Nowa powieść Stacey Abrams dowodzi, że polityka jest daleka od jej jedynego planu

W marcu Kongres uchwalił amerykański plan ratunkowy administracji Bidena, historyczny projekt ustawy stymulacyjnej o wartości 1,9 biliona dolarów, w odpowiedzi na dewastację gospodarczą pandemii COVID-19. Wśród wielu inicjatyw przyznał 1400 USD osobom zarabiającym poniżej 75 000 USD rocznie, a wraz z Child Tax Credit podniósł około 5,5 miliona dzieci z biedy. Nie jest przesadą stwierdzenie, że bez ochrony wyborców i wysiłków rejestracyjnych Stacey Abrams w Gruzji nie doszłoby do tego. Jej organizacja Fair Fight pomogła zmienić Georgię na niebieski i wysłała ks. Raphael Warnock i Jon Ossoff, po bliskim spotkaniu, do Kongresu. To oczywiście dał Demokratom kontrolę nad Senatem i prostą zdolność, po latach blokowania, do załatwiania spraw.

Była prawniczka ds. podatków, która stała się działaczką na rzecz praw wyborczych, słusznie Abrams została ogłoszona zarówno symbolem, jak i zbawcą demokracji (w lutym była nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla). I chociaż docenia pochwały („Mam duże uznanie za to, że jestem wystarczająco mądra, by zatrudniać naprawdę mądrych ludzi”), szybko podkreśla, że ​​jest kimś więcej niż politykiem. Priorytetyzacja pełnego życia — i próba uzyskania

Laura Brązowa: Po pierwsze, chcę powiedzieć, że ta sesja jest piękna. Kiedy jesteś fotografowany, zawsze jest bardzo pełen czci — czasami w pelerynie, prawie tak, jakbyś był głową statku. Jak nazwałby się statek Stacey Abrams?

FUNT: Cóż, zawsze patrzyłeś w przyszłość. Przeczytałem, że mając 18 lat stworzyłeś arkusz kalkulacyjny swojego życia na następne 40 lat. Czy nadal masz do niego dostęp?

SA: Właściwie kopiuję poprzednią iterację, więc wiem, co myślałem, że będę robił. Następnie aktualizuję go o miejsce, w którym się znalazłem i momenty, w których musiałem dokonać zmian. Na przykład, kiedy zdecydowałem, że nie chcę kandydować na burmistrza [Atlanty], musiałem przeorganizować kilka rzeczy.

SA: W 2018 roku. Nie dostałem tam wielkiej pracy [Abrams przegrał kontrowersyjny wyścig gubernatora Georgii z Brianem Kempem], więc musiałem pomyśleć o tym, co zamierzam zrobić dalej. Tak naprawdę nie chodzi tylko o kamienie milowe, ale o wielkie rzeczy, które chcę zrobić i o to, co musi się wydarzyć pomiędzy nimi, aby były możliwe. Kiedy nie zostałem gubernatorem w 2018 roku, zmieniło to to, co zamierzałem robić przez następne cztery lata. ja stworzyłem Uczciwa walka, Uczciwe hrabia, a Projekt Południowego Postępu Gospodarczego [SEAP].

SA: Mam. Moi bracia i siostry powiedzą wam, że jeśli przydzielono nam pracę w naszej rodzinie, moja najstarsza siostra jest kapitanem, używając analogii ze statkiem. Od zawsze zajmowałem się finansami i logistyką. Moja siostra Leslie jest dyrektorem rejsu, a młodsza trójka to załoga. Robią to, co im każą. Ale staram się przemyśleć, co musimy zrobić.

FUNT: Najważniejszą wiadomością w tej chwili jest ustawa Kempa o „zmiażdżeniu głosów”, którą tak wielu nazywa Jim Crow 2.0. Jakie to uczucie, kiedy zrobiłeś tak wiele, by wyłonić senatorów Warnocka i Ossoffa? Czy czujesz się jak dwa kroki do przodu, jeden krok do tyłu?

