40 worden is moeilijker voor zwarte vrouwen

Normaal vind ik het leuk om mijn verjaardag te vieren. Ik kijk uit naar de telefoontjes, sms'jes, Facebook-wensen, onverwachte kaarten van familie waar ik al jaren niets meer van heb gehoord en een feestelijk diner met vrienden. Maar nu? Ik word 40.

40 worden kan voor elke vrouw emotioneel beladen zijn - vaak triggerend ongerustheid, depressieen gevoelens van ontoereikendheid. Onze cultuur vertelt ons dat we tegen onze veertigste huiseigenaren zouden moeten zijn, gelukkig getrouwd met kinderen, succesvol moeten zijn in onze carrière en moeten sparen voor ons pensioen. Wanneer we een deel van die vergelijking missen, kan een gevoel van falen binnensluipen. Dat is allemaal terecht stressvol, maar als je erop focust, wordt de unieke strijd van zwart verdoezeld vrouwen die de mijlpaal naderen, vooral als het gaat om loopbaanontwikkeling en verdienen potentieel.

“Voor zwarte vrouwen wordt 40 beschouwd als een persoonlijke en financiële mijlpaal. Het wordt verondersteld de leeftijd te zijn waarop het gezin en de droomcarrière zijn ontstaan”, zegt to

Hoewel de loonkloof tussen mannen en vrouwen langzaam kleiner wordt, neemt de ongelijkheid tussen zwarte en blanke vrouwen snel toe. Volgens een verslag doen van van het Economic Policy Institute, in 1979 verdienden zwarte vrouwen slechts 6 procent minder dan blanke vrouwen, maar in 2015 verdrievoudigde die kloof tot 19 procent. En in 2016 verdienden zwarte vrouwen alleen 79 cent voor elke dollar die blanke vrouwen mee naar huis namen.

"Zwarte vrouwen zoeken rijkdom en bevestiging van een systeem dat niet is ontworpen om ons te laten slagen", zegt Anne, een 49-jarige televisieproducent. “Ik moet op mijn werk twee keer zo hard werken als blanke vrouwen. Maar ik krijg niet zo veel betaald.”

Rassenverschillen op de arbeidsmarkt hebben niet alleen een onevenredig grote invloed op hoeveel geld zwarte vrouwen verdienen — het kan ook onze loopbaantrajecten beïnvloeden, waardoor we minder kansen hebben om door te groeien op de arbeidsmarkt. Ik ben bijvoorbeeld journalist en dat al zes jaar. Volgens een verslag doen van van Women's Media Center, vrouwen vormen 32 procent van het personeel in de Amerikaanse redactiekamers, maar gekleurde vrouwen vertegenwoordigen slechts 7,95 procent.

GERELATEERD: Sandra Oh kan niet wachten om 50 te worden.

Zwarte vrouwen zijn ook ondervertegenwoordigd in de wetenschap en technisch, publiceren, marketing, film en de medisch en legaal beroepen, volgens recente rapporten. Momenteel zijn er slechts drie zwarte CEO's het runnen van Fortune 500-bedrijven; niet één is een vrouw. EEN studie van Women in the Workplace ontdekte dat zwarte vrouwen op elk niveau in het Amerikaanse bedrijfsleven ondervertegenwoordigd zijn.

Deze verschillen kunnen van invloed zijn op elk gebied van ons leven. Een huis kopen en sparen voor je pensioen is een stuk makkelijker als je meer geld verdient, toegang hebt tot arbeidsvoorwaarden en vorderingen maken in je carrière - allemaal dingen die aantoonbaar moeilijker zijn voor zwarte vrouwen om doen tegen 40.

"Zwarte vrouwen van 40 moeten opnieuw onderzoeken hoe succes eruit ziet", zegt Lindsey, 43, die anoniem wilde blijven uit angst voor gevolgen op het werk. Ze begon te werken in de dienstverlenende sector nadat het bedrijf waar ze werkte tijdens de recessie ophield te bestaan. "Ik zal misschien nooit bereiken wat mijn blanke vrienden bereiken of dezelfde dingen hebben. Zwarte vrouwen hebben niet dezelfde kansen. We beginnen op verschillende plaatsen in het leven.”

