Het belang van Valentino's coutureshow in Peking

Rondom de bijzondere couturecollectie van Pierpaolo Piccioli, die donderdagavond in Peking werd gepresenteerd, was veel rumoer, uit de voor de hand liggende gesprekken over problemen waarmee elke westerse ontwerper die in China actief is, wordt geconfronteerd met de schreeuwende fans in de hoop een glimp op te vangen van popsterren Lay Zhang of Wu Xuan Yi in de laten zien. Buiten het elegante terrein van het Aman Summer Palace, waren influencers gekleed in levendige zwart-witte girafprints of doorschijnende jurken afgezet met veren, poseerden voor foto's aan de rand van een ongerept meerachtig zwembad met een tempel drijvend op de achtergrond verlicht in Valentino rood.

Met zoveel afleiding van inhoud en context in de media van vandaag en mode landschap, loopt het verhaal van een luxe designermerk vaak het risico verloren te gaan, of op zijn minst een paar tellen de verkeerde kant op te gaan. In het geval van Valentino is Piccioli er fantastisch in geslaagd om begeerlijke streetwear te introduceren in een huis dat bekend staat om couture — zozeer zelfs dat een groot deel van de wereld Valentino tegenwoordig associeert met T-shirts met logo en neonaccessoires bedekt met noppen. Dat is geweldig, maar wat is Valentino nu echt? Zelfs Piccioli erkent dat het niet het een of het ander kan zijn, dus hij werkt ongelooflijk hard om het publiek te herinneren aan de diepte van Valentino, en hij doet dit met evenementen over de hele wereld.

GERELATEERD: De 25 meest iconische jurken van de rode loper

Vorig jaar was dat in Tokyo met een fenomenale pre-fall prêt-à-porter collectie, en in andere seizoenen heeft hij in New York prêt-à-porter of couture laten zien. Deze keer was het Peking voor een geheel nieuwe couturecollectie, zijn derde van het jaar, een weerspiegeling van de belang van Chinese consumenten voor de luxemarkt, vooral aan de bovenkant van de prijs spectrum. Een Valentino-manager op het evenement zei dat 20 gasten op de show ook de laatste coutureshow in Parijs hadden bijgewoond waar ze fantastisch kochten dure outfits speciaal om naar deze show in Peking te dragen, en er waren tal van voorbeelden te zien in het publiek om aan te geven dat dit misschien zelfs een understatement.

Piccioli is niet alleen de meest consequent opwindende ontwerper in de post-Lagerfeld-wereld van couture, maar ook een van de slimste. Hij benaderde deze collectie niet als een eerbetoon aan China, maar eerder als een kans om zijn eigen te uiten visie duidelijker te maken, evenals de bredere zin van wat het betekent om een ​​Italiaanse couturier te zijn, in een nieuwe context. Op zijn moodboard plaatste hij afbeeldingen van schilderijen uit de Italiaanse Renaissance naast die van Chinese bezienswaardigheden, inclusief details van het Zomerpaleis, en hij hield van hoe de beelden eruit zagen complementair.

GERELATEERD: Valentino gooide een feest in een voormalige katholieke kerk om de herfst te vieren

"Als je twee verschillende culturen, twee verschillende werelden neemt en ze samen laat leven, kun je een geweldige harmonie creëren", zei Piccioli, zonder het punt te verzwakken. Misschien was het een veilige keuze in het huidige politieke klimaat dat meer dan één Italiaanse ontwerper in controverse heeft gebracht, maar de resultaten waren zeker interessanter dan wanneer de ontwerper te hard had geprobeerd een conclusie te trekken over wat hij zag als hun overeenkomsten of verschillen tussen Oost en Westen. In plaats daarvan bood hij een herinnering aan wat couture werkelijk kan zijn, in dit geval betekende dat een collectie die zou boven het lawaai van al het andere uitstijgen en zijn publiek versteld doen staan ​​met de enorme indruk van de kleren.

De jurken waren fenomenale, volumineuze zijden japonnen, in rood natuurlijk, maar ook met zware prints en moderne snitten, zoals een roze broekpak dat deels werd opgeslokt door een wolk van veren. En sommige voorbeelden waren behoorlijk provocerend, waaronder modellen waarvan de gezichten waren geverfd in zilveren glitter die paste bij hun glanzende metalen bodysuits of jurken, of een wilde finalejurk gemaakt van driedimensionale metalen borduursels die zo uitbundig zijn dat een vrouw in het publiek haar eigen rok in zijn addertje onder het gras Dit alles werd geparadeerd op een soundtrack van Italiaanse opera's die doorgingen zelfs toen de show ten einde liep en het publiek buiten de binnenplaats opliep.

"Het is een kans om de wereld van Valentino uit te drukken als gevuld met spanningen tussen hoog en laag, de straat en couture, het heden en het verleden," zei Piccioli. “Voor mij is het een ervaring in een andere wereld, en om in een andere wereld te laten zien, moet je nog dichter bij je eigen identiteit zijn.”