SA: Nie było to nieoczekiwane. Jeśli spojrzeć na wywiady, które udzielałem zaraz po listopadowych wyborach, a potem po styczniowych wyborach [w Gruzji], było jasne, że to była ich jedyna ucieczka. Jeśli słyszałeś ich witriol, chodziło o zmiany w prawie. Te zmiany, które zostały wymuszone procesami sądowymi przez organizacje, w tym moje, sprawiły, że radziły sobie lepiej i pozwoliły głosować większej liczbie osób. A więc kiedy to działa, kiedy ludzie mogą głosować, dokonują różnych wyborów. Domyślnym zachowaniem [Kempa i jego sojuszników] jest powstrzymanie ludzi przed głosowaniem, a nie ulepszanie ich oferty.

FUNT: Wiedziałeś, że to nadchodzi, ale w dniu, w którym rozpoczęto działanie, jak się czułeś?

SA: Dorastałem jako Czarny Demokrata na Południu, więc nie ma zbyt wielu niespodzianek ani emocji, które wynikają ze złego zachowania. Powiem, że była ulga i duma, że ​​praca, którą wykonaliśmy, faktycznie zablokowała niektóre z najbardziej rażących czynów. Choć jest to złe, w rzeczywistości zamierzali gorzej. Dzięki pracy Fair Fight i pracy innych organizacji byliśmy w stanie powstrzymać wiele zła. Ale nie wszystko, i to właśnie trafiło na stronę [rachunku] SB 202. I wiesz, jestem zły. A ta złość jest ciągłym cichym buczeniem, ponieważ wiem, że ich intencje nigdy nie są dobre. Chodzi o zmiażdżenie — używając twojego języka — innego obywatela, aby wzmocnić jego władzę. Jako ktoś, kto wychował się szanując prawo do głosowania, jestem tym zdezorientowany. Myślę, że gdybyś po prostu wykonał lepszą pracę, ludzie prawdopodobnie zagłosowaliby na ciebie. Zawsze denerwują mnie ci, którzy wolą oszukiwać niż pracować.

SA: Niewiele mam mu do powiedzenia. Kiedy prowadził te reklamy w swojej szkole podstawowej i zasygnalizował, że nie ma szacunku dla społeczności kolorowych lub potrzeby innych, a kiedy wymachiwał bronią i zdehumanizował część ludności, powiedział nam, kim jest. Zniechęcało mnie to, że znałem Briana wcześniej, a on i ja pracowaliśmy razem z powodzeniem nad czymś. W rzeczywistości powiedziałem mu o Projekcie Nowa Georgia [bezpartyjnym wysiłku rejestracji i obywatelskiego zaangażowania Gruzinów], kiedy budowałem go w 2014 roku. Tak więc inwektywy i oskarżenia były początkowo nieco zaskakujące. Wtedy zdałem sobie sprawę, że spotkałem osobę, którą chciał, żebym spotkał, ale nie widziałem całości tego, kim on jest. W tej chwili moja wiara mówi mi, że zawsze należy modlić się o ludzi, aby byli lepsi. Nie skreślaj jednej osoby, ale jej odkupienie zajmie naprawdę dużo czasu.

FUNT: Polityka to brutalna gra. Znasz ludzi w określony sposób, a potem po prostu… się zwijają. Kiedy wchodzisz do tego czystego serca, jak możesz przetrawić, widząc, jak to się dzieje w kółko?

SA: Nie możesz wykonywać tej pracy skutecznie, jeśli zakładasz, że ludzie są złymi aktorami. Musisz dać im korzyść z wątpliwości, ponieważ nie ma sposobu, aby naprawdę odnieść sukces w polityce. Przez sukces rozumiem nie postawienie na swoim, ale sukces w tym, że służysz ludziom. To, co uważam za tak zniechęcające w Brianie Kemp, to fakt, że po osiągnięciu tej pracy przez złe działania, miał okazję tym razem zrobić coś lepszego. Ale udowodnił, że jest kimś, kto nie jest w stanie wygrać własnymi dobrymi uczynkami. Uważa, że ​​musi oszukać system, co w tym przypadku oznacza odmowę obywatelstwa ludzi, których przysięgał chronić i bronić.

