Jak Emily Blunt znalazła swoją moc

Emily Blunt nigdy nie zapomną nauczyciela, który pomógł zmienić sposób, w jaki prezentowała się światu. Kiedy miała 12 lat, jej nauczyciel, pan McHale, zapytał Blunta, czy rozważyłaby zrobienie ich przedstawienia klasowego. „Myślę, że to była sztuka, którą wszyscy napisaliśmy” — mówi aktorka. Dla Blunta prośba jej nauczyciela była początkowo przerażająca.

Od 6 roku życia żyła z jąkaniem. W rzeczywistości jej dziadek, wujek i kuzyn mieli wadę wymowy. „To bardzo ważne miejsce w mojej rodzinie, chociaż nikt o tym nie mówił, bo pochodzę z Angielska rodzina, w której nie rozmawia się o swoich problemach, a już na pewno nie o niepełnosprawności” – mówi Akcje. „Ludzie są naprawdę zdenerwowani, aby zaakceptować tę część siebie lub o tym mówić, przynajmniej w mojej rodzinie”.

Blunt była prześladowana za jąkanie i bała się przemawiać przed klasą. „Trudno mi było wymówić swoje imię. Unikałem rozmów, ponieważ zbyt trudno było wydobyć z nich słowa. Było mi wstyd i wstyd. I to naprawdę zamknęło mnie w klatce jako dziecko” – mówi Blunt, która gra w nim Kitty Oppenheimer 

Oppenheimera w przyszłym miesiącu u boku Cilliana Murphy'ego, Matta Damona, Roberta Downeya Jr., Florence Pugh, Ramiego Maleka, Josha Hartnetta i Kennetha Branagha.

„A kiedy mówiłam, robiłam te wielkie umysłowe gimnastyki, aby uniknąć słów, na które myślałam, że się natknę” — dodaje. „Miałem tak wiele myśli, którymi nigdy się nie podzieliłem, ponieważ byłem zbyt zawstydzony i martwiłem się, że nie wyjdą dobrze”.

Niezrażony tym pan McHale zauważył, że Blunt, która jako dziecko lubiła naśladować ludzi i wydawać różne głosy, nie jąkała się, kiedy kręciła głupie postacie. „Powiedział:„ Zrób szalony akcent i zobacz, czy mówisz płynniej ”- mówi. „Wielu aktorów, którzy się jąkają, nie jąka się, kiedy grają. To prawie tak, jakbyś miał dostęp do innej części mózgu. To jest naprawdę interesujące."

Doświadczenie związane z występem w przedstawieniu było wyzwalające dla Blunta, który wystąpił w sztuce z północno-brytyjskim akcentem. „To było surrealistyczne uczucie, gdy nie walczyłam” — wspomina. „Zwykle myślałem o każdym nadchodzącym słowie. Byłem tak zajęty tym, jak coś powiedzieć, że wszystko się skompromitowało”.

Blunt uważa McHale'a za prezent, który jej podarował, mówiąc: „Był bardzo intuicyjnym i niesamowitym nauczycielem. A dla kogoś, kto nigdy nie cierpiał na jąkanie, niezwykłe było to, że wychwycił to... To zmieniło moje życie i pozwoliło mi mówić płynnie po raz pierwszy”.

Chociaż zajęłoby jej jeszcze kilka lat, zanim zdała sobie sprawę, że aktorstwo jest jej powołaniem, Blunt odkryła, że ​​jąkanie nie definiuje jej i że lepiej sobie z tym radzi, niż myślała.

„Wspaniały nauczyciel może zmienić twoje życie” — mówi Blunt. „I najwyraźniej miał na mnie ogromny wpływ”.

Rozwijając się w wielkim stylu, Blunt nadal wywiera ogromny wpływ na życie osób jąkających się i ich rodzin. Od ponad 15 lat z pasją oddana Amerykański Instytut Jąkania (AIS). Blunt jest dumnym członkiem zarządu organizacji non-profit, która zajmuje się terapią mowy i wsparciem dla osób jąkających się w każdym wieku. W tym tygodniu była gospodarzem 17. dorocznej gali American Institute for Stuttering na 583 Park Avenue w Nowym Jorku.

Amerykański Instytut Jąkania jest szczególnie dedykowany dzieciom i dorosłym w trudnej sytuacji finansowej i oferuje im terapię bezpłatną lub po obniżonych kosztach.

