De ongegeneerde vreugde om Gigi Hadid te zijn

Voor een zeer beroemd model, Gigi Hadid is niet te cool voor school. Ik heb Hadid pas afgelopen zomer ontmoet, tijdens de Fashion Media Awards van The Daily Front Row in New York City. Tijdens een - relatief - ingetogen prijsuitreiking klapte ze in haar handen in de lucht en joelde ze naar de toespraken voordat ze naar haar toe rende om hallo te zeggen. Eerder had ik haar overtuigend zien spreken over haar werk met UNICEF op Verscheidenheid's Power of Women lunch in 2019 en jazz-hand on The Tonight Show met Jimmy Fallon in de hoofdrol (waar ze ook haar zwangerschap mee bevestigde) dochter Khai, nu 18 maanden) in april 2020. Voor iemand die tot nu toe fortuin heeft gemaakt met stilstaande beelden, is ze onbewust geanimeerd. Oh, en ze staat op het punt ook televisie te spelen: deze week kondigde Netflix aan dat Hadid zou meedoen Tan Frankrijk als co-host van het tweede seizoen van Volgende in de mode.

Maar ondanks al haar schoonheid, levendigheid en fanbase (haar Instagram-aanhang bedraagt ​​72 miljoen), was Hadid niet immuun voor moeilijke tijden. Eind vorig jaar maakte ze het uit met haar vriend en Khai's vader, Zayn Malik, en verloor een van haar beste vrienden, de beroemde ontwerper

Laura Bruin: Ben je altijd al zo zelfverzekerd geweest?

Gigi Hadid: Ja. Als ik aan mijn jeugd denk, denk ik aan de gekke, extatische volleyballer. Ik was die luide stem. Ik hield van sporten, ik hield ervan om in een team te zitten, ik hield van school en mijn vrienden. Dat is wat voor mij vanzelfsprekend is. Maar toen mensen me voor het eerst leerden kennen, dacht ik: "Oh, haar moeder was [Yolanda Hadid] op [De echte huisvrouwen van Beverly Hills]. Dat is haar leven." Maar dat was niet mijn leven of een deel van mijn opgroeien. Mijn moeder was pas op tv toen ik op de middelbare school zat, dus ik was net op weg om het huis uit te gaan. Maar het was raar voor mij. Ik zou thuiskomen van school en er zouden productietrucks buiten staan. Ik zou de trap naar mijn kamer beklimmen, zodat ik mijn moeder in de keuken niet gedag hoefde te zeggen.

POND: Je komt thuis en er is een stel hete dames van middelbare leeftijd die naar elkaar staren.

GH: Ja. Je zegt gewoon: "Ik ga huiswerk maken."

POND: Je bent een heel open persoon. Is dat iets dat je nu moest kalibreren, zo bekend als je bent?

GH: Ik heb altijd veel vertrouwen gehad en zoals veel mensen heb ik in deze branche op de harde manier geleerd door te open te zijn in interviews. Je moet beginnen met het berekenen van je stappen, want je bent er met een open hart voor gegaan, en soms wordt het niet zo neergezet.

POND: Rechts.

GH: Dus, voor een deel, ja, ik heb teruggeschaald. Maar op de momenten dat je oog in oog staat met mensen, moet je toch openstaan. Je krijgt alleen een menselijke ervaring als je volledig in het moment bent. Je probeert niet die rare stemmen in je hoofd te hebben die voortkomen uit traumatische ervaringen.

POND: Ik denk dat het belangrijk is dat je modellenwerk niet afschildert als de hele dag met champagne rondhuppelen. [Je zus] Bella is daar onlangs ook heel openhartig over geweest. Hoe belangrijk is het voor u om in de wereld te zijn wanneer uw branche fantasie projecteert?

GH: Ik ben altijd een creatief persoon geweest. Voordat ik in New York woonde, was het door te schilderen, tekenen en beeldhouwen. Maar ik was altijd sluw. Ik denk dat dat zich vertaalt in hoe ik het modelleren nu zie. Als ik naar een set ga, denk ik niet alleen aan mezelf en de fotograaf. Ik kijk naar de bemanning, verlichting, catering, hoe ze zich allemaal hebben opgesteld. Ik denk aan alle niveaus ervan. Misschien leidt dat in de toekomst tot iets als het hebben van een productiebedrijf of het zijn van creatief directeur. Ik hou ervan om concepten te bedenken. In het begin van je carrière heb je daar niet de mogelijkheid voor.

