Waarom de Zuid-Afrikaanse ontwerper Thebe Magugu er een is om naar te kijken

De Ellis House-studio van ontwerper Thebe Magugu is gestationeerd in het centrum van Johannesburg, op een steenworp afstand van zijn oude appartement in Yeoville. Het is een tijdje geleden dat ik zijn kantoor voor het laatst heb bezocht, dus ik gluur door een deur op de eerste verdieping om te bevestigen dat het van hem is. Daar, op een steenworp afstand, ligt zijn prestigieuze LVMH-prijs.

In 2019, toen hij 26 was, was Magugu de eerste Afrikaanse ontwerper die die prijs won. Het kwam met ongeveer $ 330.000 aan financiering en een jaar mentorschap van 's werelds grootste luxegroep, en veranderde uiteindelijk de richting van zijn leven. "Ik kan niet anders dan dankbaar en optimistisch zijn", zegt Magugu nu. "Als dat allemaal zou kunnen gebeuren, wat heeft de toekomst dan in petto?"

De LVMH-prijs vertegenwoordigde ook iets veel groters: een hoogtepunt in een langlopende golf van erkenning voor Afrikaanse modeontwerpers en de rijkdom aan perspectieven die ze de wereld te bieden hebben. Magugu's meeslepende, meesterlijke verhalen resoneren wijd en zijd - zijn debuutcollectie uit 2017, 'Geology', was te zien in

Magugu's rijke, op details georiënteerde collecties zijn ontleend aan historische overleveringen en ephemera: de heldendaden van spionnen uit het apartheidstijdperk, diverse emblemen van Afrikaanse spiritualiteit, getuigenissen van corruptieprocessen van journalist Mandy Wiener's De klokkenluiders, en oude foto's die de stijl en geest van zijn familie documenteren. Zijn kleurrijke campagnes - en het cultuurtijdschrift dat hij publiceert, Facultaire Pers — vormen een rijk visueel wandtapijt van het Zuid-Afrikaanse leven. Ze variëren van stemmige droomlandschappen van torenhoge figuren tot nederige, warme portretten die de energie weergeven van de vrouwen die zijn ontwerpen inspireren: statig in het ene, fantastisch in het andere, trots op alles. "Ze maken regaliteit uit het niets", zegt Magugu over zijn gekozen modellen. "Het is zo mooi."

Hoewel hij toegeeft dat zijn jeugd opgroeien in Ipopeng, Kimberley, vaak eenzaam kan zijn, is Magugu's verlangen om Word een ontwerper werd geboren uit het kijken naar zijn moeder, grootmoeder en tante die de transformatieve mode hanteerden stroom. "[Mijn moeder, Iris] handelt naar wat ze draagt. Als ze er goed uitziet in een strak item, zal ze onbeleefd tegen je zijn", zegt hij lachend. "Ze begrijpt dat ze een personage vormgeeft door middel van kleding."

Tijdens Magugu's tienerjaren spaarde zijn moeder voor satelliettelevisie, en het eerste wat hij zag toen de... het verlichte scherm was Fashion TV (FTV) - in het bijzonder de lente/zomer 2009-collectie van Marc Jacobs voor Louis Vuitton. Het eureka-moment overtuigde Magugu om te gaan schetsen en fotograferen, en Iris spaarde weer om een ​​camera en wat lampen voor hem te kopen. Magugu dankt zijn "meedogenloze nieuwsgierigheid" door hem te helpen een creatief toevluchtsoord te bouwen tegen de harde randen van het leven. "Mijn 10- tot 16-jarige zelf heeft echt het werk gedaan", zegt hij. "Ik ben de persoon die ik toen was zo dankbaar. Nu eigen ik hem eigenlijk gewoon toe."

In Johannesburg volgde Magugu Leaders in the Science of Fashion (een instelling die nu deel uitmaakt van STADIO), maar het was geen gemakkelijke weg. Toen de financiële situatie thuis verslechterde, had Magugu het moeilijk in de stad. Op verschillende momenten gedurende twee bijzonder slopende jaren at hij cornflakes voor elke maaltijd, sliep hij op een op de bank van een vriend, en sloop de klas in toen brief na brief van de school hem vertelde dat hij niet langer kon bijwonen. "Het werd heel erg", zegt Magugu over die tijd. "Ik wist niet wat er thuis gebeurde. Zwarte families, we beschermen de nakomelingen echt tegen dat soort dingen."

