rodząca się legenda, ale to tylko Kelvin. Multi-łącznik jest niesamowicie utalentowany - i wszystko przychodzi jak druga natura.

Kiedy wszyscy obserwujemy, jak zanurza się, nurkuje, nurkuje i krzyczy na planie podczas sesji zdjęciowej, w pokoju panuje cisza z podziwu. Kiedy patrzy się, jak tak naturalnie przesuwa się z jednej pozy do drugiej, ogarnia mnie uczucie: być świadkiem Harrisona artyzm to bycie częścią czegoś rzadkiego i nieuchwytnego — prawie jak oglądanie spadającej gwiazdy w nocy niebo. Od momentu, gdy staje przed kamerą, jest oczywiste, że Harrison urodził się do tego i nie możesz się doczekać, aby zobaczyć, co zrobi dalej.

Z ostatnich ról jak Fred Hampton w Proces w Chicago 7 i B.B. Kinga w 2022 roku Elvisa, najprawdopodobniej widziałeś jego mistrzowskie aktorskie kotlety, nawet jeśli nie znałeś jego imienia. Po prostu nie nazywaj go Kevin (lub Calvin Harris, jeśli o to chodzi).

„Kiedyś poszedłem na przesłuchanie, a asystent pomylił nazwisko, a potem nagle ludzie spodziewali się, że zobaczą Calvina Harrisa, a tak się nie stało, a ja byłem jak… Nie podoba mi się rozczarowanie na twarzach ludzi” — żartuje Harrison. Z wiodącą rolą w Kawaler (teraz w kinach), jednak jego najnowszy, budzący podziw występ jest jego najlepszym jak dotąd.

Kawaler jest oparty na prawdziwej historii Josepha Bologne, czarnoskórego mężczyzny żyjącego w XVIII wieku, który został odebrany jego zniewolił matkę i umieścił w przeważającej części białej szkole, aby wykorzystać swój naturalny musical talent. Wirtuoz wyrasta na znanego skrzypka i kompozytora w Paryżu, uważając takich ludzi jak Maria Antonina za bliskich przyjaciół i Wolfganga Amadeusza Mozarta za przeciwników. Jego życie wywraca się do góry nogami, gdy jego matka zostaje uwolniona i przyjeżdża do Francji, by połączyć się z dawno zaginionym synem. Cały czas walczy o to, by zostać pierwszą kolorową osobą na czele Opery Paryskiej i wpada w kłopoty po tym, jak zakochuje się w zamężnej (białej) kobiecie.

Podczas gdy fabuła może wydawać się Bridgertona-esque, wewnętrzna złożoność, którą Harrison rozwija dla tytułowej postaci, nadaje poczucie grawitacji, które jest rzadkie u dzisiejszych młodych gwiazd. Większość jego postaci ma emocjonalny cios – być może nawet pozostawiając cię zsuwającego się po ścianie w agonii z powodu tragicznych losów jego bohaterów (jeśli nie widziałeś Fale jednak będziesz potrzebować chusteczek – zostałeś ostrzeżony). Twierdzi, że nie jest to zamierzone: po prostu przyciąga go dobrze napisana historia, mówiąc: „Jeśli pisanie jest dobre, a postać ma łuk, to jestem”.

Jako zdobywca nagrody Screen Actors Guild Award, nagrody BAFTA Rising Star Award i nagrody Independent Spirit Award, Harrison jest w obliczu nowego rodzaju wyzwania: być wystarczająco znanym w kręgach niezależnych, ale nie na tyle znanym, by mieć wybór role. „Chciałbym robić więcej zabawnych rzeczy. Po prostu myślę, że albo film jest za duży i nie chcą mnie, bo jestem niezależnym aktorem, albo rola nie jest odpowiednia” — mówi. „Ale to nie jest mój wybór, naprawdę. Po prostu ciastko się kruszy”.

