Ostatnia dekada była jedną z najbardziej zabójczy w historii USA w odniesieniu do śmierci z broni palnej. Więcej rodziców niż kiedykolwiek traci dzieci w wyniku przemocy z użyciem broni. Tylko w zeszłym roku amerykańskie szkoły doświadczyły największej liczby strzelanin — 116 — i w 2019 roku dotrzymujemy tego tempa.
Zbyt wiele rodzin musi znosić ból pogrzebania dziecka, musząc iść przez życie ze świadomością, że część z nich na zawsze zaginęła. To ciemny i samotny tunel prawie nie do zniesienia. Rodziny znają ten ból w Parkland, Floryda (2018); Marysville, Waszyngton (2014); Santa Fe, Teksas (2018); i zbyt wiele innych społeczności szkolnych w całym kraju. Patrząc poza szkoły na inne masowe strzelaniny, rodziny znają ten ból w Aurora w Kolorado (gdzie 12 osób zginęło w filmie teatr, 2012), Orlando (49 osób w nocnym klubie, 2016), Las Vegas (gdzie 58 osób zginęło, a 413 zostało rannych na festiwalu muzycznym w 2017). Społeczności dotknięte kilkoma strzelaniny w kościele, synagodze i meczecie w ostatniej dekadzie niosą ten ból.
Ja też codziennie noszę ten ból ze sobą. Siedem lat temu, 14 grudnia 2012 roku, wsadziłem obu synów do autobusu, nie wiedząc, że wróci tylko jeden. Tego dnia mój syn Dylan został zamordowany wraz z 19 jego kolegami z pierwszej klasy i sześcioma nauczycielami w Szkole Podstawowej Sandy Hook.
Broń palna jest teraz druga najczęstsza przyczyna zgonów dzieci poniżej 19 roku życia. W tym kraju dzieci trzykrotnie częściej umierają z powodu przemocy z użyciem broni niż od utonięcia lub przedawkowania narkotyków — a jednak jako naród spędzamy miliardy dolarów rocznie w sprawie działań prewencyjnych w tych obszarach.
Za każdym razem, gdy słyszę o kolejnej strzelaninie, myślę o rodzinach, których życie zmieni się na zawsze – jedna chwila, która określi resztę ich życia, tak jak zdefiniowała moje.
Ale jest nadzieja.
Ze wszystkich łez, tragedii i strat nauczyliśmy się ważnej lekcji: przemocy z użyciem broni można zapobiec, gdy znasz znaki.
Po zamordowaniu mojego syna eksperci mówili o znakach ostrzegawczych, które zostały pominięte. Gdyby tylko ktoś coś powiedział i interweniował widząc te znaki, mój piękny motyl Dylan mógłby być z nami do dziś.
Badania konsekwentnie pokazują, że szkolni strzelcy wykazują ryzykowne zachowania przed przeprowadzeniem ataku — od jawnych gróźb i wzorce zachowań impulsywnych, takich jak chroniczne bicie lub przechwalanie się bronią, zastraszanie i/lub wycofywanie się z ich rówieśnicy. Musimy znać te znaki, zachęcać ludzi do powiedzenia czegoś, gdy je widzą, i interweniować, zanim uczniowie będą mieli szansę skrzywdzić siebie lub innych. W ten sposób możemy zapobiec kolejnym tragediom.
Kiedy powiedziano mi, że nie ma żadnych krajowych programów nauczania tych znaków i postępowania zgodnie z nimi, obiecałem, że Sandy Hook Promise wypełni tę pustkę. Współpracowaliśmy z pedagogami, psychologami i ekspertami ds. oceny zagrożeń, aby stworzyć serię programów, które umożliwiają uczniom ochronę społeczności szkolnej.