SA: Cóż, częścią tego jest po prostu bezduszność jego odpowiedzi, która brzmi: „Zamów Uber Eats”. Ale to ten sam człowiek, który odmawia przyjęcia 2 miliardów dolarów federalnych funduszy na opiekę zdrowotną to pomogłoby stanowi Gruzji w środku pandemii, gdzie mamy jedne z najwyższych stawek nieubezpieczonych w kraju i nieproporcjonalnie krzywdzi i zabija ludzi kolor. Odmawia przyjęcia naszych pieniędzy z podatków na opiekę zdrowotną, ponieważ zasadniczo nie wierzy, że ludzie, którzy są pod jego nadzorem, na to zasługują.

SA: Czytam i oglądam dużo telewizji i filmów. Daję sobie miejsce na dekompresję. To ciężka praca. Nie ma nic szlachetnego w takim samospaleniu, jakim jest ciągłe bycie włączonym. Czuję się tak samo komfortowo czytając powieść, jak robię tę pracę, ponieważ chcę mieć pełne życie. I nie mogę tego zrobić kosztem własnej zdolności do działania. Więc wtulę się z powrotem pod kołdrę i dam sobie kolejne 20 minut. Albo jeśli z jakiegoś powodu zapomnieli wypełnić mój dzień, będę się cieszył, że nie robiąc absolutnie nic.

SA: Według mojego lekarza to za mało. Średnio około pięciu do sześciu godzin. Próbuję się uczyć, ale po prostu ciężko mi się położyć. Mój mózg się nie wyłącza. Patrzę na ten zegar i mówię: „To absurdalna godzina. A za pięć z tych godzin będziesz musiał zrobić coś innego. Powinnaś chyba teraz zamknąć oczy.

FUNT: W tym politycznym ekosystemie nic nie jest typowe, ale jak wygląda dla ciebie przeciętny poniedziałek?

SA: Dokładnie tak. Właśnie rozmawiałem z Amerykańską Akademią Pediatrii. A potem spędzę około dwóch godzin pracując nad projektem, który ma zająć się kwestiami polityki publicznej w zakresie odzyskiwania COVID, które prowadzimy za pośrednictwem jednej z moich organizacji. Popracuję nad konspektem książki, którą mam pisać, a potem muszę porozmawiać z jakimś majorem ludzie o prawach do głosowania, którzy zastanawiają się, czy zostać, czy odejść, więc muszę wyjaśnić, dlaczego powinni zostać. Potem mam jeszcze dwa krótkie przemówienia. A potem skończę.

FUNT: Określiłeś siebie jako introwertyk. Jestem pewien, że kiedy zaczynałeś, nie powiedziałbyś tak od niechcenia: „Tak, dwa krótkie przemówienia, a potem pójdę do domu”.

SA: Oto kwestia bycia introwertykiem. Nie wiedziałem, jak to się nazywa, dopóki nie robiłem stypendium i kazali nam wypełnić kwestionariusz Myers-Briggs. Zadzwonili do trzech z nas na przód sali i powiedzieli: „Jaki jest twój idealny weekend, gdybyś mógł zrobić wszystko, co chcesz?” Pierwszy facet był na przykład: „Pójdę na karnawał i urządzę szaloną imprezę”. Druga osoba powiedziała: „Zrobiłbym coś na plaży z przyjaciółmi”. A potem powiedziałem: „Obserwowałbym a Star Trek maraton sam w domu”. I było to dla mnie zupełnie normalne, ale oni powiedzieli: „Na tym polega różnica. Jesteś introwertykiem”.

Ale nie jestem nieśmiała. Myślę, że ludzie mają tendencję do łączenia tych dwóch rzeczy. Jestem dobra w ciszy. Jestem dobry w byciu samemu. Jestem jedną z tych osób, które mówią: „Człowieku, przegapię kwarantannę”. Ale rozpoznaję, że mój zmysł odpowiedzialności, a moja rywalizacja w celu załatwienia spraw wymaga ode mnie rozmowy ludzie. Ale zajęło to trochę czasu. Kiedy byłam młodsza, wypowiadałam się w sprawach ważnych, ale byłam całkowicie szczęśliwa, że ​​nic nie mówię. Nie jestem typem osoby, która, kiedy wchodzę do pokoju, muszę być osobą odpowiedzialną. Mówię: „Ktoś inny może to zrobić”. Chyba że robisz to źle. Wtedy podejmę krok.

