Annabelle Dexter-Jones z Succession znajduje swoją niszę

Annabelle Dexter-Jones właśnie postawiła między nami miskę lodowatych wiśni i jest w trakcie opisywania, co sprawia, że ​​New York jest tak lepszy od Los Angeles („bezbożne miejsce”), kiedy para przechadzająca się obok jej okna w Greenwich Village odwraca jej uwagę: "Oh! Greta Gerwig i Noah Baumbach”. Obaj wpatrujemy się w nich, a Dexter-Jones nie wznawia rozmowy, dopóki para nie przesunie się w górę bloku i nie wyjdzie z dosłownego kadru. Czerwieni się z przyjemności. Muszę się uśmiechać. Odwieczna fajna dziewczyna — oszołomiona gwiazdą.

Podobnie jak większość świadomych kobiet tysiąclecia, Dexter-Jones jest podekscytowany niecierpliwym oczekiwaniem na to, co nadchodzi lalka Barbie film, którą Gerwig wyreżyserowała (samodzielnie) i napisała (z Baumbachem). Jej przyrodni brat, Mark Ronson, był jego kierownikiem muzycznym, ale Dexter-Jones przysięga, że ​​nie wie więcej niż reszta z nas o śnie przesiąkniętym gorączką w kolorze fuksji.

Tak samo jest w przypadku Dexter-Jones: w jakiś sposób spędziła dziesięciolecia w centrum tego wszystkiego — w pobliżu najbardziej roztopionego rdzenia kulturalnego chłodu, ale lubi też zachowywać dystans.

Dexter-Jones zaprosiła mnie do swojego mieszkania — bukieciki więdnących piwonii, obrazy w ramkach i nonszalancko oparte o ściany — aby porozmawiać o końcu jej włączenia się gwiazdy Dziedziczenie jako naukowiec Pierce i (czasami) aktywistka Kendall Naomi Pierce oraz o tym, co następuje po roli tak przekonującej i elektryzującej, że zainspirowała całe internetowe ekspozycje na temat natury „cefal w stylu miliardera.”

Jak zawsze o krok do przodu, przeszła od kotleta. Kiedy wita mnie w drzwiach w białej tenisówce Lacoste w rozmiarze dla gimnazjalistki i bez butów, zauważam, że przekazuje Drzwi przesuwne– era pixie.

Zacznijmy tutaj: ta część była snem. A Dexter-Jones jako pierwszy przyznaje, że była w stanie zamieszkać w nim ze względną łatwością. Ona również dorastała w otoczeniu bogactwa i przywilejów. Jej matką jest projektantka Ann Dexter-Jones. Jej ojciec, Mick Jones, jest gitarzystą zespołu Foreigner. Miała własne doświadczenia z uzależnieniem i wytrzeźwiała w wieku 20 lat. Jej Naomi Pierce — wprowadzona w drugim sezonie Dziedziczenie — miała błyszczeć, ale to Dexter-Jones nasycił ją diamentowymi fasetami. Pierce był zabawny i czarujący, inteligentny, ale wojowniczy, uzależniony i księżniczka. Nosiła ubrania Proenza Schouler i prążkowane dzianiny z niespotykaną swobodą kobiety, która nigdy nie tęskniła za kaszmirem. Przez trzy sezony Dexter-Jones czerpała z własnej przeszłości na potrzeby serialu. Robimy szybką pracę z wiśniami, kiedy pytam ją: co teraz?

Dexter-Jones dorastał w Nowym Jorku, jako ostatni z rodzeństwa. Oprócz Marka w skład rodziny wchodzą bliźniaczki, DJ Samantha Ronson i projektantka mody Charlotte Ronson, a także muzyk i artysta Alexander Dexter-Jones. Podążając za nimi, Annabelle spędziła większość swojego okresu dojrzewania, szukając określonej niszy. Nie znalazła żadnego w The Chapin School — szkole dla dziewcząt na Upper East Side. Nienawidziła tego.

„Wyrzucono mnie w 10. klasie” — mówi mi. Przeniosła się do koedukacyjnej szkoły prywatnej. To rozdział jej osobistej wiedzy, który jej matka – którą widziała rano w dniu naszego wywiadu na bułeczki – wciąż próbuje przepisać. Ostatnim razem, gdy Dexter-Jones powiedział przyjacielowi o tej męce, Ann przerwała: „Nie poproszono cię o opuszczenie Chapin! Chciałeś iść do Dwighta!

Dexter-Jones uśmiecha się. "Byłem jak, '... nikt nigdy nie powiedział.'"