POND: Je had het idee voor dit verhaal - een heel losse A tot Z van Gigi. Dat gebeurt niet vaak.

GH: Het komt op een punt in mijn carrière waar ik niet alleen de banen hoef aan te nemen waar ik alleen kleding verkoop. Nu krijg ik zoiets van: "Wat heb ik? niet klaar?" Er zijn tijdschriften waar ik nee tegen zeg omdat ik liever heb dat een ander meisje de kans krijgt om die omslag te krijgen. Ik hoef niet nog een keer dezelfde cover te maken als de carrière van iemand anders daardoor omhoog kan schieten.

POND: Je kunt daar gewoon op je zolder zitten.

GH: In mijn knutselkamer.

POND: Juist, op dit verhaalconcept. Het einde van vorig jaar was voor iedereen klote, en jij hebt ook niet zo'n geweldige tijd gehad. In december plaatste je een diavoorstelling met waardering op Instagram. Vandaar dit idee van het ABC van dingen waar je dankbaar voor bent. Oké, eerst. Pretparken.

GH: Ik heb altijd van pretparken gehouden, en ik ben vooral geobsedeerd door Disneyland. Ik ga midden in de Fashion Week naar Disneyland Parijs om het gevoel te krijgen dat ik aan het ontsnappen ben. Wanneer ik voor werk naar Tokyo ga, ga ik naar Disneyland Tokyo. Ik hou van Disneyland Californië omdat het in mijn thuisstaat is. Ik zou met al mijn vrienden naar Orlando Disney World gaan voor mijn 25e verjaardag, maar COVID sloeg toe en ik heb het nooit gehaald. Mijn favoriete internationale attractiepark is de Efteling in Nederland. Ik ben ermee opgegroeid. Het is een sprookjesbos, en je loopt door de prachtige bossen en komt bijvoorbeeld het [huis] van Hans en Grietje tegen. Er is ook een achtbaan uit een Nederlands sprookje over een draak. Het is geweldig.

POND: Ben jij degene die bang is of ben jij degene die in de achtbanen zit?

GH: Oh nee, ik zit in elke achtbaan. Ik ben uit een vliegtuig gesprongen in Dubai. We deden het boven het Palm hotel. Het was zo gaaf. Het mooiste van parachutespringen is het uitzicht, dus als je gaat parachutespringen, doe het dan niet over droge velden.

POND: Wat heb je over jezelf geleerd tijdens het parachutespringen?

GH: Ik hou van controle en organisatie, maar het is goed om dingen te doen die het uitdagen. Ik ben dapper, maar ik probeer niet dom te zijn. Parachutespringen drijft het waarschijnlijk tot het uiterste van verantwoorde idiotie.

POND: Hoeveel paar Mickey Mouse-oren heb jij?

GH: Hier op de boerderij, zonder aanwijsbare reden, heb ik de hoed van de conducteur. Iemand stuurde wat muisoren voor Khai - de iriserende roze met de strik.

POND: Dragen jij en Khai ze gewoon op een willekeurige donderdag?

GH: O ja. Normale aankleding.

POND: Mama en ik. OK, B is voor hamburgers.

GH: Toen ik naar New York verhuisde, besloten mijn beste vriend en ik op missie te gaan om de beste burger te vinden, zodat we elke week een andere probeerden. Lange tijd was het JG Melon uptown omdat hun bakplaat oud is en letterlijk de smaak erin heeft ingebouwd. Nu is mijn nieuwe favoriet Lure Fishbar. Ik hou ervan om daar te stoppen voor oesters en een burger of een garnalencocktail en een burger.

POND: Als je tijdens de modemaand uitgeput bent, wat eet je dan om jezelf op de been te houden?