POWIĄZANE: Nauczyciel Parkland, który uratował 65 dzieci, wspomina ten dzień, rok później
Niedawny raport z US Secret Service popiera to podejście, stwierdzając, że wczesna interwencja jest kluczem do zapobiegania. Podkreślili, że potrzebne jest bardziej wielotorowe podejście, w tym centralne systemy raportowania, które chronią anonimowość, tworząc kultura, w której zachęca się uczniów do dzielenia się swoimi obawami, oraz zapewnia szkolenie dotyczące znaków ostrzegawczych dla uczniów, nauczycieli i rodzice.
Od czasu jego uruchomienia w zeszłym roku uczniowie przeszkoleni w programie Say Something przesłali ponad 40 000 wskazówek za pośrednictwem szkolnych i stanowych systemów anonimowego raportowania. Te wskazówki obejmują potencjalne strzelaniny w szkole, przemoc domową, zastraszanie, cięcie, nadużywanie substancji, samobójstwo i wiele innych – i zaowocowały niezliczonymi interwencjami ratującymi życie. Sandy Hook Promise właśnie ogłosiła, że 11 milionów uczniów i nauczycieli wzięło udział w co najmniej jednym z tych Poznaj znaki programy od jego powstania pod koniec 2014 roku. Dzięki tym darmowym programom uniknęliśmy wielu szkolnych strzelanin, samobójstw nastolatków i niezliczonych innych aktów przemocy.
Dla mnie i dla wielu innych rodzin jest już za późno, ale te interwencje dają mi nadzieję i pozwalają iść naprzód. Wierzę, że spojrzymy wstecz i zobaczymy ten czas jako punkt zwrotny: czas, kiedy nauczyliśmy się stawać i podejmować działania, aby interweniować, zamiast pozostawać biernymi obserwatorami, pozwalając na tragedie rozwijać się.
Ludzie mówią, że od zamordowania mojego syna nic się nie zmieniło. Nie zgadzam się.
Zapobieganie przemocy z użyciem broni stało się ruchem narodowym, mającym miliony zwolenników. To główny temat w rozmowach dotyczących kampanii politycznych, a nie „trzecia szyna” lub zbyt kontrowersyjna. Były znaczące zmiany legislacyjne w kilkudziesięciu stanach, w tym wdrożenie Nakazy ochrony przed ekstremalnym ryzykiem oraz Kontrole przeszłości, z dodatkowymi zasadami omawianymi na szczeblu federalnym.
Największym powodem, dla którego wierzę, że jesteśmy w punkcie krytycznym, jest to, że szkolimy studentów. Po tragedii w Parkland rozkwitły głosy studentów i wezwania do zmian. Te uporczywe wezwania zostały powtórzone przez studentów w tysiącach ogólnokrajowych klubów wspierających Sandy Hook Promise. To pokolenie, które wyrosło na strzelaninach w szkole, przemocy z użyciem broni i ćwiczeniach aktywnych strzelców, nie powinno dziwić, że to pokolenie zmieni nasze niedopuszczalne status quo.
POWIĄZANE: Nigdy nie pomyślisz o „powrocie do szkoły” w ten sam sposób po obejrzeniu tego PSA
Życie jest ratowane. Legislacja zyskuje poparcie. A ruch i zapotrzebowanie na znaczące zmiany wciąż rosną.
Chociaż jest nadzieja, że jest to naprawdę punkt zwrotny, nie możemy też popadać w samozadowolenie. Musimy dotrzymać obietnicy i zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby chronić dzieci przed przemocą z użyciem broni. Ostatnia dekada może zostać zapamiętana jako jedna z najbardziej śmiercionośnych w historii dla amerykańskich dzieci. Upewnijmy się, że następna zostanie zapamiętana z powodu niezwykłej zmiany.
Nicole Hockley jest współzałożycielką i dyrektorem zarządzającym Sandy Hook Promise, krajowej organizacji non-profit zajmującej się zapobieganiem strzelaninom, przemoc i inne szkodliwe działania w szkołach poprzez oparte na dowodach programy „Poznaj znaki” oraz dwupartyjne stanowe i federalne polityka.
Ta historia jest częścią „The Teens”: odkrywania tego, co kochaliśmy, czego się nauczyliśmy i czym się staliśmy w ciągu ostatniej dekady.