Er is een reden waarom je je altijd wilt verkleden als Winona Ryder-personages

Er zit een scène in Reality Biteswanneer Winona ryder’s personage, Lelaina, loopt de woonkamer binnen op weg naar de première van haar documentairereeks. Ben Stiller (speelt Michael, de clueless yuppie met wie ze aan het daten is en die haar idealisme romantiseert) en Ethan Hawke's Troy (haar slapper beste vriendin op wie ze stiekem verliefd is) beginnen haar te beoordelen, en waar Michael zo betoverd is dat hij moeite heeft met praten, Troy aarzelt niet: "Je ziet eruit als een kleedje." (Een neg die een miljoen tienerverliefdheden zou lanceren, omdat het 1994 was en dat is hoe dingen waren.)

Lelaina's crèmekleurige, gehaakte, halflange jurk staat ver af van de broeken, knoopjes en bloemenjurken die haar garderobe voor de rest van de film bepalen. Het is haar poging om op te groeien en in Michaels bedrijfswereld te komen, en uit het tussenliggende postdoctorale leven dat zij en haar goede vrienden innemen. Onuitstaanbaar als Troje is, 25 jaar later vieren maar weinigen van ons die crèmekleurige jurk als ze de pracht van

Handen omhoog als jij ook aanbidt bij het altaar van Winona Ryder, of als je herfstige moodboards bedekt zijn met foto's van haar verschillende jaren negentig incarnaties; alsof ze leefde en zich helemaal kleedde voor aardetinten en donkere neutrale kleuren, als een eeuwige oktoberkoningin. Dit alles zou een goede reden hebben. In de late jaren tachtig en negentig heeft Winona Ryder zichzelf niet alleen gecementeerd als een stijlvolle jonge acteur met toegang tot leren jassen en oversized truien. In plaats daarvan belichaamde ze de stijlreis van iedereen die zich prettiger voelt om buiten de reguliere trends te rusten. Want zelfs als Winona 'trendy' was, leek het nooit deel uit te maken van een poging om te bestaan trendy. Het leek alsof ze droeg wat ze maar wilde. En toen wilde iedereen het ook dragen.

GERELATEERD: 19 Winona Ryder Gifs om mee te leven

Dat wil niet zeggen dat het zeldzaam is dat beroemdheden populaire mode beïnvloeden, maar wanneer we iemands levensechte stijl-ethos schijnbaar weerspiegeld zien in de rollen die ze kiezen, is dat iets anders. In films als Dracula, Meisje, onderbroken, en heide, lijken Ryders kostuums consequent een verlengstuk te zijn van wie ze is als een echt persoon. Voorbeeld: drie decennia na de release, heide (een verhaal over een verschoppeling genaamd Veronica - gespeeld door Ryder - die de creme de la creme van haar school op zich neemt) blijft zo geliefd dat het online is gemanifesteerd als mode en filmische canon.

Bij heide’ begint, bootst Veronica's stijl de op maat gemaakte, ultra-preppy kledingkasten (zie: blazers) na van de kliek waarmee ze bevriend is. Maar tegen het einde, na moord en chaos, rookt ze in een leren jas, slentert ze door de gang alsof ze verder wil herhalen hoeveel ze niet op haar oude vrienden lijkt. Rond dezelfde tijd, in haar echte leven, werd Ryder gespot in wat nu is veranderd in een iconisch leren jack, vervaagde jeans en grafisch T-shirt. Die eind jaren tachtig/begin jaren negentig een statement maakte: Ryder was not a Hollywood Heather. En dat betekent de wereld als je ook geen Heather bent.

Kleding gebruiken om een ​​band met haar publiek te smeden is een thema geweest in zoveel van Ryders meest geliefde rollen en de kostuums die ze in onze herinneringen hebben gegrift: Reality Bites ziet Lelaina in een zuinige esthetiek (zoals het topje van haar tankstationbediende met korte mouwen); in deze rol is Ryder's stijl losser en iets minder rock 'n roll dan de heide tijdperk. Ze ziet er ook - en kleedt - volwassener uit. Dus terwijl haar keuzes nog steeds verraden hoe verloren en richtingloos ze zich soms voelt (de kleedjesjurk), zijn ze ook tegelijkertijd vertegenwoordigen de manier waarop velen van ons de neiging hebben om zichzelf te draperen in kledingstukken die te groot of gedempt zijn of die gemakkelijk te dragen zijn als een middel om te voelen comfortabel ergens in het leven. Lelaina zag er altijd geweldig uit, maar haar kleren werden niet gedragen om op te vallen.

