Oprah Winfrey over een mogelijk bod op president, ouder worden en de tijd is om

Oprah Winfrey zit op een bank in een fotostudio in L.A., draagt ​​een zeer flatterende grijze jersey jumpsuit en eet wat garnalen (“No Weight Watchers points!”) van de cateringtafel. De outfit is dubbel gelukkig omdat, zoals ze wrang uitlegt, "ik hem al een week draag." branden zijn raast momenteel rond in het huis van Winfrey in Montecito, Californië, zodat ze niet bij het pand kan komen en het moet doen door te blijven in een hotel.

We waren drie weken samen voordat Winfrey de Cecil B ontving. DeMille Award bij de Golden Globes en leverde een onmiddellijk baanbrekende toespraak die de smet van racisme en seksisme trouwde met haar ongewone visie. "Ik wil dat alle meisjes die hier nu kijken, weten dat er een nieuwe dag in het verschiet ligt!" donderde ze. "En wanneer die nieuwe dag eindelijk aanbreekt, zal dat zijn vanwege een heleboel prachtige vrouwen... en een aantal behoorlijk fenomenaal mannen, die hard vechten om ervoor te zorgen dat zij de leiders worden die ons meenemen naar de tijd dat niemand ooit 'ik ook' hoeft te zeggen opnieuw."

GERELATEERD: Ellen DeGeneres huilt terwijl ze Oprah FaceTiming over de modderstromen in Californië

De toespraak liet velen sprakeloos achter en riep meteen een oproep op voor Winfrey om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap, met #Oprah2020 dagenlang trending op Twitter. En een opmerking voor The Los Angeles Times van haar oude partner, Stedman Graham (“Het is aan de mensen. Ze zou het absoluut doen'), maar deed het enthousiasme alleen maar toenemen. Maar toen kwam er weer een plof op de grond: de week na de Golden Globes bracht moeder een tweede verzengende aanval op Montecito. Natuur - overstromende regens die ertoe leidden dat de regio in modder verdronk (die Winfrey met de wereld deelde op haar Instagram) en, op het moment van schrijven, 20 dodelijke slachtoffers.

Maar toen we spraken, was het duidelijk dat wat er ook gebeurt in het universum, het hare of het onze, Winfrey een zeer Oprah-manier heeft om het te verzoenen.

Laura Bruin: Hoe voel je je?

Oprah Winfrey: Wel, het is een beetje zenuwslopend om uw eigendom omgeven te hebben door vuur. Ik vraag alles wat zich in mijn leven voordoet: "Wat ben je hier om me te leren?" Maar ik heb het niet nodig dit les. Ik probeer de meest dankbare, de meest waarderende te zijn, maar dit heeft me een geweldig perspectief gegeven. Gelukkig zijn we door het proces van "Wat neem je als je denkt dat het huis afbrandt?"

POND: Wat zou jij nemen?

OW: Het eerste ding zijn de dieren. Haal alle honden eruit. En dan belangrijke kunst en dingen die echt iets voor me betekenen, zoals mijn verzameling Pulitzer Prize-boeken. Mijn slavendocumenten. Gayle [King, Winfrey's beste vriend] zei: "Hoe zit het met je dagboeken?" Ik zei: "Meh, laat ze branden." Nu ga ik het jaar met een hoge noot van dankbaarheid afsluiten. Ik zal vanaf nu zeker dankbaar zijn voor elke brandweerman die ik ooit heb gezien. Ik denk terug aan de tijd in 1985 toen ik aan het fotograferen was De kleur paars en mijn droom was om een ​​mooi huis te hebben en omringd te zijn door dingen die belangrijk voor me zijn. Dus ik ben heel blij dat ik dat leven heb kunnen creëren, het leven waarvan ik in 1985 droomde. Daar haal ik veel troost uit.

POND: Dus volgend jaar—

OW: Volgend jaar is Een rimpel in de tijd! Ik heb op dit moment gewacht. Ik hou van wat deze film vertegenwoordigt - het verzamelen van de lichtdragers, de mensen, de krijgers die zullen vechten tegen het donker.

