Dlaczego wychodzę ze szkoły dla bezpieczeństwa broni

W lutym w Parkland na Florydzie strzelanina, w której zginęło 17 osób w liceum Marjory Stoneman Douglas, była trzecią masową strzelaniną w Stanach Zjednoczonych. w mniej niż cztery miesiące.

Ale reakcja po Parkland wyglądała inaczej niż po przeszłych tragediach. Zamiast rodziców i nauczycieli pojawiających się w wiadomościach, nastolatki — rozwścieczone swoją wrażliwością i wzmocnione przez media społecznościowe — pojawiły się jako nowi liderzy w walce o bezpieczeństwo broni. Uczniowie szkół średnich z całego kraju umiejętnie walczyli z politykami na Twitterze i organizowali wiece, strzelając do ocalałych, takich jak Emma Gonzalez wygłaszał porywające przemówienia i spotykał się z ustawodawcami na Kapitolu. Głośne przesłanie: bądźcie dorośli, abyśmy mogli być dziećmi. „Nie powinniśmy się bać, że nasza szkoła może być następną”, mówi 17-letnia Delaina, aktywistka studencka w Piedmont Hills High School w San Jose w Kalifornii.

POWIĄZANE: Jak przeszedłem przez mój pierwszy dzień po powrocie do liceum Marjory Stoneman Douglas, po strzelaninie

Miesiąc po ataku Delaina i tysiące innych uczniów w całym kraju wyszedł z klasy przez 17 minut aby upamiętnić 17 zabitych w Parkland i zażądać rządowego planu bezpieczeństwa broni, który nie sprawi, że poczują się jak cele we własnych szkołach. Tutaj liderzy studenckie mówią W stylu dlaczego wyszli. Dziś o godzinie 10:00, w 19. rocznicę masakry w Columbine High School, odbędzie się kolejna ogólnopolska strajk szkolny.

„Chociaż wielu z nas wyszło dzisiaj z ciężkimi sercami, wyjście dzisiaj było bardzo inspirujące. Wiedząc, że inne szkoły w całym kraju odeszły w solidarności ze Stonemanem Douglasem, uświadomiłam sobie, że nie jesteśmy sami, a moje pokolenie upewni się, że nastąpią zmiany.

— Amanda, 17 lat, starsza z Majorty Stoneman Douglas High School w Parkland, Floryda.

„Każda szkoła w Ameryce zachęca swoich uczniów do ducha szkoły i istnieje wiele różnych sposobów, aby to wyrazić. Pokazujemy naszego szkolnego ducha, jednocząc się, aby wywołać rozpaczliwie potrzebne zmiany i przeciwstawić się przemocy z użyciem broni. Zamordowano zbyt wiele dzieci i młodych dorosłych. Jeśli okrutne akty szkolnych strzelców nie mogą wymusić odpowiednich zmian w naszym rządzie i systemie szkolnym, to pokojowe działania uczniów w całej Ameryce muszą.

Polityczna reakcja na strzelaniny w szkołach może łatwo przerodzić się w niekończącą się debatę na temat praw amerykańskiej drugiej poprawki do poprawki. Za każdym razem, gdy dochodzi do kolejnej strzelaniny, ginie życie, podczas gdy politycy i urzędnicy zajmujący się edukacją wymyślają sposoby na zapewnienie bezpieczeństwa swoim dzieciom. W naszych szkołach trwa wojna. Dzieci wciąż tracą życie w rażących masakrach. Co jeszcze musi się wydarzyć, aby wymusić pokojową zmianę w celu ochrony uczniów? Nie musimy dawać potencjalnym szkolnym strzelcom łatwiejszego dostępu do broni, oddając ją w ręce naszych edukatorów. Przemocy nie da się rozwiązać za pomocą brutalnego rozwiązania. Ameryka musi sprawić, że nasze szkoły znów będą bezpieczne”.

— Brooke, 17 lat, starszy z Piedmont Hills High School w San Jose w Kalifornii.