GH: Eerlijk gezegd ben ik altijd koolhydraten aan het laden. Ik word wakker en ik hou van roerei en toast. Ik neem meestal sinaasappelsap en koffie mee in de auto, want showcatering is tragisch. Ik ben dankbaar dat ik middelen heb waar ik dingen mee naar mijn werk kan nemen, maar er zijn veel meisjes die dat niet hebben, en het irriteert me dat er letterlijk geen catering is.

POND: En in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, moeten ze wel iets eten.

GH: Tijdens de modemaand is de grote ontspannende maaltijd meestal het diner, en je wilt alle pasta en hamburgers. Ik ga altijd voor comfort food omdat we op reis zijn. Je hebt je favoriete restaurants die als thuis voelen in elke stad, en je kunt teruggaan en dezelfde maaltijd nuttigen.

POND: Als je jonge modellen hectisch ziet rondrennen, wil je dan gewoon zeggen: "Het is oké. Ga zitten"?

GH: Ja. Elke kans die ik kan krijgen bij een jong model waarvan ik zie dat het gestrest is of het moeilijk heeft, probeer ik haar te leren kennen of geef gewoon advies, als ze dat wil. Die balans moet iedereen leren.

POND: Ook, als moeder nu, moet dat ervoor hebben gezorgd dat je je energie hebt gekalibreerd.

GH: Nou, ik probeer nog steeds te leren, moeder te zijn en mezelf te laten rusten. Misschien ben ik er beter in met werk. [lacht] 

POND: Ja, maar Khai is nog niet eens 2, toch?

GH: Nee.

POND: Natuurlijk ga je niet zijn als: "Ja. Ga zitten. Ik zie je over een dag." Oké. D is voor documentaires.

GH: Dus ik ben de freak die elke documentaire heeft gezien. Heb je gezien Tim's Vermeer?

POND: Nee.

GH: Dus Vermeer is duidelijk [de Nederlandse schilder Johannes] Vermeer en Tim is deze man die volgens mij succes heeft met videogames. Hij is creatief, maar meer op een technische manier. Hij gaat naar het huis van Vermeer en maakt een Vermeer. En het werk van Vermeer werd altijd bekeken als: "Oh, hij had dit ongelooflijke vermogen om zo specifiek licht te schilderen." Hoe dan ook, hij komt er zo'n beetje achter hoe Vermeer met licht schilderde.

POND: Iedereen weet. Het was een ringlicht. Meisje met een parelringlicht.

GH: [lacht] Daar zouden ze een schilderij van moeten maken.

POND: F is voor FAO Schwarz; zou je daar naar binnen gaan en op de piano springen?

GH: Naar FAO Schwarz gaan als kind was mijn favoriete ding om te doen. Mijn vader nam ons mee om rond te hangen. Ik hield ervan om te kijken en, ja, op de piano te springen. En toen, een paar jaar geleden, heropenden ze de flagshipstore in New York, en ze vroegen me om de soldatenuniformen te ontwerpen. Dus als je naar FAO Schwarz gaat en de jongens buiten ziet, heb ik hun uniformen ontworpen.

POND: G is voor je fans, die zichzelf de Gi-Force noemen. Hoe voelde je je toen fans voor het eerst met je begonnen te communiceren?

GH: Bureaus vragen me altijd: "Wat moeten we jongere modellen vertellen met sociale media? Wat heb je gedaan?" Maar ik had het geluk dat mijn timing met sociale media perfect was. I heb Instagram zoals het aan het bouwen was toen ik op de middelbare school zat en het kon niemand iets schelen. Ik deed gewoon wat natuurlijk voelde, en omdat ik begon zonder volgers of fans, had ik wat meer tijd om mijn stem op te bouwen. Nu is het moeilijk omdat ik niet zoveel tijd heb om op sociale media te zijn. Niet dat ik niet dankbaar ben voor elk woord van bemoediging of als mensen mijn verhalen reposten of leuk vinden. Ik heb gewoon geen tijd om zoveel [72 miljoen] mensen te beantwoorden.

POND: Herinner je je je eerste fans op Instagram nog?

GH: Ik ken de gezichten van mijn eerste fans. Als ik ze persoonlijk zie, omhelzen we elkaar. Ik weet of ze al 10 jaar fan zijn.

