Spóźniona posiadłość krawcowa Jackie Kennedy trafi na aukcję

Wśród garści drobiazgów, które zdobią moje niezbyt uporządkowane miejsce pracy, ułożone na półce między książkami imponująco wyglądające monografie projektantów, których nigdy nie czytałem, znajduje się losowy asortyment kryształowych ozdób, które absolutnie uwielbiam. Mogą być tandetne, ale każdy kawałek ma wartość sentymentalną. Moim ulubionym jest gruby przycisk do papieru w kształcie ołówka, który był prezentem świątecznym od projektanta Olega Cassiniego gdzieś pod koniec lat 90. lub na początku lat.

Jestem pewien, że jest bezwartościowy. Ale do pisarza, który specjalizuje się w: moda, to znaczy wszystko. Wiele wspomnień znajduje odzwierciedlenie w jego fasetach, przede wszystkim półroczne daty lunchu Cassini i ja skromna włoska restauracja na Upper East Side, w pobliżu rezydencji Eliasa Asiela, która była jego rezydencją przez lat. Cassini była wycieczką, ostatnim reliktem minionych czasów. Kompaktowy i dopasowany, z pięknymi wąsami, okularami z ciemnymi soczewkami, głęboko wykrojoną kurtką w stylu lat 50. i kowbojkami. Cassini, syn zubożałego hrabiego rosyjsko-włoskiego, był ucieleśnieniem sukienki z czasów Starego Hollywood projektant.

Normalnie rozmawialibyśmy o zmianach w jego biznesie — był najdłużej pracującym projektantem w Ameryce, kiedy zmarł w 2006 roku, w wieku 92 lat. Lubił rozmawiać o polityce i damach, które ubierał, ale nieuchronnie rozmowa przeniosła się na niedźwieżuka, który prześladował go od lat: oskarżenia, że ​​projekty, które wykonał dla swojej najsłynniejszej klientki, Jacqueline Kennedy, były w rzeczywistości zamawiane jako kopie francuskiego couture. Hubert de Givenchy z pewnością tak uważał, a Karl Lagerfeld twierdził, że Chanel ma rachunki. Cassini usilnie temu zaprzeczał, a jego dobrze udokumentowana korespondencja z Kennedym ukazała głębię niezwykłej współpracy między projektantem a pierwszą damą.

Rok przed śmiercią Cassini towarzyszyłem mu do zamkniętego obecnie sklepu Lord & Taylor na Piątej Alei, gdzie otrzymał nagrodę przed tłumem ponad 7000 osób. Nigdy nie zapomnę, jak kiedy próbowałem z nim przeprowadzić wywiad, ciągle nagabywał młode modelki w jego projektach, żeby się z nim umawiać. „Po raz pierwszy zdaję sobie sprawę, że nie jestem już tylko projektantem” – powiedział znany playboy odrzutowy. „Jestem guru”.

W rzeczywistości Cassini był wielkim innowatorem, pierwszym projektantem, który dostrzegł, że siła ozdobnej mody, taka jak jak ta, którą przez wieki nosili członkowie rodziny królewskiej, aby zilustrować ich bogactwo i pozycję, może być również odniesiona do Amerykanów Polityka.

Dziś powszechnie wiadomo, że światowi przywódcy i ich małżonkowie wykorzystują swoje pozory jako narzędzia komunikacji, nie tak dosłownie jak Melania "Naprawdę mnie to nie obchodzi, prawda?" atut.

POWIĄZANE: Donald Trump w porównaniu „Melania T.” do Jackie O. — I dobrze!

Cassini rozpoczął swoją karierę w Hollywood, gdzie poznał i poślubił aktorkę Gene Tierney, a później ścigał Grace Kelly, Anitę Ekberg i Marilyn Monroe. Kiedy w 1960 roku został mianowany krawcową Kennedy'ego, podszedł do tej roli tak samo, jak projektant kostiumów tworzący garderobę dla postaci, szkicujące sukienki o mocnych liniach inspirowane egipskimi hieroglifami i antykami, a także toczek wzorowany na popiersiu królowej Nefertiti. Płaszcze zostały zaprojektowane w stylu munduru kozackiego, z dużymi guzikami, które stały się podpisem Kennedy'ego.

W dobie telewizji odważne kształty i kolory sprawiły, że pierwsza dama wyróżniała się na ekranie. Cassini zaprojektował czerwony wełniany garnitur, który uzupełniał mundury Królewskiej Kanadyjskiej Policji Konnej podczas wizyty w Kanadzie, i wybrał szokującą różową radżę płaszcz, kiedy Kennedy miała spotkać się z premierem Jawaharlalem Nehru, wywołując zdumione reakcje w Indiach, gdzie porównywano ją do Durgi, bogini moc.

„Była idealnym modelem dla bardzo prostych linii – minimalistyczny par excellence” – napisał Cassini w swojej książce Tysiąc dni magii.

Jednak tym, co ostatnio naprawdę skłoniło mnie do myślenia o Cassini, nie był ołówek. W maju Doyle zaczął reklamować sprzedaż nieruchomości Cassini z jego dwóch domów na Manhattanie i jego rezydencji w Oyster Bay na Long Island, choć nie z błogosławieństwem wdowy po nim, Marianne Nestor Cassini, u której Cassini potajemnie żonaty. Marianne i jej siostra Peggy, która kierowała operacjami Cassiniego, starły się z dziećmi i wnukami Cassiniego z jego małżeństwa z Tierney. Marianne spędziła nawet sześć miesięcy w więzieniu hrabstwa Nassau za odmowę przekazania sprawozdań finansowych w jedna z toczących się spraw, co uniemożliwia spadkobiercom dokładną ocenę wartości jego osiedle.

I tak, pośród tego smutnego stanu rzeczy, jestem pochłonięty szczegółowym badaniem szczątków jego życia, ujawnionych w katalogu aukcyjnym Doyle'a i jego 750 partiach. Istnieją długie notatki od Kennedy'ego, w tym dziewięciostronicowy list o wartości ponad 10 000 dolarów; szkice, oczywiście; oraz zdjęcia projektanta z Prezydent John F. Kennedy. Znajdują się tu francuskie obrazy przedstawiające sceny batalistyczne, skórzane sofy chesterfield, żołnierzyki, talerze w kształcie liści sałaty, stojak na parasole, który wygląda jak but, srebrne zestawy do herbaty i stosy biżuterii rdzennych Amerykanów, którą Cassini uwielbiała zbierać. Są też rzeczy bardziej osobiste, w tym jego buty – 25 par w trzech partiach, z których każda ma kosztować zaledwie kilkaset dolarów.

To smutne zakończenie ważnej spuścizny, ale jest jedna atrakcja wyprzedaży: okazuje się, że Cassini przechowywała ogromne zapasy przedmiotów szklanych z jego kolekcji, w tym świeczników i mnóstwa dziwacznych przycisków do papieru, prawdopodobnie do podarowania każdemu, kto pomyślał, że może inspirować.

Więcej takich historii znajdziesz w sierpniowym wydaniu W stylu, dostępne w kioskach, na Amazon i dla pobieranie cyfrowe 19 lipca.