Wewnątrz ekstrawaganckiej gali Czerwonego Krzyża w Monako

71. doroczna Gala Czerwonego Krzyża w Monako, częściowo prezentowana przez Monte-Carlo Société des Bains de Mer 26 lipca, utrzymał ekstrawagancję, jakiej można oczekiwać od domu księstwa dla ponad 13 000 milionerów na metr kwadratowy Mila.

Coroczny festyn, który odbywa się w Salles des Etoiles w Monte-Carlo Sporting, świętuje i przynosi korzyści organizacji Czerwonego Krzyża w Monako, która działa od 1948 roku. Odbywa się w bogatym miejscu na świeżym powietrzu (sufit może zniknąć!), który znajduje się na Riwierze Francuskiej.

W przeciwieństwie do przeciętnej gali, bal charytatywny w Monako jest prowadzony przez dosłowną rodzinę królewską. Tak więc każdy element imprezy – od drobiazgowego wystroju po dekadenckie menu – pasuje do monarchy Monako. Nie jestem księżniczką (chociaż moje mieszkanie z jedną sypialnią w Ditmas Park można by uznać za pałac według standardów Manhattanu), ale z pewnością mogłabym przyzwyczaić się do czterodaniowych kolacji na Riwierze.

Po przyjeździe goście przechodzą przez dziewicze foyer i morze ozdobionych diamentami kobiet i mężczyzn w muszkach, a także bank najbardziej dobrze wychowanych (i dobrze ubranych) fotografów, którzy kiedykolwiek nosili odznakę prasową – wszyscy ubrani tak, aby pasowały do ​​​​czarnej sukni galowej kod.

Uczestnicy, w tym prezes Czerwonego Krzyża w Monako, H.S.H. Książę Albert II, jego żona księżniczka Charlene, performer John Legend, i legendarna piosenkarka Shirley Bassey, zostali poprowadzeni do głównej przestrzeni gali za pomocą ozdobnych aranżacji kwiatowych zaprojektowanych tak, aby przypominały fale.

Wydarzenie, o którym mowa, ma również dość długą historię. Gala inauguracyjna odbyła się w 1948 r. za prezydentury księcia Rainiera III. Dekadę później Rainier oddał kontrolę nad wydarzeniem swojej dwuletniej żonie, amerykańskiej aktorce Grace Kelly. Księżniczka Grace przewodniczyła balowi charytatywnemu przez następne 24 lata, aż do jej tragicznej śmierci w 1982 roku. Zgodnie z dekretem Kelly'ego gala pochwaliła się światowej klasy wykonawcami, w tym Ellą Fitzgerald, Josephine Baker, Frankiem Sinatrą i Tonym Bennettem. Przez lata cieszył się również gośćmi z hollywoodzkich kręgów Kelly'ego, takimi jak Elizabeth Taylor, Gregory Peck i Michael Caine.

I oczywiście księżniczka Grace rok po roku nadawała gali swój niepowtarzalny urok i równowagę.

W menu wieczoru znalazła się przystawka z kwiatu cukinii, z kawiorem i „cienka galaretka z ryb skalnych z szafranowymi słupkami”, ryba John Dory z faszerowany karczoch, stek posypany posiekaną truflą i kopulasty deser z moreli, ciasta czekoladowego, marmolady waniliowej i orzech laskowy.

POWIĄZANE: 27-letnia wnuczka Grace Kelly zaraz przeniesie ją na ekran

A jeśli samo menu nie zmusza cię do szukania biletu na przyszłoroczną galę, być może wieczorna rozrywka będzie.

Jako obywatelka urodzona w Ameryce, która właśnie obchodziła swoje 26. czwartego lipca, widziałam sporo fajerwerków pokazów, ale nigdy nie widziałem czegoś tak spektakularnego jak wystawa, która zabarwiła Riwierę w zeszły piątek wieczór. Cały pokaz był krótki – około minuty lub dwóch – ale finał był tak nieskazitelny, że pod koniec czułem się, jakbym po raz pierwszy w życiu zobaczył fajerwerki. Te 26 czwartego lipca to tylko długi czas przed przejęciem nocnego nieba w Monako.

Biorąc pod uwagę efekt fajerwerków, trudno było uwierzyć, że tego wieczoru czeka nas więcej, ale niestety John Legend był o kilka chwil od wejścia na scenę.

Zgodnie z ekstrawagancją wieczoru, setki gości, którzy zapłacili za miejsce na gali za 1200 euro (około 1334 dolarów), rozlosowali kilka ładnych mieszczańskich nagród. A Zegarek Audemars Piguet o wartości 27 700 USD znalazł się wśród nagród, podobnie jak obraz Marcello Lo Giudice (jego prace sprzedały się w Christie’s za 150 000 dolarów), inteligentny samochód i stół dla ośmiu osób podczas przyszłorocznej gali.

Oczywiście coroczne wydarzenie to coś więcej niż tylko wieczór hulanek dla najbogatszych mieszkańców Monako. Czerwony Krzyż Księstwa pomaga potrzebującym przez większą część stulecia. Tylko w zeszłym roku na projekty humanitarne organizacji, zarówno zagraniczne, jak i krajowe, wydano ponad 4 365 000 euro (około 4 852 000 dolarów).