"Dit gaat eindigen als een therapiesessie", grapt Oliver Jackson-Cohen, iets meer dan tien minuten na onze Zoom-chat. De 33-jarige acteur belt op een zonnige middag in zijn huis in Londen, waar hij in quarantaine zit te midden van de coronaviruspandemie.
Tot nu toe heeft hij de staat van pauze gebruikt om te bakken, "zoals elke andere klootzak ter wereld", een hobby die ongeveer drie dagen duurde. Hoewel hij bescheiden beweert niet veel anders te hebben gedaan in de lockdown, omvat "niet veel" op de voorwaarden van Jackson-Cohen het opnieuw bedraden van lichten in zijn huis en het bouwen van meubels met de hand, die hij als een bijzaak noemt, zo nonchalant alsof hij een nieuw recept bespreekt dat hij geprobeerd.
“Het blijkt dat ik echt dol ben op handmatige dingen, dus heb ik een eettafel gemaakt. Ik kan het je laten zien als je wilt, "zegt hij, alsof het bouwen van een ongerepte houten tafel iets is dat we hebben" alle gedaan in quarantaine, in plaats van het meest indrukwekkende antwoord dat ik heb gekregen nadat ik naar iemands pandemische activiteiten had gevraagd. "Ik ben net begonnen met schuren."
Quarantaine heeft hem ook de kans gegeven om de pauzes te pompen na maanden van non-stop werk waardoor hij de titelrol in De onzichtbare man tegenover Elisabeth Moss (niet zo eenvoudig als het klinkt), meteen aan de slag Het achtervolgen van Bly Manor, het vervolg op het enorm succesvolle van Netflix The Haunting of Hill House. Als zodanig hebben de laatste paar credits in zijn filmografie hem zien verdiepen in jeugdtrauma, verslaving, gaslighting en huiselijk geweld. Hij is zich bewust van de donkere wending die zijn cv heeft genomen, vandaar de therapiesessie die in een interview is veranderd.
"Ik ben waarschijnlijk de droom van een therapeut", lacht hij. "Ik hou ervan om die [donkere] kanten te verkennen, en bizar genoeg voel ik me daar beter op mijn gemak, daarom denk dat ik in het begin van mijn carrière zo worstelde, omdat er van me werd gevraagd om mooi te zijn, en dat was het."
Jackson-Cohen, die zijn carrière een kickstart gaf met kleine rollen in romcoms zoals de Anna Faris-fronted Wat is uw nummer en Drew Barrymore-starrer Ga de afstand, evenals een rol naast Dwayne "The Rock" Johnson in het actievoertuig Sneller, zegt dat hij zijn eerste zes jaar als professionele acteur doorbracht met het aannemen van de banen die hij dacht dat hij zou moeten - projecten die hij was dankbaar dat hij de kans kreeg, maar dat maakte hem soms te gek om te praten over wat hij ook was aan het doen.
“Toen ik begon, wist ik helemaal niet wat ik deed. Ik vertrouwde op vertegenwoordigers om me te vertellen waar ik moest zijn, en ik denk dat het is wat je in het begin doet, je neemt de baan die je wordt aangeboden aan', zegt hij. “De romantische komedies en zo, ze waren leuk, maar ik voelde me nooit goed, ik voelde me nooit op mijn gemak. Maar ik denk dat ik die banen moest doen om erachter te komen wat ik echt wilde.”
Het gloeilampmoment kwam in 2017, toen hij zich herinnert dat hij naar een tv-programma keek dat hij had gedaan en bij zichzelf dacht: "dit is niet wat je van je leven wilde."
En dat was het - hij nam de bewuste beslissing om weg te rijden van de rijstrook waarvan andere mensen dachten dat hij zich daar zou moeten bevinden, en reed naar paden die hem opwinden, projecten waarvan hij dacht dat ze belangrijk waren. Dat was natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Echt geweldige onderdelen komen niet vaak langs, en hij heeft zes maanden niet gewerkt, maar iedereen die nu naar zijn selectie kijkt, kan je vertellen dat het zijn vruchten afwierp. Beoordelingengeprezen zijn aangrijpende optreden in de BBC-miniserie van 2017 Man in een oranje shirt, The Haunting of Hill House werd door velen beschouwd als Netflix's het besteorigineel laten zien, en De onzichtbare man verdiend lovende recensies en groot kassucces.
Jackson-Cohen, van zijn kant, was gewoon opgewonden om "creatief aanlokkelijke" rollen te kunnen spelen - acteren is therapeutisch voor hem omdat het houdt in dat je je ervaringen en delen van jezelf gebruikt om personages van brandstof te voorzien, en tot voor kort had hij niet veel van zichzelf gebruikt in zijn werk. Nu hij meer van zichzelf heeft weten te bezielen, is het eindresultaat een reeks voorstellingen waarin hij de deur opent zodat wij zijn licht kunnen absorberen. Bij het verkennen van menselijke pijn en duisternis, geeft hij enkele van de meest emotioneel kwetsbare optredens op het scherm in de recente geschiedenis.
