Ik heb mijn huwelijksjuwelen ontworpen

Terwijl mijn man en ik elkaar in New York leerden kennen (en hier nog steeds wonen), besloten we thuis in Turkije te trouwen. Onze bruiloft vond plaats op 16 september 2017, in een stad genaamd Ayvalik, aan de Noord-Egeïsche kust. Het ligt direct tegenover het Griekse eiland Lesbos, dat bereikbaar is met de veerboot. Ayvalik is een charmant stadje dat bekend staat om zijn schilderachtige straatjes, visrestaurants en olijfolieproductie. We hadden een welkomstfeest de dag voor de bruiloft op de olijfboerderij van onze familie, en de eigenlijke bruiloft op Cunda Island, een van de eilanden rond Ayvalik, in een hotel genaamd Ortunc in een afgelegen baai.

Turkse bruiloften bestaan ​​uit een korte burgerlijke ceremonie die meestal rond zonsondergang begint en wordt gevolgd door een diner en de hele nacht dansen. Alles stond van begin tot eind buiten, dus we hadden het geluk dat het half september warmer was dan normaal. Ik droeg een jurk met lange mouwen van de Israëlische ontwerper Lihi Hod.

Ik heb altijd geloofd dat wat fijne sieraden speciaal maakt, is dat ze een sentimentele kwaliteit hebben - of het nu een familiestuk is of de empowerment die gepaard gaat met zelfaankopen. Aangezien ik al vijf jaar professioneel sieraden ontwerp, was het nooit een vraag dat ik de sieraden voor mijn bruiloft zou maken. En uiteindelijk heb ik het allemaal gedaan: onze trouwringen maken, een paar manchetknopen en bijpassende smoking-studs maken voor mijn bruidegom, Berke, oorbellen maken en een manchet die ik droeg op ons welkomstfeest (en sindsdien elke dag), en uiteindelijk mijn verlovingsring opnieuw te ontwerpen na een jaar met veel plezier te hebben gedragen (alleen omdat ik het kan en doe voor de kost). Al deze toekomstige erfstukken zijn zeer persoonlijk, maar hebben op verschillende manieren betrekking op mijn werk en ontwerpesthetiek. Hier zijn hun verhalen.

Berke stelde afgelopen mei een prachtige, klassieke solitaire voor. Hij werkte aan de ring met juweliers waarmee ik samenwerk aan op maat gemaakte verlovingsringen voor mijn klanten. Het was een complete verrassing en ik droeg de ring met plezier ongeveer een jaar voordat ik de drang kreeg om hem een ​​klein beetje opnieuw te ontwerpen. Ik heb het metaal van de ring als platina behouden, de band uitgedund tot proporties die ik leuk vond en veranderde het van een vier- naar een zespunts zetting. Ik heb de instelling ook voldoende verhoogd om mijn trouwringen er vlak tegenaan te kunnen stapelen. Deze kleine details waren voor mij belangrijk qua uiterlijk, maar ook qua functie.

Ik besloot de verlovingsring te combineren met een set van twee trouwringen, want waarom één als je er twee kunt hebben?! Een daarvan is een klassieke ronde trouwring, in 18k roségoud. Het past bij Berke's platina trouwring, die ik ook heb gemaakt. Hij wilde iets eenvoudigs, en ik vond het idee om stilistisch bij onze bands te passen. Ik wilde dat de mijne in roségoud zou zijn, omdat ik altijd van het contrast van roségoud met platina heb gehouden, en ik wilde een klein vleugje kleur aan de set toevoegen. Mijn tweede trouwring is de ring ‘Night Sky’ uit mijn collectie. Het beschikt over lichtroze (bijna lavendel), grijze en witte diamanten, allemaal door elkaar gemengd, gezet in zwart gerhodineerd 18k witgoud. De kleur van de ring is fascinerend in persoon, vooral in natuurlijk zonlicht. Ik wist dat ik me nooit zou vervelen met deze combinatie van kleuren, en het voegt een zekere scherpte toe aan een verder klassiek ensemble.

De manchetknopen die Berke op de bruiloft droeg, waren mijn verjaardagscadeau voor hem. Hij had me gevraagd om iets voor hem te maken sinds we begonnen met daten, maar ik wachtte op de perfecte gelegenheid. Ik liet ze weten dat hij ze op de bruiloft zou dragen. Ze zijn voorzien van met de hand gesneden chrysopraas-stenen in een 14k gouden zeshoekige vorm. Ik gebruik de zeshoek al sinds mijn eerste collectie, en het is een vorm waar ik steeds weer op terugkom. Chrysopraas is ook een steen die ik het afgelopen jaar in mijn werk gebruik. Het heeft een geweldige felgroene kleur die echt tot leven komt in zonlicht. Ik wist dat ze voor een mooi contrast zouden zorgen met zijn marineblauwe smoking. Twee weken voordat we naar Turkije vertrokken, vroeg hij me om hem bijpassende smoking studs te maken. Ze waren een enorme haast om te voltooien, maar werden met succes voltooid de dag voordat we naar Turkije vlogen voor onze bruiloft!

Traditioneel in Turkije zal de kant van de bruidegom de bruid fijne sieraden schenken als ze gaan trouwen. Omdat ik een bijzondere smaak heb en liever mijn eigen sieraden ontwerp, boden de ouders van Berke aan om mijn eigen cadeau te laten ontwerpen. Zo ontstond het idee om een ​​manchet voor mezelf te maken. Zowel de manchet als de oorbellen die ik droeg op de dag van de bruiloft waren hun cadeau voor mij, wat een speciaal en sentimenteel tintje geeft. Ik wilde een alledaags stuk voor mezelf maken waarin Berke's geboortesteen (smaragden) was verwerkt. Het graveren van de datum van ons huwelijk (in Romeinse cijfers) was een mooie manier om de gelegenheid te herdenken en sentimentaliteit aan het stuk toe te voegen. Ik heb de manchet niet meer afgedaan sinds ik hem heb gemaakt.

Mijn huwelijksoorbellen waren verreweg het meest uitdagende en lonende stuk waar ik ooit aan heb gewerkt. Ik begon eraan te denken zodra ik mijn jurk vond, die een diepe V-hals en subtiele kralendetail had. De jurk had een ietwat vintage uitstraling, dus ik wilde dat de oorbellen een modern ontwerp zouden hebben dat voor een interessant contrast zou zorgen. Ik wist dat ik wilde dat de oorbellen beweging hadden (voor de dansvloer!), en ik wist dat ik geen typisch 'bruids' stuk wilde, omdat ik ze na de bruiloft wilde blijven dragen. Ik had een duidelijke visie voor de oorbellen zodra ik erover begon na te denken, maar had moeite om de benodigde materialen te kopen bij mijn vaste leveranciers in New York. Uiteindelijk moest ik ruwe opaal halen uit een mijn in Indonesië! Over rechtstreeks naar de bron gaan gesproken. Het vinden van het juiste type ketting voor de pony was ook een moeizaam proces. De fabricage was ook ingewikkeld, dus ik werkte met een duo van geweldige meesterjuweliers die typisch uniek werk doen. Uiteindelijk waren de oorbellen even lonend om te dragen als moeilijk tot leven te brengen. Ik kan niet wachten op een gelegenheid om ze weer te dragen!

Winkel Selin Kent hier.