Sandra Oh zegt dat banen zijn als daten - en ze heeft geleerd om verder te gaan

Laten we er gewoon naar toe gaan. Ik ben gek op Sandra Oh. Elke keer dat ik haar op het scherm heb gezien (van Grey's Anatomy tot zijwaarts aan haar recente co-hosting van de Golden Globes), staat ze centraal. Daarom is het zo opwindend dat Oh na een decennium de gewaagde beslissing nam om Grey's te verlaten in 2014 en nu schittert in een andere meetbare hit, de heerlijke en complexe Eva vermoorden. Phoebe Waller-Bridge, die Fleabag heeft gemaakt, fungeert als showrunner voor de BBC America-serie - een prikkelende kat-en-muis spel tussen een aanstekelijke, wenkbrauwverhogende huurmoordenaar, Villanelle (Jodie Comer), en haar zachtmoedige maar gedreven achtervolger, Eve (gespeeld door Oh). Het tweede seizoen begint op 7 april, en als je het nog niet hebt ingehaald, laat dit tijdschrift dan nu vallen en kijk. Voor dit interview ontmoette ik Oh in L.A., niet in een beroemd hotel, maar in een ouderwets steakhouse, de Musso & Frank Grill. Ze begon met het bestellen van een martini. "O ja", inderdaad.

LAURA BROWN: Je bent een echt model in een modeverhaal. Ik weet dat het jouw droom is.

SANDRA OH: Eindelijk een model. Alle 5 voet 4½ inch van mij.

VIDEO: Vrouw met bureau en stoel: Sandra Oh leert je hoe je het moet doden

LB: Heb je altijd in L.A. gewoond?

DUS: Nee, ik ben in het voorjaar van 1996 vanuit Toronto naar hier verhuisd. Dat was in de vorige eeuw. Ik kan niet geloven dat ik dat kan zeggen.

LB: Heb je ooit aan jezelf getwijfeld toen je in L.A. aankwam? De huid van een acteur is heel hard als je erover nadenkt, omdat je op alles wordt beoordeeld.

DUS: Het is echt zo'n krachtige tijd als je 23, 24 bent. Er is een zekere energie en durf, maar ik ben altijd gedreven geweest. Deze industrie kan verpletterend zijn, maar ik vind het geweldig. Ik vind het geweldig, en ik denk dat ik zou acteren en iets creatiefs zou doen, wat er ook gebeurt.

LB: Alles waar ik je in heb gezien, staat altijd centraal. Wat zeggen ze? "Je bent aanwezig." Vertel me over het hosten van de Golden Globes. Hoe leuk vonden je ouders het?

SO: Ze vonden het erg leuk. Ze hebben het leuk gehad.

LB: Worden ze nerveus voor je?

DUS: Nee. Ze zijn erg religieus. Ik heb een oudere zus en een oudere broer. Hoe we opgroeiden was heel erg het idee van, laten we zeggen, een hoger doel. Het idee van iets buiten jezelf is mij niet vreemd. Voor hen is het intens doordrenkt met en ingekaderd rond het christendom. Dat is niet hetzelfde voor mij, maar [ik herken] het idee dat je het voor iets anders doet. Dus ik denk dat ze blij waren [vanuit het standpunt van] dat je beweegt, je doet iets groters.

LB: Waar voelde je je professioneel het meest en het minst zeker over?

DUS: Ik was onzekerder toen ik 20 was dan op mijn 47e. Op 47-jarige leeftijd is het zoiets als: "Je moet me een gekke jurk met spiegels aantrekken [zie foto hierboven]? Ja tuurlijk. Ik ga dit tot een goed einde brengen!” Ik weet niet wat ik doe. Het is alsof je minder fucks geeft.

LB: Veroudering is briljant.

DUS: Veroudering is de grootste. Het geeft je echt meer ruimte om die persoon in de spiegeljurk te zijn die altijd binnen heeft gestaan.

LB: Kun je me vertellen over momenten waarop je voor jezelf opkwam of iets niet wilde verdragen?

