Op een recente zondag bevond ik me in mijn lokale? Bed Bad & Verder omringd door gestoorde tieners met scanners die door de winkel rennen en de streepjescodes op handdoeken, kussens en mini-magnetrons zappen alsof ze in een soort tv-spelshow zaten. Er hing een licht gevoel van urgentie in de lucht. De kinderen leken het gevoel te hebben dat als ze die specifieke bureaulamp of dat dekbed niet snel zouden scannen, het voor altijd zou kunnen verdwijnen. Het voelde een beetje alsof ik op kerstavond in het winkelcentrum was, maar dan met slechts 17- en 18-jarigen.
Welkom bij het winkelen in studentenkamers op de universiteit in 2017.
Ik was op de buitenpost van Los Angeles van deze megaketen met mijn dochter Kayla, die dit najaar naar Barnard gaat. We waren omringd door tientallen andere recent afgestudeerden van de middelbare school, de meesten vergezeld door hun moeders - een paar met hun vader en sommige met beide. We profiteerden allemaal van de grote 20 procent korting op je hele aankoopevenement voor degenen die naar de universiteit gingen.
Voor het grootste deel duwden de ouders winkelwagentjes, ze zagen er versuft en verward uit terwijl ze probeerden de verschillen te onderscheiden tussen draadtellingen van vellen en gloeilampen versus halogeenlampen terwijl ze vinkjes schrijven op de lange lijsten die ze in hun handen.
Bekijk: Black-ish Star Yara Shahidi Talks College
Volledige openbaarmaking: dit was niet mijn eerste rodeo in een BB&B-slaapzaal. Drie jaar geleden had ik precies dit gedaan met mijn dochter Siena, 21, nu een senior op Stanford. Maar hier was ik, terug voor meer, en ik had hetzelfde gevoel over Bed Bath & Beyond als toen: dat het briljante marketeers zijn als het gaat om alle dingen terug naar school.
En hoewel het je een beetje het gevoel geeft dat je een nalatige ouder bent als je kind die overspanningsbeveiliging of droog wisbord niet heeft, is het ook een geweldige service. Je komt gewoon naar de dichtstbijzijnde winkel en vertelt hen naar welke universiteit je kind gaat. Ze voeren het in op een computer en voila, er verschijnt een lijst met voorgestelde slaapzaalitems die specifiek zijn voor DIE universiteit. Maar laten we eerlijk zijn, de University of Michigan staat vrijwel dezelfde items in de slaapzaal toe en verbiedt deze als de University of Southern California Speakers? Prima. Kaarsen? Verboden.
Zodra ze uw kind een scanner hebben gegeven, beginnen de spellen. En dan hoef je niet eens te betalen! Je haalt je buit gewoon op bij de BB&B die het dichtst bij de nieuwe universiteitscampus van je zoon of dochter ligt.
Het grappige van deze hele oefening is dat het zowel een afleiding is van wat er werkelijk gebeurt - JE KIND VERLAAT HET HUIS! - maar het is ook een herinnering.
Het afleidingsgedeelte vindt plaats wanneer je zo verstrikt raakt in het zorgen dat je kind alles heeft wat het "nodig" heeft (een douchebus! Een wasmand! Een elektrische ventilator!) waarvan je een beetje vergeet waar het voor staat (de dreigende realiteit dat er in september één persoon minder aan je eettafel zal zijn).
Het doet me denken aan de bruid en bruidegom die zo gefixeerd zijn op hun huwelijksregister en of ze een cappuccino-machine willen of een wafelijzer, dat ze niet echt nadenken over wat ze eigenlijk DOEN door hun liefde aan elkaar te beloven voor de rest van hun leeft.
Het doornemen van een checklist geeft je ook een vals gevoel van veiligheid dat je kind zoveel meer "voorbereid" zal zijn op het studentenleven. Wat je ze niet kunt geven in termen van dagelijks advies en begeleiding door er persoonlijk te zijn, kun je goedmaken met 'dingen'. Rechts?
Het is winkeltherapie op zijn best.
Bekijk: 7 dingen waarvan je niet wist dat je ze nodig had voor je studie
Toen ik naar de universiteit ging, pakte ik mijn blauwe Datsun in met de quilt die ik vijf jaar had gehad, twee oude koffers vol kleren, mijn waardeloze stereo-installatie, luidsprekers en een heleboel albums. Dat was het.
Tegenwoordig wordt er eindeloos met de kin gestreeld en gekrabd over minikoelkasten, stofvangers en draadloze strijkijzers. (Zullen schoolkinderen zelfs "stofbreken?" Ik weet niet zeker of Siena ooit haar slaapzaal heeft gestofzuigd).
Maar daar stond ik dan, Kayla gevolgd terwijl ze de streepjescodes scande voor washandjes, verlengsnoeren en opbergdozen alsof haar leven ervan afhing. We moesten een dekbed, een matrasbeschermer en een matrashoes krijgen. (Ja, een matrasbeschermer). Oh, en wilden we de hypoallergene die ook bedwantsen voorkomt? Wacht. Wat? Werkelijk? oei! Ben ik een slechte ouder als ik het extra deeg niet ophoest om mijn kind te redden van insectenbeten?
"Wat is er mis met de nieuwe vellen die ik heb gekocht toen je op muziekkamp ging?" vroeg ik op een gegeven moment. 'Mam, dat zijn tweelingbroers,' antwoordde ze zakelijk. "De matrassen in mijn slaapzaal zijn Twin XL." Oh. Rechts.
Na dat alles konden we niet krijgen alles bij BB&B. Ik bedoel, een meisje wil niet dat haar slaapzaal eruitziet als die van andere meisjes. Er waren dus ook enkele online excursies naar de websites van Urban Outfitters en Anthropologie voor een cool dekbedovertrek, twinkelende lichtjes en ander belangrijk decor. Cha Ching!
Wat dan ook - we werden er allebei helemaal in opgezogen en gingen ervoor, haak, lijn en creditcard.
Maar er waren ook momenten waarop de hele winkelervaring niet als een afleiding diende, maar als een HERINNERING aan wat er ging gebeuren.
Toen ik zag hoe mijn dochter die kussenslopen scande, realiseerde ik me dat ik haar niet langer laat wakker zou maken op zondagochtend, haar kussen over haar hoofd om het zonlicht te blokkeren. En terwijl ze een spiegel pakte om boven de deur van haar slaapzaal te hangen, deed het me denken aan hoe ze haar op het laatste moment nog een keer een spiegelbeeld geeft voordat ze naar school gaat. Toen ze koos voor een gouden bureaulamp, moest ik lachen omdat ze nooit aan haar bureau studeert - ze spreidt haar werk uit op haar bed.
Gaat ze al deze spullen gebruiken? Waarschijnlijk niet. Ik denk niet dat Siena haar naaisetje of schoenenrek ooit heeft gebruikt. Maar dat is niet echt het punt. Sommigen van ons, ouders, voelen zich er gewoon goed bij om het te leveren.
Bovendien hebben we de donzige fauteuil, het droogrek voor kleding en het koffiezetapparaat doorgegeven. Dus laten we hopen dat ze geen gasten heeft, een kapotte wasdroger of de noodzaak om een kopje Joe te maken in haar kamer.
