Gender voelde voor mij altijd als een optreden. Als tiener die opgroeide in Frankrijk, wilde ik verdwijnen. Ik wilde me niet druk maken om het lichaam waarin ik was, maar het was onmogelijk voor mij om me mooi te voelen - elke onvolkomenheid op je lichaam wordt een tragedie als je wordt omringd door afbeeldingen van godinnen. Als je een queer vrouw die zich gebrekkig voelt om te beginnen zijn er nog meer mogelijkheden om je niet mooi te voelen.
Mijn blik overcompenseren was een manier om te ontsnappen. Ik omarmde vrouwelijkheid, maar op een campy manier. Toen ik 15 was, droeg ik gezwollen rokken, wit poeder en overdreven lippen. Ik zag eruit als Marie Antoinette en voelde me een buitenstaander.
Ik heb mijn persona op het podium gemaakt, Christine en de koninginnen, toen ik in 2011 begon met het uitbrengen van muziek. De naam is een eerbetoon aan een groep van drag queens die me omhelsde toen ik op mijn dieptepunt was, maar ik ben het gewoon daar op het podium. Door Christine elke avond tot leven te brengen, kreeg ik de kracht als een jonge queer-vrouw die zichzelf een naam gaf en een manier van bestaan koos. Hiermee kwam een mindere behoefte om te vermommen.
Toen ik Christine aan het conceptualiseren was, besloot ik dat het dragen van kostuums een manier was om een ouderwets silhouet te creëren. Maar in het commentaargedeelte van mijn video's bespraken mensen nog steeds of ik "neukbaar" was of niet. Als je een vrouw bent, is dat de vraag waar je niet aan kunt ontsnappen. Een krachtige vrouw worden is een raadsel: je bent ofwel te bazig, te bitchy, te wellustig, te hongerig, te boos of te luidruchtig.
VERWANT: Jennifer Lawrence wil dat je eerlijk bent over je dieet
Het zette me aan het denken: "Dus hoe kan ik het verhaal verdraaien?" Ik besloot een album te maken waarin ik naar je lust voordat je kunt vragen of ik neukbaar ben. Het steelt mannelijke stereotypen en gebruikt ze als een vrouw.
Daarmee kwam Chris, mijn nieuwe toneelpersonage, die ik beschouw als een krachtige, machovrouw. Het lichaam van Chris verscheen voordat ik het concept van het personage had. Door veel te toeren en te zweten, werd ik als een atleet en zag spieren tevoorschijn komen. Ik speel een bouwvakker in de muziekvideo voor mijn nummer 'Girlfriend' en ik vond sexiness in het maken verschillende geslachtsinformatie samenwonen in één lichaam.
Ik had haar tot op mijn schouders; Ik heb het gesneden om Chris te worden. Voor mij is lang haar als bescherming. Je haar knippen is jezelf blootgeven. Je kunt dingen niet echt meer verbergen. Ik hou ook van de ambivalentie om Chris te worden genoemd.
Veel mensen vroegen me: "Is Chris een manier om over te stappen naar een man?" Het antwoord is nee. Ik ben een vrouw die het genderverhaal verdraait. Het grote verschil tussen Christine en Chris is deze relatie met verlangen en vertrouwen.
Als Chris voelde ik me eigenlijk meer op mijn gemak om geseksualiseerd te worden, meer borsten en de vrouwelijke vorm van mijn lichaam te laten zien, omdat ik moest beslissen hoe ik wil bestaan. In de video "Girlfriend" zie je veel meer van mijn lichaam dan ooit tevoren.
Madonna was een enorme inspiratie voor deze evolutie omdat ze de baas is, maar ook de wellustige vrouw. Ze is alles tegelijk, en het is sexy en eng. De eerste keer dat ik haar ontmoette was op het podium, toen ik met haar optrad tijdens haar 2015 Rebel Heart-tour. Mijn brein stond op het punt te ontploffen. Op het podium ben jij het onderwerp van haar regels - en ze sloeg me, dus ik wist het.
GERELATEERD: Zie Allison Janney, patroonheilige van laatbloeiers
Ik weet niet of het komt door het feit dat ik ouder ben - nu, op 30-jarige leeftijd, de onzekerheden van mijn twintiger jaren achter me latend - maar er is een hernieuwd vertrouwen en acceptatie die ik nog niet eerder heb ervaren. Schoonheid is voor mij imperfectie. Ik hou van emoties die door de huid worden uitgebeeld - een onzuivere huid, een reactieve huid. Ik draag steeds minder make-up, en hoe minder ik me verberg, hoe mooier ik mezelf vind. Ik heb een heel expressief gezicht. Soms hou ik ervan, soms haat ik het. Maar het maakt deel uit van wie ik ben. Toen ik jonger was, probeerde ik mooi te zijn. En met proberen bedoel ik dat ik dingen probeerde uit te wissen die eigenlijk mijn kracht waren.
Ik voel me het mooist als ik eerlijk ben, en dat gebeurt op het podium. Het is alsof je uit de weerstand stapt. Elders heb ik soms het gevoel dat ik in drag zit, maar op het podium is het lef en puur instinct. Het staat mezelf toe om naakt te zijn.
Letissier's tweede album, Chris, is beschikbaar op 21 september.
Voor meer van dit soort verhalen, pak het oktobernummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download nu.