Dexter-Jones parał się różnymi formami kontrabandy, ale pozostała na tyle sumienna, by się do niej dostać Bard, gdzie najpierw studiowała teatr, a potem przerzuciła się na literaturę, by pochłaniać dzieła pisarzy jak D. H. Lawrence'a. Mimo to miała swoje zajęcia pozalekcyjne. „Myślałam, że narkotyki są fajne” — mówi, wzruszając ramionami. „Myślę, że nadal tak jest. Po prostu teraz ich nie robię.

Ukończyła studia w 2010 roku i przeniosła się do Paryża. Zaczęła pracować jako aktorka. Z wyjątkiem kilku nastoletnich eksperymentów z pisaniem piosenek w szkole średniej, nigdy nie rozważała innej kariery. Brała udział w zajęciach w Stella Adler Studio of Acting oraz The Lee Strasberg Theatre & Film Institute (gdzie instruktorzy szkolili studentów w zakresie metody aktorskiej, którą często Dziedziczenie partner sceniczny Jeremy Strong nagrody). Ale urok tej praktyki był bardziej instynktowny niż intelektualny.

„Czułam, że potrzebuję aktorstwa” — mówi. „Nie sądzę, żebym był tego świadomy, ale czułem, że istnieje prawdziwe przyciąganie. Kiedy zaczynałem, potrzebowałem bezpiecznego miejsca, by czuć uczucia pod jego rusztowaniem”. Ten rodzaj sublimacji jest teraz mniej naglący, ale na tym polega rozkosz jej wybranego rzemiosła. Ewoluował razem z nią.

Około 16 godzin przed naszym wywiadem Dexter-Jones bierze udział w premierze filmu Złe rzeczy na Festiwal Filmowy Tribeca. W horrorze o nieudanych weekendowych wakacjach występuje także model i aktor Hari Nef. Dexter-Jones — znany entuzjasta Bravo — opisuje to jako Dom zimowy spotyka się Linia daty. ("Ja robię gospodynie domowe — Beverly Hills, Nowy Jork. Ja robię Domek letniskowy I Dom zimowy”. Będzie Południowy urokCraiga i Domek letniskowyCzy Paige się udało? „Nie wiem, czy to jest trwałe”. Gdzie ma Zasady Vanderpumpa idź stąd? „Ktokolwiek przeprowadzał wywiad z Raquel do tego wybuchowego wywiadu – powinniśmy wysłać go na Bliski Wschód. Zobacz, czy może to rozwiązać.”)

Na zdjęciach z czerwonego dywanu Dexter-Jones wygląda swobodnie w siateczce i minimalnym makijażu. Ale przysięga, że ​​premiery wciąż ją denerwują. „Uwielbiam tworzyć coś, a potem nigdy do tego nie wracać. Praca jako aktor to ta część, która jest fajna — tworzenie. Wtedy istnieje prawdziwa wolność, będąc w stanie powiedzieć: „Wykonałem robotę! Baw się dobrze z resztą”.

Nie chodzi o to, że ma laissez-faire podejście do swojej pracy. Przeciwieństwo. W rzeczywistości jest tak samo zwaną maniaczką kontroli, że wolałaby nie podejmować żadnych decyzji, jeśli nie może podejmować wszystkich. Kusząca perspektywa tego ostatniego skłoniła ją do zgłębienia reżyserii. Wzięła skrót Cecylia w telefonie, w którym również zagrała, na Sundance w 2017 roku. 11-minutowy film fabularny koncentruje się na obsesyjnej kobiecie po rozstaniu, która dzwoni do szeregu przyjaciół na swój telefon stacjonarny. Urządzenie fabularne nie jest afektacją. Dexter-Jones też ma telefon stacjonarny. Jej matka dzwoni do niej mniej więcej po godzinie od naszego wywiadu.

W filmie krótkometrażowym, w którym wystąpił Art Garfunkel, do którego Dexter-Jones wysłał zimny e-mail, tytułowa Cecile nosi kaszmirowe skarpetki i Sznurówka- przycięta koszulka. Dexter-Jones pobłogosławiła każdą książkę i koc na planie osobistą pieczęcią aprobaty.

Więc kiedy zaczęła pracować nad Dziedziczenieoczywiście miała swoje zdanie na temat garderoby. Od dawna tworzy tablice nastrojów, aby udoskonalić wizualny język swoich postaci. Ale Dziedziczenie Projektantka kostiumów Michelle Matland była pierwszą osobą, która naprawdę zainteresowała się jej podejściem — do związku, który, jak powiedziała, zachęcał Strong.

„Kiedy zaczynałam, nie wydaje mi się, żebym miała dość pewności siebie, by nalegać na bycie częścią tych rozmów” — mówi. „I nie zdawałem sobie sprawy, że nie każdy ma opinię na ten temat. Wielu innych aktorów — którzy mogą być lepszymi aktorami ode mnie! – nie dbaj o to, co postać ma na sobie.”

