Afgelopen september bezetten transgendermodellen een record van 91 landingsbanen in New York, Londen en Parijs Fashion Weeks, De modeplek opgemerkt in zijn seizoensgebonden diversiteitsrapport. Dat komt neer op 83 openlijk trans- en acht niet-binaire modellen die in 52 shows liepen, vergeleken met respectievelijk 45 en 4 in 47 shows een jaar eerder. Hoe indrukwekkend die stijging van 100 procent ook is, het betekent niet dat het probleem is opgelost, de weergave compleet is. Trans-modellen hebben nu een plaats op (bepaalde) start- en landingsbanen, maar ze krijgen nog steeds niet dezelfde behandeling, kansen op werk en exposure als hun cisgender-collega's.

Als transvrouw, model Maxim Magnus nooit verwacht een van de gezichten te worden van een industrie die bekend staat om zijn exclusiviteit en homogeniteit. "Modelleren was nooit iets waarvan ik dacht dat ik het zou kunnen nastreven", vertelt ze aan InStyle. "En zelfs vandaag heb ik twijfels over mijn carrière, zelfs als ik het heel goed doe", zegt ze. "Ik had nooit gedacht dat het een realistisch doel voor mij zou zijn om te behalen, dus koos ik ervoor om achter de schermen te werken, daarom heb ik mode gestudeerd."

Het was inderdaad een professor aan het Conde Nast College of Fashion & Design, waar Magnus haar bachelordiploma haalde, die haar aanmoedigde om modellenwerk te gaan doen. Nu is de 20-jarige op weg om een ​​van de meest gevraagde namen in de mode te worden - en een van de meest uitgesproken critici.

GERELATEERD: Diversiteitsprobleem van Fashion Week, vanuit het oogpunt van een castingdirecteur

Hoewel ze succes heeft gezien, heeft ze de modeweken in Londen en Parijs gelopen, een Gucci-campagne geland en was ze te zien in ID kaart en Wonderland — ze zal de eerste zijn om toe te geven hoe moeilijk het navigeren door de industrie als transvrouw kan zijn. Gepasseerd worden voor banen, leren omgaan met afwijzing... het maakt deel uit van wat Magnus's maakt zo indrukwekkend stijgen, en hoe ze een noodzakelijke pleitbezorger en rolmodel is geworden voor transvrouwen binnenin en buiten de mode-industrie. Het is niet gemakkelijk gekomen, en zij is de eerste die toegeeft dat de strijd haar ten val kan brengen. Soms heeft ze het gevoel dat ze 'aan een zijden draadje hangt', zegt ze.

Magnus gebruikt Instagram ook als platform om haar ervaring als transvrouw te delen, van complicaties van haar 2016 geslachtsbevestigingsoperatie - zij is buiten zitten dit seizoen te hebben en te herstellen van een andere procedure - naar haar pas geschoren hoofd, het proces voor die ze livestreamde met haar vriend, mede-transmodel Finn Buchanan. En hoewel ze schijnbaar op weg is om 'het te maken', is ze hier om de wereld eraan te herinneren dat wezen transgender is een reis - en als dat voor mensen moeilijk te begrijpen is, is het des te belangrijker dat ze proberen.

Hoe was je ervaring toen je opgroeide als transvrouw?
"Mijn jeugd was leuk en ik was een heel gelukkig kind totdat ik gepest werd omdat ik 'anders' was. Mijn dokter legde me uit wat ‘transgender’ zijn betekent, en voor het eerst in mijn leven voelde ik me op mijn gemak bij het identificeren met een label. Ik ging altijd naar de katholieke school en groeide op in België en in Spanje, in zeer bekrompen kleine steden. Het is zeker niet gemakkelijk geweest, vooral omdat de maatschappij je anders behandelt. Het komt zelden voor dat mensen – zelfs degenen die zeggen dat ze het accepteren – het ook echt volledig accepteren.”

Wat is iets dat je zou willen dat meer mensen wisten over je ervaring?
“Het medische gedeelte was verschrikkelijk, maar het is ook nog niet voorbij. Het is niet iets waar je overheen groeit. Het is niet iets dat is gebeurd - het is iets dat altijd gebeurt. Er zijn momenten waarop je denkt dat je op de top van de wereld staat en alles hebt overwonnen, en dan slaat het leven je neer en voelt het alsof je aan een zijden draadje hangt. [Het kan moeilijk zijn voor] je geestelijke gezondheid, omdat je niet zomaar kunt zeggen 'het komt goed'. Je moet leren ermee om te gaan en hoe je er doorheen kunt komen.'

Wat is de grootste misvatting over trans-modellen?
“Dat we moeilijker zijn om mee te werken. En als dit er niet een is, waarom worden we dan niet op dezelfde banen geboekt als cis-mensen?”