POND: Wat vind je van jonge meisjes die te veel filters gebruiken? Instagram is geworden waar tijdschriften van kunnen worden beschuldigd, wat te veel retoucheren is.

GH: Dat kun je jonge meisjes niet kwalijk nemen, want zo zijn ze opgevoed. Mensen denken dat modellen altijd voor perfectie gaan, maar als ik naar het computerscherm kijk, kijk ik niet of ik er goed uitzie. Ik zie mezelf als onderdeel van het beeld. Ik denk dat een goed model haar eigen mening over haar uiterlijk buiten beschouwing moet laten, omdat elke fotograaf, stylist en visagiste wat mooi is anders zal zien. Het is niet authentiek als je het advertentiemateriaal zo onder controle wilt houden dat je er altijd hetzelfde uitziet.

POND: Precies.

GH: Ook heb ik mijn gezicht vanuit elke hoek, elke lichtsituatie, in elke make-uplook gezien. Ik waardeer mijn gezicht om zijn rare hoeken. Ik gebruik zeker de schattige filters. Sommige zijn te heftig voor mij. Maar ik denk dat hoe meer je ze gebruikt, hoe normaler het wordt, dus je moet dit realistische gesprek intern voeren waarbij je denkt: "Ik kan dit niet altijd doen."

GERELATEERD: Mensen brengen hun eigen gefilterde selfies mee naar afspraken voor plastische chirurgie, en artsen smeken hen om te stoppen

POND: Oké, we haasten ons naar I, wat voor Imagineering is.

GH: Er is een docuserie genaamd Het Imagineering-verhaal. Het gaat over het begin van de Imagineers bij Disney vanaf het begin tot nu. Imagineers doen alles, van het bedenken van een verhaal tot het bouwen van personages tot merkpartnerschapsovereenkomsten voor Disney tot het letterlijk bouwen van de attracties in Disney World. Als ik een alternatief levenspad had, zou ik een Imagineer willen zijn.

POND: Ik bespeur bij jou een thema: levensonderhoud en vreugde uit het creëren van werelden. Als je thuis een rotdag hebt, wat doe je dan?

GH: Meestal word ik sluw, doe wat aquarelleren of wat dan ook. Soms neem ik een douche, of ik kook.

POND: Wat is jouw doel? Ik weet dat je van al het vlees houdt.

GH: Ik hou van pesto pasta met kip. Dat is gewoon zo geruststellend.

POND: OKE. We gaan naar vriendelijkheid. De mode-industrie staat er niet bekend om. Hoe oefen je het?

GH: Vriendelijkheid is zo belangrijk. Het is weer een van die dingen die mijn moeder me altijd vertelde - er zullen altijd mensen in de branche zijn die jonger, mooier, opkomend zijn. Je moet vriendelijker en harder werken. Soms zullen mensen denken: "Waarom kwam en ging dit model? Ze was zo prachtig." Maar soms is het gewoon niet leuk om in de buurt te zijn. Ik zeg niet dat ik het mooiste of het beste model ben, maar ik kan wel zeggen dat ik iemand ben die prettig in de omgang is. Misschien is dat wat me hier zo lang heeft gehouden. Mensen moeten weten dat je elke keer dat ze je zien dezelfde persoon zal zijn. Dat betekent niet dat je geen slechte dagen kunt hebben, en godzijdank hebben we zoveel vrienden in de branche waar we terecht kunnen voor een storing. Maar ze weten tenminste dat je komt opdagen, je best doet en aardig bent. Het brengt je een heel eind.

POND: Hoe oud was je toen je begon? 17? 18?

GH: Technisch gezien begon ik met modellenwerk toen ik Baby Guess deed. Maar ik herinner me niet echt mijn modellenwerk uit mijn kindertijd. Het was meer iets dat voor mij leuk was omdat ik in het zand mocht spelen. Mijn moeder haalde me eruit voordat ik het besefte, dus het kwam nooit in mijn hoofd.

POND: Dus binnenkort geen Baby Guess-campagnes voor Khai?

GH: Ja. Nee. Weet je, ze gaat doen wat ze wil doen. Ze zou een astronaut kunnen zijn. Ik weet het niet.