Tak jak Joseph Bologne dorastał, aby wykorzystać swoje naturalne talenty, Kelvin Harrison Jr niesamowicie uzdolnione dziecko. Harrison, syn muzyka klasycznego, dorastał w Luizjanie, grając na wielu instrumentach, osadzając się jednocześnie na lokalnej scenie artystycznej. Kiedy nadarzyła się okazja, by wcielić się w Chevaliera, pochodzący z Nowego Orleanu natychmiast został wciągnięty — była to rola, w której jego muzykalność mogła wyjść na pierwszy plan.

„Miałem obsesję na punkcie Josepha, kiedy przeczytałem scenariusz. Myślę, że [scenarzysta] Stefani [Robinson] wykonał świetną robotę, naprawdę opisując życie tego faceta, a jego struktura wydawała się operowa. Zawsze chciałem zagrać gwiazdę rocka, ale zawsze myślałem: „Cóż, wszyscy chcą grać gwiazdę rocka”. Jak mogę zagrać gwiazdę rocka, ale sprawić, by było inaczej?”, wyjaśnia. „A czy jest lepszy sposób na zrobienie tego niż gra XVIII-wiecznego francuskiego kompozytora, który jest także świetnym szermierzem, a także trochę jak gwiazda rocka tamtych czasów? To brzmi jak moje gówno.

Oprócz sześciu do siedmiu godzin lekcji gry na skrzypcach dziennie, Harrison nauczył się również odgradzać od zawodowców, aby w pełni ucieleśnić wygląd i styl Kawalera z Saint-Georges. Podczas gdy aktor sprawia, że ​​wygląda to na łatwe, zostanie Josephem Bologne nie obyło się bez wyzwań. Wspomina sceny z Ronkẹ Adékoluẹjo, który gra matkę Josepha, Nanon, jako jedne z najtrudniejszych rzeczy, jakie musiał kręcić.

„Mieliśmy na planie terapeutkę dramatu i pracowaliśmy z nią nad [scenami] przez cały film, ponieważ wiedzieliśmy, że treść była naprawdę trudna emocjonalnie i psychicznie. Dało nam to możliwość porozmawiania o traumie Josepha” — mówi. „Te sceny, siedzisz przez tydzień i… Nie wiem. Miesza ci się z mózgiem. Zaczynasz postrzegać każdego inaczej. W tym momencie przechodzisz przez wiele pokoleniowych dramatów”.

Bez słowa dialogu scena ponownego spotkania Josepha i Manon jest jedną z najbardziej naładowanych emocjonalnie w całym filmie, świadectwem chemii, którą stworzyli Harrison i Adékoluẹjo. Ich więź rozlała się poza kamerą, gdzie Harrison przypisuje Adékoluẹjo dużą część dbania o siebie podczas przestojów.

„Robię małe imprezy taneczne. Czasami sam. Czasami miałem przyjaciół, takich jak Ronkẹ” – mówi. „Gotowała smażonego kurczaka i przychodziła. Po prostu spędzaliśmy czas i budowaliśmy społeczność. Stefani, Ronald, mój nauczyciel gry na skrzypcach. Wszyscy byśmy się po prostu zebrali i zachowali rozsądek, odpoczęli, a potem wrócili do opery”.

W miarę jak Harrison studiował życie Bologne i tworzył swoje podejście do tej postaci, społeczność stała się głównym elementem historii, którą chciał przekazać. „Wydawało się, że [muzyka] była bardziej okazją do bycia częścią społeczności. Dar Józefa polegał na tym, że potrafił łączyć ludzi i wnosić radość w ich życie poprzez ten dar” — mówi. „On chce miłości. On chce radości. Myli go z... „Kiedy przyjeżdżam do Paryża, uważają to za transakcję”. Osobiście nie sądzę, by Joseph aż tak bardzo lubił skrzypce. Myślę, że on mówi: „Wszystko, czego naprawdę chcę, to kochać moich ludzi”.

Czy Harrison czuje to samo? Biorąc pod uwagę, jak jego naturalne dary przyniosły mu nowe uznanie (kontrakty modowe, spoty w nocnych talk-showach), czy ma wrażenie, że jego talent, zwłaszcza jako czarnoskóry, ma charakter transakcyjny?

