Ik herinner me de laatste dagen voordat de quarantaine begon. Het was mijn 32e verjaardag, dus ik gaf een feestje en al mijn vrienden kwamen naar buiten. Toen ik die avond naar huis liep, keek ik omhoog naar het beroemde bord van New Yorker [hotel] en ik dacht: "Na... bijna twee jaar begint deze plek eindelijk als thuis te voelen." Twee dagen later was alles gesloten omlaag. Het was alsof het universum zei: 'Ja, teef, je wordt een... echt New Yorker nu.' "
Voor mij, met de lockdown van kracht, was een meltdown stap 1. Ik dacht erover om de stad te verlaten om met vrienden in L.A. te zijn, maar ik hield niet van het idee om voor onbepaalde tijd op een bank te blijven. Dus ik hurkte neer in mijn studio-appartement. Ik coachte mezelf, zoals: "Ego, je rent niet naar huis naar Maryland. Je gaat dit uitzoeken. Dit is wanneer je eindelijk een vrouw wordt!" Ik zeg dat omdat, terwijl ik ouder word en ik al heel lang onafhankelijk ben, ik vaak grap dat ik me nog steeds geen volwaardige volwassene voel. Maar deze pandemie zou wel eens de oplossing kunnen zijn.
Met mijn SNL schema, ik ben gewend om druk te zijn, dus het was vreemd om delen van mijn leven drastisch te zien vertragen. De reis vertraagde. Mijn sociale leven vertraagde. Daten vertraagd. Gelukkig had ik nog werk, maar in het begin was het moeilijk om gezond te blijven.
Ik ben nog nooit online geweest, maar tegen het begin van de pandemie probeerde ik het uit. Het ging goed, maar na een tijdje dacht ik: "Wat ben ik aan het doen?" Hoe graag ik ook iemand wil vinden, het idee dat ik naar verschillende foto's van je gezicht moet kijken en moet beslissen of ik je leuk vind klopt niet. Ik voel me aangetrokken tot zoveel meer dan alleen lichamelijkheid, en het is moeilijk om een idee te krijgen van iemands essentie, ongeacht welke prompts erop staan. Ik vind het leuk om de app te gebruiken om te onthouden dat er alleenstaande mannen in de wereld zijn, en misschien zal ik er ooit in geïnteresseerd zijn. Maar misschien kunnen we pas in de herfst weer naar buiten. Dus voorlopig is Dr. [Anthony] Fauci mijn koning. [lacht]
Ik maak vaak grapjes dat ik me nog steeds niet voel
als een volwaardige volwassene. Maar dit
pandemie zou gewoon de slag kunnen gaan.
Deze tijd heeft me vooral de ruimte gegeven om bij elkaar te komen en na te denken over wat ik wil. In plaats van iemand in een app te ghosten, zei ik onlangs: "Hé, ik waardeer duidelijke communicatie en consistentie, en dat lijkt hier te ontbreken." En eerlijk? Het was een van de meest opwindende datingervaringen die ik het hele jaar heb gehad.
Sindsdien heb ik meer tijd om mezelf echt te leren kennen. Ik herinnerde me hoeveel ik als kind van tekenen hield, dus volgde ik een les op Zoom. Ik heb altijd al een reis alleen willen maken, dus toen we een pauze hadden van SNL, Ik reed een week naar een Airbnb. Ik was ook de koningin van de Postmates, maar toen ik bang werd om eten te laten bezorgen, zei ik: "Meisje, jij kunt koken." En nu zijn mijn vaardigheden sterk.
Krediet: met dank aan Ego Nwodim
De laatste paar jaar nam ik dingen als zelfzorg als vanzelfsprekend aan, ging door de bewegingen van niet genoeg slaap krijgen en mezelf vervolgens pushen met werk, maar je kunt niet schenken uit een lege beker. Ik heb dus ook geleerd hoe belangrijk het is om aardig voor mezelf te zijn, omdat het de norm bepaalt voor hoe ik ook door toekomstige partners behandeld wil worden. De therapeut van mijn vriendin vroeg haar eens: "Waarom maak je geen maaltijd voor jezelf en zet je die op tafel zoals je zou doen?" voor een gast?" En dat bleef bij mij omdat ik meestal gewoon eet uit welke plastic container dan ook in de omgeving van. De laatste tijd ben ik volledig bezig met het moederen, wat betekent dat ik dingen doe zoals dagboeken schrijven, mediteren, en ja, drie maaltijden per dag maken, dat is niet iets waar ik echt van geniet, maar dit ben ik volwassen worden.
VERWANTE: Ego Nwodim wist niet dat ze grappig was totdat een vreemdeling haar vertelde dat ze was
Er is een gedicht waar ik van hou, genaamd 'The Invitation' van Oriah Mountain Dreamer, en de laatste strofe gaat over het leuk vinden om het gezelschap dat je bij jezelf hebt te houden. Het afgelopen jaar kan ik echt zeggen dat ik heb geleerd te genieten van hier gewoon te zijn. En als dit allemaal voorbij is? Ik zal klaar zijn om weer een beetje roekeloos te worden, zoals begin 2020. Iedereen die ermee instemt, krijgt een kus met open mond. [lacht]
Zoals verteld aan Jennifer Ferrise.
Voor meer van dit soort verhalen kunt u de uitgave van april 2021 downloaden van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download maart 19e.