In stijl's Fashion Director Cindy Weber Cleary is al meer dan 20 jaar moderedacteur. Onnodig te zeggen dat ze onderweg wat trucjes heeft opgepikt. Bekijk hier elke week haar column voor praktische tips en stijlgeheimen over haar favoriete, tijdloze stijlen.
Voor sommigen kun je je jaren en herinneringen markeren met een specifiek kapsel of een gedenkwaardige geur. Maar voor mij ging het altijd om accessoires en specifiek monturen die altijd een extra vleugje lucht, chic en mysterie gaven.
De eerste zonnebril die ik ooit kocht was de klassieke Ray-Ban aviator. Dat was in de jaren '70 en ik wist ze lieten me er cool uitzien. Ik hield van ze en dacht dat ik ze voor altijd zou dragen! Ze flatteerden de vorm van mijn gezicht en ze pasten bij alles, van gescheurde jeans tot mijn favoriete zomerjurk met Indiase print. Ik was een paar jaar trouw, maar tegen de jaren '80 was ik gevallen voor een andere Ray-Ban-stijl - de Wayfarer - en viel moeilijk.
vergeet over Tom Cruise in Riskante zaken. Het waren muzikanten zoals
Madonna, Elvis Costello, Debbie Harry en Patti Smith die aan mijn hart trokken. De Wayfarers retro jaren 50-sfeer zorgde voor instant rock-'n-roll-rand en dat is precies de stemming die ik was op zoek naar toen ik naar New York verhuisde en nachtclubs zoals Danceteria en de Peppermint begon te bezoeken salon. Bovendien waren ze de perfecte aanvulling op mijn zwarte skinny Stephan Sprouse-broekpak.
Uiteindelijk dumpte ik mijn barmanvriendje terug in de East Village. Ik was getrouwd en moeder. Het was tijd om over te stappen op een oversized montuur met een donkere, ondoorzichtige lens - heel volwassen en glamoureus. Plots leek het label op mijn slapen net zo belangrijk als dat op mijn tas. De mijne had dubbele C's.
Daarna bleef ik jarenlang met een oversized montuur, maar flirtte met het ene luxe merk na het andere. Dat wil zeggen, totdat designertinten zo alomtegenwoordig werden dat het bijna onbezonnen leek faux pas een herkenbaar paar dragen. Dus toen ik een gedurfd kobaltblauw montuur met een slanke metalen tempel tegenkwam van een ontwerper waar ik nog nooit van had gehoord, Thierry Lasry, werd ik weer verleid. (Het heette de "Sexxy" maar ik zweer dat de naam er niets mee te maken had!). Ik dacht dat ik mijn kenmerkende stijl had gevonden en ze constant droeg. Het lijkt niet één maar twee van mijn mede-moderedacteuren dacht er ook zo over: ze droegen exact dezelfde stijl tijdens Fashion Week. Wij drieën die rondliepen met een grote blauwe zonnebril in dezelfde menigte zagen er belachelijk uit. Totale buzz-kill.
Dus ik zwoer om het simpel te houden en gewoon de stijl te vinden die het beste bij mijn gezicht past. Toen ik probeerde terug te keren naar mijn eerste liefde, de vlieger, ontdekte ik dat zijn magische krachten waren verdwenen. De neerwaartse helling van de lenzen, die in mijn jeugd zo flatterend was geweest, benadrukte nu juist de neerwaartse helling van mijn ogen en kaaklijn. Zucht.
Mijn zoektocht nam een onverwachte wending toen ik op afspraak ging kijken Norma Kamali’s laatste voorjaarscollectie. Nadat ze me haar designerlijn had laten zien, leidde ze me door haar zeer betaalbare KamaliKulture-lijn, waaraan ze onlangs een bril had toegevoegd. Norma houdt van cateyes, dus besloot ik de stijl te proberen die ze "Square Cat" noemt ($ 98, kamalikulture.com) en - bingo! - ik vond mijn nieuwe frames. Deze aangepaste cateye lijkt in niets op de kitscherige die je oma in de jaren '50 droeg. Deze hebben een gedurfde, bijna sculpturale opwaartse beweging. Onmiddellijke "facelift"!
Eindelijk echte liefde...
Klik door de galerij om de heetste, op de catwalk geïnspireerde cateye-zonnebrillen van het seizoen te shoppen!