FUNT: Teraz, gdy osiągnąłeś to, co masz, istnieje oczekiwanie, że możesz po prostu bezlitośnie to robić. „Brzemienie” wydaje się zbyt mocnym słowem, ale czy kiedykolwiek wydaje się ciężkie?

SA: Cóż, tak. Myślę, że jedną z umiejętności, którą nabyłem na początku, jest to, że czuję się bardzo komfortowo z delegowaniem. Nie jestem mikromenedżerem. Znajduję ludzi, którzy są dobrzy i mądrzy i udostępniam im zasoby, których potrzebują. Musisz jasno określić swoje oczekiwania. Musisz czuć się komfortowo z porażkami, kultywować przywódców, a potem pozwalać im wykonywać swoją pracę. Stworzyłem Fair Fight, Fair Count i SEAP, i jest ktoś ważny, kto kieruje każdą z tych organizacji. Mam duże uznanie za to, że jestem wystarczająco mądry, by zatrudniać naprawdę mądrych ludzi. Myślę, że mój sukces i moja energia są zarządzane, ponieważ ufam ludziom.

SA: To była ostatnia niedziela. Usiadłem na zewnątrz na moim patio i skończyłem książkę. Potem oglądałem maraton Umysły kryminalistów i dogonił Guya Fieriego Turniej Mistrzów. Przeglądałem kanały, oglądałem niektóre Rick i Morty, przeczytałem inną książkę, a potem poszedłem spać.

SA: Czy mój lekarz zwraca uwagę? Ponieważ pracuję nad byciem zdrowszym. Ale jeśli gotuję, mam ten makaron z anielskim włosem, który robię z brokułami i marchewką i sosem czosnkowym, więc jest naprawdę smaczny z kurczakiem. A potem ładna, schłodzona szklanka soku jabłkowego Martinelli.

SA: Jeśli przeczytasz książkę, dowiesz się. Właściwie to jedna z tych książek, w których pierwszy wymyśliłem tytuł. Zachowałem ten tytuł przez dziesięciolecia, które zajęło mi wydrukowanie książki, ponieważ była naprawdę prowokacyjna. Na przykład, co się dzieje, gdy ludzie nie zwracają uwagi, kiedy zło może wpaść w amok, a dobro czuje się bezsilne?

FUNT: Twój oryginalny pseudonim, Selena Montgomery [pod którym Abrams pisał romantyczną powieść do 2009 roku], również brzmi jak nocny superbohater. Pomyślałeś o tym, kiedy ją nazwałeś?

SA: Nie, była druga w nocy, a ja oglądałem biografię Elizabeth Montgomery, która grała w Samancie na pogotowiu. Oczarowany. W serialu jej złą kuzynką, tą z ciemnymi włosami, była Serena. Nie lubię mojego R, ale kocham moje I, więc zrobiłam to Selena Montgomery.

SA: Selena zawsze była bardzo zadowolona ze swojej roli powieściopisarki romansów. Zacząłem pisać romanse, kiedy publikowałem także artykuły podatkowe. Uwielbiałem to, ale właśnie wtedy powstawało Google, więc nie chciałem, żeby ludzie myśleli, że [były prezes Rezerwy Federalnej] Alan Greenspan pisze romans.

SA: Następna będzie fikcja, a potem prawdopodobnie napiszę inną, która jest literaturą faktu. Nigdy nie widziałem sensu wyboru. Piszę, czego chcę i co ktoś chce kupić. A z Seleną Montgomery po prostu łatwiej było ich podzielić. Ale moje zdjęcie zawsze było w każdej mojej książce.

FUNT: Z renomą, którą masz, inni ludzie mogą po prostu usiąść gdzieś na tablicy i zarobić. Powiedz mi, dlaczego nie.

