Recenzja pokazu mody Marc Jacobs

Marc Jacobs zakończył to, co było wpadką Nowego Jorku Moda Tydzień w środowy wieczór z kolekcją, która właściwie podsumowała amerykański sezon jako całość, gdzie czasami świetne ubrania i mocne przesłanie trochę gubiły się w chaosie.

Wychodząc z przedstawienia, publiczność wydawała się (jak zwykle) równomiernie podzielona między dwa obozy: Byli tacy, którzy widzieli magię w procesji pastelowe, spienione płaszcze i szaleńczo marszczone, metaliczne suknie, które nie pozostawiały wątpliwości co do przywiązania projektanta do niegdyś wysokiego stylu czystego przepych. I byli tacy, którzy widzieli w różowych piórkach i miętowych zawijasach i niektórych stylizacjach, które bezpośrednio powtarzały projekty z jego poprzedniej kolekcji w różnych kolorach, sflaczałą wersję jesieni. Oczywiście pojawiły się skargi na dogadzanie sobie — tutejszy chaos był 90-minutowym opóźnieniem, które przypominało Jacobs pokazy z dawnych czasów, kiedy redaktorzy nie mieli innego wyboru, jak zastanawiać się, czy testował ich lojalność i/lub miłość do niego. Ale pokazy na wybiegach to chyba jedyne miejsce, w którym projektant może tak pobłażać, i być może powinno być, jeśli w rezultacie powstanie kolekcja tak szczera, czysta i, tak, prowokacyjna, jak ta.

Uwielbiam to lub nienawidzę, było wiele niezwykłych stwierdzeń, takich jak sukienka ze srebrzystej morelowej tkaniny zwieńczona kopcem falban, które wyglądały jak ogolony lód, i nadmuchaną sukienką z pufów pled. Szczególną cechą wyróżniającą był żółty płaszcz posypany niebieskimi płatkami, stanowiący zarówno część materiału, jak i aplikacje. Głosowałbym, że warto było czekać.

Michael Kors pokazała również świetne, nadające się do noszenia ubrania w kolekcji, która była niezawodnie optymistyczna i jednocześnie punktualna. Nie mogło zabraknąć optymistycznego, śródziemnomorskiego motywu ubrań, z ukłonami w stronę spaceru wąskimi uliczkami Capri, gdzie jest absolutnie w porządku nosić białe koronkowe spodnie dzwony i pomalowane w słoneczniki bluzki, a także zachwycające nadruki stworzone przez artystkę Christinę Zimpel, która zaczęła malować tylko kilka lat temu i szybko została przyjęta przez świat mody (jej ilustracje projektantów stworzyły tło dla tegorocznej edycji CFDA Fashion Nagrody).

Kors nie był jedynym projektantem, który próbował nadać kolekcji nieco lekkości w czasie kryzysu w branży. Najlepiej zrobili to Stuart Vevers i Raf Simons. Na Trener 1941, Vevers dodał kilka zabawnych zwrotów akcji w postaciach Disneya do swojej typowo mrocznej odzieży sportowej (zwróć uwagę na odwrócony obraz AristoCats lub niesamowity motyw Bambi w lesie).

Simons, w swoim lekkim spojrzeniu na Amerykanów i naszą obsesję na punkcie horrorów i rekinów, zaoferował odę do Szczęki: z zabawnymi spódnicami do nurkowania, krwawymi nadrukami tie-die i podkoszulkami z nadrukiem zarówno plakatu filmowego, jak i klasyczny cK logo. Te przynajmniej powinny być hitami w branży bieliźnianej.