SO: Op een gegeven moment besloot ik dat ik alleen personages wilde spelen die centraal stonden in het verhaal, dus daar zou ik me op concentreren. Toen ik auditie deed voor Grey's Anatomy [in 2004], dat was een groot keerpunt voor mij. Ik ging voor het personage van Dr. Bailey, die wordt gespeeld door de fenomenale Chandra Wilson, maar op dat moment had ik gewoon het gevoel... “Eh, dit voelt niet goed voor mij. Loop weg en vraag wat je echt wilt.”

GERELATEERD: Dit is het jaar van de actrice boven de 40

LB: Welke was?

DUS: Ik vroeg hen: "Wat is er nog meer open?" Het was het personage van [Dr.] Cristina [Yang], die duidelijk de tegenstander was, en ik herinner me dat ik dacht dat dit het beste deel voor mij was. Dus ontmoette ik Shonda [Rhimes, schrijver en uitvoerend producent van Grey's Anatomy], Betsy [Beers, producer] en Peter Horton, die de pilot regisseerde. Als je binnenkomt om te testen, laten ze je je contract ondertekenen voordat je naar binnen kunt lopen. Ik was mijn telefoon vergeten, dus terwijl ik aan het repeteren was, kwam de casting director naar me toe en zei: "Het is je manager op mijn telefoon." En ik heb zoiets van: "Oké." En toen sprak ik met mijn manager, en ze zei: "Vertrekken!"

LB: Weggaan?

DUS: Ze zei: "Ze zullen je deal niet tekenen. Vertrekken. Weglopen." En ik had zoiets van: "Ah, oké." Het was een echte oefening om nee te leren zeggen. Ik ging weg en toen belden ze me. Zoals je al zei, zaken doen is als daten, dus we waren verdomme aan het daten. Dat was zeker een keerpunt.

LB: Blijf je in contact met Shonda?

Dus ja. Ze is een drukke dame, maar ik voel nog steeds een band met haar.

LB: Nou, je moet wel. Je hebt 10 jaar van je verdomde leven samen doorgebracht. Zou je ooit teruggaan naar Shondaland of? Grey's Anatomy?

DUS: Het is buitengewoon hoeveel mensen van houden Grijs's en hou nog steeds van het personage. Dat kan ik waarderen. En ik denk dat de show zijn relatie met het personage voortzet, maar dat ben ik niet. Ik ben weggegaan en heb heel hard gewerkt om los te laten. Het is net een mooie relatie, maar je moet volwassen genoeg zijn om te zeggen: "Schat, ik hou van je. Ik heb me goed geamuseerd, en nu Ik ga verder. We hebben 10 geweldige jaren gehad, maar nu ga ik een tijdje single zijn.” En dan is het, zoals, ik vind een nieuwe relatie.

LB: Dus wanneer heeft Phoebe [Waller-Bridge] contact met je gezocht [over Eva vermoorden]?

DUS: In 2017. Ik kreeg het script, las het en zei: "Laten we een Skype-vergadering houden om te zien of we verliefd kunnen zijn. Om te zien of ik met je wil trouwen.' En toen was het zover.

LB: Meteen, ja?

Dus ja. Heb je haar ontmoet? Zij is -

LB: — broek gevuld met sass.

Dus ja. Broek gevuld met sass. Ik ga haar dat helemaal sms'en. "Phoebs, je bent een broek vol sass." Maar ja, ik had meteen het gevoel dat ik het wist.

LB: Wanneer heb je elkaar voor het eerst fysiek ontmoet en hebben jullie samen gedronken? Zeg me dat je dat deed.

DUS: We ontmoetten elkaar een maand of zo later, toen Phoebe hier aan het persen was vlooienzak. Zowel in de Skype-vergadering als in die eerste echte ontmoeting droegen we hetzelfde. We droegen allebei felrode topjes en een marineblauwe broek met hoge taille en knopen aan de zijkanten. Ik had zoiets van: "Oh, dat is het."

LB: Zeker. Wist u Eva vermoorden zou zo'n epische hit worden?

