Katie Couric o znaczeniu zadawania pytań

Mój atak paniki w pierwszej klasie musiał być predyktorem tego, co ostatecznie zrobię na życie. Pewnej nocy gorączkowo zapukałem do drzwi sypialni rodziców, przekonany, że następnego dnia zostanę wypytany o piątkę: kto, co, kiedy, gdzie i dlaczego.

Mój ojciec, dziennikarz, cierpliwie je ze mną przeglądał, a następnego dnia podekscytowany powiedziałem mojej nauczycielce, pani. Lowry, że jestem gotowy do drogi. Powiedziała, że ​​mamy jeszcze dużo czasu na naukę słów, ale ponieważ już je opanowałem, pozwoliła mi je odczytać z tablicy przed klasą. Zabiłem to.

Jak powie ci każdy redaktor, odpowiedzi na te pięć „w” składają się na akapit otwierający lub lede (tak, jest to napisane w ten sposób) artykułu informacyjnego. Od tego czasu nie przestałem ich używać. A w toksycznym środowisku politycznym pełnym dezinformacji nigdy nie było ważniejsze dla nas wszystkich – zarówno dziennikarzy, jak i obywateli – zadawanie trudnych pytań na każdym kroku.

Zadawanie pytań ukształtowało mnie jako dziennikarza i osobę. W trakcie mojej kariery poprosiłem ich tysiące. Niektórzy badają najgłębszą część ludzkiej kondycji.

Kiedy zostałem zaproszony do domu Bardenów dwa dni po zamordowaniu ich syna Daniela w Sandy Hook Elementary w Newtown w stanie Connecticut, jego rodzice, Mark i Jackie usiedli na sofie i próbowali dokonać niemożliwego – opisz, jak to jest stracić 7-letnie dziecko, które po prostu zamierzało Szkoła.

Kiedy, jako kotwica na Dziś show, przeprowadziłem wywiad z zadeklarowanym rasistą Davidem Duke'iem na temat jego aspiracji prezydenckich w 1991 roku, wziąłem stronę z podręcznika mojego mentora Tima Russerta i zapytałem Duke, dlaczego kiedyś powiedział: „Myślę, że naród żydowski był zarazą i prawdopodobnie zasługuje na to, by pójść do kosza na popiół historii”. (Zaprzeczył kiedykolwiek mówiąc to pomimo faktu, że był to bezpośredni cytat). W tym przypadku pytanie było ważniejsze niż odpowiedź, ponieważ przypominało ludziom, którzy Duke naprawdę był.

W 2008 roku, kiedy zapytałem Sarah Palin które magazyny i gazety czytała na co dzień, chciałem zrozumieć podstawy jej ideologii politycznej. To nie było pytanie typu „gotcha”, ale nieśmiałe zapytanie, kiedy kręciliśmy B-roll o nas idących i rozmawiających. Niektórzy czuli, że jej odpowiedź („Wszyscy, wszyscy, którzy byli przede mną przez te wszystkie lata”) odzwierciedlała wyraźną brak z ciekawości. Być może dlatego giełda cieszyła się tak dużym zainteresowaniem.

POWIĄZANE: Katie Couric chce cię nauczyć o tożsamości płciowej

Czasami zadawanie pytań jest niewygodne – zwłaszcza gdy temat jest zaciemniany lub po prostu kamienne ściany – ale to wszystko jest częścią pracy. Niedawno zapytałem Marię Zacharową, rzecznik rosyjskiego MSZ, o przerażające traktowanie gejów w Czeczenii. Wielokrotnie powtarzała mi: „To nie jest mój problem”. Niezrażony, nadal ją rzucałem. (Dwóch rosyjskich dziennikarzy powiedziało mi, że klip stał się wirusowy, ponieważ wyglądała tak głupio.) Zajęło mi lata, aby rozwinąć pewność siebie, zwłaszcza podczas transmisji telewizyjnej na żywo, aby wytrwać w takich sytuacjach, a nawet powiedzieć: „Przepraszam, Panie Prezydencie/Premierze/CEO, nie odpowiedział Pan na moje pytanie."

Zawsze starałem się cofnąć i zadać też ważne pytania, co często jest trudne dla dziennikarzy w naszym coraz bardziej szalonym cyklu informacyjnym. Dlaczego tyjemy, mimo że od dziesięcioleci skupiamy się na otyłości? Dlaczego, jeśli ogromna większość Amerykanów popiera surowsze przepisy dotyczące bezpieczeństwa broni, Kongres ich nie uchwali? I jak możemy zrozumieć tożsamość płciową poza definicjami binarnymi? Próba uchwycenia całościowego obrazu doprowadziła mnie do nakręcenia filmów dokumentalnych eksplorujących te tematy. I bardzo osobiste pytanie, które pojawiło się po tym, jak mój 42-letni mąż Jay zmarł w 1998 roku na raka okrężnicy: Dlaczego nie przeprowadza się badań przesiewowych na tę chorobę, której można zapobiec ogólnie.

POWIĄZANE: Jak widać na Dzisiejszy program: Jak zmienić swoje „wady” w swoje? Moda Aktywa

Równie ciekawi mnie moje codzienne życie. Kiedy jedno z moich dzieci zapytało mnie, jak lepiej czuć się w sytuacjach towarzyskich, moja rada była prosta: pytaj ludzi o siebie — pochlebia im, że jesteś zainteresowany. I nie zapomnij wysłuchać ich odpowiedzi. Jak powiedział kiedyś LBJ: „Nie uczysz się niczego, kiedy mówisz”.

W naszym obecnym klimacie politycznym ludzie, którzy się nie zgadzają, nawet ze sobą nie rozmawiają, a co dopiero słuchają. To tak, jakby były teraz dwie Ameryki. Naszą jedyną nadzieją na pokonanie tego podziału jest podejście do każdej osoby z empatią i szczerą otwartością, a nie zatwardziałymi opiniami. Na Aspen Ideas Festival w lipcu New York Times Felietonista Thomas Friedman mówił o potrzebie, aby dziennikarze rzeczywiście lubili ludzi: „Musisz naprawdę lubią słuchać muzyki swojego życia, szalonych rzeczy, na które mają nadzieję, których pragną, których się boją, powiedzmy, myśleć... ponieważ kiedy lubisz ludzi, oni mają tendencję do odnoszenia się do ciebie, a potem się otwierają, a serce się rozluźnia i wszystko wychodzi”. Dotyczy to wszystkich – nie tylko dziennikarzy. Bez względu na to, na czym stoimy politycznie, wszyscy skorzystalibyśmy, gdyby naprawdę się nawzajem wysłuchali. I jak orzeźwiające, w społeczeństwie mającym obsesję na punkcie selfie, jest skierowanie naszych soczewek na zewnątrz dla odmiany.

Zawsze uważałam się za osobę uczącą się przez całe życie. Więc nie tylko będę nadal zadawać trudne pytania, ale będę się starał zrozumieć ludzi, którzy żyją, myślą i wierzą inaczej niż ja. A oto moje ostatnie pytanie: A co z tobą?

POWIĄZANE: Znaczenie zadawania pytań z Katie Couric

Katie Couric jest wielokrotnie nagradzanym dziennikarzem i autorem bestsellerów. Współpracuje z National Geographic w sześcioczęściowym serialu dokumentalnym, który zagłębi się w rewolucyjne zmiany i główne problemy społeczne naszych czasów.

Więcej takich historii znajdziesz we wrześniowym wydaniu W stylu, dostępne w kioskach i Amazon.com, i dla pobieranie cyfrowe teraz.