„Bez tej pomocy finansowej wiele z tych osób nigdy nie miałoby dostępu do terapii ani pomocy” – mówi Blunt. „AIS stoi na stanowisku, że nikt nie powinien sam dźwigać ciężaru cierpienia. Każdy powinien mieć możliwość swobodnego wypowiadania się i wysłuchania swojego głosu”.

AIS ma również nadzieję edukować ludzi, jak podejść do terapii jąkania. Chodzi o to, aby pochylić się nad jąkaniem, zamiast próbować je zakamuflować.

„Terapia jąkania jest źle zdefiniowana i wiele osób jest leczonych bardzo źle” — wyjaśnia dyrektor wykonawczy AIS, dr Heather Grossman. „To sprawia, że ​​myślą, że ich rolą jako mówcy jest próba wyeliminowania jąkania. Ale to część tego, kim jesteś. Dlaczego miałbyś próbować ukryć coś, co jest częścią ciebie?”

Ten wzruszający wieczór obejmował podzielenie się historiami osób jąkających się, takich jak aktor i adwokat Marc Winski oraz 11-letnia Ailyn Wood. „Wydarzenie jest tak poruszające, ponieważ ludzie czują się wysłuchani” — mówi Blunt. „Miliony, miliony, miliony ludzi na całym świecie jąka się. Jednak zbyt mało ludzi mówi o jąkaniu. Nie ma na nim wystarczającego blasku”.

Tej nocy światło zostało pokazane na Honoree Philip O. Ozuah, MD, PhD, który jest prezesem i dyrektorem generalnym Montefiore Einstein Hospital. Mówił o wyraźnym jąkaniu, emigracji z Nigerii oraz o ostrych kpinach i dyskryminacji. Teraz jest uznanym w całym kraju lekarzem, nauczycielem i autorem, który kieruje najlepszym szpitalem z 10 000 lekarzy, który obsługuje miliony różnych pacjentów.

Piosenkarka Amanda Mammana, która zachwyciła publiczność, sędziów i miliony Ameryka ma talent ze swoimi piosenkami o wytrwałości (i zapewniła jej miejsce w półfinale programu), wykonała dwie swoje oryginalne piosenki.

Kluczowym elementem AIS jest samowspółczucie. Jest to również silna wartość, którą Blunt opowiada się za dwójką swoich dzieci, z którymi dzieli mąż Jan Krasiński. (W trakcie montażu filmu Blunt wyjaśnił, że nie może w nim uczestniczyć.)

„Mantrą w moim domu jest odwaga i życzliwość” – powiedziała. „Nie lubię złośliwości u ludzi. Uczę ich też tego nie lubić. Moje dzieci są naprawdę miłe i empatyczne. I jestem dumny z tej części z nich.” 

Choć Blunt kocha AIS i uwielbia rozmawiać z rodzicami i dziećmi, to uczucie jest odwzajemnione. „Emily jest jedną z nielicznych celebrytek, która nie mówi o jąkaniu w czasie przeszłym. Jest skłonna powiedzieć: „To, że już nie widzisz, jak się jąkam, nie oznacza, że ​​nie jest to częścią mojej rzeczywistości” — mówi Grossman. „Jest jej właścicielem jako częścią tego, kim jest i czuje, że to coś, z czego można być dumnym”.

Blunt wyjaśnia, że ​​obecnie ma narzędzia, które opracowała, aby pokonać jąkanie. „Zamiast myśleć o słowie, o którym wiem, że mnie potknie, myślę o następnym po nim. To pozwala mi przez to przejść – mówi. A wypowiedzenie jej imienia wciąż jest walką. „Jeśli muszę zadzwonić i ktoś mówi:„ Kto dzwoni? ”, Przygotowuję się na to, ponieważ nie ma substytutu dla twojego imienia i nie możesz go przeskoczyć. Musisz to zadeklarować. Ale myślisz: „Oto kim jestem”.

Przesłanie o wejściu w siebie było powszechne przez całą noc. Jak Amanda Mammana zaśpiewała przejmujący tekst w swojej piosence „Broken is Beautiful”: „Siła rodzi się z tych blizn / Bezcelowość jest celem / A wstydem nie jest to, kim jesteś / Ponieważ załamanie jest piękne”.