Transformacja Renée Zellweger w Judy Garland

Renée Zellwegertransformacja w Judy Garland już wydaje się być legendą Hollywood. Po zdobyciu Oscara za Zimna Góra i nominacje do lądowania dla Dziennik Bridget Jones oraz Chicago we wczesnych latach Zellweger był głównie nieobecny w centrum uwagi Hollywood. Wejście w rolę jednego z najbardziej kultowych artystów wszech czasów ma zadatki na odważny i definiujący karierę powrót. Oprócz stworzenia spektaklu, który składa hołd bez unikania bolesnych prawd, gwiazda ściśle współpracowała z projektantami kostiumów i charakteryzatorami filmu, aby stworzyć wyblakły portret legendy w spadek.

Film, Judy, teraz w kinach, następuje Czarnoksiężnik z krainy Oz gwiazda pod koniec życia, kiedy kłopoty finansowe doprowadziły ją do przyjęcia występu w eleganckim kabarecie Talk of the Town w Londynie, gdzie jej gwiazda świeciła jaśniej niż w Stanach. W 1969 r. Złoty Wiek, który zdefiniowała Garland, minął, a jej zmagania z nadużywaniem substancji szybko nadrobiły zaległości. Występ Zellwegera wzbudził już szum w sezonie nagród, ale kostiumy, fryzury i charakteryzacja filmu są równie warte bliższego przyjrzenia się.

Według projektantki kostiumów każda przymiarka była współpracą z aktorką Jany Temime, która rozpoczęła swoje badania od moodboardu przedstawiającego scenografię z ostatnich 10 lat życia Garland (które zakończyło się przedawkowaniem narkotyków kilka miesięcy po zakończeniu akcji). Reżyser Rupert Goold, znany ze swojej pracy w londyńskim teatrze, był najbardziej zainteresowany tym, jak Zellweger nosiłby na scenie jako Garland, mówi Temime. Emocjonalny kolor każdego numeru muzycznego i jego miejsce w historii były inspiracją dla kostiumów pokazowych, które Temime zaprojektowała po stylizacji, którą nosiła Garland.

„Judy Garland jest wieczna; każda sukienka, którą wybrałem jako inspirację dla jej kostiumów, również mogła być teraz założona” – mówi Temime. Garland słynęła ze swojego nienagannego stylu; kochała couture i często projektowała swój własny wygląd. Do pozascenicznych scen z prywatnego życia gwiazdy, przewożenia dzieci między hotelami lub wychodzenia z piątą przyszły mąż Mickey Deans, Temime pozyskiwał stylizacje w stylu vintage z późnych lat 60., zamiast konstruować przedmioty z zadrapanie. „Zawsze chciałem mieć pewność, że nawet jeśli były stare, brudne lub widziały lepsze czasy, jej ubrania zawsze były bardzo eleganckie”.

Napięty budżet filmu i jej pragnienie tworzenia kawałków z historią za nimi ukształtowały większość pracy Temime. Na przykład aktorki często były znane z tego, że trzymały kostiumy po zakończeniu filmu, więc Temime wyobraziła sobie, że w futrze lub pięknym szlafroku Zellweger nosi się Judy, Garland mogła uszczypnąć się z jednego z jej własnych filmów. Temime zwróciła się także do wyjątkowo osobistego źródła — własnej zmarłej matki. W filmie pojawiają się również torebka Chanel, szaliki od Hermesa i różnorodna biżuteria, którą odziedziczyła projektantka. „Chciałem, żeby ludzie poczuli, że to, co ma na sobie [bohater], ma za sobą życie” — mówi Temime. „Dawno, dawno temu należał do kogoś”.

Lekko zgarbiona postawa Zellwegera w filmie jest również niezwykle zbliżona do Garland, artystycznego wyboru, który ukształtował kostiumy i odwrotnie. Temime wyjaśnia, że ​​skonstruowała i zmieniła ubrania tak, aby pasowały tylko wtedy, gdy Zellweger się zgarbił (na przykład krótsze nogawki z przodu i dłuższe z tyłu). Praca nad ponownym wyobrażeniem sobie innych charakterystycznych cech fizycznych Garland trafiła do projektanta włosów i makijażu Jeremy Woodhead.

„Każdy ma swój prawdziwy lub postrzegany obraz osoby, którą próbuje naśladować” – mówi Woodhead o odtwarzaniu na ekranie słynnych gwiazd, takich jak Garland. „Musisz więc być wierny temu obrazowi, nie będąc wobec niego niewolnikiem”. Do Judy, co oznaczało eksperymentowanie z solidnymi protezami, zanim sprowadzi się je do charakterystycznego zadartego nosa Garland i skromnego zestawu sztucznych zębów. („W rzeczywistości jej zęby były dość słabe pod koniec życia, ale tak naprawdę nie chcieliśmy, aby ludzie się na nie gapili” Woodhead mówi.) Czekoladowo-brązowe soczewki kontaktowe i łukowate brwi również przeszły długą drogę w kierunku stworzenia silnego podobieństwa, – mówi Woodhead.

Aby uzyskać wygląd, który pasuje do miłych wspomnień Garland w jej najlepszym okresie, a jednocześnie śledzi jej upadek, Woodhead wykorzystał amalgamat obrazów z lat 60., zamiast być całkowicie wiernym temu, jak wyglądała koniec dekady. „Judy zawsze bawiła się swoim wyglądem, więc uznaliśmy, że równie liberalne podejście do tego jest uczciwą grą” – mówi projektant. Od charakterystycznych sztucznych rzęs, eyelinera powyżej i poniżej i odważnej czerwonej wargi „zawsze prezentowała się światu w najlepszy sposób prawdopodobnie mogłaby, nawet jeśli ten obraz mógł być nieco nieostry” z powodu emocjonalnego zamętu lub wpływu narkotyków i alkohol.

POWIĄZANE: Renée Zellweger właśnie udowodniła, że ​​te 80 USD trampki wyglądają dobrze ze wszystkim

Ostatecznie, Judy to film o gwieździe, która pod wieloma względami jest poza swoim żywiołem. „Chciałem, żeby jej makijaż wydawał się nieco nie na miejscu, jakby została złapana w niewłaściwym czasie” – mówi Woodhead. „Powrót do hollywoodzkiego glamour, kiedy kobieta nigdy nie wychodziła z domu bez pełnej twarzy”, epoce, w której swingujące lata 60. położyły kres. Temime przypomina, że ​​Garland była również amerykańską gwiazdą za granicą, reprezentując różne obyczaje kulturowe. „Naprawdę chciałem podkreślić fakt, że miała na sobie amerykańskie spodnie; w 1969 roku niewiele kobiet nosiło spodnie w Anglii” – mówi projektant.

Obaj projektanci chwalą Zellwegera jako genialnego wykonawcę i współpracownika, głęboko zaangażowanego nawet w drobne szczegóły. „Była częścią podróży tam, gdzie dotarliśmy” — mówi Woodhouse. „Jej występ sprawia, że ​​wszystko, co robię, wygląda o wiele lepiej, niż mogłoby być”.