Wat is een van je moeilijkste ervaringen in de branche?
“Omgaan met afwijzing en de moeite die mensen doen om je voor de gek te houden. Het is zo'n competitieve industrie en het is erg moeilijk om je mensen erin te vinden, oprechte mensen."

En een van je meest trotse?
"Ik denk dat ik het meest trots ben op het feit dat ik altijd trouw ben gebleven aan mezelf en heb gedaan wat ik dacht dat goed was voor mijn carrière."

Maxim Magnus

Krediet: Jeff Spicer/BFC/Getty Images

Diversiteit en inclusiviteit zijn zulke modewoorden voor de industrie geworden. Denk je dat er een echte waarheid en inhoud achter zit, of denk je dat merken deze onderwerpen alleen voor publiciteit gebruiken?
"Het is heel gemakkelijk om deze woorden te gebruiken, maar ik denk dat we met sociale media zo'n transparantie hebben gecreëerd dat het vrij gemakkelijk is om te zien wanneer merken oneerlijk zijn of symbolische diversiteit gebruiken."

Heb je een baan moeten opgeven vanwege de benadering van diversiteit door het merk?
"Ik heb het, en ik zou het opnieuw doen."

Laten we het hebben over je 'Trans Is Not A Trend'-video. Waar kwam dat idee vandaan?
“Het idee kwam van mijn rebellie tegen de opdracht van mijn docenten op de universiteit, toen ze ons vertelden een project over subculturen te doen en de LGBTQ+-gemeenschap als subcultuur op te nemen. Dit maakte me echt van streek, omdat een subcultuur een reactie is op een politieke situatie; het is iets dat in een bepaalde periode trendy is. Deel uitmaken van onze gemeenschap is geen trend, het is niet modieus en het is zeker geen keuze.”

Hoe heb je de industrie zien veranderen sinds je voor het eerst begon met modelleren - ten goede en ten kwade?
“Dat is een heel moeilijke vraag, want voor mij lijkt het altijd dat de industrie veel vooruitgang boekt en tegelijkertijd 10 stappen achteruit doet. Er zijn nooit echt kleine of subtiele veranderingen - het is altijd erg ingrijpend. We hebben het gezien bij het gebruik van kleurmodellen, die het ene seizoen voor alles worden gebruikt en het andere seizoen helemaal niet. Hetzelfde geldt voor trans individuen. Maar er zijn redacteuren en castingdirecteuren zoals [hoofdredacteur van Business of Fashion] Katie Grand en [castingdirecteur] Anita Bitton, die transmodellen casten en ons op zoveel manieren machtigen. Ik denk dat het in Londen zeker is veranderd vanwege de regels die de British Fashion Council heeft gezet, maar in Parijs is er nog veel werk aan de winkel.”

GERELATEERD: Het Amerikaanse leger geeft meer uit aan medicatie voor erectiestoornissen dan aan de gezondheidszorg van transgenders

Hoe spelen sociale media een rol bij het modelleren?
“Ik denk dat social media voor casting directors en editors een absolute droom is, maar het moet ook zo overweldigend worden. Mensen kunnen nu worden gescout en geboekt voor banen van over de hele wereld, en je kunt zo gemakkelijk met iedereen in contact komen. Ik ben op talloze banen geboekt via Instagram, dus ik vind sociale media geweldig (mits voorzichtig gebruikt natuurlijk). Via sociale media kan ik mijn verhaal en gewoon mijn leven in het algemeen delen. Ik ben erg trots op het eerlijke platform dat ik heb gecreëerd.”

Krijgt u wel eens terugslag en kritiek?
“Altijd, vooral omdat ik me uitspreek over controversiële onderwerpen. Soms kan het heel moeilijk zijn om met alle kritiek en de terugslag om te gaan, maar ik moet gewoon onthouden dat ik dit doe omdat ik de wereld een betere plek wil maken voor mij, maar ook voor iedereen die geen plek heeft in maatschappij. Mensen maken veel opmerkingen over mijn stem of mijn nepborsten, en dat kan me soms raken, maar ik voel me veel meer gekwetst als er iets wordt gezegd over de mensen van wie ik hou.”

Je hebt onlangs een livestream gestreamd om je hoofd te scheren. Waarom?
“Het was heel spontaan om het te livestreamen. Ik had het erover gehad om een ​​shoot te doen met een tijdschrift, maar ik besloot het toen met mijn vriend te doen, zodat mensen zouden beseffen dat het echt was en niet iets dat ik deed voor publiciteit. Het was zo'n belangrijke stap voor mij en het is een deel van mijn verhaal. Ik denk dat de industrie me meer heeft omarmd nu ik mijn haar heb geknipt, [deels] omdat het duidelijk is dat ik me beter voel en meer zelfvertrouwen heb in mijn lichaam.”