SA: Świat nie jest jeszcze sprawiedliwy. Moja mama była bibliotekarką; mój tata był stoczniowcem. Obaj byli działaczami na rzecz praw obywatelskich jako nastolatkowie. Potem zostali pastorami Zjednoczonych Metodystów, kiedy byłem w liceum. Wychowali nas, byśmy wierzyli, że jesteś ma naprawić rzeczy, które są zepsutei żeby świat był lepszy. Aby ludzie mieli okazję. Szczególnie dla mnie, wiedząc, gdzie zacząłem i gdzie jestem teraz, jestem błogosławiony, że mam to, co mam. Jestem odpowiedzialny za to, aby więcej osób miało dostęp do pełnego potencjału. Jeśli coś widzisz i wiesz, jak to ulepszyć, to właśnie to powinieneś robić. To jest to co robię.

FUNT: Przez to wszystko stałeś się taką osobą publiczną. Jak to jest na co dzień, kiedy idziesz do sklepu?

SA: Nie chodzę zbyt często. Kiedy po raz pierwszy ubiegałem się o urząd, jeden z moich najlepszych przyjaciół powiedział: „Zdajesz sobie sprawę, że ludzie będą wiedzieć, kim jesteś, kiedy to zrobisz. Nie możesz potajemnie ubiegać się o urząd.” [śmiech] Tęsknię za anonimowością, która kiedyś była, ale nie traktuję siebie tak poważnie. Mam przywilej robić to, co robię. Wszystko może się zmienić w jednej chwili.

SA: Jestem niezwykle dumny z pracy na rzecz demokracji. Równolegle do tego pracowaliśmy nad spisem, który jest postrzegany jako ingerencja raz na dekadę w twoją prywatność, ale jest fundamentalną restrukturyzacją tego, jak się widzimy. Ponieważ mamy Prezydent Biden, będziemy mieli dokładniejszy spis. Powiemy prawdę i dla mnie po to to robisz. Wydaje się to ezoteryczne, ale właśnie dlatego społeczności nie miały informacji o COVID. Nie mieli PPE [środków ochrony osobistej].

SA: Dokładnie tak. Nie miałeś środków ochrony osobistej, ponieważ nie było dobrych informacji. Dla kogoś, kto dba o dane, ma to znaczenie. Ważne jest, aby decydenci postępowali właściwie. Ale ważne jest również, że mają informacje potrzebne do pociągnięcia do odpowiedzialności.

FUNT: Stacey, wybacz złe słowo, ale kiedy pierwszy raz miałaś swoje gówno?

SA: Kiedy miałam 12 lat, miałam pojechać na krajową wycieczkę do Arizony z Girl Scouts i byłam jedyną Black Girl Scout wybraną z Mississippi. Mama i tata zawiozli mnie na lotnisko i wyjechali beze mnie. Podali nam błędne informacje. Moi rodzice byli oburzeni, jak: „Cóż, po prostu wrócimy do domu”. Powiedziałem: „Nie, jadę do Arizony”. A moja mama i tata powiedzieli: „Nigdy nie byłaś w samolocie, Stacey. A ty masz 12 lat”. A ja powiedziałem: „Zasłużyłem na to. Chcę iść."

Więc pozwolili mi wsiąść do samolotu. Najwyraźniej nie myślałem o tym przez cały czas, ponieważ byłem w samolocie w stylu "Jak jesteśmy w powietrzu i nie jesteśmy martwi?" Ale mieliśmy przerwę, a moja mama ciągle dzwoniła do agenta biurka. Wzywano mnie co 15 minut, ponieważ moi rodzice chcieli się upewnić, że nie zostałam porwana. Potem pojawiły się problemy mechaniczne, więc musiałem spędzić noc w hotelu niedaleko lotniska, a każda stewardesa pukała do moich drzwi. A ja na to: „Próbuję zasnąć”. Ale do tego czasu wszyscy znali moją mamę, więc byli osobiście odpowiedzialni za moje samopoczucie. Kiedy w końcu dotarłem do Arizony, było niesamowicie. Ale wsiadłem do tego samolotu, ponieważ ktoś uznał, że jestem zbyt ciemny, aby mieć znaczenie. I to nie zadziałało dla mnie.