„Mieszkam w Weston w stanie Connecticut, 20 minut drogi od Newtown [gdzie miała miejsce strzelanina do szkoły podstawowej w Sandy Hook]. Byłem wtedy w siódmej klasie, ale teraz jestem w ostatniej klasie. 26 uczniów przyniosło pluszowe misie, żeby reprezentowały 26 ofiar Newtown. Prawie wszystko zorganizowałem od podstaw [i wygłosiłem przemówienie:]

Nasz system ma wady życia lub śmierci. Wychodzimy dzisiaj ze szkoły, aby uhonorować uczniów, którzy nigdy nie wyszli. Miesiąc temu miała miejsce tragedia w liceum Marjory Stoneman Douglas w Parkland na Florydzie. Jedna osoba z półautomatycznym karabinem szturmowym, której nigdy nie powinien był mieć, podjęła się usuwania dusz z tej ziemi. Kula AR-15 niszczy ludzkie ciało; w przeciwieństwie do pocisku pistoletu, którego rany wejściowe i wyjściowe są liniowe i minimalne, strzał z obrzydliwie potężnej broni jest postrzępiony i bezlitośnie przedziera się przez ciało. Nikt nigdy nie miał szans. Właśnie skończyłem 18 lat – wystarczająco dużo, by kupić długą broń, ale nie na tyle, by traktować mnie poważnie. Wystarczająco młody, by zostać zastrzelonym w szkole. Kto nie przeżyje swojego pierwszego balu? Kto nie będzie mógł intonować w autobusach w drodze na mecz stanowy swojej drużyny sportowej? Kto nie będzie mógł zaśpiewać swojego syna lub córki do snu, gdy ich oczy trzepoczą do końca? Wyobraź sobie, że masz szansę na życie — wysadź muzykę w samochodzie z rękami wyciągniętymi z szyberdachu, pójdź do college'u i masz szansę być ktoś – wyobraź sobie, że wszystko to zostałoby skrócone przez kulę. Dzwonię do B.S.

Te 17 minut pozwala nam, studentom, powiedzieć naszym liderom, że nie czujemy się bezpiecznie w jednym miejscu które w żadnym wypadku nie powinny być zagrożone jakąkolwiek bronią, nie mówiąc już o półautomatycznej karabiny. Te 17 minut pozwala studentom na całym świecie, niezależnie od tego, czy jesteś republikaninem, czy demokratą, zebrać się i powiedzieć, że wystarczy”.

— Elissa, 18 lat, starsza szkoła Weston High School w Weston w stanie Connecticut.

„Było dla mnie ważne, aby moja szkoła wzięła udział w tym ogólnopolskim strajku, ponieważ była blisko domu. Mam przyjaciół, którzy chodzą na MSD. Ludzie chcieliby nas ignorować, ponieważ jesteśmy dziećmi, które najwyraźniej nic nie wiedzą lepiej, ale im więcej osób przyłączy się do tego ruchu, tym trudniej ludziom to zignorować. Byłem jednym z sześciu organizatorów, którzy uruchomili strajk dla naszej szkoły. Dni poprzedzające strajk były bardzo stresujące, ponieważ nasza szkoła zgodziła się na opuszczenie kampusu dopiero w piątek. Planowaliśmy wyjść z lub bez ich „pozwolenia”, ale pod koniec dnia udało nam się ich przekonać, aby pozwolili nam wziąć udział. Miło było, że doszliśmy do pokojowego porozumienia. Nie byłam pewna, ile osób faktycznie wyjdzie. Byłem zachwycony, gdy zapisało się 280 studentów, co stanowi ponad 50% frekwencji.

Mocno wierzę w reformę broni. Jeszcze przed strzelaniną w Parkland byłem otwarty na moje przekonanie, że druga poprawka nie jest już używana w sposób, w jaki zamierzali to nasi ojcowie założyciele. Szanuję jednak naszą konstytucję i nie wierzę, że kiedykolwiek zniesiemy Drugą Poprawkę. Faktem jest, że potrzebujemy surowszych przepisów dotyczących broni. 18-latek nie powinien być w stanie kupić broni wojennej, ale nie może kupić napoju alkoholowego. Nikt nie powinien mieć możliwości zakupu karabinów szturmowych ani magazynków o dużej pojemności. Potrzebujemy lepszej weryfikacji przeszłości. Parkland był doskonałym przykładem strzelaniny, której można było zapobiec, gdyby istniały odpowiednie przepisy. Niestety, to się powtórzy, dopóki Kongres nie zdecyduje się na uchwalenie ustaw o reformie broni. Wyjdę, zaprotestuję, zagłosuję i będę do tego czasu opowiadał się za reformą broni”.

— Ava, 18 lat, starszy z Miami Country Day School w Miami, Floryda.