Nadat hij in zijn laatste jaar voorbij was geschoten, studeerde Magugu in 2016 af. Aanvankelijk leefde hij dankzij de steun van modieuze klanten zoals collega-ontwerper en verzamelaar Yasmin Furmie as evenals de inkomsten uit het StyleBySA-initiatief, een capsulesamenwerking met de Zuid-Afrikaanse retailer Woolworths. Toen kwam de International Fashion Showcase, een platform voor 's werelds meest opwindende jonge talent. Na acht maanden in het programma won Magugu de hoofdprijs voor curatie en mode-inhoud, en een week later werd hij aangekondigd als halve finalist van de LVMH-prijs.

Op dat moment had Magugu ook een agent geland: Annette Pringle-Kölsch. "Ik zei tegen hem: 'Je moet het pakken. Je gaat dit ding winnen'", herinnert Pringle-Kölsch zich over de LVMH-prijs. "Zijn manier van verhalen vertellen, zijn standpunt vanuit een modern Afrikaans leven, mensen in de mode is dit niet op deze manier getoond. Het is gedaan in de kunst, maar niet in de mode."

Pringle-Kölsch was zo overtuigd dat ze de productie van de LVMH-collectie gedeeltelijk financierde. Op de grote dag was Magugu mentaal uitgeput en sloeg hij zichzelf in elkaar omdat hij door zijn presentatie was gestruikeld en wist dat er R2000 (ongeveer $ 130) op zijn bankrekening stond. Toen hij naar de achterkant van de groep probeerde te schuifelen voor de aankondiging, werd hij naar voren geleid. "Ik dacht: 'Oké, je wilt duidelijk mijn vernedering opnemen als ik hier niet voor ben geselecteerd'", zegt hij. "Dan gaat [actrice en Vuitton-ambassadeur] Alicia [Vikander] het podium op en zegt een heleboel dingen in het Frans. Toen ze mijn naam noemde, keek ik op en iedereen begon te klappen. Het voelde als een cirkelvormig moment."

Sindsdien heeft Magugu's merk een internationaal publiek bereikt en zijn succes heeft zijn familie op de best mogelijke manier verbluft. "Als ze zien hoe die schetsen op de vloer zijn getransformeerd tot een levensvatbaar bedrijf, denk ik dat het hun versteld doet staan", zegt Magugu. "Ze zijn enorm trots, niet alleen op mij, maar ik denk ook aan zichzelf, want het is een risico." Zijn groeiende team omvat drie machinisten, een patroonsnijder en een assistent, en binnenkort een ontwerpstagiair, die hij allemaal als verwanten beschouwt geesten.

Hoewel Magugu een favoriet in de branche is geworden, is hij zich er ook terdege van bewust dat hij zelf tempo maakt. Hij wordt emotioneel als hij vertelt hoe kwetsend het kan zijn om iemands levenswerk gereduceerd te zien tot een artikel over 'op en neer' en hoe graag hij iets anders voor zichzelf wil. Toen hij in november zijn tante vertelde dat hij in februari niet zou komen, huilde hij. "Ik realiseerde me niet hoeveel de stress, de druk en het idee om mezelf te overtreffen me te pakken hadden", zegt hij. "Nu vind ik zoveel troost in het creëren van mijn eigen ruimte waar ik niet probeer te concurreren met iets of iemand. Hier wil ik echt van genieten."

Alle kleding en accessoires, overal gedragen, Thebe Magugu.

Fotografie door Aart Verrips. Styling/productieontwerp door Chloe Andrea Welgemoed. Haar van Saadique Ryklief/Lampost. Make-up door Annice Roux Gerber/La Maison Des Arts. Modellen: Suzan Osue/Fabulous-modellen; Syntiche Kabuya/Mijn vriend Ned; Leah Ethoth/Boss-modellen.

Voor meer van dit soort verhalen kunt u de uitgave van maart 2022 van In stijl, beschikbaar in kiosken, op Amazon en voor digitale download feb. 11.