En dat was vergelijkbaar met de echte Ryder in hetzelfde jaar: toen ze in 1994 haar Golden Globe won, toonde ze de ceremonie in een eenvoudige zwarte jurk en een klein parelsnoer. Ze droeg, zo leek het, iets wat ze leuk vond; iets waar ze zich prettig bij voelde (ze heeft altijd al een voorliefde gehad voor het dragen van zwart). En aangezien het midden van de jaren negentig leidde tot een meer formele, chique benadering van prijsuitreikingen, getuigde Winona's keuze van het idee dat ze gelukkig verankerd was in wat ze wist dat werkte. Formele kleding kan angstaanjagend zijn. Waarom zou niet je iets kiest dat je smaak weerspiegelt in plaats van iets waar je de hele nacht aan zou twijfelen?

GERELATEERD: Winona Ryder-filmmomenten die we nooit, nooit zullen vergeten

Toegegeven, tot op zekere hoogte projecteer ik. Maar je kunt het me niet kwalijk nemen, vooral omdat de personages van Ryder zo perfect in de pas lopen met herfsttrends die we vandaag nog steeds zien. Zoals Lydia Deetz binnen Keversap en Charlotte Vlas in Zeemeerminnen, droeg Winona donkere en humeurige stukken zoals zwarte blazers, truien en lange rokken - plus donkere vintage blouses met frisse kragen, bedekt met knusse, pastelkleurige vesten. (Omdat zelfs bij iemands meest emo, warmte de sleutel is.) En niet te vergeten Herfst in New York: een film met het seizoen letterlijk in de titel, en een waarin het personage van Ryder, de terminaal zieke Charlotte Fielding, overdreven grote faux bontjassen, crèmekleurige omslagdoeken en doorschijnende, gaasachtige jurken in contrast met lange, donkere jassen met uitstekende kragen. Is het een iconische filmrol? Absoluut niet. Maar de garderobe is een herfstdroom die praktisch gemaakt is om nu opnieuw te bezoeken, aangezien trends uit de jaren 2000 steeds weer terug in het spel kruipen.

Natuurlijk ken ik Winona Ryder niet, en ik heb ook nooit geweten waarom ze haar stijlkeuzes heeft gemaakt. Maar ik kan er zeker van zijn waarom generatie X-ers en millennials decennialang naar haar verschillende versies van zichzelf blijven kijken: ondanks hoeveel van ons dit icoon bewonderen, past ze nooit helemaal in Hollywood. Ze heeft rollen gekozen die opkomen voor mensen die aan de buitenkant leven. Ze slaagde erin te voorkomen dat ze werd gedefinieerd door haar lang geleden relatie met Johnny Depp (ondanks dat hij haar had) naam nog gedeeltelijk op zijn arm getatoeëerd) en stapte in rollen die meer volwassen, gecompliceerd, geliefde (Kleine vrouwen voor altijd), en die de complexiteit van het persoon-zijn aanpakte (Meisje, onderbroken). En dat, samen met wat ze droeg (jeans, T-shirts, leren jacks, fluweel, zwart, zwart, zwart), creëerde een mythe rond Ryder: She is not like Them. Ze wordt niet in één adem genoemd met één regisseur. Ze is een alternatief voor de acteurs (en mensen) die knus in bepaalde hokjes passen. Ze lijkt geen compromis te sluiten. Ze doet gewoon haar best.

En als je denkt aan een industrie (of samenleving) die zo'n nadruk legt op authenticiteit, ondanks dat het zo vaak ontbreekt, is het zelfbewustzijn van Winona Ryder een verademing. Maar dat geldt ook voor haar momenten van rauwe menselijkheid - haar complete gebrek aan zelfbewustzijn. Toen ze werd beschuldigd van winkeldiefstal, werd 'Free Winona' een culturele toetssteen, vooral sinds ze werd zo nauw onder de microscoop gehouden vanwege een misdaad die raadselachtiger was dan het was schadelijk. Even verwarrend waren haar gezichtsuitdrukkingen op het podium tijdens de Vreemde dingen winnen bij de SAG Awards in 2017. Of haar onthulling met Keanu Reeves vorig jaar dat ze misschien per ongeluk getrouwd tijdens het filmen Dracula. (Een droom die ik bij me zal dragen tot ik sterf.)

Winona Ryder is een even prachtig complex personage buiten beeld als op het scherm. Dus wie zou niet hun haar zwart willen verven om haar te kanaliseren, zij het tijdelijk? Wie zou niet de kracht van Veronica willen oproepen wanneer hij een Heather confronteert? Wie heeft er niet geworsteld om zijn leven te bepalen op de manier waarop Lelaina dat probeerde? (Of die Lydia Deetz, in Keversap, geprobeerd om; of de manier waarop Charlotte binnenkomt Zeemeerminnen deed toen Ryder 19 was.) En zichzelf in knusse herfstlagen wikkelen terwijl ze dat doen? Winona Ryder verdient alle plaatsen op onze herfstige moodboards die we haar geven. Maar daarnaast verdient ze ook erkenning voor de manier waarop haar gevoel voor stijl iedereen heeft verenigd die dat wenst het was het hele jaar door herfst - zelfs degenen onder ons die zouden willen dat we een kleedje konden maken met de helft minder zwier.