Gwiazda „Marii Antoniny” Emilia Schüle o gorsetach, Diorze i jej feministycznym podejściu do francuskiej królowej

Marie Antoinette ma dużo bagażu. Jest cała sprawa „niech jedzą ciasto” – nie jest to dla niej świetny wygląd, ale mimo to niezapomniane zdanie. A pod względem krawiectwa niesławna królowa nie miała sobie równych, wyznaczając trendy w modzie, wystroju wnętrz, urodzie i sztuce w swoim czasie i przez wieki. Mimo to francuska królowa i jej charakterystyczna dekadencja z epoki rokoko miały oczywistą ciemną stronę w burzliwych latach rewolucji, które nastąpiły później.

Pomijając politykę osobistą i styl, trudno przecenić wpływ Marii Antoniny na świat. Ale przede wszystkim żyła jako panująca królowa Francji, co czyniło ją potężną kobietą wyprzedza swój czas — i dlatego jest celem projekcji, zawieszeń i niezliczonych błędne interpretacje.

Wynika z tego, że każda aktorka, która gra słynnego monarchę na ekranie, zostałaby poddana podobnej analizie. Nieuchronnie porównuje się ją do poprzednich wersji (również Sofii Coppoli dzielna i ukochana Film z 2006 roku, na przykład), podczas gdy nadal oczekuje się, że nada swój własny obrót dobrze zużytemu terytorium historycznemu. Jest też sama postać historyczna (oraz wiele obrazów, książek, sztuk teatralnych i kolekcji mody stworzonych w jej imieniu), której trzeba sprostać. To zniechęcające zadanie, ale Emilia Schüle podjęła się go całym sercem w nowej serii PBS.

„Wszyscy znają Marię Antoninę. Jest ikoną” – mówi Schüle, która wciela się w tytułową królową Maria Antonina, która oferuje świeże feministyczne spojrzenie na postać historyczną. I chociaż niemiecka aktorka zdaje sobie sprawę z presji związanej z graniem jednej z najsłynniejszych kobiet w historii, poczuła się przez nią zainspirowana, by zrobić dobrze.

„Próbowałem dać z siebie wszystko i ciężko pracować, by oddać jej sprawiedliwość” — mówi Schüle, kiedy spotkaliśmy się na Zoomie krótko po premierze serialu w USA. „Trochę wściekłem się na film Coppoli, ponieważ tak naprawdę to tylko rysy na powierzchni wszystkiego, przez co przeszła. Nie sądzę, żeby to naprawdę oddawało jej sprawiedliwość. Ona jest po prostu o wiele bardziej skomplikowana niż to”.

Oczywiście serial, który pierwotnie był streamowany w Europie i był niedawno odnowiony na drugi sezon, ma wszystkie niezbędne modowe słodycze, dworskie intrygi i bujną scenerię, które towarzyszą każdemu dobrze wykonanemu dramatowi kostiumowemu. Mimo to nie usłyszysz nic o torcie (wielu historyków twierdzi, że dauphine nigdy nie wypowiedział tej słynnej kwestii). Zamiast tego serial stara się rzucić światło na złożoną, zagubioną kobietę buntującą się przeciwko społeczeństwu, w którym się znalazła.

Ta „trauma” związana z poczuciem bycia outsiderem, rozłąką z rodziną i zmaganiem się ze swoim celem jest tym, co przyciągnęło Schüle do tej postaci. „Kiedy spojrzałam na jej traumę, naprawdę zrozumiałam, dlaczego była taką imprezowiczką, dlaczego była uzależniona od tych wszystkich ubrań, imprezowania i kart do gry” — wyjaśnia. „To wszystko było tylko odwróceniem uwagi od jej samotności. I z jej pustki. Szukała roli w życiu”.

W rzeczywistości Marie Antoinette była złożoną, skomplikowaną postacią jak każda inna, a nie tylko ładną buzią z godną pozazdroszczenia garderobą, jak często ją przedstawiano. „Gram naprawdę zbuntowaną dziewczynę, która broni się sama” — zauważa Schüle. „Ona nie chce rezygnować ze swoich potrzeb i nie rozumie głupich zasad sądu”. I to właśnie odróżnia serię PBS od jej wielu poprzedników.

The Maria Antonina obsada i ekipa filmowali na rozległych terenach Wersalu i pałacowych wnętrzach, w których faktycznie mieszkała francuska królowa, co dodało projektowi pełnego niuansów realizmu. Podkreśliło to również poczucie samotności Schüle w jej postaci. „Dzieci mogą łatwo zgubić się w takim pałacu i nie są w stanie nawiązać jakiejś intymności, bo jest cholernie duży, wiesz?”

Kostiumy zgodne z epoką, w tym gorsety, pończochy i ciężkie tkaniny, również pomogły utrwalić feministyczny wizerunek aktorki. „Naprawdę nienawidziłam gorsetów” — mówi Schüle. Ale wczuli się w postać. Dyskomfort związany z noszeniem gorsetu przez pięć miesięcy zmienił to, jak i kiedy Schüle jadła na planie i uczynił ją „tak bardzo uzależnioną od innych ludzi”, kiedy była w pełnym kostiumie – podobnie jak Maria Antonina musiała się czuć, żyjąc w dusznym francuskim sąd. „Oni naprawdę po prostu uciskali kobiety” – dodaje.

Nie było jednak tak źle, jeśli chodzi o modę na planie. Jednym z najważniejszych momentów filmowego doświadczenia Schüle była współpraca z Diorem przy tworzeniu dwóch najbardziej wystawnych sukni pokazowych, w tym „wyjątkowy dzień” spędzony w paryskim atelier domu mody. „Mam na myśli to, że oczywiście wszystkie sukienki [w serialu] były zrobione dla mnie i były piękne. Pracowały nad nimi miliony rąk, a ich stworzenie zajęło miliony godzin” — opowiada. „Ale jeśli nosisz Diora, to jest to po prostu coś zupełnie innego”.

W kilku kluczowych scenach serialu można zobaczyć dwie suknie Diora. Po pierwsze, kiedy Marie Antoinette zostaje przedstawiona ludowi Paryża wraz ze swoim przyszłym mężem, Ludwikiem XVI. Po drugie, podczas sceny, w której królowa bierze udział w swoim debiutanckim przyjęciu w miejscu, które miało stać się jej azylem pod Wersalem.

„[Sukienki] były tak piękne, obie białe, więc musieliśmy bardzo uważać, kiedy je nosiłam” — mówi Schüle o swoich doświadczeniach z noszeniem jedynych w swoim rodzaju kreacji Diora podczas kręcenia filmu. „Tym sukienkom nie wolno było dotykać ziemi, chyba że kręciliśmy film, więc zawsze za mną stała osoba, a kiedy jadłam, musiałam być całkowicie przykryta kocami”.

Po całym widowisku, wystawnych perukach i światowej klasy modzie grającej Marię Antoninę, można by się zastanawiać, czy coś z wyrafinowanego gustu jej postaci przetarło się na Schüle. „Jeśli już, to zrobiło ze mnie coś przeciwnego”, śmieje się, kiedy pytam ją o jej własny styl. „Nosiłem coś w rodzaju joggerów. Tak, spodnie dresowe przez sześć miesięcy po nakręceniu filmu”.