In het tijdperk van app-gebaseerde dating en alles met hashtags, relatie worstelt kan zo vaak worden samengevat in een enkel, tijdgeestig modewoord: ghosting, broodkruimels, en Gatsby-ing, Oh mijn. Elk is op zijn eigen speciale manier stressvol, maar meestal zijn ze geboren uit een menselijke behoefte om koste wat kost ongemakkelijke gesprekken of confrontaties te vermijden. Er is echter één methode die op zoek gaat naar het onhandige - het ruikt het kleinste gevoel van onzekerheid en grijpt zich vast, voedt zich als een bloedzuiger op zijn prooi - en het bestaat al eeuwen. Dat zou natuurlijk te verwaarlozen zijn.
Een lelijk woord voor een lelijkere praktijk, negeren houdt in wezen in dat je iemand een compliment geeft dat draagt daarmee de verborgen boodschap dat je vindt dat ze je goedkeuring zouden moeten zoeken - en je weet niet zo zeker of ze het verdienen het. Het is de reverse-engineering van een dating-"competitie" ter plekke en zegt: "Je zit niet in de mijne. Maar je moet ernaar streven dat te zijn.”
Dit is mij een keer overkomen, op een date waarvan ik anders dacht dat het perfect was. We waren aan het drinken onder de zonsondergang, net als in de films, toen het hele ding werd getorpedeerd met één zielverpletterende opmerking. 'Mensen met interessante levens trekken mensen aan met minder interessante levens', zei mijn date arrogant. We hadden het tegenwoordig hypothetisch over de staat van daten, maar deze opmerking voelde beslist minder hypothetisch aan.
Hij was 30 en ik net 22. Hij was wijs en zeker van zichzelf, terwijl ik heel weinig idee had van wie ik was of wat mijn toekomst in petto had. Als ik buitengewoon genereus ben, kan ik zeggen dat er een kans is dat hij dacht dat hij mij een nuttig levensadvies gaf, van de andere kant van de 25. Hoe dan ook, zijn boodschap was duidelijk: "I'm out of your league."
Dat plantte een zaadje dat heel moeilijk te ontwortelen is. l deed denk dat hij interessant was. Daarom wilde ik hem in de eerste plaats daten. Had ik een fout gemaakt door verder te reiken dan mijn positie in het leven? Was ik saai en verdiende ik hete dates niet onder een oranje hemel? Het was alsof het imposter-syndroom voor mijn liefdesleven was gekomen en plotseling voelde ik me catastrofaal niet-speciaal.
GERELATEERD: De onhandige fase halverwege de jaren dertig waar niemand je over vertelt
Natuurlijk bevond hij zich niet letterlijk op hoger gelegen grond, maar het kwaad was geschied. Onze ongelijksoortige competities waren toegepast. Toen ik mijn vrienden hierover vertelde, hadden velen soortgelijke ervaringen om te delen. "Een man [zag ooit] mijn cijfer op een papier en zei dat hij geschokt en onder de indruk was dat ik het zo goed deed", vertelde Cecelia Bowman, een afgestudeerde studente in Zuid-Afrika. "Ik denk dat het bedoeld was als een compliment, maar het was zo neerbuigend en gaf me een heel klein gevoel", zegt ze.
Shelly*, 22, had deze ervaring op een tweede date, net zoals zij en de man die ze zag verbonden door een gedeelde liefde voor koffie. “Hij verwees naar pseudowetenschappelijke bullshit over hoe te veel koffie drinken je borsten kleiner kan maken. Ik heb al kleine borsten, en daar ben ik helemaal in orde mee, maar het was een heel vreemde manier om daar de aandacht op te vestigen en me een slecht gevoel te geven", zegt ze. Door te verwijzen naar een voor de hand liggend kenmerk van haar als een bijwerking of fout, vestigde hij dominantie. Hij vestigde competities: normaal was ze niet zijn type; ze zou harder moeten werken om goed genoeg voor hem te zijn. Zo kreeg ze het gevoel dat hij de vangst was. Negeren "werkte" duidelijk voor hem - maar is het allemaal nog steeds totale B.S.?