DUS: Nee, nee, nee, dat kan niet. Je kunt het absoluut niet. Je moet echt houden van wat je doet, want het is een wonder.

LB: En hoe is het om weer een enorm succes te hebben met iets dat zo enorm verschilt van Grey's?

DUS: Grey's waren bananen. Toen het voor het eerst uitkwam, was het zo'n enorme moloch, weet je? Het was ook een heel andere tijd. Er was geen sociale media. Ik herinner me dat ik rond seizoen 4 een smartphone kreeg omdat ik te maken had met mijn e-mails. Het is een interessante en bevoorrechte positie om dat perspectief te hebben. Wanneer Grey's uitgezonden, het was zo nieuw, en er was ook zoveel druk. En het schema was brutaal. Nu slaap ik en voel ik me ouder, wijzer, veel relaxter. Ik kan veel meer aanwezig zijn.

LB: Hoe heb je beroemdheden voor het eerst gemetaboliseerd?

ZO: verschrikkelijk. Het is een continu proces. Ik herinner me de eerste keer dat ik werd herkend. Ik begreep niet wat er aan de hand was. Ik begrijp dat het een moeilijke context is om aan iemand uit te leggen en voor hen om enige vorm van empathie voor te hebben. Ik ben me daar zeer van bewust, maar het is erg verwarrend. Ik vind het nog steeds beangstigend. Dus ik doe gewoon mijn best om dat voor elkaar te krijgen en, eerlijk gezegd, het interieurwerk te doen om me een echt mens te voelen die zeggenschap heeft over haar eigen leven.

LB: Mensen die bekend zijn - daar is niets om jaloers op te zijn. Ze hebben misschien meer geld of krijgen een gratis handtas of wat dan ook, maar ze laten zich veel vaker op de foto dan iemand eigenlijk zou willen.

DUS: ik heb geen manier gevonden om het te vertalen, en ik weet niet of het per se vertaald moet worden, maar laten we zeggen dat aan alles een prijs hangt.

LB: Hoe is het filmen? Eva vermoorden in Londen? Hoeveel maanden per keer ben je daar?

DUS: Zes maanden.

LB: Je was in Londen toen zoveel van deze Time's Up-dingen hier plaatsvonden, toch? Hoe voelde het om een ​​beetje verwijderd te zijn van alles?

SO: Het was gewoon baanbrekend. Ik zou zelfs de grond openen. Ik ben geen overlevende, maar het horen van de stroom verhalen van vrouwen over de hele wereld, schudde me uit mijn eigen isolement. Niet alleen dat, het is ook, zoals, we zijn niet gescheiden. Je weet wat ik bedoel?

LB: Ben je betrokken bij Time's Up? Nou, dat is iedereen wel een beetje. Wij dames, bedoel ik.

DUS: Ik ben absoluut een bondgenoot, maar nee, ik heb niets te maken met de organisatie op zich. Terwijl het aan de gang was, zaten we midden in de opnames Eva vermoorden. Het was alsof we ernaar leefden omdat Sally Woodward Gentle [een van de uitvoerende producenten] degene was die Codename Villanelle [het boek dat inspireerde Eva vermoorden], en toen zag ze Phoebe en legde die link. Het was een vrouw die een andere vrouw een kans gaf. We hadden [vrouwelijke] personages van in de twintig, dertig, veertig en vijftig op het scherm en daarbuiten die samenwerkten, en daar voelde ik me verdomd goed over.

LB: De relatie tussen Eve en Villanelle is zo krachtig - vriendelijk en eng, bijna seksueel. In één aflevering stuurt Villanelle Eve kleren, waaronder een prachtige jurk. Wat zou je doen als je doodsvijand je in het echte leven kleren zou sturen?