SA: Chciałem być gubernatorem. Nie zrozumiałem. Tak o tym myślę: mam dowody na to, że dziesiątkom tysięcy ludzi odmówiono im prawa do głosowania. Pomyśleliśmy, że przewidzieliśmy większość perfidii, która pochodziła od Kempa, gdy był sekretarzem stanu Georgia. Ale było tyle rzeczy, o których nie wiedzieliśmy, o jego systemie dokładnego dopasowania, o jego oczyszczaniu. Byłem zaskoczony, jak skuteczne było jego złe zachowanie. Jak skuteczne było tłumienie wyborców. Chociaż wiedziałem o tym i walczyłem z tym – to zadziałało. To była ważna lekcja. Nie zrobiłem wystarczająco dużo, by się odepchnąć. Więc wykonuję tę pracę teraz w całym kraju. Bo to było do dupy, a nie wygrywanie.

SA: Obejrzałem zbyt wiele filmów o superbohaterach. To nie powinno się tak skończyć. To było jak koniec Avengers: Wojna bez granic, kiedy ludzie po prostu zaczynają znikać, a ty myślisz: „Czekaj, co?”

SA: Widzisz, peleryny przyszły później. Ale to była kampania. Z pewnością były rzeczy, które mogłem zrobić lepiej, chociaż myślę, że przebiegłem niesamowity wyścig i zrobiłem to, co powiedziałem, że zrobię. Byłem w radiu muzyki country. Poszedłem na pokaz broni. Poszedłem na festiwal muzyczny. Poszedłem do Dragon Con. Poszedłem do miejsca, w którym kręcili Przesylka. Byłem wszędzie. To był ten moment rzeczywistości czegoś, co wszyscy znamy — dobro nie zawsze wygrywa. Potem jest chwila głębokiej pokory, która mówi: „Nigdy nie mogę zrobić wystarczająco”. Myślę, że to właśnie powoduje, że ludzie wychodzą na zewnątrz, kiedy zdają sobie sprawę, że nigdy nie mogą zrobić wystarczająco dużo. Dla mnie nigdy nie mogę zrobić wystarczająco dużo, ale mogę zrobić więcej niż robiłem przed następnym i kolejnym dniem.

FUNT: Patrzę na ciebie z twoimi pięcioma godzinami snu w nocy i na nowo wybranego prezydenta Bidena, który ma 78 lat. Chciałbym, żeby ktoś mógł wykonywać badania krwi, ponieważ istnieje szczególny DNA w dziedzinie polityki. Skąd bierze się ten konsekwentny ogień?

SA: Jest sposób, w jaki wchodzisz do polityki: albo używasz polityki, by robić dobre uczynki, albo postrzegasz ją jako sposób na wzmocnienie swojej polityki i władzy. Pytanie brzmi: po której jesteś stronie? Moim obowiązkiem jest zawsze postrzegać politykę jako narzędzie, a nie cel końcowy, dlatego robię tak wiele innych rzeczy. Nigdy nie chcę, aby polityka była sposobem, w jaki definiuję to, kim jestem. Mam 10 różnych tożsamości. Jestem chodzącym reality show, który czeka, by się wydarzyć.

SA: To zbyt nachalne. [śmiech] Ale mam plan awaryjny do mojego planu awaryjnego. Moja definicja mnie nigdy nie jest taka, że ​​jestem politykiem i nie jest to całe „och, jestem urzędnikiem państwowym, a nie politykiem”. Praca, którą wykonuję, nie może być jedynym sposobem, w jaki się określam, ponieważ wtedy to, co chcę zrobić, aby zachować poczucie siebie, jest źródłem kompromisu. A to jest druzgocące.

FUNT: Sposób, w jaki podchodzisz do rzeczy, tkwi w twojej mocy. Ponieważ istniejesz we wszystkich tych różnych sferach. Jaka byłaby piosenka przewodnia na waszą kolejną wielką scenę polityczną?

Więcej takich historii znajdziesz w czerwcowym wydaniu z 2021 r W stylu, dostępne w kioskach, na Amazon i dla pobieranie cyfrowe 21 maja.