Wat zijn datingcompetities eigenlijk?
Moderne dating heeft het gemakkelijker dan ooit gemaakt om gegevenspunten te vinden en op te sommen die onze romantische vooruitzichten kwantificeren en waarde toekennen. Een beetje speuren op LinkedIn lost vragen op over rijkdom en opleiding; Facebook en Instagram vullen de gaten in uiterlijk en sociale status op. En ergens in de ketel met alles wat een "competitie" is. Daten op basis van een competitiesysteem is simpelweg het noteren van deze gegevens, waardoor een oordeelsvraag over hoe het zich verhoudt tot het uwe, en het resultaat gebruiken om te informeren hoe u anderen behandelt die mogelijk geïnteresseerd zijn in jou. Zo gezegd, het is duidelijk: het is elitair. Het is onbeleefd. Het geheel is achterhaald en klassiek en oppervlakkig. Maar ook, volgens Rachel Sussman, LCSW, een in New York City gevestigde therapeut en relatie-expert, "Het is normaal."
“Ik heb vergelijkingen gehoord over beroepen, hoeveel geld iemand verdient, waar ze zijn gaan studeren, hoe lang ze zijn, hoeveel ze wegen; dit zijn de manieren waarop ons kleine computerbrein altijd dingen opsomt', zegt ze. En hoewel ze niet heeft gemerkt dat haar klanten ronduit zeggen dat iemand buiten hun klasse is ("omdat dat zo slecht klinkt"), is ze het ermee eens dat dit soort classificatie springlevend is.
"Ik denk dat het belangrijk is om, als je iemand via een app ontmoet, te beslissen of je denkt dat ze hot zijn of niet", zegt ze. Haar cliënten hebben het gehad over dat beslissende moment en vroegen zich af: "Zien ze het gevoel alsof ze met deze persoon willen pronken?"
We kunnen de hele dag discussiëren over de vraag of er objectieve verdeeldheid bestaat tussen mensen die het voor hen "oké" maken om met elkaar te daten; of maak de een een prijs en de ander de strever. Maar kijkend naar de popcultuur, zijn competities absoluut een 'ding'. En ze worden meestal gunstig gepresenteerd.
De trope van niet-overeenkomende geliefden speelt zich al tientallen jaren in de media af; van de klassieker Mijn schone dame tot Titanic's iconische Jack and Rose, de hele Molly Ringwald-canon en meer dan een paar Disney-verhalen. Deze relaties tussen twee mensen van ongelijke sociale basis lijken voorbestemd te mislukken, en daarom steunen we ze tegen alle verwachtingen in (groei gewoon die benen, Ariel - je kunt het!). Dan gaan we mee op de pijnlijke reis terwijl ze worstelen om iets op te bouwen dat lijkt op een succesvolle relatie uit zo'n mismatch, zoals in de toepasselijk getitelde rom-com uit 2010 Ze is uit mijn competitie. We willen geloven dat er voor alles niveaus zijn, en dat geldt ook voor de mensen met wie we uitgaan.
"Ik denk dat competities in het algemeen bestaan, en dat mensen die zichzelf ervan overtuigen dat ze helemaal niet bestaan, zichzelf een slechte dienst bewijzen", zegt Heather Canon, 24. “Ik beschouw alle eigenschappen die een persoon inbrengt in een potentiële relatie, in relatie tot zowel hun ‘concurrentie’ als hun mogelijke matchen.” Meten hoe je concurreert met mensen van je eigen kaliber (voor een date of partner) is een kernprincipe van de competitie daten. Bovendien is het niet sexy. Het is net als sollicitatiegesprekken.
GERELATEERD: Relatie rode vlaggen die je waarschijnlijk mist, volgens een echtscheidingsadvocaat
Terugkijkend op haar eigen datingleven, zegt Cecilia Bowman, de afstudeerstudent, dat ze op competities heeft vertrouwd als een manier om wat macht te grijpen in haar eerdere relaties. "Als ik terugkijk, ga ik doelbewust 'af' als het om intellect gaat", zegt ze. “Ik wil de slimmere persoon in een relatie zijn. Ik denk dat ik daarom de neiging heb om voor jongere jongens te gaan; het is bijna een manier om er zeker van te zijn dat ik de meer volwassen, 'samen' persoon in de relatie zal zijn, en daarom meer controle heb, denk ik.'