SO: Dat is een goede vraag. Als ik het script lees waarin Villanelle Eve-kleren stuurt, komen de stemmen in je hoofd binnen, zoals: "Oh, het is zo goed." Want als vrouw weet je hoe ingewikkeld een geschenk is. Het is ingewikkeld om te ontvangen en het is ingewikkeld om te weigeren. In het echte leven heb ik geen doodsvijand, maar als er een opperbevelhebber was die een vrouw was waar ik het niet mee eens was? Als ze me een jurk zou sturen, zou ik daar verdomme van smullen. Omdat ik die energie niet bij mij in de buurt wil hebben. Maar ik ben niet zoals Eva, en ook mijn doodsvijand zou geen geweldige smaak hebben. [lacht]

LB: Je doodsvijand zou strontsmaak hebben.

DUS: Shit smaak.

LB: Denk je dat je een goede spion zou zijn?

DUS: Vreselijke spion. Ik ben echt niet goed in kaartspellen. Geen pokerface. Ik verdien mijn geld door mezelf uit te drukken.

LB: Sinds Eva vermoorden is er enige consistentie in de dingen die je wordt aangeboden? Wat wil je maken?

DUS: ik heb het gevoel dat het landschap is veranderd en mensen zijn een beetje meer geïnteresseerd in het vertellen van veel meer cultureel diverse verhalen. Ik ben daarin geïnteresseerd. In welke hoedanigheid, ik weet het niet zeker, maar het heeft absoluut te maken met Aziatisch-Amerikanen en het vinden van de verhalen binnen die gemeenschap. Er lijkt een opening te zijn, dus daar wil ik de energie naartoe brengen.

LB: Juist, of het nu komt of niet van mensen die zeggen: "O, oké. Ik denk dat Aziatische films het goed doen. Nu ga ik me zorgen maken." Dat maakt niet uit voor iemand die oprecht een verhaal te vertellen heeft.

DUS: Ja, verandering gaat veel langzamer en moet veel meer intern zijn. Ik speel al heel lang in dit spel, en ik heb daar nooit eerder aan gedacht. Ik heb veel indiefilms gemaakt, voornamelijk in Canada. Wanneer Crazy Rich Aziaten uitkwam, zeiden mensen aanvankelijk ten onrechte dat het de eerste film in 25 jaar was met een volledig Aziatische cast. Ik zei: "Dat is helemaal niet waar, want er zijn heel veel indiefilms, veel waar ik in heb gespeeld, die een volledige Aziatische cast hebben gehad." Het is gewoon een grote studiofilm.

LB: Grote Amerikaanse studiofilm...

ZO: Precies. Daarmee de opening proberen te grijpen, maar dan verankeren in zaken die er uiteindelijk echt toe doen. Het is niet van een leien dakje.

LB: De legitieme zal slagen en de niet-legitieme niet. En stoere dames zijn er in allemaal verschillende kleuren.

SO: Weet je, voorheen kon ik worden uitgesloten [van films en tijdschriften] om welke willekeurige redenen dan ook. Bijvoorbeeld: "We gaan alleen filmsterren op de hoes zetten" of "We gaan alleen modellen op de hoes zetten." Nou, dan moet je eens kijken naar wie deze mensen zijn. Mensen zijn niet slechts één type.

LB: Waar ben je het meest trots op?

DUS: vertrekken Grey's en de manier waarop ik het achterliet. Het was echt moeilijk voor mij. Waarschijnlijk dat en dit tweede seizoen van Eva vermoorden.

POND: Grey's was uw gewoonte voor 10 jaar.

SO: Het was mijn familie. Het was mijn huis. Toen ik wegging, was er geen terugkijken. Er is geen terugkijken, want ik heb het gevoel dat ik het schoon heb gedaan.

LB: Je hebt het netjes gedaan. Ben je nu gelukkig?

SO: Ik ben nu gelukkig. Ik voel me overal goed, man.

Gefotografeerd door: Phil Poynter/Serlin Associates. Gestyled door: Samantha Traina. Haar: Jenny Cho voor Starworks-artiesten. Make-up: Danielle Vincent. Manicure: Christina Aviles Aude voor Star Touch Agency. Productie: Kelsey Stevens Productions.

Voor meer van dit soort verhalen, pak het aprilnummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale downloadmaart 22.