Tory Burch Embrace Summit

Tory Burch powinien biec.

Na wyższe biuro. Jestem poważny.

Zajęcie miejsca dla orkiestry w Alice Tully Hall w Lincoln Center we wtorek rano na całodniowy szczyt zorganizowany przez Tory Burch Fundacja, w której fascynujący wachlarz polityków, aktywistów, sportowców i ikon zajęłaby się tym tematem „ambicji”, pojawiła się myśl, że Burch może mieć przed sobą kolejną karierę poza modą i filantropia. Na scenie z przedstawicielem USA Joe Kennedy III, demokrata i przywódca większości w Domu Kevin McCarthy, republikanin, ukradkiem zadała im pierwsze pytanie, które często zadaje sobie podczas wywiadu.

– Opowiedz mi, co masz na sobie – powiedział Burch.

Kongresmeni zachichotali pozytywnie. Dla przypomnienia, Burch miał na sobie sukienkę z nadrukiem. Mężczyźni byli w garniturach i krawatach.

„Właściwie to, co chciałem powiedzieć”, kontynuował Burch, „czy można zrównoważyć bycie mamą z karierą?”

Odwrócenie stołów na Kennedy'ego i McCarthy'ego z pewnością wywołało śmiech ponad 900 osób, które uczestniczyły w The Embrace Ambition Summit, ale odpowiedzi polityków – którzy twierdzą, że są kumplami z sali – pozostały równie eliptyczne i nieuchwytne jak zawsze. Rozmawiali o tym, jak powinno być i jak bardzo są sfrustrowani, że w świecie polityki trudno jest znaleźć wspólną płaszczyznę. McCarthy zacytował Winstona Churchilla (najprawdopodobniej niesłusznie), który powiedział: „Zawsze możesz liczyć na to, że Amerykanie zrobią to natychmiast po wyczerpaniu wszystkich innych możliwości”.

– Cóż, prawie jesteśmy na miejscu – odpalił Burch. „Muszę powiedzieć, że jestem osobiście wyczerpany i jestem gotowy na trochę snu”.

Następnie zwróciła się do kwestii postrzegania kobiet w polityce, powołując się na badania, które pokazały, że ludzie inaczej postrzegają ambitnych mężczyzn i ambitne kobiety. Ambitni mężczyźni są postrzegani jako asertywni i silni. Ambitne kobiety są postrzegane jako niedbające i mniej godne zaufania. Burch zapytał, czy zważywszy na to uprzedzenie, trudniej byłoby kobietom zostać wybranym. A McCarthy jakby w to wkroczył. Przyznał, że kandydatki są częściej atakowane, ale przekonywał, że to nie mężczyźni, ale kobiety. Burch błagał, żeby się różnił.

„Na pewno uważam, że kobiety są atakowane przez kobiety, ale naprawdę uważam, że są atakowane przez mężczyzn” – powiedziała.

Od tego momentu rozmowa się poprawiła, a zarówno Kennedy, jak i McCarthy wyrazili frustrację z powodu uprzedzeń, z którymi borykają się kobiety. Burch sprytnie podsumował osobistą notatkę, mówiąc publiczności na bok. Wcześniej dowiedziała się, że obaj mężczyźni lubią razem chodzić na siłownię. (McCarthy nazwał siebie „przedtem po Kennedy’ego”).

– Ćwiczycie razem – powiedział Burch. „To znaczy, że możesz połączyć ten kraj. To moja nadzieja.

W rozmowach przez cały dzień pojawiały się pewne tematy – uprzedzenia płciowe, które są zakorzenione w społeczeństwie, cnoty ambicji, gdy celem jest zniesienie postaw innych przeciwko sobie (temat gorąco dyskutowany) i jak szybko zmieniło się postrzeganie zachowań, które kiedyś postrzegano jako akceptowalne społecznie, które tak naprawdę nie były lub nie są Dziś.

Dziennikarka i dokumentalistka Perri Peltz powiedziała, że ​​gdybyś zapytał ją pięć lat temu, czy martwiła się zachowaniem swoich kolegów, powiedziałabym, że nie. Dla mnie to była tylko część DNA. Został znormalizowany”.

Margaret Atwood, autorka książki Opowieść podręcznej, mówiła o tych samych obawach, z którymi borykała się jako młoda autorka, gdy ludzie pytali, jak radziła sobie z pisaniem, jednocześnie wykonując prace domowe. „Jeśli chcesz być pisarką”, powiedziała, „rozwijaj zdrową relację z kurzymi króliczkami”.

A w jednym z najzabawniejszych momentów skrupulatnie dokładna Danica Roem, która stała się pierwszą jawnie transpłciową kobietą wygrać stanowy wyścig ustawodawczy, kiedy została wybrana do Izby Delegatów Wirginii w listopadzie, odpowiedziała na nagłówek w New York Times towarzyszący kolumnie opinii Franka Bruniego, która komplementowała jej priorytety polityczne dotyczące codzienności nad tożsamością jako kandydata („Danica Roem jest naprawdę, naprawdę nudna”), tym:

„Nie wiem, w którym momencie został transseksualistą, metalowcem, jogini, macochą, dziennikarzem, wegetarianinem nudne w amerykańskiej kulturze” – powiedziała, po czym przeszła do nudnego komentarza na temat sygnalizacji świetlnej i… opieka zdrowotna. Kochać ją.

POWIĄZANE: Danica Roem, pierwsza jawnie trans kobieta wybrana do legislatury stanowej, o swoim historycznym zwycięstwie politycznym

Ale jeśli chciałeś uzyskać idealną odpowiedź na niezaprzeczalnie seksistowskie pytania, z którymi regularnie mierzą się ambitne kobiety, nie mogłeś znaleźć lepszego orędownika niż biegaczka narciarska Lindsey Vonn, która w wieku 33 lat często czuje się traktowana tak, jakby „jestem babcią w trasie”.

Jej postawa jest taka:

„Nie przeszkadza mi, że nazywam się najstarszym, bo to oznacza, że ​​robiłem to dłużej niż ktokolwiek inny”.