VIDEO: Kijk achter de schermen bij Oprah Winfrey's Cover Shoot

POND: Hoeveel hebben we er nodig?

OW: Oh, we hebben een leger nodig! We hebben een arsenaal nodig.

GERELATEERD: Oprah Winfrey's krachtige toespraak sloot de Golden Globes af

POND: Hoe toevallig en actueel dat het team dat aan de film werkte - van Ava DuVernay tot Reese Witherspoon tot Mindy Kaling- is zo'n geweldige alliantie van dames.

OW: Ja, dames eerst!

POND: Had je ooit kunnen voorspellen dat de film uit zou komen op een moment dat vrouwen zich in zo'n...

OW: Krachtige, baanbrekende manier? Alles wat er is gebeurd, heeft ons op dit punt in de tijd gebracht. We hebben ons een weg gebaand door veel onderdrukte pijn, woede, schaamte en teleurstelling. En we eerden onze eigen stemmen niet. Nu zijn we hier, en het duurde Harvey Weinstein* om die deur wijd open te breken. Maar Harvey was niet de eerste. Het was Bill Cosby voor hem en Bill O'Reilly voor hem. Het fascineert me gewoon omdat ik dingen altijd probeer te bekijken van duizenden meters boven…

POND: Op een macro-manier?

OW: Ja! Op een macro-manier, zoals: "Wat is hier echt aan de hand?" Nou, als het op dat moment alleen Harvey Weinstein was geweest, zou het waarschijnlijk niet zijn gebeurd. Maar het verergerde, en mensen horen het. Eindelijk moet iedereen opletten. Het is opengebarsten. Het kost veel mensen om wakker te worden en dingen anders te zien dan ze eerder hebben gezien. Ik herinner me dat in de begindagen, toen ik voor het eerst shows begon te doen over vermiste kinderen, we moeders niet konden laten kijken omdat het te veel was en ze niet wilden geloven dat het hen kon overkomen. Pas nadat het genoeg mensen heeft bereikt, stel je jezelf voldoende open om te denken: "Hmm, er is een mogelijkheid dat dit mij ook kan overkomen."

POND: Gedurende je hele carrière heb je momenten meegemaakt en gevoeld waarin vrouwen zich machteloos voelen.

OW: Weet je wat me het meest fascineerde aan dit alles? Ik was op de set met een paar actrices de dag nadat het Harvey Weinstein-verhaal uitbrak, en ik realiseerde me dat ze allemaal een vorm van PTSS hadden. Ze zeiden: "Oh, sinds dit ding kapot is gegaan, kan ik niet slapen" of "Ik ben angstig geweest. Ik barst gewoon in tranen uit als ik een ander verhaal hoor." Na honderden verhalen over seksueel misbruik van kinderen door de jaren heen te hebben gedaan, herkende ik het als hetzelfde. De vrouwen hadden dezelfde reactie als kinderen wanneer ze een ervaring hebben onderdrukt en ze niet wisten aan wie ze het moesten vertellen, schaamden zich en dachten: "Ik ben de enige."

VIDEO: Oprah Winfrey over de kracht van pailletten en meer Mode Advies

POND: Hoe zie je dit zich manifesteren in een beweging? Wat volgt?

OW: Het heeft een bewustzijnsniveau in het bewustzijn geschroeid dat er voorheen niet was. Dat is het belangrijkste voor mij. Wanneer Reese Witherspoon haar verhaal kan vertellen op hetzelfde moment als een landarbeider in Iowa of een fabrieksarbeider in Alabama, het zegt tegen een persoon: "Ach, ik heb die klootzak-supervisor voor al deze jaar. Misschien wordt het voor mij ook tijd om iets te doen.” Je kunt zien dat je niet de enige bent. We hoeven ons hoofd niet te draaien om te doen alsof er iets niet gebeurt om door te gaan. En nu hebben we actrices, producenten, regisseurs en mensen in het bedrijfsleven die discussiëren over hoe we een rapportagesysteem kunnen creëren zodat iedereen zich gesteund voelt. [Keu De tijd is op, een bewegings- en juridisch fonds aangekondigd in januari, op de voorgrond treden met in het zwart geklede actrices vrouwelijke activisten naar de Golden Globes brengen.]