"Ik ben erg gevoelig, en dat ben ik altijd geweest - ik ben me ervan bewust dat ik een man ben, en dat ik verondersteld wordt niet-emotioneel te zijn, en ik heb daar mijn hele leven tegen gevochten, maar ik voel zo veel dat het zo is... Ik weet het niet,' hij sterft lachend weg. 'Dat is gewoon een beetje wie ik ben, en ik weet dat het niet de norm is: ik ben 1.80m, ik ben een grote man, en ik denk dat het vrij zeldzaam is om iemand te hebben die zo veel huilt als hij zo groot is als mijn maat. ”
Hoewel hij zegt dat hij zich veel meer op zijn gemak voelt om een getraumatiseerde man te spelen die worstelt met een verslaving Hill House dan hij zou spelen als Prince Charming, Jackson-Cohen, die precies een minuut voor de geplande tijd inlogt op onze Zoom-oproep, breed glimlachend in een zwart T-shirt - de buitengewoon welgemanierde man die zich verontschuldigt dat ons gesprek helemaal is geworden over het opgraven van emotionele pijn - zou de prins een vlucht voor zijn geld. Hij is open en boeiend en zit graag te praten over alles van onze gedeelde quarantaine binge-watches (Ik kan je vernietigen en wachters) tot wazige toevallige foto's die we allemaal op onze telefoons hebben, zelfs als we de toegewezen interviewtijd doornemen.
"Ik heb het gevoel dat ik een heel donker beeld van mezelf schilder", lacht hij. “Ik bedoel, ik heb een geweldige tijd als ik niet aan het werk ben! Ik kijk stomme shit op de televisie en ga wandelen en word dronken. Het is net als de yin en de yang, ze kunnen niet zonder elkaar bestaan, dus ik moet tussen de twee gaan.”
Lees verder terwijl Jackson-Cohen zijn ritueel voor het slapengaan bespreekt, zijn favoriete Robert Pattinson-films en de ongemakkelijke outfit waar hij nog steeds nachtmerries over heeft.
Ik wissel af tussen kijken Moderne familie of Parken en Rec dus om de andere avond kijk ik [één], en dan kom ik aan het einde van seizoen zeven, en dan begin ik opnieuw. Dat is wat ik nu ongeveer een jaar doe.
Ik denk dat ik er twee heb gekocht. Het was van Will Smith willekeurig, en toen had ik er een van een Britse band in de jaren '90 genaamd All Saints.
Het stond echt op de band. Zo oud ben ik. Ik denk dat ze ergens bij mijn ouders zijn, maar ik weet het zeker. Ik heb het gevoel dat ze op mijn Spotify moeten komen, op mijn dagelijkse mix.
"Deed het pijn toen je uit de hemel viel?" Ik denk gewoon dat het de slechtste regel is die je ooit zou kunnen gebruiken, maar ik ben er helemaal voor.
Als je moest besteden £1,000 vandaag, waar zou jij het aan uitgeven?
Indië. Ik heb het gevoel dat ik het al zo vaak heb geprobeerd, maar je hebt ongeveer een maand nodig - als je naar Mumbai gaat, moet je wekenlang gaan.
Het groene [visuele effecten] pak in De onzichtbare man. Ik heb er echt nog steeds nachtmerries over, en Lizzie [Moss] en ik sms'en elkaar nog steeds vreselijke foto's van mezelf erin. Het is net als dit soort spandex, het zal gewoon elke centimeter van je zelfvertrouwen of nepvertrouwen doden.
Nat, denk ik. Gewoon verschrikkelijk. Ik heb het gevoel dat niemand een perfecte eerste kus heeft gehad. Net als een heleboel tongen. Ik herinner me eigenlijk dat ik dacht, wat moet ik hier doen? Ik zou dit moeten doen. Het is gewoon het meest ongemakkelijke, maar ja, gewoon nat en veel tong.
Ik was een jaar of acht of negen. Misschien jonger, misschien zeven. Je doet het min of meer omdat je gaat als, dit is wat volwassenen doen, dus dit is wat we gaan doen. Die [kus] was gelukkig niet als een neef, dus ik ben braaf.
Dat is best een moeilijke. De vuurtoren? Ja. Hij is gewoon fenomenaal. heb ik nog steeds niet gezien De duivel de hele tijd, maar ik denk dat ik er vanavond naar ga kijken. En wat was die andere die hij deed? Kosmopolis. Herinner je je dat nog? Wat is je favoriete film van hem?
Ik ook niet! Maar wat ik zo interessant vind, is dat hij tegenwoordig een soort Britse versie van Leo DiCaprio is. Ik heb geen idee van een van [de Schemering series] films, omdat ik daarna begon te kijken naar alles wat hij deed.
Wanneer heb ik voor het laatst gehuild? Eerlijk gezegd, gisteren, maar niet eerlijk gezegd, zoals weken geleden.
Ik ben gek op roomkaas en gerookte zalm. Heb je het over bagel, zoals de smaak van de bagel of de vulling van de bagel of...
We houden van This Guy - en dat zou jij ook moeten doen. Ontmoet de mannen van het moment, degenen wiens namen net zo integraal in je sociale vocabulaire zullen worden als 'Chalamet' of 'Keanu'. En ja, we hebben foto's.