Machtsdynamiek staat vaak centraal in dit soort denken, en hoewel er geen gebrek is aan verklaringen voor de manieren waarop mannen kunnen hebben - en misbruik — macht over vrouwen, dit specifieke samenspel is niet gendergerelateerd. Het is niet eens specifiek voor hetero-partnerschappen.
Joel Caban, een 31-jarige analist van bedrijfssystemen, reflecteert over deze kwestie: "Op homo-datingprofielen is er een zeer blootgesteld 'kastensysteem', als je wilt. Aannames volgen dat [mannelijk] beter is dan [vrouwelijk], gespierd of gespierd heeft de voorkeur boven vet, enzovoort. Ras kan ook in deze vergelijking niet worden genegeerd.
Hij heeft "voorkeuren" zoals deze duidelijk beschreven in apps zoals Grindr, waar de eens satirische en meme-status RuPaul's Drag Race verwijzing - “Geen vrouwen, vetten of Aziaten” — is een alledaags en sociaal geaccepteerd onderdeel van gebruikersprofielen geworden. Afgezien van schadelijk, beledigend en ronduit onbeschoft, is dit misschien niet eens legaal. NBC gemeld eerder dit jaar dat er een class action-zaak was aangespannen tegen de dating-app vanwege die "geen Aziaten"-taal.
“Ik denk niet dat ik onaantrekkelijk ben. Ik ben opgeleid, heb een goede baan, [ben] veel gereisd, meertalig... Maar ik heb ingebouwde onzekerheden dat ik niet 'masc' genoeg ben, of dat mijn lichaam er niet [op een bepaalde] manier uitziet', zegt Caban. En hij voelt zich waarschijnlijk zo omdat hem letterlijk zoveel is verteld, terwijl hij probeert een date te krijgen.
VERWANTE VIDEO: Hoe u de vonk in uw relatie opnieuw kunt ontsteken
Is dit geen onzin?
Weet je nog die dag in 2017 toen internet dat ontdekte Chris Evans en Jenny Slate waren aan het daten (de eerste keer), en de consensus was volslagen ongeloof dat een superheld zou zijn met, wat, een korte persoon met krullend haar die een begaafde en hilarische actrice is? Op basis van de vuurstorm op sociale media die volgde, werd het duidelijk dat het voor velen ondoorgrondelijk was mensen die iemand die ze ongelooflijk hot vinden en iemand die ze normaal vinden, zou kiezen om te zijn samen. Waarom is dat? Is het een uitdaging voor hoe we onze eigenwaarde meten en met wie we denken dat we in aanmerking komen tot nu toe?
Je hoeft alleen maar met iemand te praten die een beetje te veel in competities gelooft om het idee uit elkaar te zien vallen. Een 27-jarige financiële man, die we Matt* zullen noemen, geeft toe dat hij constant in de war is door stellen die verschijnen fysiek niet bij elkaar passen: "Ik zie zoveel jongens die niet in goede vorm zijn met deze redelijk aantrekkelijke vrouwen of erg heet Dames. Die man moet geld hebben, zeg ik meestal tegen mezelf.”
Maar dan is er een wending: "Ik ging uit met een heel mooi meisje dat erg volwassen leek, ook al was ze een paar jaar jonger dan ik", herinnert Matt zich. “Eerst dacht ik dat ze misschien niet in mijn klasse was, maar al snel besefte ik dat ik eruit was haar league na een paar dates. Ze was niet zo volwassen als ze eerst leek, en daarna deed haar uiterlijk er niet meer toe.” Dat klinkt verwarrend! Wie is objectief "beter" in dit scenario?