Dexter-Jones robił i robi. Do tego stopnia, że ​​w trzecim sezonie przyniosła parę własnych dżinsów do kompletu, ponieważ nie czuła, że ​​Naomi Pierce raczy nosić nowiutkie dżinsy. (Gauche!) Wydawało jej się to takie oczywiste: Naomi będzie miała ulubioną parę włamań. Dexter-Jones ręcznie wybrała „idealne dżinsy” z The Feel Studio – wywiezione z jej szafy.

Bycie tak silnym na planie nie jest normalne, pospiesznie dodaje: „Trudna rzecz na końcu Dziedziczenie polega na tym, że doświadczenie — „tak rzadkie, aby być częścią” — dobiegło końca. Lepsze jest to, że w ogóle się to wydarzyło, a Dexter-Jones miał możliwość delektowania się tym bez zbytniego pogrążania się w specyfiki tak intensywnego pokazu.

„To trochę jak fabuła bohaterki” — mówi — „cieszenie się wszystkimi znanymi uczuciami i cechami dysfunkcyjnej rodziny, która nie jest moja. I dotyczy to również produkcji. Zdecydowanie miała miejsce jakaś psychologiczna psychodrama! To było bardzo darwinowskie”. I ma tylko pochwały za doświadczenie pracy z Strongiem, którego reputacja skrupulatności uruchomiła jeden profil Nowojorczyk i co najmniej 10 000 tweetów z reakcjami. „Znowu, nie moja rodzina! Nie moja małpa; nie mój cyrk. Cóż, moja czasami małpa – mówi czule. „Dał mi dużo przestrzeni i po prostu pomyślałem, że to dobra zabawa”. Obaj nakręcili dziesiątki scen, które nigdy nie trafiły do ​​serialu, odkrywając nawzajem swoje postacie i ich relacje. Był całkowicie profesjonalny, ale tak, miał obsesję. Później dodaje z błyszczącymi oczami: „Mam też bardzo wysoki próg szaleństwa. Lubię to."

Po Dziedziczenie zapakowany, Dexter-Jones nakręcił szybki łuk w nowym programie Peacock Oparte na prawdziwej historii, w którym występują Kaley Cuoco i Chris Messina i satyrycznie przedstawia amerykańską obsesję na punkcie prawdziwych przestępstw. Dexter-Jones opisuje swoją postać, Serenę, jako „ofiarę mody”, która jest najlepszym uzupełnieniem chłodnego wyrafinowania Naomi Pierce. oprócz Złe rzeczy, ma ściśle tajną rolę w nadchodzącym sezonie Ryana Murphy'ego amerykański horror. Pracuje nad filmem fabularnym, który napisała i który ma nadzieję wyreżyserować. Po prostu musi przestać o tym mówić. Aktorstwo oznacza „pracę w poręczach czyjegoś kreatywnego świata, harmonogramu i struktury”, jak to ujęła. Reżyserowanie jest bardziej przerażające i ekscytujące. Więc wie, że musi to zrobić.

„Niezależnie od tego, nad czym muszę popracować w aktorstwie lub pisaniu – to są te same przeszkody, które napotykam w życiu” — mówi. Sceny wychodzą lepiej, gdy nie kieruje się w głowie i może słuchać partnera. W ten sposób też pogłębiają się relacje. „Myślę: słuchaj. To wszystko, co musisz zrobić. A w życiu jest tak: „Tak, to wszystko, co musisz zrobić”.

To jest powolna praca. Ma 36 lat i nieustannie dąży do samodoskonalenia. Próbowała już wszystkiego – „a przez rzeczy rozumiem różne rodzaje terapii” – mówi ze śmiechem. Odbyła odosobnienie medytacyjne Vipassana. Podoba jej się pomysł przestrzegania żydowskiego szabatu, który rytualizuje odpoczynek i wymaga powstrzymania się od pracy przez 24 godziny.

Jest poszukiwaczką — nie „dobrego samopoczucia”, ale sensu.

„Co innego jest robić coś, co jest zakorzenione w religii, w przeciwieństwie do tej bardziej nowoczesnej rzeczy, która polega na samorealizacji” – mówi. „Jeden służy sobie, a drugi służy Bogu, cokolwiek to dla ciebie znaczy. Chciałbym, żebyśmy mieli tego trochę więcej. Inaczej jest, gdy jest to święte”.

Trudno sobie wyobrazić Naomi Pierce tęskniącą za wytchnieniem i połączeniem z boskością, ale wtedy Annabelle Dexter-Jones zawsze była przeznaczona do czegoś więcej niż tylko idea biednego, małego bogatego programu telewizyjnego dziewczyna.