POND: Wat dat betreft, bent u optimistisch over volgend jaar?

OW: Ja! Op een ander moment in ons collectieve bewustzijn had het verhaal kunnen verdwijnen - twee weken, en het is voorbij. En ik denk dat dat is wat waarschijnlijk sommige van deze jongens dachten dat ze konden doen. Ze kunnen gewoon naar de afkickkliniek gaan...

POND: O, de revalidatie!

OW: Verslaving kun je afkicken, maar hoe revalideer je crimineel gedrag? Dus ik denk dat het feit dat het nog niet voorbij is - het is niet gedaan. Vrouwen zijn moedig en zullen blijven spreken.

POND: En je spreekt voor zovelen. Hoe voel je je als mensen zeggen: "Oprah 2020"?

OW: [Lacht] Ik zag laatst een mok... Ik vond het een leuke mok. Het enige wat je nodig hebt is een mok en wat campagneliteratuur en een T-shirt. Ik heb me altijd heel veilig en zelfverzekerd gevoeld omdat ik wist wat ik kon en wat ik niet kon. En dus is het niet iets dat me interesseert. Ik heb er het DNA niet voor. Gayle - die mij net zo goed kent als ik mezelf praktisch ken - belt me ​​regelmatig en sms't me dingen, zoals een vrouw in het vliegveld zegt: "Wanneer gaat Oprah rennen?" Dus Gayle stuurt me deze dingen, en dan zal ze zeggen: "Ik weet het, ik weet het, ik weet het! Het zou niet goed zijn voor jou, het zou goed zijn voor alle anderen.” Ik ontmoette onlangs iemand die zei dat ze me zouden helpen met een campagne. Dat is niet voor mij.

POND: Nu ga je weer aan het interviewen met je werk voor 60 minuten. Hoe voelt het om daarop terug te komen?

OW: Ik moet zeggen dat de kern van mij over gesprekken gaat. Het verkennen van de diepte van onze menselijke ervaringen. Dat is wat ik doe. Dat is mijn roeping. Of ik dat nu doe door middel van drama's, verhalen produceren met OWN [Oprah Winfrey Network], of één-op-één gesprekken die er toe doen, ik weet dat ik hier ben om te doen.

GERELATEERD: Rashida Jones sluit critici van de Golden Globes Red-Carpet Blackout af

POND: Het is nu zo'n wilde en verdeeldheid zaaiende tijd in het land. Er is elke seconde zoveel tastbare verandering. Hoe blijf je er allemaal bovenop?

OW: Ik heb een stap terug gedaan en een paar stapjes naar beneden. Ik sta 's ochtends niet op om de tv aan te zetten. Ik breng stille tijd door. Ik probeer mezelf te centreren en ik ben me bewust van wat ik binnen laat, omdat er de hele dag zoveel is. Ik heb de app met alle nieuwsverhalen, dus ik blader door de 5 dingen die je vandaag moet weten en kies vervolgens welke van die dingen ik meer wil ontdekken. Ik probeer niet in de hysterie te leunen. Ik heb veel Twitter-gebabbel gehoord waarin mensen zeiden: "Waar ben je? Je zou over deze dingen moeten praten!” Maar het heeft geen zin om te praten als je niet gehoord kunt worden. Honderdveertig tekens - zo wil je niet in de wereld je stempel drukken.

POND: Wat maakt je nu boos?

OW: Wat me het meest kwaad maakt, is het gebrek aan onderscheidingsvermogen. Maya [Angelou] zei altijd tegen me: "Als mensen je laten zien wie ze zijn, geloof ze dan de eerste keer." Ze zei: "Schat, jouw probleem is dat je moet... 29 keer getoond worden.” Ik zie dus veel mensen die 29 keer moeten worden getoond, die een gebrek aan onderscheidingsvermogen hebben voor dingen die voor de hand liggend lijken. Karakter is een bepalende factor in alles wat je doet. Om te kunnen zeggen dat je je op een bepaalde manier hebt gedragen, weerspiegelt niet wie je werkelijk bent, dat is gewoon verkeerd.