Wat Lindsey bedoelt, is natuurlijk het kernprobleem van het zijn van een zwarte vrouw in Amerika - privilege, of het gebrek daaraan. Historisch gezien werden zwarte mensen uitgesloten van kwaliteitsonderwijs, hypotheken, krediet en toegang tot vangnetprogramma's van de overheid die creëerde kansen, die allemaal blanke families meer kansen gaven om generatierijkdom op te bouwen en hun opwaartse te vergroten mobiliteit. Volgens Center For American Progress hielden blanke huishoudens in 2016 10 keer meer rijkdom dan het gemiddelde zwarte gezin.

GERELATEERD: Zwart haar wordt nog steeds onderdrukt en gereguleerd in de Verenigde Staten.

En met zwarte vrouwen die met meer tegenspoed te maken hebben, maar met minder kansen op de arbeidsmarkt, kunnen we geconfronteerd worden met geestelijke gezondheidsproblemen.

"Tot mijn veertigste vergeleek ik mijn prestaties niet altijd met die van andere vrouwen. Ik begon te internaliseren wat ik dacht dat mislukkingen waren en werd diep depressief', vertelde een 46-jarige voormalige bedrijfsleider, Jaclyn, me. “Ik was gescheiden en ontslagen van mijn baan. Uiteindelijk begonnen mijn zorgen over het meten mijn zelfrespect te beïnvloeden. Elke keer dat ik eraan dacht om met een professional over mijn depressie te praten, schaamde ik me nog meer over waar ik in het leven stond.” Jaclyn werkt momenteel parttime, maar was op 40-jarige leeftijd werkloos.

Over 7 miljoen zwarte Amerikanen zijn gediagnosticeerd met een psychische aandoening en het is waarschijnlijk dat meer dan 7 miljoen meer worden getroffen door psychische problemen, maar niet gediagnosticeerd zijn. En Onderzoek vindt dat racisme, seksisme en lagere inkomens zwarte vrouwen een hoger risico op geestelijke gezondheidsproblemen geven. Om nog erger te maken, volgens de National Alliance on Mental Health, worden zwarte Amerikanen met meer geconfronteerd uitdagingen toegang tot hoogwaardige geestelijke gezondheidszorg vanwege stigma, kosten van ziektekostenverzekering en onbewuste raciale vooroordelen.

"Ik herinner mijn patiënten eraan dat we als minderheden en vrouwen meer barrières en vooroordelen tegenkomen. Die barrières maken dingen niet onmogelijk, "zegt Dr. Metzger. "Ik raad ze aan om 40 te omarmen als een viering van hoe ver ze zijn gekomen in plaats van er bang voor te zijn."

In het licht van al deze factoren is het niet verwonderlijk dat ik niet heb uitgekeken naar deze specifieke mijlpaal. Ik bracht mijn jaren '20 en '30 door met proberen andere vrouwen bij te houden - het was emotioneel vermoeiend. Maar door andere zwarte vrouwen te bereiken en te horen over hun soortgelijke ervaringen en gevoelens van ontoereikendheid, voelde ik me minder geïsoleerd. Mijn eigenwaarde mag niet worden bepaald door mijn loopbaantraject of mijn vermogen om culturele mijlpalen te bereiken, met name mijlpalen die niet zijn ontworpen voor vrouwen die op mij lijken om in de eerste plaats te bereiken plaats. En dus herdefinieer ik succes en onderzoek ik mezelf buiten de enge verwachtingen die onze cultuur heeft gesteld voor 40-jarige vrouwen, vanaf nu.

Verjaardagen zijn bedoeld om gevierd te worden; mijn 40e zou niet anders moeten zijn.