POND: Met haar kleine muisoren op.

GH: Ja. Ze zou de eerste astronaut kunnen zijn die met muisoren naar de ruimte gaat.

POND: Wat waardeer je het meest aan Khai?

GH: Ze is gewoon zo slim, en ze is zo bewust. Ze let op alles, ze leert altijd, ze is altijd op zoek. Ze is gewoon geweldig.

POND: Ik kan nog steeds niet geloven dat je een baby hebt gemaakt.

GH: Ik kan het nog steeds niet geloven. Het is wild. Veel van mijn moedervrienden voelen zich zo, en we naderen de eerste paar jaar [met onze kinderen]. Je bent geobsedeerd door ze, maar soms draai je je om en denk je: "Oh mijn god. Waar kom je vandaan?"

POND: Het is gek dat je 26 bent en moedervrienden hebt.

GH: O ja. We praten alleen over baby's en slapen en welke flesjes niet lekken. Een van hen zei: "Hé, wil je ooit eten zonder de kinderen?" Ik had zoiets van: "Ja, meisje. Laten we gaan." 

POND: Het is niet je enige valuta in het leven. Racen naar P om te schilderen. Wat heb je geschilderd?

GH: Ik heb altijd van schilderen gehouden. Deze week was mijn moeder-DIY-schilderproject het marmeren van kastsloten.

POND: S staat voor Geheime TikTok. Heb je er een?

GH: Ik heb een geheime TikTok, waar ik niet op post, en ik volg niemand die ik ken erop.

POND: Je bent een lurker?

GH: Ik ben een lurker, maar het is voor moedervideo's en lunchvideo's voor kinderen. En veel verhalen over echte misdaad, zoals moord, stalkers, dat soort dingen. Dan zijn er deze zwembadreinigers die naar deze beschimmelde zwembaden gaan en ze besproeien tot ze blitse glamour zijn en ze herstellen. Er is ook een man wiens taak het is om de huizen van mensen binnen te gaan die hamsteraars waren, en hij maakt het hele huis schoon en het zijn knoestige, zoals rottende koelkasten. Hij gaat in een hazmat-pak, en hij repareert het om door te verkopen.

POND: Dat is nogal een mengelmoes. T staat voor reizen. Waar wil je heen?

GH: Ik ben erg opgewonden om op een dag met Khai te gaan skiën, want ik heb leren skiën toen ik ongeveer 2 was. We komen in de buurt. Ergens waar ik altijd al heen wilde, is Groenland; het ziet er zo mooi uit. En Nieuw-Zeeland zou een beetje episch zijn. Ik ben in Japan geweest, maar ik wil terug.

POND: Ten slotte staat Z voor Zuma Beach.

GH: Dit is zo grappig. Ik ging door mijn alfabet, en ik kom bij Z en ik heb zoiets van: "Ik ga niets hebben." Toen dacht ik aan Zuma. Dit was het strand aan de overkant van mijn middelbare school. Ik volgde een AP-biologieles en we gingen een keer per week. Je moest elk stuk zeewier, steen, tellen; je hebt alle vogels geteld die voorbij vlogen. We telden dolfijnen en stukken afval. We hebben de watertemperatuur gemeten, de waterlijn, het zoutgehalte van de lucht, al deze verschillende dingen. Dan moest je aan het eind van het jaar deze milieustudie maken.

POND: Over lessen gesproken, wat waren de belangrijkste dingen die je hebt geleerd van 2021?

GH: Ik ben eraan herinnerd dat wanneer we tijd met mensen hebben, we het gewoon echt waarderen en alles in ons opnemen en proberen geen momenten weg te wensen. Zelfs als er iets moeilijks is, vind er iets moois in.

Lead afbeelding: gebroken wit bodysuit. Hermes riem. Lottie NYC kettingen.

Foto's door Yulia Gorbachenko voor Art Department. Styling door Julia Von Boehm. Haar door Bob Recine voor The Wall Group. Make-up door Erin Parsons voor Streeters. Manicure door Mei Kawajiri. Decorontwerp door Philipp Haemmerle. Productie door Boom Productions.

Voor meer van dit soort verhalen, pak het maartnummer van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download feb. 11.