Het is moeilijk om te weten wat je moet denken van Claudia Conway's TikToks - waarin ze soms hectisch lijkt en haar ouders beschuldigt van misbruik - simpelweg omdat geen van haar aantijgingen is geverifieerd en het grote publiek niet in de positie is om iemand te diagnosticeren met iets.
Maar de beschuldigingen escaleerden vorige week, toen een topless foto van de 16-jarige Claudia opdook in een vloot die blijkbaar was gepost vanaf het Twitter-account van Kellyanne Conway. Claudia bevestigde dat de foto echt was in een sindsdien verwijderd TikTok. Later op de dag maakte Claudia nog een video, die haar vader op zijn eigen Twitter-account plaatste, zeggen dat ze in orde was, en dat zij en haar moeder gewoon aan het vechten waren als normale moeders en dochters doen. In haar laatste bericht Claudia zei dat ze dacht dat haar moeders account waarschijnlijk was gehackt. In stijlpogingen om de Conways te bereiken voor commentaar waren niet succesvol, hoewel Kellyanne vertelde CNBC-verslaggevers "Ik heb geen commentaar" toen hem werd gevraagd naar de foto.
Wat de feiten ook mogen zijn, deze zeer publieke opschudding leidt er natuurlijk toe dat je je afvraagt over de stereotypen die we hebben de neiging om te associëren met misbruik, versus de realiteit ervan - vooral als het gaat om moeders en emotionele misbruik maken van. De uitdrukking "kindermishandeling" roept op zichzelf beelden op van fysiek geweld, en het onderwerp emotionele mishandeling doet denken aan modewoorden die vaak worden geassocieerd met mannen, zoals narcisme en gasverlichting.
Deze onbewuste culturele associaties verdoezelen de realiteit van kindermishandeling, dat het niet altijd fysiek, dat moeders net als mannen manipulators en narcisten kunnen zijn, en dat het soms heel moeilijk is om plek.
Van moeders en dochters wordt verwacht dat ze vechten, en tot op zekere hoogte wordt van moeders zelfs verwacht dat ze passief-agressieve of overdreven kritische opmerkingen maken. Maar meestal beschouwt niemand dit als beledigend, het is gewoon, weet je, mijn moeder.
GERELATEERD: Overlevenden van huiselijk geweld helpen tijdens de coronaviruspandemie
Dr. Barbara Greenberg, een klinisch psycholoog die gespecialiseerd is in relaties tussen adolescenten en ouders, zegt "subtiele" emotionele mishandeling" is een manier waarop een moeder leed kan veroorzaken zonder het kind of de buitenwereld, het beseffen. Ze kan zich verbaal schamen - "Wat je draagt is echt walgelijk" - of minachtende opmerkingen maken over lichaamsgrootte - "Misschien moet je wachten om 10 pond af te vallen voordat je die broek draagt."
Hoewel er geen bewijs is om te suggereren dat er een verschil is in hoe moeders misbruiken dochters versus zonen, gendergerelateerde beledigingen die vrouwenhaat als wapen gebruiken, komen zeker veel voor. Het patriarchaat heeft ons geleerd dat als er één ding is waar een vrouw altijd in kan falen, het een vrouw is, en moeders weten als geen ander waar een gendergerelateerde belediging het meest zeker zal gebeuren. Generaties na generaties van steeds kleiner wordende vrouwen wier moeder hen dik noemde, kunnen dit feit bevestigen. Vrouwen schamen hun dochters ook voor elk soort wangedrag - te laat wegblijven, een neusring krijgen, wiet roken - door te voorspellen dat ze binnenkort zwanger zullen worden.
Wat buitengewoon ongebruikelijk is, zei Greenberg, is om te zien hoe een moeder een dochter seksueel te schande maakt door een ongepaste foto op internet te plaatsen. 'Dat ben ik alleen nog nooit tegengekomen', zei ze. "Het is meer kenmerkend voor een peer-to-peer-relatie." (Hoewel ze gelooft dat haar moeder is gehackt, zei Claudia eerder in haar: nu verwijderde video dat ze vermoedde dat haar moeder de foto had bewaard "om op een dag tegen mij te gebruiken.") In stijl heeft geen van de Conway-familieleden kunnen bereiken voor commentaar.
Emotionele mishandeling kan natuurlijk ook de vorm aannemen van luide of agressieve berisping, cultureel getypeerd door een boze, woedende vader. "Elke ouder verliest zijn kalmte en zegt onderweg gemene dingen en heeft er dan spijt van", zei Greenberg. "Maar als het een chronisch patroon is, is het duidelijk als een probleem bestempeld."
