Britney Spears twierdzi, że pod rządami konserwatorium „miażdżącego duszę” stała się „dzieckiem-robotem”

Chociaż fani będą musieli poczekać jeszcze kilka dni, zanim będą mogli dostać się w swoje ręce Britney Spearsdługo oczekiwane wspomnienia, Kobieta we mnie (wydany w październiku 24) gwiazda muzyki pop i była dziecięca aktorka nie traci czasu na otwarcie się na temat swojej „miażdżącej duszy” opieki konserwatorskiej jeszcze przed premierą.

W nowym wywiadzie z LudzieSpears szczerze opowiedziała o kierowaniu swoją karierą i stanowiskiem konserwatorskim w oczach opinii publicznej, co miało miejsce w 2008 roku, po tym, jak sąd przyznał jej ojcu Jamiemu kontrolę nad jej sprawami finansowymi i osobistymi.

„Przez ostatnie 15 lat, a nawet na początku mojej kariery, siedziałam z boku, podczas gdy ludzie mówili o mnie i opowiadali moją historię” – powiedziała publikacji. „Po wyjściu z konserwatury wreszcie mogłam opowiedzieć swoją historię bez konsekwencji ze strony osób odpowiedzialnych za moje życie”.

Oprócz refleksji nad swoją obecną podróżą Spears zagłębiła się także w swoją historię jak nigdy dotąd, dzieląc się fragmentem swoich wspomnień, w których opisała, że ​​czuje się jak „dziecko-robot”.

„Stałem się robotem. Ale nie tylko robot – coś w rodzaju robota-dziecka” – czytamy w jej fragmencie. „Byłam tak zinfantylizowana, że ​​traciłam fragmenty tego, co sprawiało, że czułam się sobą. Konserwatorstwo pozbawiło mnie kobiecości, uczyniło mnie dzieckiem. Na scenie stałam się bardziej istotą niż osobą. Zawsze czułem muzykę w kościach i krwi; ukradli mi to.

Kontynuowała: „Trudno to wyjaśnić, jak szybko mogłam wahać się między byciem małą dziewczynką, nastolatką i byciem kobietą, z powodu sposobu, w jaki okradziono mnie z wolności. Nie było sposobu, żeby zachować się jak dorosła, bo nie potraktowaliby mnie jak dorosłej, więc cofnęłabym się i zachowywałam jak mała dziewczynka; ale wtedy wkroczyło moje dorosłe ja – tyle że mój świat nie pozwolił mi być dorosłym”.

Następnie Britney wyjaśniła, że ​​ta odwieczna walka spowodowała, że ​​drzemie w niej kobieta „przez długi czas była spychana w dół”, dodając, że przyczyniło się to do „śmierci [jej] twórczości jako artystki”.

„Chcieli, żebym była dzika na scenie, tak jak mi kazali, i żebym przez resztę czasu była robotem” – powiedziała. „Czułam się, jakby pozbawiano mnie tych dobrych sekretów życia – tych podstawowych rzekomych grzechów pobłażania i przygody, które czynią nas ludźmi. Chcieli odebrać tę wyjątkowość i zachować wszystko tak rutynowo, jak to możliwe. To była śmierć mojej kreatywności jako artysty.”

Kobieta we mnie trafi na półki z książkami wszędzie 1 października. 24.