„Czuję się bardzo mocno w związku z niedawną strzelaniną w Parkland i chcę wspierać ich uczniów tak bardzo, jak tylko mogę, będąc w New Jersey. Nie sądzę, aby uczniowie musieli bać się chodzenia do szkoły, a rodzice nie powinni martwić się o bezpieczeństwo swojego dziecka, gdy tam są. Byłem jednym z organizatorów tego wydarzenia i miałem pomoc kolegów z klasy w rozpowszechnianiu [tego] informacji. Odbyliśmy wiele spotkań z administratorami naszej szkoły, aby omówić najlepszy sposób na zapewnienie wszystkim bezpieczeństwa przy jednoczesnym wspieraniu sprawy. Wielu uczniów w szkole jest zainteresowanych wsparciem strajku, ale wielu obawiało się wyjścia na zewnątrz o określonej godzinie, ponieważ może to być łatwy cel. Dzięki obecności policji i szczególnej ostrożności administratorów 14 marca wielu uczniów zaczęło czuć się bezpieczniej, wychodząc. Nasza szkoła wspiera ten strajk i chce, abyśmy byli jak najbardziej bezpieczni”.

— Amanda, 18 lat, starsza z Somerville High School w Somerville, NJ

„To, co wydarzyło się w Parkland, mogło z łatwością przydarzyć się nam, a my musimy stać jako społeczność i powiedzieć, że wystarczy. Honorujemy tych, którzy zginęli i mówimy o tolerancji i życzliwości jako o szkole, ponieważ wszystko zaczyna się od nas. Jesteśmy zmianą. Zorganizowałem strajk i wziąłem kilka osób jako doradców, którzy pomogli mi zaplanować i przekazać wiadomość. Stworzyliśmy grupę na Facebooku poświęconą temu wydarzeniu, która z dnia na dzień zyskała prawie 400 członków. Chcemy otworzyć linię komunikacji na tematy zamiatane pod dywan, takie jak przemoc, wykorzystywanie seksualne, choroby psychiczne i inne. Moja szkoła bardzo mnie wspierała. Zawsze znajdą się rodzice, nauczyciele i uczniowie, którzy uważają, że to tylko bezsensowny wymówka, by wyjść z klasy, ale to wszystko inne. Na szczęście nasza administracja nie karze studentów, ponieważ zaplanowaliśmy to, aby było spokojne i pouczające.

Bezpieczeństwo broni ma ogromne znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa w naszych szkołach i społecznościach. W ciągu czterech lat, które spędziłem w DHS, mieliśmy zbyt wiele bliskich rozmów z użyciem broni, a studenci są niespokojni i przestraszeni. Zaplanowaliśmy Tydzień Aktów Życzliwości, aby spróbować kontynuować pozytywną energię związaną ze zmianami, po wyjściu z domu i w naszym codziennym życiu. Miałem zbyt wiele rozmów z dorosłymi dorosłymi, którzy mówili mi, że jestem głupią „libtardą” za planowanie tego i ja powinien „jeść kapsuły pływowe”. Jeśli ci członkowie starszego pokolenia nie mogą dawać przykładu młodzieży, musimy to zrobić my sami. Mam nadzieję, że po wyjściu wszystko pójdzie dobrze, a uczniowie dowiadują się, że ich głosy mają znaczenie i że wszystko musi się zmienić”.

— Lizzy, 18 lat, starsza z DeKalb High School w DeKalb, Ill.

„Na początku roku chłopiec w mojej szkole zmarł od strzału z broni palnej, a ta strata dotknęła wszystkich w mojej społeczności. Większość Guilford jest przeciwna przemocy z użyciem broni, ale zawsze są tacy, którzy tego nie robią. Strzelanina w Parkland uderzyła w dom, ponieważ wiemy, jak to jest, i chcemy pomóc naszej społeczności i innym, którzy zostali zepchnięci, by poczuli się oderwani od przemocy z użyciem broni. Uczestniczyłem w naszym walk[out], ponieważ chciałem pomóc w ruchu, aby powstrzymać przemoc z użyciem broni i spróbować uczynić naszą szkołę bezpieczniejszą. Dla mojej szkoły ten strajk miał pokazać rządowi, że potrzebujemy działania”.

— Megan, 17 lat, starsza z Guilford High School w Guilford, Connecticut.