In een van de meer verontrustende video's die Claudia op haar TikTok plaatste, knipte ze verschillende korte clips samen die leken te laten zien Kellyanne berispte haar, noemde haar een "bitch" en zei: "Je hebt geluk dat je moeder pro-life is", en sloeg haar op een gegeven moment punt. Die scènes zijn niet onafhankelijk geverifieerd.
Het is gevaarlijk om aannames van deze omvang uitsluitend op sociale media te baseren, maar op het eerste gezicht is het beeld van misbruik dat de video illustreert, een weerspiegeling van wat Overlevenden van kindermishandeling melden zelf ervaren.
"De video's van Claudia Conway herinneren me precies aan de manier waarop mijn ex-stiefvader 18 jaar tegen me sprak. Twaalf jaar later begin ik net dat trauma te ontrafelen", schreef een persoon op Twitteren.
Emotioneel en psychologisch misbruik kan verschillende vormen aannemen, maar gaat vaak gepaard met specifieke manipulatietactieken zoals gaslighting of isolatie. Hoewel de samenleving net beter begint te begrijpen hoe deze tactieken werken, worden ze zelden besproken in de context van kindermishandeling. Maar emotioneel beledigende mensen zullen hetzelfde soort gedrag vertonen, ongeacht de aard van de relatie. Dus terwijl een romantische partner isolatie kan gebruiken om hun partner gescheiden te houden van hun vrienden of familie, kan een gewelddadige ouder een kind verbieden om familiezaken te bespreken met iemand buiten de huishouden.
Een klassiek voorbeeld van gaslighting - waarbij een misbruiker ervoor zorgt dat een slachtoffer aan zijn eigen realiteit twijfelt - vaak geciteerd door professionals is van een vreemdgaande partner die een vrouw "gek" noemt omdat ze hen verdenkt van ontrouw. Het woord "gek" zorgt al voor een goed ingestudeerde genderdynamiek - mannen hebben vrouwen beschuldigd van krankzinnigheid als middel eeuwenlang controle en straf – maar manipulatieve vriendjes hebben de markt niet in het nauw gedreven gasverlichting.
Een moeder die deze tactiek toepast, kan zinnen gebruiken als: "Ik ken jou beter dan jij jezelf", waardoor een kind gaat twijfelen aan zijn zelfgevoel en gevoelens. Een afwezige ouder die meer geïnteresseerd is in zijn eigen werk of sociale leven, kan de aandachtsverzoeken van zijn kind afwijzen door erop te staan: "Ik doe alles voor je", zei Greenberg. "Dat klinkt als een schuldgevoel, maar het is ook gaslicht als de ouders niet bereikbaar zijn." Het maakt de kind denkt dat hun ouder hen negeert om voor hen te zorgen, waardoor hun echte gevoelens van verwaarlozen.
VERWANT: 10 tekenen van een giftige relatie
Emotioneel misbruik wordt ook vaak geassocieerd met narcisme, een ander kenmerk dat het vaakst wordt toegeschreven aan mannen, terwijl vrouwen vaker als slachtoffer worden beschouwd. "Er zijn genoeg narcistische moeders. Ze richten veel schade aan omdat ze kinderen hebben die opgroeien met het gevoel dat ze niet goed zijn', zei Greenberg. "En de reden waarom deze ouders hun kinderen zo naar beneden halen, is omdat deze kinderen een weerspiegeling van hen zijn, en dat maakt hen woedend dat hun kinderen niet de beste zijn."
Mannen worden ook vaker geassocieerd met het tweede 'onder de radar'-type misbruik dat Greenberg noemt: emotionele verwaarlozing. Bijvoorbeeld: "Een kind komt elke dag thuis van school, duidelijk overstuur en begint slaapproblemen te krijgen. En de ouder negeert het en vraagt er niet naar." Cue leidde vader even af terwijl hij opkeek van zijn krant. Greenberg benadrukte dat ze niet verwijst naar het soort verwaarlozing waarbij een ouder niet kan eten en kleden hun kind, ze heeft het over een gebrek aan nieuwsgierigheid en emotionele steun die elk kind nodig heeft van zijn ouders.
Het is niet zo dat de samenleving niet gelooft dat moeders net zo beledigend kunnen zijn als vaders, het is dat we de specifieke aard van misbruik associëren met mannelijk gedrag. Wat er ook gaande is in het huis van Conway, wat de relatie tussen Claudia en haar moeder en haar vader ook is, haar berichten zijn een duidelijke rode vlag. Ze zijn ook een kans om nader te kijken naar de kindermishandeling die we zien en de kindermishandeling die we missen.