Als ontwerpschrijver zoek, verken, registreer ik - en in sommige extreme gevallen beloof ik het geheugen - het meest transcendente stoffen, tegels en meubels die ik tegenkom op mijn reizen door showrooms en privé huizen. Allemaal voer voor een verhaal of fotoshoot. Onlangs ben ik echter begonnen met een renovatie van mijn appartement in West Village, waar ik woon met mijn man en onze 2-jarige dochter. We hadden het grote geluk (en NYC-fantasie kwam uit) om de naastgelegen woning met één slaapkamer te kopen en een muur af te breken. Het is een darmrenovatie en ik heb elk aspect van de ruimte opnieuw bedacht, van de vloerkleuren tot de keuken en badkamers. Onderweg heb ik mijn favoriete vondsten en bronnen aller tijden, en de nieuwste en meest verleidelijke producten en ontwerpen kunnen verwerken. Volg me terwijl ik de ins-en-outs van onze renovatie beschrijf en de esthetische beslissingen die ik onderweg heb genomen. Veel leesplezier!
Bijgewerkt 01 sep 2016 @ 19:00 uur
Ik heb me meer dan eens gerealiseerd dat de Britse stijl (en ontwerpen uit dat deel van de wereld) een terugkerend thema is in de renovatie. Daar is mijn liefdesaffaire met
Farrow en Ball verf, die door het hele appartement verschijnt. Dan is er natuurlijk onze Britse architect Simon Arnold (die nu, gelukkig voor ons, is geïnstalleerd in Williamsburg, Brooklyn). De inktzwarte muren waarmee we experimenteren in onze hoofdbadkamer zijn geïnspireerd op een weekend doorgebracht in Blakes in Londen. En dan zijn er nog de badinrichtingen. De kranen van het Britse bedrijf Perrin en Rowe zijn ronduit perfect, en doen me denken aan een romantisch weekend doorgebracht in, laten we zeggen, een suite bij Claridges. Bij het nastreven van die ontwerpen hier in de VS stuitte ik op het bedrijf Rohl. Ze verdelen kranen en douches (en sommige echt waanzinnig mooie boerderij en sokkel spoelbakken) van kleine Europese fabrikanten (waaronder Perrin en Rowe) die bekend staan om hun vakmanschap. De prijzen zijn hoog voor Perrin en Rowe, dus we hebben er maar op gespuugd? een set uit hun Holborn-collectie voor onze damestoilet (hieronder afgebeeld).De look is strak maar toch traditioneel. In het hoofdbad besloten we om met Michael Berman te gaan Graceline kranen (hieronder afgebeeld), een Californische ontwerper met een licht industrieel tintje aan zijn kranen en douches (en gedistribueerd door Rohl). Het ontwerp is geïnspireerd op trans-Atlantische oceaanstomers uit de jaren 1920 en 1930, die doen denken aan het oude Hollywood.
Ik ben dol op de gedurfde handgrepen met kruispatroon voor haar - het voelt volwassen maar nog steeds grillig en leuk. De gelukkige ontdekking onderweg, met deze diepe duik in de wereld van kranen, is dat de ontwerpen van Rohl net zo fantastisch zijn als de duurdere lijnen. Dus al met al een win-win situatie. Oh, en wist je dat als je naar de winkelkeuken en het badhuis gaat? Pirch, met winkels in het hele land (en meest recentelijk in de wijk Soho in Manhattan), kun je letterlijk alle kranen aanzetten en kijken of je de manier waarop ze werken leuk vindt?
Het was een soort openbaring voor ons. Ze hebben zelfs koks die pizza's uit hun ovens maken, dus je krijgt echt een idee van wat je koopt. Genie.