Als je me vraagt wat mijn favoriete film is, zal ik 1) je zeggen dat dat een onbeleefde vraag is, en 2) uitleggen dat als ik had om te kiezen, zou het een drievoudige band zijn tussen door de maan getroffen, Zeg iets, en Vuile Dansen (nee, ik heb dit antwoord sinds 1989 niet meer bijgewerkt). Zoals dit antwoord kan impliceren, ben ik dol op een goede rom-com - maar niet zomaar een rom-com (ik lieg, elke romcom). Ik geef de voorkeur aan mijn romantische komedie met een kant van koud, hard, verkwikkend realiteit. Geef me nog lang en gelukkig, maar geef me ook een cynische weduwe en een tragedie veroorzaakt door een broodsnijder; geef me Peter Gabriel en vaderlijke verduistering; geef me overspel en klassenstrijd in een Catskills resort. Gezien deze smaken kende ik de ongebruikelijke romantische dramedy van Noorwegen, De slechtste persoon ter wereld, zou precies mijn filmmerk zijn.
Het laatste deel van Joachim Trier's Oslo-trilogie volgt Julie (Renate Reinsve) door haar jaren '20 en '30 als ze begaat allerlei duizendjarige zonden (van emotionele aangelegenheden tot de meest flagrante overtredingen van paddo's). En hoewel romantische relaties een groot deel van de aandacht van de film trekken, wordt Julie's relatie met zichzelf uiteindelijk de drijfveer het verhaal door zijn uitgestrekte 14-delige traject - dat is opgedeeld in een proloog, 12 hoofdstukken en een nawoord.
Als je hoopt dat deze film eindigt met een flashmob-pirouette naar 'Geel', kijk dan gewoon naar Netflix. Slechtste persoon ter wereld is verbluffend en inventief en een heleboel andere veelgebruikte bijvoeglijke naamwoorden, maar een groot deel van zijn charme hangt af van het feit dat Julie's het leven lijkt veel op dat van de meeste mensen: het is verrassend en verwarrend en ironisch en verwoestend (en een heleboel andere veelgebruikte adjectieven).
De definitie van "rom-com" lijkt te verschuiven, en dat is maar goed ook. Hoewel ik nooit nee zal zeggen tegen Vanessa Hudgens in drievoud of Jennifer Lopez in … wat dan ook, is er een zekere vreemdheid om naar een wereld te kijken die zo eenvoudig lijkt en verschilt van de onze. Ik weet niet of het je is opgevallen, maar de dingen zijn: kil die er zijn, en ik suggereer niet dat we ons entertainment beperken tot flauwekul door toegiften van Ongeslepen edelstenen, maar het negeren van de omstandigheden van onze unieke realiteit kan bijna schokkender zijn dan er echt doorheen te leven.
GERELATEERD: De 9 beste films die we zagen op het Sundance Film Festival in 2022
Wat de moderne rom-com misschien echt nodig heeft, is een rebranding. De term "rom-dram" is droog deinend (moeten we elke descriptor schattig maken?), dus laten we zeggen dat de romantische dramedy de romantische komedie heeft vervangen. Mijn rom-com trifecta was zijn tijd ver vooruit. Wat we nodig hebben zijn geen grote gebaren en brutale beste vrienden, het is een laaggradige geestesziekte en... inzet.
Slechtste persoon ter wereld overschrijdt de grens tussen hedendaagse angst en escapisme goed. Hoewel het werd gefilmd in de herfst van 2020, speelt de pandemie slechts in een deel van de gesegmenteerde verhaal - we zijn niet gestikt door apocalyptisch gewicht, maar we zijn ook niet in slaap gesust in een pluizige valse kalm. Julie's reis geeft ons balans, een verzameling meet-cutes en misfires in gelijke mate.
En hoewel millennial zijn in Noorwegen andere obstakels met zich meebrengt dan millennial zijn in Amerika, er is een verfrissende houding ten opzichte van Julie's verkenning van volwassenheid (hoe dan ook) doelloos). Ze is in de dertig en werkt als verkoopster in een boekwinkel - en, in een welkome verschuiving van de norm, is dit geen plotbepalend punt van schaamte. Hoewel ze ambities heeft die verder reiken dan de winkel, wordt Julie niet bepaald door haar carrière of het idee dat ze ergens anders zou moeten zijn dan waar ze zich op een bepaald moment bevindt.
De ware magie van Slechtste persoon ter wereld is dat ondanks de oprechtheid in zijn weergave van de vroege volwassenheid, het nog steeds heerlijk is om naar te kijken. Na 127 minuten van onverwachte omwegen loop je weg met een gevoel niet leeggelopen door de onvoorspelbaarheid van het leven, maar hoopvol. Konden we maar een manier vinden om ons zo buiten beeld te voelen...
The Worst Person in The World opent in L.A. en N.Y.C. feb. 4 en breidt zich landelijk uit. 11.