POND: Wat maakt je het meest optimistisch?

OW: Persoonlijk heb ik de meisjes naar school gestuurd [in Zuid-Afrika]. Ze zijn waar ik was op 22 en 23. Het zijn deze open schepen voor de wereld - hun grote nieuwsgierigheid en ambitieuze verlangen om beter te zijn dan waar ze vandaan komen, maken me optimistisch. En wat het optimisme in ons eigen land betreft, denk ik dat dit moment in onze politieke geschiedenis, in onze maatschappelijke betrokkenheid, spannend is. Het heeft veel mensen echt opengesteld voor het feit dat ze een stem hebben, en het heeft mensen erbij betrokken op manieren die ze nooit eerder zouden zijn geweest.

GERELATEERD: Meer dan een dresscode: hoe de tijd de wereld heeft veranderd

POND: De laatste keer dat we gingen zitten, vroeg ik je: waar heb je honger naar?

OW: Ik herinner me dat! Op dit moment heb ik eigenlijk honger voor niets.

POND: Omdat we net garnalen hadden?

OW: We hadden garnalen. [Lacht] Nul punten op Weight Watchers! Als wetenschappers een manier kunnen vinden om van pasta een nulpuntsding te maken, zou dat voor mij de hemel op aarde zijn, maar dat gaat niet gebeuren. Garnalen en kip en magere dingen zijn nul.

POND: Je ziet er goed uit!

OW: Bedankt! Ik voel me gezond. Ik voel me sterk. Ik heb het gevoel dat dit is waar ik kan handhaven en niet op en neer gaan. ik vind het niet leuk, eetbui binge meer. Mijn dokter zei tegen me: "Ga naar een plek waar je je gelukkig voelt met jezelf, en onderhoud."

POND: Ik wil weten, wie is jouw Oprah?

OW: Ava [DuVernay] is mijn nieuwe. Ze brandt gewoon op; ze is een licht! Ik ben door haar geïnspireerd. En ik voel nog steeds een echte connectie met Maya. Soms kan ik haar gewoon horen in mijn aanwezigheid. Ik zeg altijd tegen mensen dat wanneer iemand die op aarde van je hield er niet meer is, het normaal is om te rouwen. Maar je kunt ook een kleine opruiming voor de geest van hen achterlaten om bij de geest van jou te blijven, om je kracht te geven. Dus, wie is mijn Oprah? Maya - ze was altijd van mij.

GERELATEERD: Laura Harrier heeft de positieve effecten van # al gezienDE TIJD IS OP

POND: Vertel me over het leven in de zestig.

OW: Jij pikt er niets van. Geen. Niet een beetje. Als je 40 bent, wil je zeggen dat je geen shit neemt, maar dat doe je nog steeds. Als je 60 bent, neem je er geen. Er is zowel een opleving als een kalmerende - het gevoel dat je niet zoveel tijd op aarde hebt als je ooit had. Voor mij is er ook een gevoel van rust over.

POND: doen mensen zelfs? schenken jij schijt? Hoeveel shit krijg je?

OW: ik heb er geen tijd voor. [Lacht] Daarmee bedoel ik, mensen komen met iets minder dan wat is de waarheid of authentiek? Probeer het niet eens.

*Harvey Weinstein, Bill Cosby en Bill O'Reilly ontkennen de beschuldigingen tegen hen.

Voor meer van dit soort verhalen, pak het maartnummer van In stijl, verkrijgbaar in kiosken en voor digitale download feb. 9.

Fotograaf: Phil Poynter. Mode redacteur: Karla Welch. Oprah's persoonlijke stylist: Annabelle Harron. Haar: Nicole Mangrum. Make-up: Derrick Rutledge. Manicure: Michelle Saunders. Decorontwerp: Gille Milles.