Volg chef-kok en schrijfster Sophia Roe op Instagram en je zult snel merken dat alles wat ze doet doordrenkt is met een aanstekelijke, meedogenloze passie. Of het nu gaat om het delen van een nieuw recept, het bespreken van haar liefde voor paddenstoelen of het praten over voedselrechtvaardigheid, Roe komt naar de tafel klaar om in te graven. (Ja, de woordspeling is bedoeld.) Her Vice tv-programma Tegenruimte, die Roe host en produceert, gebruikt haar vaardigheden als verhalenverteller om alles te behandelen, van wereldwijde keukens tot systemisch racisme, en heeft haar een Emmy-nominatie voor uitstekende culinaire gastheer.
Eten is de lens waardoor Roe de wereld ziet, en de wereld - inclusief high fashion - let op wat ze uitstraalt. Dit jaar werd Roe geselecteerd als een van de 10 chef-koks om te helpen bij het maken en plannen van het dinermenu voor de Met Gala, die volledig plantaardig was (oke, ja, sommige aanwezigen waren nog niet klaar voor het vegetarische tarief). Ze mocht ook aanwezig zijn en verblufte op de rode loper in een disco-geïnspireerde, custom
Halston kaftanjurk van orchidee degradé over een onderjurk van scuba-neopreen. Dus Dat was even.Sophia Roe
| Krediet: Jess Farran
Ambitieus als ze lijkt deel te nemen aan het grote avondje uit van de mode, Roe's benadering van eten is rechttoe rechtaan, oprecht en altijd benaderbaar. En hoewel ze bijna 340.000 Instagram-volgers heeft, voelt ze zich door haar connectie met koken en gemeenschap als een vriend die je net heeft uitgenodigd voor een geweldige maaltijd. We spraken met Roe, een gecertificeerde Badass Woman, over hoe haar verleden haar werk als chef-kok informeert, hoe vreugde een onderdeel is van alles wat ze doet en wat schimmels zo leuk maakt.
Je werk als chef-kok, schrijver en tv-presentator is diep geworteld in sociale rechtvaardigheid, activisme en onderwijs over voedselgelijkheid en toegang. Hoeveel hiervan komt uit persoonlijke ervaring?
Ik was een schoolverlater en ik had gewoon een baan nodig. Ik heb eten nooit echt gezien als een plek waar ik een echte carrière zou kunnen hebben, omdat ik mezelf er gewoon nooit in zag. Weet je, ik zag Ina Garten. Ik begreep niet dat je als beroep kok kon worden. Maar ik wist dat ik heel veel trauma had, en toen ik in een restaurant werkte, dacht ik: "Oh, wauw; dit is omgaan. Ik voel me eigenlijk heel goed om dit te doen. Misschien zie ik mezelf er niet in, maar ik vind het wel leuk hoe ik me erin voel."
Dus als mensen vragen naar eten, en wat ik er zo lekker aan vind, dan krijg ik alleen maar volle buiken. Ja, koken voelt goed. Ja, het voelt geweldig om mensen voor te lichten over sociale rechtvaardigheid. Ik hou daarvan. Maar het beste voelt als er niet wordt gepraat en iedereen gewoon aan het eten is. Dat is mijn favoriete ding ooit.
Ik denk dat dat echt terug te voeren is op mijn relatie met honger. En dat is echt waarom dit spul zo belangrijk is. We gebruiken graag termen als 'voedselonzekerheid' of 'gebrek aan toegang tot voedsel'. En die gebruik ik omdat ik wil dat mensen begrijpen wat ik zeg, maar waar we het echt over hebben is honger. Die term moeten we dus echt gebruiken. We hebben het eigenlijk over mensen die hongerig naar bed gaan. Laten we er zo over nadenken.
Is eten voor jou een manier om deze gesprekken met mensen aan te gaan?
Oh ja, het is de in. Als ik veel mensen zie praten over voedselonzekerheid of toegang tot voedsel, zie ik het niet echt geweven door de lens van honger. En ik denk dat dat is waar we moeten rondhangen. Je moet er alleen voor zorgen dat iedereen en alles bij deze gesprekken wordt betrokken. Ik denk dat we ons allemaal de nuance en complexiteit van deze gesprekken moeten veroorloven. En veel dingen kunnen kloppen. Het kan goed voor je zijn om veganist te zijn en te geloven dat dat je helpt de planeet te redden, en het kan ook goed zijn voor iemand in Jemen om koemelk te drinken of kamelen te boeren. Al die dingen kunnen kloppen.
Of je nu kookt of praat over deze genuanceerde onderwerpen, je werk lijkt altijd doordrenkt met zoveel vreugde.
Oh, man, het is zo vrolijk. Ik denk dat het komt omdat ik weet hoe het is om honger te hebben. De vreugde voor mij als ik voor mensen kook, is zoiets als: 'Oh mijn God, eet alles! Eet elk stukje ervan.' Dit is mijn werk. Ik heb het gevoel dat ik hier in alle opzichten voor bestemd was.
Je passie voor paddenstoelen is vooral vreugdevol.
Ik sta erom bekend dat ik op paddenstoelenjacht ga, dat is wanneer je eropuit gaat om paddenstoelen te plukken en je eet ze niet op, je bestudeert ze gewoon. Dat is mijn favoriete ding. Voor mij is het een vredig iets. Je bent misschien de enige die die paddenstoel ziet. Dat is misschien wel de magie ervan. Het is misschien niet bedoeld voor jou om te eten. Het is alleen bedoeld voor jou om te waarderen en te genieten.
Jouw werk als gastheer en producer op Vice's Tegenruimte is echt waar we eten zien als vreugde, gemeenschap en activisme samenkomen. Komt er een tweede seizoen?
Ja; we hebben zoveel geluk, we zitten midden in het maken van het, en we komen eraan om genomineerd te worden voor een Emmy. Dit seizoen is een uitdaging omdat we over het klimaat moeten praten op een manier waar mensen zich misschien niet goed bij voelen. We moeten echt kijken naar ons verbruik en waar het vandaan komt.
Hoe ziet de wijkzorg er voor jou uit?
Als mensen vragen: 'Wat kan ik voor mijn gemeenschap doen?' Ik zeg, je kunt beginnen met eigen vermogen. Je kunt vragen. U kunt uw gemeente leren kennen. Hoe heten je buren? Kent u ze? Weet je wat ze doen? Daar word ik het meest door geïnspireerd: de mensen direct om me heen. Ze leiden echt de leiding als ik overweeg om ja of nee te zeggen tegen een klus. Als het niet iets lijkt dat mijn gemeenschap ten goede zou kunnen komen, dan zal het mij waarschijnlijk ook niet ten goede komen.