„Myślę, że to trudne. To rozmowa, która się pojawia. To, co jest dobre w tych nowych jeźdźcach integracji, to to, że każdy chce włączyć osoby kolorowe – trudne jest to, że nie wiedzą jak” – mówi. „Tak więc rozmowy są naprawdę:„ Czy możesz po prostu sprawdzić moje pudełko? Jeśli po prostu powiesz, że to było dla ciebie w porządku, to może wszystko jest w porządku i nie będziemy mieć kłopotów, a potem cię mamy w to zamieszany”. Myślę, że ten element jest odczłowieczający, ale jest to coś, co trzeba zrobić nawigować. To proces. nie jestem na to zły. Po prostu jest, jak jest, a ja po prostu wykonuję swoją część i upewniam się, że szanuję siebie, szanuję siebie w procesu, a nie dać się złapać w chęć do pracy i dewaluować się przez odrzucanie poczucia własnej wartości w proces."

Uczciwość — i jej zachowanie — najwyraźniej ma ogromne znaczenie dla Harrisona, Gwiazdy Polarnej, która prowadzi go w większości przypadków decyzje, od decydowania, które role przyjąć, po upewnienie się, że jego zdrowie psychiczne jest nienaruszone podczas nawigacji (i przetrwania) Hollywoodzkie. Chociaż pracował z Naomi Watts, Yahya Abdul-Mateen II, Baz Luhrmann, Sterling K. Brown, Minnie Driver, Tom Hanks, Tracee Ellis Ross, i wielu, wielu innych zawodników wagi ciężkiej w swojej dziedzinie, Harrison wciąż czuje, że ma jeszcze wiele do zrobienia.

„Nie wiem, czy kiedykolwiek poczuję, że mi się udało, po prostu dlatego, że wiem, że ten biznes jest tak „dziś tu, jutro go nie ma”. Ale powiem że jestem dumny z tego, że gdyby jutro moja kariera miała się zatrzymać, zrobiłem kilka rzeczy, które są naprawdę znaczące i z których jestem naprawdę dumny” mówi. „I wiem, że jeśli będę miał dzieci, będą mogły spojrzeć na swojego tatę i powiedzieć:„ Wow, spójrz. Tata grał Martina Luthera Kinga i naprawdę pokazał tego człowieka. Grał gościa o imieniu Joseph Bologne. Wow. Nie wiedziałem o tym gościu. On jest niesamowity. Grał Freda Hamptona”. Jeśli moja kariera zakończy się jutro, będę z tego dumny. Mam dużo więcej do zrobienia. Ale jestem dumny.

Nie psując zbyt wiele Kawalerzakończeniu obraz Francuzów wychodzących na ulice jest szczególnie mocnym (i trafnym) obrazem w 2023 roku. Paryż płonie – a filmowy obraz rewolucji francuskiej przypomina nam, jak cykliczne były ruchy rewolucyjne. Podczas gdy Robinson i reżyser Stephen Williams nie stworzyli filmu z żadnym połączeniem z IRL, ostatnia scena pozostawia widzów zastanawiających się, co by było, gdyby wszyscy wspólnie wybrali społeczność.

„To zdarza się co kilka wieków. Pływamy na fali, dopóki nie jest zbyt duża, a potem się rozbijamy, a potem odbudowujemy” — mówi Harrison o tym, że historia się powtarza. „Dzięki temu, że film taki jak ten wychodzi tym razem, jest to po prostu odzwierciedlenie tego, jak działa życie. Tak działa historia, kiedy wyrządzasz ludziom krzywdę”.

Ulubiony złoczyńca?
Zbrodniczy. Ta dziewczyna jest taka odlotowa.

Pierwszy album, który kiedykolwiek posiadałeś?
Milesa Davisa, Rodzaj niebieskiego.

Ostatni raz płakałeś?
Wczoraj chciało mi się płakać, ale tak się nie stało. Ostatni raz płakałam, prawdopodobnie tak jak w zeszłym tygodniu. Nie wiem. Nie wiem. Muszę to robić częściej, co? Moje kanaliki łzowe są napięte.