GERELATEERD: Wat het betekent als een man niet op je afkomt
"Ik denk dat een deel van het probleem is - luister, niemand van ons is echt op de hoogte van de statistieken, maar ik denk dat alle jongens de neiging hebben om te denken als je Ik heb wat haar op je hoofd en wat geld in je zak, daten met mooie vrouwen in New York is als vissen in een ton schieten,” Sussman zegt. "Ik heb jongens gezien waarvan ik denk dat er niet zoveel aan de hand is, die denken dat ze hebben" dusveel aan de hand; die met een leuk meisje aan het daten zijn, maar ze denken dat dat niet genoeg voor hen is.”
Daarin ligt de kwetsbaarheid van competitiedating. Iemand kan op papier je perfecte match zijn, maar als er geen vonk is, zul je het niet leuk vinden om bij hen te zijn. Misschien was de mooie date van Matt een doelstelling van 10 op 10 op basis van welk archaïsch waardesysteem hij ook gewend was te gebruiken. Maar uiteindelijk was ze niet wat hij wilde, wat hij pas besefte nadat hij haar begon te leren kennen. Of misschien, zoals Sussman vermoedt, beoordeelt hij haar (en zichzelf) om te beginnen tegen de verkeerde reeks eigenschappen.
Wanneer je iemand uitsluit op basis van de waargenomen competitiestatus, zegt ze: "je leert ze niet echt kennen of leer sommige van hun meer stealth-kwaliteiten kennen - want wat waar je mee leidt en wat eronder zit, kunnen heel verschillende dingen zijn, en het duurt echt lang om iemand te leren kennen en verliefd op hem te worden.” Alle kansen afsnijden bij de hoofd kan een verdedigingsmechanisme zijn, terug naar gewoon oude negering: als je iemand anders het gevoel geeft minderwaardig te zijn, bescherm je jezelf tegen de pijn die ze kunnen veroorzaken in het geval dat ze afwijzen jij. Hoe dan ook, jullie lopen allebei de potentiële verbinding mis.
Voor mij is iedereen die ik ooit echt leuk vond, of liefhad, samengesteld uit een constellatie van verschillende eigenschappen en attributen die veel minder tastbaar zijn dan die ik had kunnen schrappen uit hun cv en een late-night social media diepe duik. "Wat ervoor zorgt dat je voor de ene persoon over de andere valt, is zo mysterieus en etherisch dat het is" contraproductief om het in termen van concurrentie te zien”, zegt Francesca Hogi, een liefde in Californië en levenscoach. "Iemand is voor jou of ze zijn niet voor jou." In een wereld waar een succesvolle, mooie en volleerde actrice getrouwd wat gember en maakte de wereld bezwijmd, is het duidelijk dat er geen reden is om verouderde sociale constructies te laten bepalen van wie we houden. (Of is het Harry die uit Meghan's competitie zou moeten vallen? Hoe dan ook, we moeten stoppen.)
Het is misschien geruststellend om te denken dat er iemand is wiens datingvereisten perfect aansluiten bij de onze, en we hoeven ze alleen maar te vinden, maar wat iemand 'voor' ons maakt, is nooit zo precies precies - zaken van het hart nooit zijn. En als de koninklijke familie aan boord kan komen met het zeer moderne vooruitzicht om buiten iemands belastingschijf en titel te daten, kan de rest van ons dat ook. Ze zijn tenslotte misschien wel de meest speciale mensen van allemaal.
Uiteindelijk, of we het nu hebben over het handhaven van je normen, competities, negging of teruggaan naar ghosting, het is belangrijk om in gedachten te houden dat je alleen je eigen gedrag kunt beheersen. Zelfs als je boven alles bent uitgestegen, gedragen veel mensen zich nog steeds alsof competities volledig echt zijn, potentiële datums kunnen worden beoordeeld op een 10-puntsschaal en iedereen die niet op hun niveau is, is het niet waard om na te streven.
Ze kunnen dit nog steeds gebruiken om je pijn te doen, of je een onbekwaam gevoel te geven, en dat is klote. Maar het heeft wel het voordeel om je precies te vertellen wat voor soort persoon zij zijn - en dat is iemand die je absoluut niet hoeft mee te nemen naar 2019.
*Namen zijn gewijzigd of achternamen zijn weggelaten.