Podaj tytuł filmu, który sprawił, że zapragnąłeś zostać aktorem.
Wiesz, przez większość czasu oglądałem Disney Channel i szczerze mówiąc, właśnie dlatego chciałem zostać aktorem. lubiłem oglądać To tak Raven I Cory w domu i podobne rzeczy. I Wszystko to. To było fajne. Ale jeśli chodzi o filmy, powiedziałbym, że to, co sprawiło, że chciałem zostać poważnym aktorem charakterystycznym, to prawdopodobnie Cate Blanchett Niebieski jaśmin. Po prostu myślałem, że jest taka dobra. Pomyślałem: „Jak ona to robi?”.

Ulubione wspomnienie z planu?
Tu naprawdę nie chodzi nawet o film. Chodzi o to, że moja siostra przyjechała z wizytą i jest taka zabawna. Mam siostry bliźniaczki. Są jakieś cztery lata młodsze ode mnie i są takie małe, ale są takie... To najfajniejsze dziewczyny na tej planecie. Przysięgam. Ale przyszła nas odwiedzić i kręciliśmy tę scenę w kółko. Rozpoczęła się rewolucja francuska. A ona tam siedzi, siedzi na krześle Stephena, patrzy na niego i mówi: „Myślę, że to rozumiesz. Możemy iść do domu.” A ja na to: „Co?” Ona na to: „To znaczy, nie rozumiem, dlaczego wciąż powtarzasz tę scenę. Myślę, że on to ma.” A ja na to: „Człowieku, to jazda albo śmierć. Moja siostra widzi! Ona podgląda grę! Widzi, co daję, i widzi to.” Mówię: „Stephen, włącz jej program”.

Jaka jest twoja ulubiona woda kolońska lub zapach?
Obecnie uwielbiam Rose 31 z Le Labo, Matcha 26 i Thé Noir 29. Lubię je mieszać, bo mają trochę tropikalny zapach. Pachnie wakacjami. Właściwie uwielbiam zapach kremu do opalania.

Opisz swoją idealną pierwszą randkę.
Chciałbym zrobić gotowanie raków. W Nowym Orleanie mamy tylko te czyraki na raki; fajnie byłoby się spotkać i pójść na raki i spędzić czas z innymi przyjaciółmi, ale potem jakby pójść własną ścieżką w małym kącie. Ponieważ langusty to bardziej społeczność, słuchanie muzyki na żywo i tym podobne, ale jednocześnie możesz naprawdę dostać poznać kogoś i możesz go czegoś nauczyć – zwłaszcza jeśli nie jest z Nowego Orleanu, możesz nauczyć go, jak używać raków. Myślę, że ludzie lubią stare... „Pozwól, że nauczę cię grać w bilard”. Lubię uczyć cię, jak jeść raki.

O co decydujesz się walczyć?
Wybieram walkę z mojej indywidualności. Myślę, że jedną z rzeczy, których nauczyłem się z tego filmu i co mi się w nim podobało, jest to, jak wyjątkowy i wyjątkowy był Joseph, i to po prostu przypomniało mi, jako artyście, jak osobą na tej planecie, to, co wnoszę, to ja, a jeśli przestanę być sobą, to już nie wnoszę, a ostatecznie jest to ze szkodą dla całej kraj. Wiesz co mam na myśli? Myślę, że nasza wyjątkowość jest ekscytująca i chcę o to walczyć. Myślę, że dzięki temu filmy są interesujące. To sprawia, że ​​postacie są interesujące.

Jaka była ostatnia rzecz, którą przeczytałeś lub obejrzałeś, która naprawdę dała ci do myślenia?
czytam ponownie Wszystko o miłości [przez dzwonki] ponownie. To świetna książka i jest ciekawa. Uwielbiam książki, które można czytać w kółko, a gdy dorastasz, język i komentarz... Inaczej to u Ciebie wygląda. Więc tym razem naprawdę fajnie się to czyta. Szczerze mówiąc dużo oglądam Duży brat. Kocham Duży brat. Wszyscy będą mówić: „Co ten koleś ma z tym Duży brat?" Myślę, że to bardzo interesujące. Mi to przypomina biznes. Ludzie są eksmitowani. Ludzie opracowują strategię. Ludzie manipulują. Mówię: „Dang”. Kocham mnie trochę Duży brat.